welcome
Fallen Skies is een 'high fantasy Textbased-RPG' die zich afspeelt in een mytische wereld vol wonderlijke wezens, monsters en magie. Het land verdeeld onder zes koningkrijken is altijd bewegend en beïnvloedbaar. Het kan zomaar zijn dat jij de held wordt van het gehele land of misschien zelfs de grootste terreur die Fallen Skies ooit meegemaakt heeft. Alles is mogelijk in deze gevaarlijk mooie wereld. En niets is gek genoeg.
map
season
De ondraaglijke hitte kan maar één ding betekenen. Zomer is in het land. En met regen dat over geheel Fallen Skies uitblijft ziet het er niet goed uit voor de boeren en minderbedeelden.
current event
Een onbekende ziekte teistert Fallen Skies. Niemand blijkt veilig te zijn voor de verwoestende dood die Queen Dacosta meegenomen lijkt te hebben. Is er een mogelijkheid om te overleven, of is iedereen ter dood veroordeeld?
staff
List of the current city rulers: click here
Account switch
Gebruikersnaam


Wachtwoord

credits
©2017 Fallen Skies staat onder leiding van het team en wordt ondersteund door Actieforum. Alle teksten, beelden, codes en plotlijnen zijn auteursrechtelijk beschermt door de desbetreffende eigenaar.

Vorige onderwerpGa naar benedenVolgende onderwerp
Alandria Seyfir
Alandria Seyfir
Member
Aantal berichten : 52
IC posts : 19

Character sheet
Age: 48 (looks +/- 25)
Occupation: Mercenary
Residence : Nowhere and everywhere

No ties and strings as the freedom sings. Empty No ties and strings as the freedom sings.

za feb 10, 2018 1:05 pm



Gerinkel van maliën klonk tezamen met geroffel van paardenhoeven op de keien die naar I'llyria de weg vormden. Deze geluiden kwamen bij een drietal paarden vandaan wiens ruiters bepakt waren met bepantsering. Twee daarvan in het tenue van het leger met glanzende helmen waar puntige oren en lang haren onderuit staken. Beide mannelijk met een vrouw in het midden. Haar haren korter, zwart en onbedekt waardoor deze wilderig in de wind om haar bleke gezicht sloegen. Haar kleding net zo zwart, en donkergroen met bruine tinten. Haar grijze mantel bolde ietwat op bij kleine windvlagen, die deels vanaf haar schouders bedekt was met een grijze vacht van een Direwolf. Daaroverheen hing een pijlenkoker en een machtige kruisboog. Het was het stuk van het drietal hun huis af door het bos heen stil geweest. Alleen het adem van de strijdrossen was hoorbaar geweest voor een tijdje, dat in condenswolkjes uit hun neusgaten kwamen. Deze werd onderbroken toen de langste van de drietal elfen zijn keel schraapte. De zwartharige vrouwelijke Elf die de naam Alandria droeg keek op uit haar gedachten. Een dunne wenkbrauw trok iets omhoog, een van haar broers aankijkend die het geluid had geproduceerd. Een paar van zijn roodbruine haren vielen voor zijn ogen die zijn zus intens aanstaarden toen hij zijn gezicht naar haar richtte ''Je weet dat er tegenwoordig meer dieven lijken te zijn dan toen je nog met anderen op reis ging. Veel beesten die je te pakken kunnen nemen laten ook vaak een spoor achter dus heb je in de gaten als je goed op je omgeving let. Mensen niet. In een groepje kunne..-'' sprak hij, maar werd afgekapt door een snauw ''Nee'' sprak Alandria kortaf ''Wat vader je misschien ook verteld heeft of wat je ook denkt, mijn gedachten veranderen niet Art. Je weet dat ik zowaar claustrofobisch word binnen die stadsmuren.'' vervolgde ze met een grimmige blik vooruit. De stenen muur van de stad waar ze naartoe reden doemden al voor hun op zodra ze het bos naar hun familiehuis uit reden. Ze moest nieuwe kruisboogpijlen hebben om daarna zo snel mogelijk weer uit te voeten te komen, ver bij de voor haar verstrikkende stad vandaan. Er waren verder geen plannen voor haar in het verschiet. Ze zat er over te denken zuidwaarts te rijden, langs de bergketen en dan richting Rhoynar. Daar liep een rivier langs om haar en haar paard altijd van water te kunnen voorzien met genoeg wild die voor dezelfde redenen daar verbleef. Wat daar op zich liet wachten, of onderweg er naartoe, was altijd weer een verrassing. Misschien nog langs Sundarin, maar dat ging ze nog overwegen. De kaart met plekken waar ze bijhield waar ze heen ging was goed en wel opgeborgen, samen met proviand wat voornamelijk fruit en lang houdbaar brood betrof. Haar geldbuidel hing aan haar riem waar men niet zonder opgemerkt te worden bij kon. Een zwaard hing in een schede aan de andere kant die ze in één beweging kon trekken. Verder nam ze zo weinig mogelijk mee om haar paard, die lange afstanden af moest leggen, zo min mogelijk te belasten. Eten ving ze zelf en haar paard kreeg om de 4uur een pauze om te grazen. Zo deed ze het al jaren en zo wilde ze het nog jaren doen.
Naarmate ze dichter bij de poorten van de stad kwamen nam het aantal Soldaten toe die van patrouilles of trainingen buiten de muren kwamen. Haar broer had zich stil gehouden na de korte uitbarsting. Ergens voelde ze zich ook schuldig. Ze ging dat niet hardop toegeven, want ze hadden al vaker gesprekken gehad over hoe ze beter een carriëreswitch kon maken of op zijn minst een schildknaap aan te nemen. Maar ze was geen ridder en erg op zichzelf en haar privacy gericht. En ze bedoelden het goed. Alsof hij haar gedachten kon lezen gaf haar andere broer, Gemric, een vriendelijk kneepje in haar schouder. ''Kom snel weer terug.'' bracht hij zacht uit. Hij was altijd nog iets langer dan haarzelf maar kleiner dan hun broer. Ze sloot haar ogen even ''Je weet dat ik niet in de toekomst kan kijken om te zien of ik lang weg blijf. De winter is redelijk mild tot nu toe maar het kan zijn dat die volgend jaar strenger is en ik ergens zal moeten overwinteren of mijn reis langzamer voort moet zetten dan gewoonlijk. Misschien brengt een opdracht dit voorjaar mij weer in de buurt en dan kan ik proberen langs te komen..'' sprak ze, haar woorden langzaam weg laten stervend bij de laatste zin. Ze waren intussen bij de poorten gearriveerd. Onwillekeurig voelde ze een rilling langs haar rug gaan toen overal waar ze keek een grijze toren te zien was die boven de woningen en barakken uit staken. Ze was geen vijand maar toch kreeg ze een ingesloten gevoel. Ze hield haar grote hengst in toen een colonne marcherende soldaten langs liepen, aangedreven door een officier. Haar broers stegen van hun paarden af die meer gebouwd waren op snelheid dan op kracht zoals de hare. Ieder namen ze hun helm af, waarna ook Alandria af steeg. Met hun paarden bij de teugels sloegen ze elkaars armen over hun schouders, een kleine kring vormend. De twee broers keken hun zus aan ''We moeten ons melden.'' zei Gemric ''Veilige reis.'' vervolgden ze tegelijk, waarna haar haren omgewoeld werd door hun in leren handschoenen gehulde vingers. Iets wat ze van jongs af aan al bij haar deden. Zacht vloekend fatsoeneerde Alandria haar zwarte lokken iets ''Grow up.'' gromde ze bijna en gaf ieder van hen een duw. Lachend gingen ze naar de stallen, hun paarden aan de teugels meelijdend. Alandria haar groene ogen bleven hun even nakijken tot ze aan het zicht onttrokken werden, waarna ze haar pijlenkoker van haar rug nam. Met die in 1 hand en de teugels van haar paard in de ander ging ze richting de wapensmid.


@Naveena


Laatst aangepast door Alandria Seyfir op za feb 10, 2018 1:50 pm; in totaal 1 keer bewerkt (Reden : Tag)
Naveena Gryphon
Naveena Gryphon
Member
Real name : Linn
Aantal berichten : 50
IC posts : 21

Character sheet
Age: 21 years
Occupation: Illyrian Master
Residence : I'llyria, Navarre

No ties and strings as the freedom sings. Empty Re: No ties and strings as the freedom sings.

za feb 10, 2018 2:51 pm
No ties and strings as the freedom sings. Pt48hk3
Naveena Gryphon
It's hard to sleep when your heart is at war with your mind.
Een glimlach krulde rond de lippen van de brunette, terwijl ze het zwaard opraapte en naar de man voor haar gooide. "Try again," sprak ze, zelf stond ze alweer klaar voor zijn aanval. Ze was een master en hielp daarbij vaak mensen met hun zwaktepunten, dat was hetgeen waar ze het liefst mee bezig was, zelfs. Ze vond het fijn wanneer anderen haar kant op kwamen en haar leken te vertrouwen met hun zwaktepunten, vroegen haar te helpen. Deze man voor haar, had toegegeven niet de beste zwaardvechter te zijn en daar wat aan te willen doen. Ze wist dat hij uitblonk in zijn element, maar snapte dat hij meer dan dat wilde zijn. Je kon immers niet altijd op je magie rekenen. Ook al dachten velen in de Illyrian Legion dat soms. De man rees zijn zwaard en greep het steviger vast, waarna hij weer op haar af kwam. Met gemak schoot de vrouw opzij, waarna ze het zwaard met haar ijzige handen wegduwde. Het ijzer werd snel koud, waardoor de man geen andere keuze had dan het los te laten en het weer kletterend op de grond terecht kwam. "Your eyes betray where you're going." Sprak ze, het zwaard weer oprapend en het overhangend aan de man, maar deze keer greep ze zijn hand vast die het zwaard vasthield, om de positie van zijn greep te veranderen. "It's not all about force, you know. Just think of it as.. an arm, a part of your body." Hij knikte en ze stapte weer achteruit.

Deze keer was zijn aanval beter. Hij kwam haar kant op, maar gaf haar geen teken van waar hij haar probeerde te raken en alhoewel de vrouw had geprobeerd aan de kant te gaan voor het zwaard, kwam het onscherpe puntje uiteindelijk tegen haar nek aan. Een grijns gleed over haar lippen. "That's it!" Sprak ze, tevreden met zijn prestaties. Een echt zwaard had haar zo fataal verwond, immers. De man liet zijn zwaard zakken en glimlachte naar Naveena, waarna hij knikte en ze gedag zeiden. Ze moest immers weer verder. Er waren nog dingen die ze vandaag moest regelen. Met een sprintje bracht de vrouw zich door de straten van I'llyria. Ze kende de plek uit haar hoofd, had er dan ook al 21 jaar geleefd zonder veel buiten te komen. Haar enige momenten van reizen was met Alexander geweest, maar toch was ze nooit ver weg gegaan. Alhoewel het toch altijd haar droom was geweest om te reizen, de wereld te zien. Maar.. haar vader had haar daar vaak in belemmerd. Bij die gedachten kwam er een brok omhoog in haar keel en leek ze even niet op te letten toen ze de hoek om schoot. Waardoor ze tegen een lange vrouw aan knalde. Snel stapte Naveena enkele passen terug. "I"m so sorry!" Sprak ze, waarna ze haar ogen over de vrouw heen liet glijden. Maar haar aandacht werd al snel getrokken naar het paard dat de vrouw vast had. Haar mond viel haast open, waarna een glimlach weer rond haar lippen krulde. "Oh, your horse, he's so beautiful!" Ze liet haar hand voorzichtig over de bles van de vrouw haar paard gaan. Oh, paarden, stiekem hield ze er toch wel heel veel van.
Alandria Seyfir
Alandria Seyfir
Member
Aantal berichten : 52
IC posts : 19

Character sheet
Age: 48 (looks +/- 25)
Occupation: Mercenary
Residence : Nowhere and everywhere

No ties and strings as the freedom sings. Empty Re: No ties and strings as the freedom sings.

za feb 10, 2018 11:29 pm



Overal was leven. Voedselvoorraden werden opgeslagen en cadetten van soms nog jonge leeftijd scharrelden rond in hun vrije uurtjes.Toen de lange Elf hen passeerde keken ze de voor hun in weelderige kledij gehulde vreemdeling even behoedzaam na. Kort daarop hervatten ze hun tikspel, de straat uit stuivend, speels joelend. Anderen die haar gezicht wel weer herkenden bleven op een afstand terwijl ze met grote passen voort beende. Die wisten dat haar verblijf hier kort was en ze alleen maar kwam om zaken te doen, niet om herrie te schoppen. Haar benen brachten haar in een straat waar gekletter doorheen echode vanaf het trainingsterrein. Stug liep ze door, langs een gebouw, naar de opslagruimte waar de smid die ze zocht vermoedelijk ook zou moeten zijn. Ze keek kort om zich heen om zich even te oriënteren toen er plotseling iets tegen haar op botste. Of wel gezegd, iemand. Ze keek omlaag op een brunette die zich gelijk verontschuldigde. Met een schouderophaal wilde ze weer verder toen de meid haar hand naar de hengst uit stak. Zijn neusgaten werden even groter toen hij een teug adem in snoof. Zijn temperament was net zo groot als hijzelf was, maar bleef staan toen Alandria een kort rukje aan een teugel gaf. En maar goed ook dat hij geen hengstenmanieren had. Een ruin vond ze namelijk maar niks, en een paard van zijn formaat in de hand moeten houden zou ze haar handen vol van hebben. (No pun intended) ''If he could understand you he'd probably take a bow, the gentleman it is..'' bracht ze zacht uit, de hengst kort aankijkend. Zijn oren gingen echter wel naar voren en hij bewoog zijn hoofd op en neer. Ze grinnikte zacht, al was het alleen omdat hij ongeduldig begon te worden, het avontuur dat voor hen lag rook en er net zo snel weer op uit wilde als zijn eigenaresse deed. ''I actually bought him from this legion five years ago before I started to travel and work as a Mercenary around the county. Untill this day he serves me well and has zero fear.'' zei ze met kalmte, maar met toch wel een beetje trotst. Hij had al haar spaargeld gekost. ''Do you by any chance know if the blacksmith is around? I have to ge..-'' ''Aaaaali!'' werd ze onderbroken door een enthousiaste stem. Haar nekharen gingen spontaan overeind staan ''Nevermind..'' bracht ze zacht uit en hield een forse man op armlengte toen deze haar wilde omhelzen. ''Hello.. Duncan'' vervolgde ze stijfjes, de man aankijkend ''You remembered my name!'' zei hij enthousiast, breed grijnzend.''Well, how could I forget a face like yours..'' sprak ze zoetjes, wat zijn ego duidelijk goed deed. Met zijn linkerhand streek hij langs zijn baardje. ''Ugly as it is..'' vervolgde ze, hem een knipoog toewerpend met een kus gebaar. Zijn hand ging snel omlaag waarbij hij zijn keel schraapte ''Auch'' zei hij gekrenkt. Zijn blik ging naar de brunette ''Who is your lovely friend over here?'' sprak hij charismatisch ''Someone out of your league. Now I need..'' ze drukte de pijlenkoker met een flinke duw tegen zijn borstkas, die hij omklemde met een verraste uitdrukking op zijn gezicht ''New crossbow arrows and a new whetsone too..'' zei ze ruw. ''Woah, are you having a lot of people on your list?'' vroeg hij nieuwsgierig ''Yes, and I'll ad you to it if you don't bring me what I want..'' snoof ze. ''As charming as always.'' sprak de man sarcastisch, met de pijlenkoker weg lopend in de richting van de smederij. ''I swear, I would have killed him if that wouldn't have me arrested right here..'' mompelde ze, de brunette vanuit haar ooghoeken aankijkend, waarna ze aanstalten maakte om de man te volgen.

Naveena Gryphon
Naveena Gryphon
Member
Real name : Linn
Aantal berichten : 50
IC posts : 21

Character sheet
Age: 21 years
Occupation: Illyrian Master
Residence : I'llyria, Navarre

No ties and strings as the freedom sings. Empty Re: No ties and strings as the freedom sings.

zo feb 11, 2018 12:20 pm
No ties and strings as the freedom sings. Pt48hk3
Naveena Gryphon
It's hard to sleep when your heart is at war with your mind.
Ze liet haar hand zachtjes over de bles van het paard glijden, maar zag dat het dier het er niet helemaal mee eens was. Oh, zachtjes liet ze haar hand weer langs haar lichaam vallen, om haar zeeblauwe ogen weer op de vrouw te richten. Ze moest haar hoofd iets omhoog kantelen, want de vrouw was toch wel een stuk groter dan de brunette. Met haar 1.69m was de vrouw wel zeker 15 centimeter groter, als het al niet meer was geweest. Een van haar mondhoeken krulden zich geamuseerd op bij haar woorden. "Oh, he sounds like a real gentleman." Sprak ze, haar blik op het paard richtend. Wat een impressive dier, wow. Ze was altijd al fan geweest van de paarden van de Legion, maar ze moest zeggen dat dit paard er toch wat krachtiger uitzag. Wellicht omdat de paarden van de Legion ook voornamelijk gebouwd waren op hun snelheid, dan op hun kracht. De vrouw voor haar moest zeker veel reizen, dat kon verklaren waarom ze een paard nodig had zoals deze. De vrouw legde uit waar hij vandaan kwam en tot haar verbazing kwam hij van deze stad. Ze knikte. "Mhmmm," zei ze instemmend, toen de vrouw voor haar zei dat het paard geen angst had getoond, in al die vijf jaar dat ze met het dier reisde. "A good horse can bring you everywhere," en een goed paard kon ook een verschil zijn tussen leven en dood. Een angstig paard kon je snel van zijn rug afgooien, wanneer er iets gebeurde, of kon er zelfs vandoor gaan na een hard geluid en je in de middle of nowhere achterlaten. Als je alleen reisde, was dat natuurlijk geen gewenst iets. Vooral niet als al je spullen nog aan datzelfde paard hingen.

De vrouw leek haar iets te willen vragen, maar een stem achter haar galmde door de straat en trok alle aandacht van de brunette en blijkbaar ook van de vrouw. De vrouw leek niet zo blij te zijn met het zien van de man, alhoewel ze naar hem opzoek was, wilde ze vast de relatie tussen haar en de blacksmith puur zakelijkheid houden. Hij gaf haar, haar nodige wapens en de vrouw gaf hem geld en daar bleef het bij. Maar de man leek meer te willen, hij wilde haar een vriendelijke omhelzing geven, maar werd geweigerd door de hand van de vrouw die hem terug duwde. Ze trok haar wenkbrauwen lichtelijk op en luisterde naar het gesprek. De man liet zijn blik kort op haar vallen, maar zijn aandacht leek volledig gericht op de persoon die hij 'Ali' had genoemd. Was dat haar naam? Hij vroeg wie haar 'lovely friend' was en Naveena kon het niet laten om even zacht met haar hoofd te schudden. Wow. Hij was clearly niet bekend met de familie die deze stad had gemaakt tot wat het nu was. De Gryphons. Ze glimlachte bij de woorden van de vrouw en besloot wijselijk te knikken en te zwijgen. Het was niet alsof ze heel graag vertelde aan mensen dat ze een Gryphon was, mensen gingen haar dan direct anders behandelen. Vooral wanneer ze erachter kwamen dat zij die Gryphon was, wiens verloofde twee jaar geleden was omgekomen tijdens een training. Die Gryphon die zich schreeuwend, scheldend en vloekend weg had laten schreeuwen door haar eigen grote broer, niet eens de kans krijgend om de man die haar verloofde om het leven had gebracht, hetzelfde lot te geven. Ze was de man daarna nooit meer tegengekomen, hij was verdwenen als sneeuw voor de zon. Was hij gevlucht voor de mogelijke gevolgen? Of had haar vader daarvoor gezorgd, zodat hij voor eeuwig zou zwijgen over waarom hij het had gedaan?

Ze knikte begrijpelijk bij de woorden van de vrouw, de man nakijkend die nu met de pijlenkoker richting zijn werkplaats ging. "Well, there is a reason why people like him are not a part of our legion." Sprak ze. Sprekend over de legion alsof het de hare was, wat deels ook wel zo was. Het Gryphon bloed stroomde door haar lichaam en ook al was ze bij lange na niet de oudste van de kinderen van Zelroth, lag er toch soms wel enige druk op haar schouders. Of er had ooit druk op haar schouders gelegen, ze voelde die druk vaak niet meer. Niet nadat ze zo kwaad was geworden op haar vader, hem had beschuldigd voor de moord van Alexander. Die dag had ze zich wat weggetrokken van de grote taken die de Gryphon's op zich namen. Keaton leek dat werk met plezier te doen, dus hij mocht dat ook maar fijn in haar ogen blijven doen.

"Actually I needed to go check on his work anyways, do you mind if I come along?" Niet dat de vrouw daar veel keuze in had. Ze was toch van plan geweest vandaag nog eens langs te gaan, wellicht kon ze dat nu ook direct even doen, haar interesse was namelijk gewekt naar zowel de man als de vrouw die bij haar in de buurt stond en bovendien wilde ze ook voorkomen dat de vrouw de vent zijn nek op moest draaien. Ze hadden de blacksmiths hier nodig, hoe vervelend ze soms ook mochten zijn.
Alandria Seyfir
Alandria Seyfir
Member
Aantal berichten : 52
IC posts : 19

Character sheet
Age: 48 (looks +/- 25)
Occupation: Mercenary
Residence : Nowhere and everywhere

No ties and strings as the freedom sings. Empty Re: No ties and strings as the freedom sings.

di feb 13, 2018 12:26 am



De hengst was gefokt om grote ruiters, zoals zijzelf, met veel bepantsering te dragen. Ook werden ze vaak als trekpaard gebruikt bij dit legioen, voor gewonde soldaten of om van plek naar plek te gaan, maar Alandria had zijn potentie gezien als strijdpaard. Je wist ook nooit wanneer je een sterk paard nodig zou hebben in niemandsland. Soms kon magie gelukkig nog een uitweg zijn, maar ook dat had zijn grenzen. Ze kon dan ook niet anders dan alleen maar instemmend knikken op de woorden van de brunette. De onsubtiele vraag van Duncan had ze ook niet kunnen antwoorden als ze dat al wilde, omdat ze niet wist wie er voor haar stond. Namen onthouden was ze slechter in dan gezichten. Als ze maar wist wie ze moest hebben. Deze vrouw had ze dan ook nog niet eerder gezien, maar ze kwam hier dan ook niet met enige regelmaat.

Duncan verdween uit hun gezichtsveld in de smederij. Ze moest kort lachen bij de woorden van de ander, maar zonder humor. Ze kon het wel begrijpen ''He is good in his work, but socially a bit less tactful. Don't worry, he is just putting up an act most of the time. He likes to play with people their minds it seems. He might just as well know who you are, but is just trying to get a conversation going leading in his own favors..'' sprak ze, bij het laatste stukje een klein beetje met haar ogen rollend. Bij de mededeling die vervolgens in een vraag veranderde had Alandria haar schouders even opgehaald. ''Sure thing.'' bracht ze luchtig uit. Als ze weldra haar spul maar kreeg en aan haar tocht kon beginnen richting het zuiden. Boven I'llyria lag niet heel veel meer dus had ze ook geen reden om richting het Noorden te gaan, tenzij mensen die ze van dienst kon zijn en er dus wat mee kon verdienen. Verder maakte het ook niet echt uit waar ze heen ging. Sommige steden had ze al gezien, maar ze was nog nooit dicht bij de eilanden geweest en dat leek haar een bijzondere ervaring.
Haar paard liet ze gewoon staan buiten de smederij. Ze wist dat hij toch niet weg zou lopen. Daar had ze hem althans op getraind, als er s'nachts iets gebeurde in de wildernis moest ze zo met hem weg kunnen rijden. Hij mocht rond lopen om te grazen, maar bleef vaak binnen een cirkel van 10meter.
Binnen in de smederij was Duncan al in de weer en had de wetsteen al op de toonbank neergelegd. Vervolgens kwam hij uit een zijkamer met de pijlenkoker, gevuld met pijlen waarop zwarte korte veren zaten, waar ze zelf vaak nog groene lijnen -haar kleuren- op verfde. ''Et voilá'' bromde Duncan kort, de muntstukken die Alandria hem overhandigde als betaling aannemend. Ze inspecteerde de punten even voor ze goedkeurend knikte en de koker aan een band over haar schouder liet hangen. Vervolgens zochten haar ogen de brunette die mee wilde en was ergens lichtelijk nieuwsgierig wat ze van plan was met haar check.



Naveena Gryphon
Naveena Gryphon
Member
Real name : Linn
Aantal berichten : 50
IC posts : 21

Character sheet
Age: 21 years
Occupation: Illyrian Master
Residence : I'llyria, Navarre

No ties and strings as the freedom sings. Empty Re: No ties and strings as the freedom sings.

wo feb 14, 2018 2:13 pm
No ties and strings as the freedom sings. Pt48hk3
Naveena Gryphon
It's hard to sleep when your heart is at war with your mind.
Haar blauwe ogen volgden de vreemde man, totdat hij door de deur van een gebouw stapte en uit het zicht verscheen. De woorden van de vrouw drongen tot haar door en ze liet haar blik kort op haar vallen, licht knikkend. "For some people it's the only exciting part of their day." Sprak ze, haar schouders wat ophalend. Wellicht gold dat ook voor deze man; wellicht voelde hij zich wel alleen in zijn werkplaats, waar meestal niemand anders was dan hijzelf. Waar enkel mensen naartoe kwamen om even snel de wapens op te halen die ze nodig hadden, maar vaak waren die personen net zo snel weg als dat ze gekomen waren. De stilte die in zo'n plek moest hangen.. nee, ze zou dat verschrikkelijk vinden. Op zijn minst waren de trainingsplekken altijd druk; er was altijd wel iemand, als het hele plein niet al vol stond van mensen die trainden. Uiteindelijk had ze besloten met de lange vrouw mee te stappen richting de werkplaats van Duncan. Ze moest immers toch eens deze week naar hem toe gaan en het liefst deed ze dat gewoon in het bijzijn van een ander. Zodat ze een lang gesprek wellicht kon vermijden. Zodat ze wellicht die ene blik kon vermijden die zo vaak op haar werd geworpen; een blik vol spijt en medeleven. Alsof dat haar leven makkelijker zou moeten maken. Alsof het fijn voor haar was om te weten dat mensen haar bijna zielig vonden vanwege de gebeurtenissen die twee jaar geleden hadden afgespeeld en bovendien ook vanwege haar vader, die nog niet zo heel lang overleden was.

Binnen liet ze haar blik over de spullen in de smederij glijden. Ze wilde immers niet opdringerig zijn of wat dan ook en het was fijn dat iemand even de aandacht op een ander richtte dan op Naveena. Dat gaf haar de kans om een snelle indruk te maken over de plek. Ze liet haar hand over een van de messen glijden die bij had klaargemaakt voor iets, een prachtig voorwerp. Scherp en waarschijnlijk stevig genoeg om er goed mee te kunnen werpen, bijvoorbeeld. Uiteindelijk was het dan toch aan haar de beurt om te spreken, want een stilte viel over de werkplaats en de brunette kon voelen dat beide personen hun ogen op haar gericht hielden. Ze glimlachte licht, haar ogen op Duncan richtend. "I was here to see if you've already made any progress on the armor I asked for, for the soon-to-be warriors." Sprak ze. De Legion groeide zo veel de laatste tijd; er moest dus zoveel gebeuren om alles tiptop te houden. Ze hadden de beste kwaliteit aan producten nodig. En dat betekende dat het een en ander best vaak vervangen moest worden.. en er genoeg nieuwe dingen gemaakt moesten worden wanneer de Legion groeide. Het was een hoop werk, maar gelukkig beschikte I'llyria over vrij wat blacksmiths. Die hadden ze dan ook heel erg nodig.

Een flits van herkenning verscheen in de ogen van de man, die zijn glimlach nu wat zachter maakte. "Oh, miss Gryphon." Waren zijn woorden. En toen kwam die blik. Wellicht werd hij deze keer niet op haar geworpen vanwege Alexander's dood, wellicht dacht de man immers alleen maar aan haar pas overleden vader. De voormalige Chief van I'llyria en dus ook van de Illyrian Legion. "I'm so sorry about your lo-" "No, don't do that. Don't be sorry. I'm just here to do my job, please tell me what your progress is Duncan, I don't need your pity." Onderbrak ze hem, haar glimlach was verdwenen en haar ogen waren hard, maar dat enkel om de gevoelens die omhoog borrelden te verbergen. "Oh, I'm sorry miss! I did not mean to upset you, I know it must be hard and.." Zijn woorden stierven af, toen hij door leek te hebben dat Naveena hier geen zin in had. "Can I see the armor now, please?" Sprak ze. Een brok had zich ontwikkeld in haar keel en ze wilde zo snel mogelijk deze plek weer verlaten. God, wat was sociaal contact toch verschrikkelijk, als mensen steeds met die blik naar je keken en dachten dat door het onderwerp omhoog te halen, alles beter zou worden. Het zou pas beter worden wanneer mensen zouden vergeten wat er was gebeurd, wanneer ze niet meer de neiging hadden haar vol medeleven aan te staren.

De man haalde een pantser tevoorschijn en zette het op de toonbalk en Naveena voelde dat hij haar bestuderend aankeek, toen ze het voorwerp in haar handen pakte en het controleerde op enige imperfecties. Tot haar genoegen kon ze die niet vinden, waardoor ze met een glimlach opkeek, maar de glimlach bereikte haar ogen niet. "It looks good Duncan! I will be back in a few weeks to pick up the rest, keep the good work going!" Ze zette het voorwerp weer terug op de toonbalk en voordat de man nog even enthousiast iets kon zeggen, had de brunette zich al omgedraaid, een gedagje gepreveld en was ze naar buiten gestapt. Eenmaal buiten had ze immers pas het gevoel weer te kunnen ademhalen. Ze knipperde vlug met haar ogen om de tranen die zich daarin hadden ontwikkeld, weg te werken. Nee, ze wilde niet iedere dag eraan herinnerd worden dat haar vader er niet meer was en al helemaal niet dat Alexander er niet meer was. Wanneer zou het stoppen? Door de ophef was ze helemaal vergeten dat ze niet echt alleen was. Dat er nog een andere persoon aanwezig was geweest in de smederij.
Alandria Seyfir
Alandria Seyfir
Member
Aantal berichten : 52
IC posts : 19

Character sheet
Age: 48 (looks +/- 25)
Occupation: Mercenary
Residence : Nowhere and everywhere

No ties and strings as the freedom sings. Empty Re: No ties and strings as the freedom sings.

do feb 22, 2018 4:18 pm



Ze begreep wat de ander bedoelde. Met een knikje had Alandria haar woorden dan ook aangehoord. Hier gebeurde nou eenmaal niet veel. Geen echt gevecht dat je adrenaline triggerde zoals het buiten de muren deed wanneer je oog in oog stond met de grotesken en wilde beesten van het land. Een leven binnenshuis was voor Alandria dan ook niet van toepassing. Wat dat betreft had Alandria haar vader een tegenovergestelde voorkeur. Hij mocht dan wel in het leger hebben gezeten, maar toen hij alleen kwam te staan voor de opvoeding van zijn kinderen had hij zijn zwaard verruild voor een pen. Zijn boeken werden fascinerend gevonden maar Alandria had nog geen hoofdstuk gelezen. In de praktijk leerde ze het beter in plaats van met haar neus over een stuk perkament te zitten. Maar ook nu zijn kinderen volwassen en wel waren had hij in de jaren er op toch geen aanstalten weer genomen om opnieuw het leger in te gaan of iets anders. Soms had Alandria medelijden met de man, die soms nogsteeds leek te rouwen om het veries van zijn vrouw. Maar zelfs Alandria haar broers die meer herinnerden dan zijzelf doordat ze jonger was hadden zich er al helemaal overheen gezet. Soms wilde de vrouw haar vader er het liefst uit slepen, om mee te trekken door de landschappen. Of dat hij op zijn minst een buitenshuize hobby vond om niet de hele dag van het zonlicht afgeschemerd te zijn. Tot hedendaags was hij daar niet voor te pushen geweest en hadden haar broers het opgegeven. Die hadden het druk met hun dingen, en Alandria met de hare. Ze hoopte dat haar vader zichzelf een schop onder de kont ging geven op een dag.

Toen de andere vrouw aan de beurt was om haar check te doen nam Alandria haar afstand. Ze nam de kans om ook even een blik rond te werpen, welke bleef rusten op een helm. Deze zat over de hoofd van een uit hout gesneden beeld die in de hoek stond. Ze nam hem af en zag dat de binnenkant gevoerd was met zwarte, zachte wol. Net op dat moment viel de achternaam van de brunette uit Duncan zijn mond. Ondanks dat Alandria zich niet echt bezig hield met wat zich in de militaire stad af speelde kwam de naam haar bekend voor. Ze mengde zich er niet in maar Alandria kon het gesprek wel volgen vanaf haar plek. Ze keek even over haar schouder en zag dat de andere vrouw, wiens voornaam echter nog niet bekend was voor haar, uiteindelijk haar inspectie deed. Zelf pastte ze de zilveren helm met bronzen versieringen. Er liep een stuk uit over haar voorhoofd omlaag, die haar neus beschermde. Deze was niet zwaar en bleek haar ook te passen toen ze hem op deed. Ze zag zichzelf kort in de reflectie van een pantser, waarop ze de helm weer af nam en besloot hem mee te nemen. Wie weet kon het haar een schedelbreuk, of erger, besparen. Je wist maar nooit wanneer de situatie zich voor zou doen dat een vijand of beest haar daar sloeg met een hamer of klauw.

Intussen had ze meegeluisterd, nog altijd zwijgend. Duncan werd afgekapt en de inspectie was gedaan. Kort daarop ging de brunette naar buiten. Door haar woorden en de achternaam had Alandria al door dat ze geen gewone soldate was.
Duncan keek haar even na voor hij zijn blik weer op Alandria vestigde ''I see you picked interest in the helmet I traded once with a vendor from Valyria. Unique design, isn't it?'' begon hij, waarop Alandria even knikte en hem nogmaals in haar handen bekeek. ''So it is for sale and not just a show item?'' vroeg ze, naar de toonbank toe lopend waarop ze de helm plaatste. Duncan wreef even over zijn kin ''It is made to protect someones skull from being cracked open like an unboiled egg. So I guess I should sell it to someone to let it serve it's purpose. We don't want that happ.-'' ging hij verder, maar werd onderbroken ''Allright, i'll take it.'' sprak Alandria ietwat ongeduldig door de man zijn onzinnige gebrabbel heen. Hij hield acht vingers op, waarop een dunne wenkbrauw van Alandria in een scherpe hoek omhoog stak. ''Eight hundred? Seven hundred and you have a happy costumer.'' sprak Alandria zacht, naar voren leunend met haar lippen opgekruld in een kleine glimlach, waarop ze een vinger over de bolling van de helm streek en haar rechter hand er op liet rusten. ''Besides, I was planning on coming here more often as you do sell the good stuff..'' voegde ze toe en zag hoe Duncan zijn adamsappel zichtbaar op en neer ging terwijl hij slikte. ''Good, seven hundred.'' stemde hij in, de helm op pakkend om deze vervolgens op Alandria haar hoofd te zetten. Ze pakte haar geldzakje van de riem en legde uiteindelijk de juiste hoeveelheid op te toonbank. Toen ze het zakje goed en wel weer aan haar riem had bevestigd en Duncan het geld met een knikje had geteld stapte ze achter de brunette aan naar buiten, een kort gedagje mompelend.

Buiten keek Alandria tegen de rug van de brunette aan. ''Well then. With that being done I have nothing else here to take care of.'' zei ze opgewekt, richting het zuiden kijkend waar de bergen boven de muren uitrezen, waar het uiteindelijk over ging in bos. Haar paard stond op de plek waar hij achtergebleven was, zijn linker achterbeen op rust en zijn ogen gesloten. De zon scheen op zijn glimmende wintervacht. De blik van Alandria ging weer naar de andere vrouw ''Speaking of, you take care of my older brothers here, allright? They are part of the army here, like our father was. And as I heard you carry the name Gryphon I assume you give some orders here and there.'' sprak de elf  nonchalant, maar haar gezicht werd toen iets serieuzer. ''Don't let themselves being killed. They try to prove themselves a lot but they are all I..-'' ze werd onderbroken door een tik op haar helm. Toen ze zich narrig omkeerde keek ze tegen de borstkas van haar oudste broer Artém aan, die nog een kop boven haar uit stak. Zijn roodbruine lange haren hadden een vurige gloed in de zon en op zijn normaal wat serieuzere gelaat stond nu een jongensachtige grijns. ''So you are still here? Nice bucket on your head sis. What are you trying to protect in there exce..-'' begon hij, tot hij degene zag waar Alandria mee stond te praten. Zijn hand ging snel in een saluutgroet ''Excuse me, i'll be on my way'' en weg was hij weer, snel om de hoek van een barak verdwijnend. Ze nam haar eerder uitgesproken woorden bijna weer terug.


Naveena Gryphon
Naveena Gryphon
Member
Real name : Linn
Aantal berichten : 50
IC posts : 21

Character sheet
Age: 21 years
Occupation: Illyrian Master
Residence : I'llyria, Navarre

No ties and strings as the freedom sings. Empty Re: No ties and strings as the freedom sings.

di maa 06, 2018 6:43 pm
No ties and strings as the freedom sings. Pt48hk3
Naveena Gryphon
It's hard to sleep when your heart is at war with your mind.
Buiten sloot ze haar ogen en ademde ze diep in en uit. Goed, weer terug rustig worden ging sneller dan gedacht. Ze opende haar ogen weer en liet de zon op haar gezicht schijnen, terwijl ze haar zeeblauwe ogen over het gebied liet scannen. Het paard dat de lange, bijzondere vrouw achter had gelaten, stond nog steeds op zijn plek. Ze vroeg zich af in hoeveel steden je een paard zomaar los kon laten binnen de muren, als ze de verhalen over sommige plekken moest geloven, werden daar dingen wel eens vaker gestolen. In I'llyria was dat anders. Diefstal was er maar zelden en als dat zo was, dan was dat vaak ook gewoon een buitenstaander die op de een of andere manier naar binnen gelaten was. Uiteindelijk werd de brunette weer uit haar gedachten gehaald, toen de elf opeens weer naast haar stond. Nu met een helm op haar hoofd, eentje die ze waarschijnlijk nog snel van de blacksmith had gekocht. Duncan was een goede man, een vriendelijk persoon, maar ze kon het gewoon even niet hebben om weer met die zielige blik aangekeken te worden. Ze had de medelijden niet nodig, ze was heus niet de enige die een partner was verloren, of een vader.

De vrouw begon te spreken en ze trok kort haar wenkbrauw op, maar besloot rustig te zwijgen en te luisteren. Uiteindelijk verscheen achter de elf een andere persoon, die nog groter was dan haar. Goddamn, moesten elven zo groot zijn? Ze liet haar blauwe ogen even op de ander vallen, die eigenlijk alleen maar aandacht leek te hebben voor de vrouw die hij zojuist op haar hoofd had getikt. Ze draaide zich bijna geërgerd om en aan de twee te zien, leek het erop dat dit een van de broers was waar de vrouw over had gesproken. Een lichte glimlach was op haar gezicht verschenen, maar deze verdween langzaam toen de man haar zag, zich excuseerde en zo snel mogelijk maakte dat hij wegkwam. Zacht schudde ze met haar hoofd. Wow. Haar naam had zo'n grote invloed en dat terwijl ze niet veel beter was dan de meesten. Ze was maar een master. Geen gezagvoerder, of wat dan ook. Keaton was dat, zij niet. "I hate to say I'm not the one in charge here," sprak ze zacht. "But don't worry, our trainings usually don't kill anyone.." haar woorden kwamen er bitterder uit dan ze op de eerste plaats had gewild. "And it's quite peaceful in Fallen Skies. And if we are needed, don't worry about your brothers, they are quite good at what they do." Ze glimlachte en voor deze keer meende ze het. Haar broers waren goede soldaten.

"You used to live here too, yeah?" Kwam er uiteindelijk uit haar mond. Ze vroeg het zich af, want als haar broers hier waren, betekende dat ook dat zij hier ooit ook was geweest. "What made you leave?" Wellicht vroeg ze het uit nieuwsgierigheid, wellicht wilde de vrouw zelf gewoon een goede reden kunnen bedenken om hetzelfde te doen. Om op avontuur uit te gaan.
Alandria Seyfir
Alandria Seyfir
Member
Aantal berichten : 52
IC posts : 19

Character sheet
Age: 48 (looks +/- 25)
Occupation: Mercenary
Residence : Nowhere and everywhere

No ties and strings as the freedom sings. Empty Re: No ties and strings as the freedom sings.

do maa 15, 2018 11:52 am

Haar ogen bleven enkele seconden gefixeerd op de muur waar haar broer achter verdwenen was. Zijn gedrag was soms.. Anders dan je bij iemand van zijn leeftijd verwachtte. Haar broers leken in uiterlijk niet veel ouder dan Alandria maar men vergat nog wel eens dat Elfen en ook langer leefden. Aan hun karakter merkte je dat in ieder geval niet. Ze hadden al lang en breed Officier kunnen zijn, zo lang zaten ze al in het leger zaten, maar hadden de voorkeur om buiten de stad om te patrouilleren of op pad te worden gestuurd om elders in het land te zijn. Dat beetje hadden ze dan nog wel met Alandria gemeen. In plaats van achter een bureau met formulieren en kaarten te zitten of op de basis zonder aangekeken te worden voor raad en tactieken.
Een zucht glipte tussen Alandria haar lippen door toen de voetstappen weg stierven en tot de ander begon te praten. Haar woorden werden in ontvangst genomen met een kleine glimlach en de elf knikte kort. De bitterheid in de brunette haar toon had Alandria wel gehoord maar ze haakte er niet op in. Alleen haar wenkbrauwen trokken in een kleine frons. ''He was probably just being a bit of a jerk.'' sprak ze luchtig. De ander leek zich er niet echt comfortabel onder te voelen, dus probeerde Alandria er op haar eigen manier een positieve draai er aan te geven. De glimlach van de ander bevestigde wel dat ze haar woorden meende. Dat deed haar goed. Ze zag hen niet vaak maar ze waren familie en deze was al zo klein. Of haar ouders nog broers of zussen hadden wist ze niet. Zulke gesprekken werden in huize Seyfir vermeden en als ze zoiets al op probeerde te brengen werd ze al snel afgekapt.

De vraag bracht Alandria even terug uit haar gedachten. Kort knikte ze, haar ogen richtend op de poort verderop waar ze doorheen was gekomen. ''Just outside these walls'' antwoordde ze kort voor de ander haar tweede vraag stelde. Een hand rustte lichtjes op de knop van haar zwaard terwijl ze haar gewicht naar één been verplaatste. Even inhaleerde ze de frisse lucht die door de stad waaide ''Adventure'' begon ze zacht en keek naar haar paard die haar al vele kilometers door het land had verplaatst. Door weer en wind. ''But most of all to escape the locked up feeling I get inside these kind of city's. I do rather have trees or open fields around me than bricks, and the sounds of birds and other creatures instead of noisy people. The army would have only been an option for me if we were in war. Then I would fight for this county. Now I do fight for -when necerssary- people that need me to while travelling to other places. A sellsword, or Mercenary. It pays well- allthough it is not completely for the money. At the same time I do keep the paths safe from monsters. If necessary I do even more.. Complicated missions..'' legde ze uit, maar ging niet in detail op het laatste. Dit was vooral omdat ze niet altijd even legaal bezig was. Soms kwam men makkelijk met een straf weg omdat ze goede contacten hadden wat een ander de kop kon kosten. Deze mensen vielen ook onder de monsters die ze op had genoemd. Die dingen deden die het daglicht niet konden verdragen.
''But I haven't caught your name yet, except your surname. You allso have family here, right? Do you like the army here between all those men?'' ging ze uiteindelijk verder, lichtelijk nieuwsgierig.

Naveena Gryphon
Naveena Gryphon
Member
Real name : Linn
Aantal berichten : 50
IC posts : 21

Character sheet
Age: 21 years
Occupation: Illyrian Master
Residence : I'llyria, Navarre

No ties and strings as the freedom sings. Empty Re: No ties and strings as the freedom sings.

ma maa 19, 2018 1:19 pm
No ties and strings as the freedom sings. Pt48hk3
Naveena Gryphon
It's hard to sleep when your heart is at war with your mind.
Haar zeeblauwe ogen keken de lange man die zojuist bij hen had gestaan, na, waarna ze haar blik weer op de vrouw richtte. Ze had haar woorden zonder er nog veel verder over na te denken uitgesproken, met enige bitterheid in haar stem, toen ze vermelde dat er tijdens de trainingen bijna nooit doden vielen. Bijna nooit. Op Alexander na. Gelukkig werd e niet echt verder ingegaan op het onderwerp, waardoor ze het gewoon kon laten liggen, gelukkig. Vol aandacht luisterde de brunette naar de woorden die de elf vervolgens uitsprak. Over hoe ze op avontuur ging, niet zo goed tegen de insluitende muren van steden zoals deze kon en gewoon.. liever bomen en grasvelden om zich heen had. Een glimlach vormde zich rond haar lippen en ze knikte. Ze kon het zeker eens zijn met dat, aangezien ze soms ook het gevoel had dat de muren naar haar toe kwamen. Dat ze werd ingesloten door de grote wanden die zich om I'llyria bevonden. Maar.. ze kon haar broers hier toch niet helemaal alleen achterlaten? Wat zou Elijah denken? Hij had haar nodig, toch? En Keaton.. nee, ze kon ze niet in de steek laten. Hun familie was al zoveel kleiner geworden de afgelopen paar jaren, nog iemand die wegtrok zou een ramp zijn. Vooral nu ze ook niemand had die haar zover kreeg om weg te gaan. Niemand waarvoor ze wilde weggaan.

"That sounds really nice," sprak ze. "I've always wanted to see more of the world, but I have my duties.. here." Ze zuchtte zacht en schudde iets met haar hoofd, waarna ze haar blik door de straat liet glijden. Ze kon I'llyria niet achterlaten, nog niet. En toen werd haar gevraagd naar haar naam, ze besefte zich nu pas zichzelf niet eens volledig te hebben voorgesteld. "My name is Naveena, and that's correct, I do have family here." Ze knikte. "My older brother Keaton is in charge of the legion and this city now, after our father passed away." Sprak ze, met iets minder bitterheid in haar stem dan toen ze sprak over dat er bijna nooit doden vielen tijdens trainingen. Het was over het algemeen wel bekend geweest in de stad, dat de connectie tussen vader en dochter verzwakt was na het incident. "And I've always been better friends with boys than with the girls, so .. I'll say I can manage." Sprak ze licht lachend. Het was niet zo erg, ze was immers opgegroeid met drie broers. Ze wist hoe het was om een van de weinige meiden te zijn. "What was your name again? I think Duncan only used a nickname." Ze fronste licht.
Alandria Seyfir
Alandria Seyfir
Member
Aantal berichten : 52
IC posts : 19

Character sheet
Age: 48 (looks +/- 25)
Occupation: Mercenary
Residence : Nowhere and everywhere

No ties and strings as the freedom sings. Empty Re: No ties and strings as the freedom sings.

do apr 05, 2018 10:36 am

Zonlicht werd even in haar eigen gezicht weerkaatst toen ze de helm af nam door de glimmende oppervlakte. Deze hield ze vervolgens onder een arm terwijl ze luisterde. Haar meelevende blik werd doorbroken door een glimlach toen de brunette zei beter met het mannelijke geslacht overweg te kunnen. Dit herkende ze deels, al kon ze door haar werk niet echt een voorkeur hebben want zowel mannen als vrouwen namen haar aan voor opdrachten. Maar qua omgang waren mannen soms nou eenmaal makkelijker. Ze kwam echter nou eenmaal uit een familie met voornamelijk mannen ook dus kon zich er in verplaatsen. ''Yes he did. It is Alandria from House Seyfir.'' stelde ze zich voor. ''My brothers are Artém, wich you just saw, and Gemric. My father is named Athos. In my case my mother passed away and that while I was still a kid, so I do not remember much of her.'' vervolgde ze, even over haar kin wrijvend met de vingers van haar vrije hand. Ze zette haar helm weer op en liep naar haar paard, die ze bij de teugels nam. Terwijl ze haar blik oprichtte om naar de grote donkerbruine- bijna zwarte- ogen van haar hengst te kijken glimlachte ze nogmaals. ''You said you had your duties here, but you live only once. And as you are human even shorter than me.'' ging ze in op Naveena haar eerdere woorden. Het klonk misschien wat hard maar ze was niet altijd even tactvol met haar woordkeuze. Echter bedacht ze dit zichzelf en fronste even. Het is zoals het was en in deze soms wrede wereld was niet altijd plaats voor zachtaardigheid. Ze wendde zich weer  naar de vrouw toe. Ze was dan nog niet zo oud maar er kon altijd een einde aan komen zonder dat je echt hebt kunnen genieten van het leven. Of je raakte dusdanig gewond door iets waardoor je niet meer kon reizen. Alandria wist wel dat haar eigen leven nog niet compleet was en genoot van de vrijheid om te gaan en staan waar ze wilde. Naar maatstaven van de Elfen was ze misschien op nog maar een kwart van haar leven en soms vergaten mensen dat Elfen nou eenmaal ouder werden en qua uiterlijk bijna niet veranderden al waren ze in de honderd. ''What I wanted to say is.. Think about yourself as well. Maybe one day you find yourself a goal outside these walls, or a mission that leads you to the other end of this county. Once you had the taste knowing how it is to travel you might not even want to do anything else.'' zei ze al lopend met haar paard naar een boomstronk waar ze op ging staan. Vanaf daar zette ze in een voet in de stijgbeugel van het zadel om op te stappen, de teugels ter hand nemend. ''But make sure you got the right things with you. An unprepaired traveller is a dead traveller.'' grijnsde ze.

Gesponsorde inhoud

No ties and strings as the freedom sings. Empty Re: No ties and strings as the freedom sings.

Vorige onderwerpTerug naar bovenVolgende onderwerp
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum