welcome
Fallen Skies is een 'high fantasy Textbased-RPG' die zich afspeelt in een mytische wereld vol wonderlijke wezens, monsters en magie. Het land verdeeld onder zes koningkrijken is altijd bewegend en beïnvloedbaar. Het kan zomaar zijn dat jij de held wordt van het gehele land of misschien zelfs de grootste terreur die Fallen Skies ooit meegemaakt heeft. Alles is mogelijk in deze gevaarlijk mooie wereld. En niets is gek genoeg.
map
season
De ondraaglijke hitte kan maar één ding betekenen. Zomer is in het land. En met regen dat over geheel Fallen Skies uitblijft ziet het er niet goed uit voor de boeren en minderbedeelden.
current event
Een onbekende ziekte teistert Fallen Skies. Niemand blijkt veilig te zijn voor de verwoestende dood die Queen Dacosta meegenomen lijkt te hebben. Is er een mogelijkheid om te overleven, of is iedereen ter dood veroordeeld?
staff
List of the current city rulers: click here
Account switch
Gebruikersnaam


Wachtwoord

credits
©2017 Fallen Skies staat onder leiding van het team en wordt ondersteund door Actieforum. Alle teksten, beelden, codes en plotlijnen zijn auteursrechtelijk beschermt door de desbetreffende eigenaar.

Vorige onderwerpGa naar benedenVolgende onderwerp
Alexander Megálos
Alexander Megálos
Member
Real name : Saf
Aantal berichten : 26
IC posts : 5

Character sheet
Age: 30
Occupation: Commander of the cavalry
Residence : Sundarin {Valyria}

Has man gone insane Empty Has man gone insane

za jul 14, 2018 11:29 pm












Zelfs voor Valyria's termen was het bloed verziekend heet. Aanhoudende, extremistische hitte zorgde ervoor dat de (mede dankzij een beetje magie) eens groene grasvlaktes, er verdord bij stonden. Met overmacht werd er water gepompt, in de hoop het te kunnen behouden maar ook daarmee had Alexander moeten stoppen. Waterputten dreigden uit de drogen, mede dankzij het alarmerende tempo waarop alle paarden dronken. Crisis leek boven het hoofd van huize Megálos te hangen, en toch was dat momenteel niet hetgeen waarmee Alexander zich bezig hield. Binnen Sundarin gebeurde er vanalles, wellicht wat chaotisch. In zoverre dat er een grote fout was begaan; wapens waren geplunderd. Onbekenden hadden de opslag bestookt, waarna ze geslaagd met de buit vandoor gingen. Over het algemeen maakte de commander geen poeha als het simpele wapens waren geweest. Dezen, echter, bezaten een dosis giftige troep, sterk  genoeg om bij het lichtste lichaamscontact iemand voorgoed neer te leggen. Voorwerpen die beslist niet in de verkeerde handen terecht moesten komen.

Radeloos en impulsief had hij besloten de woestijn wederom te trotseren, terwijl zijn soldaten in het gastenverblijf zich beschonken met de fijnste wijnen en genoten van betaald gezelschap. Geheel ongeïnteresseerd over het hele gebeuren en Alexander kon het hen niet kwalijk nemen. Na maandenlang als stuk vuil te worden behandeld, om niet gevraagd te worden waarvoor ze getraind waren en in de vergetelheid te vergaan, begreep hij enigszins hun houding. "Toen niet, dus nu ook niet". Hij liet ze gaan -voor nu- wetende dat ze klaar zouden staan wanneer hij dat nodig vond.

Misschien maakte Alexander zich ook te druk. Misschien was er wel niets aan de hand, en verdwenen de wapens onaangetast van de radar. Een inwendig, knagend gevoel had er al met al tóch voor gezorgd dat hij zijn gitzwarte strijdros nu tot het uiterste dreef. Bezweet en afgemat galoppeerde het dier over de onregelmatige klinkers, Archeon binnen. Mensen weken aan de kant, uitten hun onvrede over de stofwolk die oprees dankzij de snelheid.  Gezien de puinhoop binnen Sundarin had Alexander gekozen voor één laatste redmiddel; zijne Koninklijke Hoogheid zelve. Deels om de man te komen waarschuwen, deels om te komen polsen wát te doen. De afwezigheid van Daelorian was te merken, op onprettige wijze. Desondanks had hij autoriteit nodig mogelijke actie te kunnen ondernemen. Tot genoegen van het paard hield de blondharige man tempo in, opkijkend naar de gigantische poorten die het kasteel beschermden. Sinds de dood van de koningin leek de koning zich terug te hebben getrokken, moest hij de verhalen geloven. Bevattelijk, als je het aan Alexander vroeg. Kortstondig kon hij alleen maar hopen dat de koning in staat was onaangekondigd bezoek te ontvangen.

Na volhardend aandringen, en verzekerd te zijn van goede zorg voor Bucephalus, waande de soldaat door de gangen van het paleis. Enkele meters verderop bewoog een dienstmeid voort, hem begeleidend richting de ruimte waarin hij Larethian mogelijk tegen het lijf ging lopen. Mits deze zich geroepen voelde te komen. Vlak voordat het tweetal een vertrek binnen stapten, keerde mevrouw deels naar hem toe. ,,What was your name again?" weerklonk er zachtjes. ,,Alexander Megálos," antwoorde hij, diens stem even aan de gedempte kant. ,,Please tell Your Majesty it's urgent, and that I insist on speaking to him." Woorden die ongetwijfeld vaker waren gesproken binnen deze muren. Hoeveel daarvan oprecht was geweest, was hem onbekend. ,,Sundarin has been robbed."



- Larethian


avatar
Gast
Gast

Has man gone insane Empty Re: Has man gone insane

wo jul 18, 2018 1:09 pm









As their castles crumble slowly, We watch them fall
Their crown slips from heads unworthy, as we gain control

De hitte leek het land in zin greep te hebben. Aanhoudende droogte zorgde ervoor dat het waterpeil in de rivieren steeds lager kwam te staan. Schepen vonden hun weg minder makkelijk dan in de winter en de wilde dieren die schaars in het gebied leefden trokken zuidelijker. De meeste richting de regenwouden van Nymmerwell. Waar nog volop water te vinden was. En Larethian kon ze geen ongelijk geven. De hitte wist mening brein minder te doen laten functioneren. Alsof alles een stukje trager ging wanneer de hitte zijn overhand nam.  Na al die jaren in het gebied gewoond te hebben leek zijn brein zich eindelijk aan te passen aan het droge weer en de temperaturen die het gebied teisterden. Na al die jaren had hij eindelijk een manier gevonden om zichzelf zo productief mogelijk te houden gedurende de hitte. Hij moest wel. Nu hij alleen was en het land moest besturen had hij geen keus. En hij was niet van plan om zijn positie de komende jaren op te geven.

De uren verstreken en zijn meetings met zijn adviseurs kwamen ten einde. Het waren meetings die hij gemist had. Het strategische schaakspel om een land zo goed mogelijk te leiden en inwoners zo tevreden mogelijk te houden. En nu met die vreemde ziekte die het land teisterden moest hij wel actie ondernemen. Bepaalde grenzen zouden afgesloten worden en mocht de ziekte zich verder verspreiden dan zou hij Archeon wellicht helemaal moeten afsluiten. Maar voor nu was dit nog niet aan de orde en was het voldoende om bepaalde wegen onbegaanbaar te maken. Nadat hij dan ook akkoord had gegeven had hij zichzelf naar beneden gebaand. Richting de troonzaal om daar een glas met wijn te vullen en deze aan zijn lippen te zetten. De rest van zijn agenda was vrij leeg dus wellicht zou hij Tyr vragen een potje met hem te sparren. Het was immers rustig in het land. Te rustig als je het hem vroeg. Maar nog voordat zijn glas leeg was en hij aanstalten kon maken om de zaal te verlaten maakt een zachte stem een einde aan de rust in de zaal.Your majesty, do you have a moment? Op een traag tempo draait hij dan ook zijn lichaam richting haar en zet nogmaals het glas aan zijn lippen. Om deze vervolgens te laten zakken en de jonge vrouw aan te kijken. What is it now, Ophelia? het verbaasde hem deels dat ze hem benaderde. Na zijn laatste gesprek met haar in de keukens van het paleis had hij haar niet veel meer gezien, laat staan gesproken. Zijn blik kantelde dan ook iets terwijl hij zijn wenkbrauw lichtjes op trok en de dienstmeid aan bleef kijken. Alsof hij het antwoord haast uit de jonge vrouw zou willen trekken. Alexander Megálos wishes to have a meeting. He says it was urgent. de woorden van de vrouw lieten hem lichtelijk opkijken. Er waren genoeg inwoners die maar al te graag een audiëntie wilden. Met de meest vreemde verzoeken. Sommige sloeg hij af, anderen liet hij doorgaan om in gesprek te gaan met zijn adviseurs. Maar deze keer was het anders. De toon in de stem van de vrouw gaven hem genoeg redenen om zelf om de tafel te gaan zitten met deze zogeheten Alexander.

Urgent? What is supposed to be urgent at this day of hour? de woorden kwamen er lichtelijk vragend uit. Hoewel hij niet verwachte dat ze een antwoord op zijn vraag zou geven He said something about Sundarin being robbed. het was niet het antwoord waar hij op had gehoopt, maar voor nu nam hij er genoegen mee.  Zijn vingers streken voor een kort moment langs de stoppels op zijn kin om uiteindelijk de laatste lucht uit zijn longen te blazen en zijn woorden te vormen. Fine, let him in. met een handgebaar ‘wuift’ hij de vrouw weer weg. Het was duidelijk dat ze hier inmiddels wat meer bekend raakte met Larethian zijn manier van doen. Zonder woorden draaide ze zichzelf dan ook om. En met een gehaaste pas baande ze zich een weg bij de koning vandaan om uiteindelijk de man naar binnen te begeleiden. Larethian baande zich inmiddels een weg richting de troon waar hij op plaats nam en zichzelf naar achteren liet zakken.

Na een kort moment verscheen de blondharige man ten tonele. Er waren genoeg verhalen verteld over ‘Alexander’ en zijn onverslaanbare cavalerie. Larethian had wat dat betreft zijn huiswerk al lang en breed gedaan. Zijn blauwe ogen lijken dan ook geen moment van de man af te wijken. Terwijl hij zijn hand wat omhoog bewoog en deze liet rusten op de leuning van de troon. Welcome, commander. To what do we owe the pleasure of this urgent meeting? er verscheen een lichtelijke grijns rond zijn lippen terwijl hij de woorden over zijn lippen liet rollen en hem nog altijd aan bleef kijken. Nieuwschierig naar wat hij hier te zoeken had.

Alexander Megálos
Alexander Megálos
Member
Real name : Saf
Aantal berichten : 26
IC posts : 5

Character sheet
Age: 30
Occupation: Commander of the cavalry
Residence : Sundarin {Valyria}

Has man gone insane Empty Re: Has man gone insane

do jul 19, 2018 9:34 pm












Terwijl de hofdame haar weg vervolgde, kon Alexander niets doen dan geduldig afwachten. Voor een kortstondig moment had hij de vrouw nagekeken, waarna zijn blik explorerend over de paleismuren gleed. Kleine details werden opgemerkt, bewonderd voor de magnifieke vak kunsten. Nooit eerder had hij één stap binnen deze vesting gezet, simpelweg omdat hij daartoe geen reden had gezien. Waarom iemand bestoken als er over het algemeen weinig problematische zaken waren? En al waren die er wel, dan losten ze het negen van de tien keer zelf op- de gang van zaken waarmee Alexander zich comfortabel voelde. Echter kon hij deze manifestatie niet binnen Sundarin houden, mede dankzij het ontbreken van interesse en motivatie. Alsof zijn soldaten hun thuisbasis had opgegeven, net zoals zij hen. Inwendig heerste frustratie, misschien een vleugje teleurstelling. Negatieve emoties waar hij voor weigerde gebukt te gaan- er vanuit gaande dat hun tijd nog wel kwam. Vroeg of laat.

Naderende voetstappen verraadde de aankomst van de gedienstige, die hem uit zijn diepe gedachtewereld trok. Afwachtend richtte hij zijn donkere ogen op haar gelaat, in een poging te peilen wat haar antwoord op zijn verzoek zou zijn.  Alexander verwachtte geen gunstige reactie, bereidde zich intern voor op een plan B. Maar zo ver hoefde de commander niet te gaan. Vrouwelijke klanken brachten het heugelijke nieuws, lieten hem eens eenmaal knikken terwijl een ingetogen glimlach zijn lippen sierde. Niet eens zozeer om haar woorden- meer als een bedankje voor haar gastvrije service. Zelfs al was het haar baan, haar plicht, binnen deze huize. Op berustende wijze volgde hij de dame zwijgend, zijn blik strak naar voren gericht. Gefixeerd op slechts één ding; het overbrengen van de boodschap.

Opengaande zaaldeuren onthulde een uiterst imponerend beeld; een grote open ruimte waarin een troon gestationeerd stond. Een troon die het vertrek niets te min deed. Alexander keek op naar het figuur die zich op de koningszetel had gevestigd- daarbij het plaatje compleet makend. Onhoorbaar bewoog de soldaat voort, tot hij vond op gepaste afstand te zijn. ,,Your majesty," begroette Alexander, wiens stem even respectvol klonk als de buiging die hij daarbij maakte. Blonde lokken vielen naar voren, die hij net zo hard weer naar achteren streek zodra hij z'n rug rechtte. De grijns die op het gezicht van de lag, ontging de blondine niet. Een grijns die beantwoord werd met een serieuze uitdrukking. ,,I've come with a warning." Woorden die door ieder ander als een bedreiging opgevat kon worden. Woorden die gevaarlijk waren binnen de muren van een koninklijk iemand. Dus voordat hij de vorst tegenover hem de kans gaf te reageren, vervolgde hij het verhaal; ,,Last night Sundarin's armoury has been raided. Important weapons were successfully taken. They are poisoned, able to kill any- and everything what it makes the slightest contact with."  Wapens waarvan slechts een handjevol mensen af wist, wellicht nooit hadden mogen bestaan. Maar ze waren er en nu buiten de ruimte waar ze eens veilig opgeborgen waren. Alexander vouwde zijn handen samen, achter zijn rug. Nauwlettend hield hij zijn ogen op Larethian gericht. Onwetend hoe deze zou reageren op het nieuws. ,,Roughly it's about more than twohundred pieces. Enough to cause a serious threat."


avatar
Gast
Gast

Has man gone insane Empty Re: Has man gone insane

do jul 19, 2018 10:18 pm









As their castles crumble slowly, We watch them fall
Their crown slips from heads unworthy, as we gain control

Het waren moment die veel te lang leken te duren. Wanneer een guard of maid van hem wegliep om de gasten op te halen. Ietwat verveeld gleden zijn ogen dan ook door de grote zaal heen. Een zaal die met een bal haast overvol was van de mensen, maar nu op dit moment vrij kil en leeg aanvoelde. Zijn gedachten weken inmiddels af van de werkelijkheid en ergens vroeg hij zich af wat er zich in de komende minuten af zou gaan spelen. Hoewel hij daar geen grip op kon hebben leek het hem vrij vaker bezig te houden. Alsof hij zichzelf vast aan het voorbereiden was wat er zou gaan komen. Tientallen opties werden in zijn hoofd uitgestippeld. Hij had de Megalos familie en de cavalerie eigenlijk nooit voorbij zien komen in Archeon, maar er waren verhalen genoeg tussen de kingsguards die de ronde deden. En nu hij de man zo met eigen ogen kon aanschouwen verwachtte hij er vrij veel van. Niet alleen de informatie die hij voor de koning zou hebben. Alhoewel informatie voor hem bijna altijd meerwaarde had. Er was nies zo mooi als het regeren van een land met een database aan informatie in je systeem.

Het geluid van de deur die opende verraadde dat de man eraan zou komen. In een rustig tempo laat Larethian dan ook zijn ogen richting de deur glijden. Er verscheen een blondharige man ten tonele en Lareth hield zijn ogen op de man gericht. Zijn hand bewoog hij wat omhoog die te rusten kwam op de armleuning en zijn lippen krulden iets op in een lichte grijns terwijl de man een buiging maakte en er een serieuze uitdrukking van zijn gezicht af te lezen was.  Lareth zijn verwelkoming was vrij koud, maar de dringende woorden die erop volgden leken de temperatuur alleen maar verder te doen dalen. I've come with a warning het was een korte zin met een impact die groots zou zijn. Mochten de woorden waar zijn. Maar een commander zou hier niet zomaar met loze dreigingen heen komen. Hier moest meer achter zitten dan wat de man tot nu toe los liet. En de uitleg volgde al snel. Want nog voordat hij de woorden kon beantwoorden ging de blondharige man voor hem verder met praten. Waardoor Lareth zijn gezicht lichtjes vertrok en hij wat kortaf knikte. Het was een vreemd verhaal. Wapens die met het lichtste contact iemand konden doden moesten wel een speciaal doel hebben. "Curious, very curious." op een langzame manier liet hij de woorden over zijn lippen glijden waarna hij zich iets verzette op de troon. Het was niet dat hij het gevaar er niet van in zag. Wat wel degelijk het geval was. Het was meer dat de manier waarop het gebracht was en qua timing vrij bijzonder was en hij zou ervoor zorgen dat hij eerst voldoende informatie had verzameld om een oplossing voor dit probleem te vinden. Mocht het echt zo zijn dat de wapens in de verkeerde handen zijn gevallen dan kon iedere stad met vijanden een groot probleem hebben.  "And why does Sundarin has these ’special’ weapons in te first place?" Het was een vraag geweest die twee kanten op zou kunnen gaan. En met een van die kanten zou hij alles behalve blij zijn. Om zijn vraag nog wat kracht bij te zetten voegde hij er nog een laatste zin aan toe. "Surely they wanted to use it someday… or else it would be a waste of good poison." Hij liet zijn hoofd een tikkeltje schuin zakken, wachtend naar de reactie van de man terwijl de donkere grijns nog altijd rond zijn lippen hing.

Gesponsorde inhoud

Has man gone insane Empty Re: Has man gone insane

Vorige onderwerpTerug naar bovenVolgende onderwerp
Soortgelijke onderwerpen
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum