welcome
Fallen Skies is een 'high fantasy Textbased-RPG' die zich afspeelt in een mytische wereld vol wonderlijke wezens, monsters en magie. Het land verdeeld onder zes koningkrijken is altijd bewegend en beïnvloedbaar. Het kan zomaar zijn dat jij de held wordt van het gehele land of misschien zelfs de grootste terreur die Fallen Skies ooit meegemaakt heeft. Alles is mogelijk in deze gevaarlijk mooie wereld. En niets is gek genoeg.
map
season
De ondraaglijke hitte kan maar één ding betekenen. Zomer is in het land. En met regen dat over geheel Fallen Skies uitblijft ziet het er niet goed uit voor de boeren en minderbedeelden.
current event
Een onbekende ziekte teistert Fallen Skies. Niemand blijkt veilig te zijn voor de verwoestende dood die Queen Dacosta meegenomen lijkt te hebben. Is er een mogelijkheid om te overleven, of is iedereen ter dood veroordeeld?
staff
List of the current city rulers: click here
Account switch
Gebruikersnaam


Wachtwoord

credits
©2017 Fallen Skies staat onder leiding van het team en wordt ondersteund door Actieforum. Alle teksten, beelden, codes en plotlijnen zijn auteursrechtelijk beschermt door de desbetreffende eigenaar.

Vorige onderwerpGa naar benedenVolgende onderwerp
avatar
Gast
Gast

Hoist the colors high Empty Hoist the colors high

wo feb 14, 2018 2:54 pm
Hoist the colors high BG3m8Kg

RISE AND RISE AGAIN
UNTIL LAMBS BECOME LIONS

Heel veel redenen had hij niet nodig gehad om Archeon voor een aantal dagen te verlaten. Alles liep de laatste weken op rolletjes. Dacosta hield haar dochters in toom. Althans, Ravenna. Zijn andere dochter: Robin hield zich liever op in de vertrekken van haar verloofde. En hij kon haar geen ongelijk geven. Toen hij Dacosta leerde kennen wilde hij niets liever dan zich de hele dag bij haar te voegen. Helaas waren de omstandigheden in die tijd heel anders dan nu. Met een kille uitdrukking op zijn gelaat vaart het gouden schip de haven van Brightwater keep binnen. Ze hadden de reis gemakkelijk over land kunnen maken, maar mochten zijn plannen in Brightwater keep in het water lopen. Dan zou hij het schip kunnen gebruiken om naar een van de andere eilanden van Rhoynar te varen.

Normaal gesproken hield Larethian zich op in Arhceon, zijn thuisbasis. Ware het niet dat de laatste ‘aanslag’ op zijn vrouw haar leven hem niet in de koude kleren was gaan zitten. Hij moest en zou uitzoeken hoe en waarom er bepaalde personen waren die zijn familie om wilde leggen. Als moest hij daarvoor tot het meest zuidelijk of noordelijkste puntje op de kaart reizen.

De gekleurde huizen die de kust onbetaalbaar maakten staken kleurrijk af tegen de kille en kale rotswanden waarop het kasteel van Brightwater keep was gebouwd. Een hoger gelegen uitkijk punt met in de hoogste toren een uitkijkpunt om kilometers ver over zee te kunnen kijken. Cois was op heldere dagen goed zichtbaar en lag haast binnen handbereik. Het maakte Brightwater keep tot een van de meest ideaal gelezen steden. Larethian laat zijn helblauwe ogen over de drukte van de havens glijden. Iedere dag opnieuw herhaalde zich hier een proces van vissersboten die de haven binnen kwamen met vers gevangen vis en andere schaaldieren. Het meeste voor de handel, en de resten voor hun families. Niet alleen de vishandel sierde dit gebied. Ook de handel in andere waarden die piraten en rovers met zich meebrachten vond hier plaats. Zo op het eerste gezicht was dit dan ook geen plek voor een koning. Al zag deze stad er beter uit dan bijvoorbeeld Seere. Ook het feit dat hier nauwelijks tot geen regels waren en de meeste reizigers hier vrede mee hadden maakte deze stad tot een bruisend en respectvol gebied. De meeste lieten elkaar hun gang gaan.

De loopplank werd geplaatst tussen het schip en de wal en Larethian baant zich een weg van het schip af. Benjen en zijn andere companion volgden hem. Hij had besloten de wachters op het schip te laten. Niet alleen, omdat hij geen problemen op zijn hals wilde halen. Ook omdat hij zo onopvallend mogelijk wilde reizen. Al leek hem dat vrijwel onmogelijk. Gezien iedereen in Fallen skies zijn gezicht wel ergens van kende, goed of slecht.

-Rikton


LARETHIAN T. AKESH


Rikton Bunch
Rikton Bunch
Deceased
Real name : Comis
Aantal berichten : 83
IC posts : 56

Character sheet
Age: 20
Occupation: Traveler, Adventurer
Residence : Cois

Hoist the colors high Empty Re: Hoist the colors high

wo feb 14, 2018 5:20 pm



“Dat kun je echt niet.” Zei een van de ruig ogende kerels tegen Rikton. “Kunnen, kan ik wel.” Een grijns sierde zijn gezicht. Vooral omdat hij het leuk vond om absurd te praten. “Wedje wagen?” Stelde hij toen voor. De, smalle, onverzorgde man naast de ruige man gaf hem een elleboogje en wierp hem een indringende blik. “Okay, drie goudstukken als het je lukt. En drie voor mij als het je niet lukt.” Rikton snuffelde met zijn neus als een konijntje en begon te gniffelen. “Deal!” Zei Rikton, en ging rechtop staan. Zie je, hij stond namelijk op het dak van een van de gebouwen. En de mannen in een straat onder hem. Een paar minuten geleden waren ze langs Rikton gelopen en hadden ze hem aangesproken. Waarschijnlijk verveelden ze zich en wilden ze ervoor zorgen dat er iets zou gebeuren.

Deze motivatie was Rikton opgevallen, hij kende die motivatie als geen ander. Zelf zou hij ook het liefste hebben dat er iedere moment van de dag iets leuks of spannends zou gebeuren. Dus hij had de mannen verteld dat hij ‘echt wel’ van het ene naar het andere dak zou kunnen springen. De straat was zeker negen meter breed. En dat was dan ook de afstand die hij nu moest gaan overbruggen. De twee heren waren hier direct voor gevallen. Dat gaf Rikton de mogelijkheid om ze van hun geld te ontdoet, als hij het goed zou spelen. Zelfverzekerd zette hij een paar stappen naar achteren en nam een aanloopje. Hij hoefde zich eigenlijk helemaal geen zorgen te maken. En dat bleek maar weer uit het resultaat. Zonder moeite bereikte hij de overkant. Misschien met, misschien zonder hulp van Telekinese.

Grijnzend draaide hij zich om naar de heren toe en keek naar beneden. “Betaal jij, of leggen jullie samen bij?” De mannen, lichtelijk verbaasd door het succes van de jongeman, waren al direct een plan aan het bedenken hoe ze zich hier onderuit konden werken. Op dat moment scheen er ineens iets in Rikton’s ogen. Hij draaide zijn hoofd weg van het licht en hield zijn van ervoor. Voorzichtig keek hij weer eens in die richting. Hij was erg benieuwd naar wat er in zijn oog had geschenen. Toen hij keek, zag hij dat er een gouden schip de haven van Brightwater Keep in voer. Zijn wenkbrauwen gingen lichtelijk omhoog. “Uh.. laat maar mannen.” Zei hij toen. En hij sprong direct weer terug naar het vorige dak. Daar greep hij naar zijn juten zak vol ditjes en datjes, die daar nog lag. En gooide die over zijn schouder.

Een gouden schip. Hij had niet durven hopen op iets dat meer interessant zou zijn dan dat vandaag. Zijn conclusie was dat de eigenaar vast graag gezien werd. Anders zou die met een gouden schip de haven in varen. Verdere details over het schip waren voor hem nog iets te ver weg geweest om goed te kunnen zien. Hij plaatste zijn juten zak tussen zijn benen en gebruikte Telekinese om het op te tillen, waardoor hij als het ware kon rijden op zijn juten zak. Hij liet zichzelf afdalen in een leeg steegje en vervolgde zijn weg naar de haven. Dit wilde hij voor geen goud missen. Snap je ‘m?

Eenmaal daar aangekomen zocht hij naar waar het schip dat was aangemeerd. Die locatie was niet bijster moeilijk te vinden. Hij benaderde het schip en zocht naar de plek waar de mensen van de boot af stapten. Hij hield zich op een mooie vijftien meter afstand. Zoekend naar de persoon die er het meest belangrijk uitzag. Dat was natuurlijk de persoon waar hij het liefst zo snel mogelijk contact mee wilde hebben. En wauw, hij vond die persoon hoor. Even geloofde hij niet dat het hem was. Maar het was hem. Scheve Sjeff! Ja die liep toevallig langs en Rikton knikte naar hem als een begroeting. Sjeff knikte terug, maar viel er bijna door om. Als je een houten been hebt dat veel korter is dan je normale been moet je ook niet knikken en lopen tegelijk. Het gelach van beide heren was goed te horen boven de drukte van de haven uit. Mits je in de buurt stond natuurlijk. Echter liep Sjeff wel verder. Hij had belangrijke scheve dingen te doen. Rikton pinkte een traantje weg door het lachen.

avatar
Gast
Gast

Hoist the colors high Empty Re: Hoist the colors high

vr maa 02, 2018 10:06 am
Hoist the colors high BG3m8Kg

RISE AND RISE AGAIN
UNTIL LAMBS BECOME LIONS

Door de vele gouden details en ornamenten die het schip tekende leek het alsof het schip uit een massief blok goud was gesneden, maar dit was niets meer dan bedrog. Zijn schip was weliswaar immens groot. Toch bestond deze uit hout, donkerbruin geverfd hout met op de boeg van het schip een gouden draak die niet alleen het huis Laendaerys presenteerde, maar ook diende als ram. Mocht het een keer misgaan tijdens een van de tochten en ze werden aangevallen door piraten dan zou die ram nog wel eens van pas kunnen komen. Door de zon die op de zeilen viel en het goud wat weerkaatste waren mensen simpelweg zó makkelijk om de tuin te lijden.

Hoe onopvallend en ongezien Larethian ook wilde blijven, met een onbekend schip de haven van Brightwater keep de haven invaren was bijna vragen om problemen. Natuurlijk had hij ervoor kunnen kiezen om de toch te paard te maken, maar Larethian had er zo zijn redenen voor om hier deze keer niet voor te kiezen.

Zodra hij voet aan wal gezet heeft en Benjen en zijn metgezellen hem volgen hief hij zijn hoofd om de haven over te kijken en viel het hem op hoe drukt het hier wel niet was. Het gejoel van dronken zeelui, geschreeuw van man tot man, gelach, geërgerde blikken van mannen die niet wilde betalen tot het gebedel van daklozen, hopend op enige vorm van medelijden. Het was niet bepaald een stad geweest waar hij zijn gezicht graag had willen vertonen. Hoe dan ook, was het een schip vanuit Brightwater keep geweest wat zich in zíjn haven had begeven met wapens waarmee zijn vrouw kon worden omgelegd. De kapitein had zijn oog weten te ontglippen, maar hij zou niet rusten. Geen dag geen seconde voor hij de man gevonden had en voor eens en altijd met hem af kon rekenen.

In een rustige pas vervolgt hij zijn weg, met iedere meter die hij aflegde steeds verder van de veiligheid die het schip hem bood. Zijn blik liet hij nogmaals de haven over glijden en kort viel hem een schouwspel tussen twee gasten op. De man had en houten been en kon zichzelf nog maar net staande houden voordat hij verder strompelde en een lach liet horen die haast aan de andere kant van de haven hoorbaar was. Hij kantelde zijn blik iets, maar kwam als snel tot de conclusie dat hij aan hén waarschijnlijk niet veel zou hebben. Van tevoren had hij wel een plan bedacht, maar hij kon niet zomaar ieder cafe binnen vallen en met vragen komen. De kans dat gevoelige informatie doorgespeeld zou worden naar de verkeerde zou daarmee vele malen groter worden. En dat was iets wat hij nou net niet wilde. Larethian besluit dan ook door te lopen. Weg van de haven, richting het bruisende stadshart van Brightwater keep.


LARETHIAN T. AKESH


Rikton Bunch
Rikton Bunch
Deceased
Real name : Comis
Aantal berichten : 83
IC posts : 56

Character sheet
Age: 20
Occupation: Traveler, Adventurer
Residence : Cois

Hoist the colors high Empty Re: Hoist the colors high

za maa 03, 2018 1:12 pm



Scheve Sjeff voelde als die ene oom die je bijna nooit zag, maar altijd mee kon lachen. Om heel eerlijk te zijn had hij dat echt even nodig gehad. Gewoon even hardop lachen. Het is zó belangrijk om ervoor te zorgen dat je vaak genoeg lacht. Rikton was wel iemand die ervoor probeerde te zorgen dat hij het naar zijn zin had. Hij zocht dat immers ook vaak genoeg op. Maar zoiets simpels als dit.. weetje.. hij had het zelf niet door, maar dít is waar het echt om gaat. Die simpele genotten van het leven. Geef Sjeff een prijs. En toen.. viel zijn oog op een man, waarvan hij gokte dat hij de baas van dit schip, en zijn bemanning moest zijn. Het doelwit was bij deze vastgesteld. Rikton deed alsof hij druk in zijn juten zak vol ditjes en datjes moet rommelen, en wachtte totdat deze man aan hem voorbij was gelopen. Hij sloot zijn ogen en probeerde zijn grijns zo goed als mogelijk onder controle te houden. Pfoe, even adem halen. Omdraaien. En hoppa. Zigzaggend tussen de zeelieden, koopmannen en de rest van het gepeupel door volgde hij de man. Hij had het idee dat hij zijn gezicht ergens van moest kennen. Maar dat zat waarschijnlijk iets te ver weg verstopt in zijn geheugen. Rikton hield zich maar heel selectief bezig met bepaalde dingen in zijn omgeving. Met de andere dingen zou hij wel dealen als hij ze tegenkwam.
avatar
Gast
Gast

Hoist the colors high Empty Re: Hoist the colors high

zo maa 11, 2018 7:57 pm
Hoist the colors high BG3m8Kg

RISE AND RISE AGAIN
UNTIL LAMBS BECOME LIONS

Het schouwspel van de man met zijn houten been bleef nog even door zijn geheugen zweven. Hoewel Larethian waarschijnlijk niet veel aan de gasten zou hebben intrigeerde het kleine toneelstuk hem wel degelijk. En dan met name het houten been van de man die zichzelf wankel staande wist te houden. Hij had het nooit begrepen. Hoe zoiets kon werken. Hoe het been precies vast zou zitten en óf het hout nooit zou gaan rotten tegen het open gelegde vlees. Het menselijk lichaam en dan met name het ontleden ervan was iets wat hem altijd al geïnteresseerd had. Hoe het lichaam precies in elkaar zat en waar het brein op functioneerde. Wellicht had hij hier toen hij jonger was meer mee kunnen doen. Lessen kunnen volgen in de Citadel bij de meesters die hier verstand van hadden. ‘Helaas’ voor hem was zijn leven nu eenmaal anders gelopen. Wellicht wat de toekomst hem nog zou brengen.

Larethian schraapt zijn keel en waant zich verder de drukte van de stad in. Hoe verder zijn benen hem de stad in droegen hoe meer zijn gezicht betrok in een norse grijns. Inwoners en reizigers leek het niets te schelen wie of wat je in deze stad was. En aan de ene kant kwam hem dat wel goed uit. Lareth wilde zo onopvallend mogelijk door de stad zien te komen. Informatie winnen was immers het geen waarom hij hier gekomen was. Hij liet zijn blik vluchtig over de gebeurtenissen rondom hem gaan. Mannen die op dit uur van de dag al te dronken waren om te functioneren. Hingen wat belabberd tegen de voorgevel van een café aan. Courtisanes die zichzelf opdrongen aan een koopman, een keep op naar hem en een korte grijns siert zijn mondhoeken. Hij mocht dan wel getrouwd zijn. Zijn ogen hoefden hem daarom niet te bedriegen. Hij draait zijn gelaat weer weg van de dames en loopt een straat in die uit kwam op een groot plein. Blijkbaar moest dit het bruisende stads hart van Brightwater keep voorstellen. Het zou dus wel even kunnen duren voordat hij alle café’s en winkels afgegaan was. De grijns die zonet nog op zijn gezicht had gestaan was inmiddels verdwenen en ging over op een wat ontevreden blik. Met een rustige pas waant hij zichzelf en zijn metgezellen die zich inmiddels wat afzijdig hielden een café binnen. Wellicht kon hij hier informatie inwinnen.


LARETHIAN T. AKESH


Rikton Bunch
Rikton Bunch
Deceased
Real name : Comis
Aantal berichten : 83
IC posts : 56

Character sheet
Age: 20
Occupation: Traveler, Adventurer
Residence : Cois

Hoist the colors high Empty Re: Hoist the colors high

wo maa 14, 2018 4:44 pm



Een van de mooiste dingen die je in je leven zult zien is de rug van een persoon met een gouden boot. Dat was natuurlijk.. een lulverhaal. Die vent was meer bezig met om zich heen kijken dan dat hij er erop lette of hij achtervolgd werd. Ja, op deze manier is dit spelletje helemaal niet meer leuk. Lichtelijk gefrustreerd probeerde hij uit te denken hoe hij de bootman hints kon gaan geven van zijn aanwezigheid. Maar hij stopte even met plannen voor een momentje om te genieten van het tafereeltje dat voor hem afspeelde. Meneer hield dus wel van een goed uitzicht. Toen Rikton zelf langs dezelfde courtisan liep knipoogde hij en haalde zijn hand door zijn haren. Maar ze keerde hem de rug toe. Niet gek. Rikton was niet knap, niet rijk, en verder eigenlijk alleen maar een plaaggeest. Hij gniffelde daarom ook door haar reactie.

Maar goed, verder die man achtervolgen. En zijn hart begon sneller te kloppen toen hij zich realiseerde dat onze liefhebber van gouden boten aankwam op het grote plein midden in de stad. In zijn hoofd herhaalde Rikton de zin: “Loop de Harige Handbijl in. Loop de Harige Handbijl in.” EN TOEN DEED HIJ DAT OOK NOG. Rikton kon zijn geluk niet op. Zelf glipte hij ook snel naar binnen en werd al meteen helemaal vrolijk. Dit was het café waar zijn meest favoriete figuren van de stand vaste klant waren. En als het mensen zijn die Rikton geweldig vind.. dan zit je dus aan het niveau van scheve Sjeff. Of nouja, in dit geval.. was het niveau in de Harige Handbijl eigenlijk erger. Hij stapte dan ook zo vlug als hij kon naar de bar en bestelde twee ale. Eentje voor hem.. en eentje die geschonken mocht worden aan de man met zijn mooie donkerbruine haren. Hoe sneller hij contact met hem kon leggen, hier, hoe makkelijker hij een tour langs al die kleurrijke figuren kon geven. Zijn ale werd hem toegeschoven, en de barman baande zich al een weg naar Mister Boatman.
avatar
Gast
Gast

Hoist the colors high Empty Re: Hoist the colors high

di maa 20, 2018 6:13 pm

OH, THE BATTLE MAY BE BLOODY
BUT THAT KIND OF WORKS FOR ME
Vanaf het moment dat Larethian voet aan wal van Brightwater keep had gezet was het hem duidelijk dat de zaken hier anders geregeld werden dan in Archeon. De gouden stad was machtig, kende vrijwel alleen maar statige gebouwen die rauw afstaken tegen het brandende woestijnzand. Etiquette hingen als een donderwolk boven ieders hoofd in de gouden stad. Brightwater keep was druk, rebels en bovendien rijkelijk bedeeld met allerlei gespuis wat zijn of haar toevluchtsoord zocht in deze bizarre wereld. Hier maakte het niet uit wat je was. Een marktkoopman of een boer waren evenveel waard als de hogere posities in de stad. Hoewel de rijken van bright water keep daar anders over dachten.. verwachtte de koning. Hij had zijn blauwe ogen al uit gekeken in de drukke havens van de stad. Zijn ogen had hij rijkelijk de kost gegeven en nu had hij zichzelf als een sardientje in een blikje in het eerste de beste café weten te proppen. Het was druk in het café. Veel te druk voor een normale dag. Hoewel hij betwijfelde of het ooit rustig zou zijn in de cafe’s van de stad. Vele reizigers waren hier op doortocht of simpelweg om hun waar te slijten.

Larethian snoof kort terwijl zijn blauwe kijkers de ruimte doorgaan. Niemand leek oog voor hem te hebben, althans nog niet. En zo wilde hij het ook het liefst houden. Op die manier was hij in staat zijn werk zo nauwkeurig mogelijk te kunnen doen. Op een rustige manier liet hij zijn blauwe kijkers door de ruimte gaan. Van de bar waar een dame en man druk bezig waren hun zaak te runnen, tot de courtisanes die een aantal reizigers probeerden te plezieren. Werkelijk alles was hier te vinden. Uiteindelijk besloot Larethian zijn lange stelten in beweging te zetten. Zijn blik ging van links naar rechts en weer terug. Iedere ziel in zich opnemend en elk met een eigen gedachte erachter. Hij ziet een gast aan de bar zitten en de barman uiteindelijk bezig gaan met enkele flessen. Die zich vervolgens een weg baande vanachter de bar. Hij kantelde zijn gelaat iets terwijl de man op hem afkwam en hem de ale aanreikte. Ietwat verdwaasd zet hij zijn benen stil en bekijkt de man, opmerkelijk en argwanend. Blijkbaar was het hier een gewoonte om mensen te overrompelen met drank? Misschien was het de man zijn tactiek wel en was dat ook de rede waarom het hier zo druk was. Larethian besluit het glas aan te nemen en zodra de man zichzelf weer een weg terug naar de bar baande besluit hij zichzelf ook aan de bar te vestigen. Het glas plaatst hij op het hout van de bar en hij laat zichzelf op een kruk zakken. Wellicht was observeren de beste manier om te beginnen.
Rikton | outfit |NOTES
Rikton Bunch
Rikton Bunch
Deceased
Real name : Comis
Aantal berichten : 83
IC posts : 56

Character sheet
Age: 20
Occupation: Traveler, Adventurer
Residence : Cois

Hoist the colors high Empty Re: Hoist the colors high

di maa 20, 2018 11:21 pm



Met een grijnsje keek hij toe hoe de man een beetje verbaasd de ale aannam. Het was zo heerlijk om mensen te plagen. Hij deed maar even alsof zijn neus bloedde en nam een slok van zijn eigen ale, terwijl hij aan de bar zat. Wel jammer dat die barman niet even had aangegeven dat de ale van Rikton af kwam. Achja, je kan niet alles hebben. Maar wacht eens.. voor hij het wist.. zat zijn doelwit naast hem! Wat een mazzelaar was hij toch soms ook. Hij nam nog een slok en veegde letterlijk de grijns van zijn gezicht. En keek opzij. “Die zoekende blik van jou ken ik.” Zei hij zo nonchalant als hij kon. Nog geen seconde later stak hij zijn hand naar de man uit en zei: “Rikton. Zoeken en vinden is mijn sterkste vaardigheid.” Dat was nog niet eens volledig gelogen. Sterker nog, dat kwam eigenlijk nog best in de buurt. Hij is me er een. Hij snuffelde even met zijn neus, bijna precies zoals een konijn dat ook zou doen en schonk de man een glimlach. Het was even belangrijk om betrouwbaar over te komen. Niet dat hij onbetrouwbaar was. Maar hij was ook niet helemaal betrouwbaar. Hij zat er een beetje tussenin. Hij is eigenlijk gewoon betrusseninbaar. Perfect. Hij had niet per se iets kwaads in de zin. Hij wilde gewoon lol hebben. En als die lol plagen was, dan was dat plagen. Als die lol wat anders was. Dan was dat wat anders. Hij wilde in ieder geval dolgraag deze beste man voorstellen aan wat kleurrijke figuren in dit café.
avatar
Gast
Gast

Hoist the colors high Empty Re: Hoist the colors high

ma maa 26, 2018 11:02 pm

OH, THE BATTLE MAY BE BLOODY
BUT THAT KIND OF WORKS FOR ME
Het was hem duidelijk dat deze stad je kon blijven verbazen. Zo ook in deze taverne waar hij zijn ‘zoektocht’ was begonnen. Hoewel hij er van had opgekeken dat niemand zijn gezicht kende in Brightwater keep kon het zijn zoektocht alleen maar makkelijker maken. Hij kon gaan en staan waar hij wilde, al was het vrij duidelijk dat hij alsnog voorzichtig moest zijn. Er was geprobeerd een aanslag op zijn vrouw te plegen. Degene die dit op zijn geweten had, moest zijn gezicht of in ieder geval die van de Laendaerys familie goed kennen. Op een rustig tempo had hij zijn lange benen in beweging gezet. En met iedere pas die hij zette verbaasde het hem meer dat de man achter de bar zijn kant op kwam. Uiteindelijk zette Larethian zijn lichaam dan ook weer stil en nam het glas van de man aan. Die zich vervolgens weer terug begaf naar de bar en verder ging met zijn werk. Ook Lareth besloot zich richting de bar te wenden zijn hij liet zichzelf op de barkruk zakken. Zijn hand omsloot het glas en hij liet de vloeibare substantie in zijn keel glijden.

Hij had het in eerste instantie niet eens door dat er iemand naast hem zat. Tot diegene uiteindelijk tegen hem begon te praten. Zijn helblauwe ogen draaiden opzij richting de gast en met een lichte frons op zijn gelaat keek hij hem de eerste paar tellen aan. Are you sure about that boy? siste hij richting hem terwijl hij het glas weer hief. Nog voordat hij het naar zijn lippen kon brengen stak de jongen zijn hand uit en stelde zichzelf voor als Rikton, iemand die zoeken en vinden als zijn sterkste vaardigheid typeerde. -Iemand- waar Larethian nog wel eens iets aan zou kunnen hebben. Zijn ene mondhoek trok iets op in een subtiele grimas. Het glas werd terug op de bar geplaatst en hij nam de hand van de jongen aan welke hij kort schudde en zichzelf voorstelde met de naam van zijn vader. Valemar Hij liet zijn hand vervolgens weer zakken en nam ditmaal wel een slok van de alcohol. Al zocht zijn blik die van Rikton al snel weer op nu hij zijn interesse had aangewakkerd. Zijn plannen zou hij weldra bekend maken. Al was het misschien niet verstandig dit bij een wildvreemde te doen. Al leek Rikton wel oprecht met zijn woorden, heel veel dingen zijn immers maar schijn. I am looking for someone who is good with sneaking and stabbing. Got any ideas who I might ‘hire’ for those kind of jobs? zijn lippen pauzeerde voor enkele seconden en hij hapte even naar adem. Yourself perhaps?..

Rikton | outfit |NOTES
Rikton Bunch
Rikton Bunch
Deceased
Real name : Comis
Aantal berichten : 83
IC posts : 56

Character sheet
Age: 20
Occupation: Traveler, Adventurer
Residence : Cois

Hoist the colors high Empty Re: Hoist the colors high

wo maa 28, 2018 3:10 pm



Dit was.. geweldig. Een beter doelwit had hij zich niet kunnen wensen. De houding van deze man, zijn bezittingen.. DAT SISSEN. Oh.. hier zou hij weken plezier van kunnen hebben. Hij onderdrukte echter de neiging om te reageren op de man zijn eerste opmerking. Hier had hij een hele speech over kunnen geven. Maar zijn verstand vertelde hem dat hij daar beter nog even mee kon wachten. Anders had hij zich misschien nu niet voorgesteld. Valemar. Hm.. Klinkt noordelijk. Maarja, heel veel namen buiten Rhoynar zijn noordelijk. En na het handen schudden legde de man even uit wat hij hier aan het doen was. Zijn woorden waren vrij normaal. Heel veel mensen zochten dat soort figuren in dit soort steden. “Sneaking.. and stabbing..” Zei hij nadenkend. “Quiet and deadly.” Hij kreeg een glimlach. “Yes, that I can be. And be I will. Because being is what I am. And if I am to be.. someone will end being. And I be am the one, to accomplish the unbeing.” Natuurlijk ging hij hierin mee. De man had een gouden boot en een paar kerels hier die op lijfwachten leken. Hier zat zeker veel meer achter dan gewoon een opdracht om iemand neer te steken. Trouwens.. hij kreeg een grote grijns.. hij was zich ondertussen al een beetje aan het bedenken hoe hij dit ging aanpakken. Misschien iets té snel, gezien hij eigenlijk de volledige opdracht nog niet had gehoord. “Tell me more.” Zei hij uiteindelijk.
avatar
Gast
Gast

Hoist the colors high Empty Re: Hoist the colors high

vr maa 30, 2018 10:43 pm

OH, THE BATTLE MAY BE BLOODY
BUT THAT KIND OF WORKS FOR ME
Lareth stelde zich voor met de naam van zijn vader. Iets wat de jongen vrijwel direct aan leek te nemen. Hoe kon het ook anders. Zijn naam was misschien wel bekend in Fallen skies, maar zijn gezicht kon niet iedereen voor zich halen. Hij had zijn voorstel op tafel gelegd en voorgesteld waar hij naar opzoek was. En bij de woorden sneaking and stabbing verscheen er een glimlach op de jongen zijn gelaat. Kort vroeg hij zich af wat voor gedachtes er in zijn hoofd rond speelde en wat zo’n jongen in een taverne als deze te zoeken had. Maar misschien waren dat vragen die hij later zou kunnen stellen. Hij neemt nog een slok uit het glas en likt zijn lippen terwijl het glas weer terug op de bar werd geplaatst. So you are good with sneaking missions hmm.. een vermakelijke grijns kwam rond zijn lippen te liggen. You do understand that I cannot just ‘hire’ you without knowing what you are capable off. Lareth draaide zijn lichaam ditmaal richting Rikton. Before I tell you anything about my plans. I got a little test for you. What do say of that?

Rikton | outfit |NOTES
Rikton Bunch
Rikton Bunch
Deceased
Real name : Comis
Aantal berichten : 83
IC posts : 56

Character sheet
Age: 20
Occupation: Traveler, Adventurer
Residence : Cois

Hoist the colors high Empty Re: Hoist the colors high

zo apr 01, 2018 5:35 pm



De man grijnsde ook. Hm, die Valemar was een leuke kerel om mee om te gaan. En toen kwam er een ‘maar’. Oei, over het algemeen hield hij daar niet zo van. Maar hij hield zijn irritante grijns voor nu toch maar even op zijn gezicht. Ok.. dus.. wat hij hieruit op maakte was dat de man, zoals voorspeld, inderdaad ‘plannen’ had. Dus zomaar een omlegging zou het niet worden. Dat motiveerde hem direct al heel erg. Daarnaast.. het feit dat deze man hem op de proef wilde stellen vond hij ook al helemaal geweldig. Waarom had hij dat zelf nooit bedacht?! Mensen laten geloven dat hij iets te bieden heeft, om ze vervolgens een test te geven, en ‘m dan te pleiten. Hij besloot dat als ze vaker contact met elkaar zouden hebben dat ze dan een goede brainstormsessie zouden moeten gaan houden, voor dit soort plannen. “Well, now that I understand, I understand.” Doelend op het feit dat hij even moest nadenken over waarom de man hem wilde uittesten. Vervolgens keek hij nog eens om zich heen. Enkelingen waren naar hen aan het kijken. Waarvan de meesten aan het staren waren omdat ze zo enorm zat waren. Verderest zag hij nog de mannen die Valemar met zich mee naar binnen had gebracht. Hij leunde wat naar voren, naar Valemar toe. “I would like nothing more than a test.” Dat was.. op dít moment.. ook echt een waarheid.
avatar
Gast
Gast

Hoist the colors high Empty Re: Hoist the colors high

ma apr 02, 2018 12:01 am

OH, THE BATTLE MAY BE BLOODY
BUT THAT KIND OF WORKS FOR ME
Het was niet voor niets geweest dat hij de boel in deze stad eerst wilde verkennen. Zijn zintuigen vertelden hem dat dit het beste was geweest. Een tijdje de kat uit de boom kijken voordat je iets zou ondernemen was een strakker plan geweest dan direct naar binnen stormen en eisen om antwoorden. Nee, hiervoor moest hij iemand inschakelen. Aangezien subtiliteit niet zijn grootste pluspunt was geweest. Hij had iemand nodig die bekwaam was in dit vak. Dit snel was, maar niet opvallend. Behendig, maar toch geruisloos. En op een subtiele manier informatie voor hem in zou kunnen winnen zónder dat het zijn perfecte gezicht en naam zou schaden. En als zo iemand de jongen voor hem kon zijn dan stak hij daar maar al te graag zijn hand voor in het vuur. Ten slotte moest je bepaalde specialiteiten overlaten aan mensen die er goed in waren. En ’sneaken’ was iets waar Larethian niet bepaald goed in was. Ookal zou hij dat zelf nooit toegeven. Zijn greens verbreede terwijl hij de jongen hoorde instemmen met de test die hij voor hem klaar had liggen. Larethain liet zijn hand het glas wat op de bar geplaatst stond weer omsluiten en kort leunde hij iets naar voren richting Rikton. Om er op die manier zeker van te zijn dan niemand het gesprek kon horen. I guess you have seen my guards placed in this tavern. zijn lippen stoppen kort met praten terwijl zijn blauwe ogen even afwenden in de richting waar de mannen zichzelf neergezet hadden om de boel in de gaten te houden. Waarna zijn blik weer terug ging naar Rikton. I want you to steal the sigil that they are wearing. And return them to me. Zijn guards waren getraind om iedere seconde van de dag oplettend te zijn. Hun ogen altijd op de loer te laten en geen seconde hun blik van het doelwit af te laten wijken. Het zou dan ook geen gemakkelijke klus worden, maar hoe hij de jongen zo inschatte kon het hem best nog wel eens gaan lukken. Larethian liet zichzelf weer iets naar achteren leunen. What do you think of that? Vroeg hij hem uiteindelijk terwijl zijn lippen een einde brouwde aan zijn zinnen.
Rikton | outfit |NOTES
Rikton Bunch
Rikton Bunch
Deceased
Real name : Comis
Aantal berichten : 83
IC posts : 56

Character sheet
Age: 20
Occupation: Traveler, Adventurer
Residence : Cois

Hoist the colors high Empty Re: Hoist the colors high

wo apr 04, 2018 10:56 am



Hij nam nog even een slok voordat Valemar zijn uitleg gaf. Hij draaide zijn hoofd naar de lijfwachten. Okay, ja, die zag hij. Automatisch, toen Valemar weer terug naar hem keek, keek hij de man weer aan. Hij sloeg meteen zijn hand voor zijn mond, om zichzelf tegen te houden. Hij wilde namelijk keihard gaan lachen. Deze man wilde dat hij zijn lijfwachten ging pesten! Ja natuurlijk wilde hij dat wel! Het was gevaarlijk, spannend en ronduit belachelijk. Hij vond het geweldig. De lijfwachten hadden een tabberd over hun harnas aan, met daarop een zegel. Dat klopte. Die zat, met een groot gat, over hun hoofd. Dat was probleem nummer één. En dan hadden we nog het tweede probleem, het feit dat hun riem de tabberd strak tegen hun harnas hield. Hij krabde zijn kin. Zijn grijns deed hem nu bijna pijn aan zijn wangen. “I think this will be lots of fun.” Hij nam nog een slok. Gewoon omdat het lekker was. Hij veegde de vloeibare restanten van zijn drinken van zijn lippen en greep naar zijn juten zak vol ditjes en datjes.

Hij liet zich van zijn kruk af glijden. “I’ll be right back.” Zei hij met een kleine theatrale buiging. Het belangrijkste in dit hele gebeuren was eigenlijk dat de aandacht niet naar hém zou gaan. Dus hij besloot de hulp van zijn netwerk in te schakelen. Hij bedacht zich even ‘Had die Valemar gezegd dat zijn lijfwachten levend moeten blijven?’ Volgens hem niet, maar misschien was het beter om hier maar gewoon even niet zomaar een moord te plegen. En al helemaal niet twee. In ieder geval liep hij meteen naar buiten. Dit om even tijd te nemen. Die lijfwachten konden hem nu niet zien. Dat was al iets.

Een paar minuten later liep er een apart figuur het café in. Het was een vrouw gekleed als een nar. Maar dan wel overdreven. De kleuren van haar kleding deden werkelijk pijn aan je ogen. Al zingend kwam ze binnen en ze ging midden in het café staan zingen. Dit was Rikton’s kans om naar binnen te glippen. Alleen de meest gehaaide piraten die hier binnen zaten zouden hem opmerkingen. Die wisten wel waar ze op moesten letten. En in de meeste gevallen was dat ‘de deur’. Zijn gezichtsuitdrukking leek nu wel serieuzer te zijn. Hij had heel erg de motivatie om hier te presteren. Hij keek even rond en zag Pekel Pakelmeester zitten in de hoek van het café. Hij knikte naar hem. Was Pekel beschikbaar op dit moment? Pekel knikte terug, een teken dat Rikton er gezellig bij kon gaan zitten.

Op een afstandje zou je kunnen zien dat de heren even kort iets bespraken. Rikton haalde iets uit zijn juten zak vol ditjes en datjes, en Pekel schoof het kundig, ongezien, in zijn mouw. Rikton plaatste zijn handen achter zijn hoofd en ging achterover zitten. Hij deed net alsof hij naar de nar keek, die nog steeds aan het optreden was, wat de barman best ontevreden maakte. Maar af en toe.. keek Rikton vluchtig naar Pekel. Gewoon om het in de gaten te houden. Het enige dat Pekel, schijnlijk dan, deed, was langs de lijfwachten lopen. Maar Rikton wist precies wat het plan was. Pekel zou de riemen stiekem los snijden. Pekel was een professioneel zakkenroller met een messenverzameling. Rikton had hem beloofd dat hij het mes uit zijn juten zak mocht houden, als hij het voor elkaar zou krijgen om ongemerkt de riemen los te snijden. Soms moest je als zakkenroller nu eenmaal een riem lossnijden. Pekel gaf Rikton het okay teken.. en liep naar buiten.

Zo, dat was al één obstakel uit de weg geruimd. Nu hoefde hij alleen.. wacht. Hij keek een beetje geschrokken op. De Barman was de Narvrouw naar buiten aan het begeleiden. Oh maar.. dat hoorde niet bij het plan. Okay, nouja, dit was allemaal al improvisatie, dit kon er ook nog wel bij. Uitdagingen zijn leuk. Hij drukte zijn lippen tegen elkaar en dacht even na. Hij hoefde eigenlijk alleen de zegels mee te nemen.. niet de hele tabberds. Misschien dat hij de tabbers zou kunnen lossnijden en ze op de grond kon laten vallen. Eenmaal op de grond zouden ze makkelijk op te pikken zijn. Hm.. zou het zegel ook op de achterkant van de tabberds staan? Dat zou het allemaal wel een stuk makkelijker maken. Dan kon hij het rugstuk losmaken, en meenemen.

Maar hoe ging hij dat bewerkstelligen? Zou het een poging doen om het los te snijden? Zou hij iemand anders dat laten doen? Zou hij eens gaan denken over een andere manier? Hij wilde het eigenlijk wel extra spannend maken. Maar ondertussen moest het ook niet opvallen. Hij zou bijvoorbeeld makkelijk hun kleding in de fik kunnen steken en ze dan ‘redden’ door de stukken die in de fik waren van hun tabberd af te snijden. Maar Valemar had om iemand gevraagd die sneaky kon zijn. Hij wreef over zijn kin. Hij kon ze ook gewoon met de tafel voor hun gezicht slaan en dan de rumoer gebruiken om de zegels los te snijden. Maarja, heel sneaky was dat nou ook weer niet. Maar.. het gaf hem wel een idee.

Hij haalde een klein flesje uit zijn juten zak vol ditjes en datjes, en stak het in zijn broekzak. Heel belangrijk. Hij liet zijn blik glijden naar een paar decoraties aan de muur, die zich een paar meter achter de lijfwachten bevonden. Wat wapens, wat schilden, een schilderij. En hij liet het met zijn Telekinesis allemaal naar beneden kletteren. Het grootste deel van de mensen, en zo ook de lijfwachten, waren hier bijzonder door gealarmeerd. Nu de aandacht daarop lag.. liep Rikton vlug naar de drankjes van de twee lijfwachten en liet een paar druppeltjes van de inhoud van het flesje, dat hij bij zich had, in hun drankjes vallen. Toen verplaatste hij zich weer terug naar zijn plaats. Toen hij neerplofte, was de Barman begonnen met het opruimen van de decoraties. Een paar klanten die eronder hadden gezeten waren nog aan het klagen en aan het mopperen, maar te zat om er een te groot drama van te maken.

De lijfwachten draaide zich terug en namen tegelijkertijd een slok. Rikton grijnsde. Eveneens als een drietal anderen in het café, die goed aan het opletten waren geweest. Ze wisten wel zo ongeveer wat hier aan de hand was. Hij vond deze oplossing zelf echter een beetje saai. Dat had hij niet verwacht. Toen hij het bedacht vond hij zichzelf eigenlijk best wel slim. Maar achteraf gezien.. had hij de lijfwachten wel wat meer willen plagen. Misschien was het de druk om te presteren, die nu op hem lag. Hij wilde Valemar trots.. uh.. hij wilde natuurlijk gewoon erachter komen wat Valemar van plan was. Dat was de énige reden waarom Rikton dit allemaal deed. Ahem.

Hij keek toe hoe de lijfwachten langzamerhand moe begonnen te worden. Aan het sukkelen waren. En vervolgens voorover aan hun tafel in slaap vielen. Rikton, en nog een drietal anderen stonden op en liepen op de lijfwachten af. Geloof het of niet, maar in een regio als Rhoynar is dit de normaalste zaak van de wereld. De eerste persoon stal de wapens van de lijfwachten. De tweede persoon jatte hun geld. De derde persoon trok een paar haren van ze uit. Vraag me niet waarom. En Rikton ging op zijn dooie gemak de zegels uit snijden. Om even op te scheppen, voor en achterkant van de tabberd. En vervolgens liep hij met een dikke grijns op Valemar af. “You order. We deliver.” En hij plaatste de zegels voor hem op de bar.
avatar
Gast
Gast

Hoist the colors high Empty Re: Hoist the colors high

di apr 10, 2018 6:02 pm

RISE AND RISE AGAIN
UNTIL LAMBS BECOME LIONS
Hij had niet verwacht dat de jongen überhaupt op zijn voorstel in zou gaan. Het had als een belachelijk plan geklonken om de sigils van de guards te stelen. Echter was het ook een plan, dat wanneer deze goed uitgevoerd zou worden er wel degelijk winst behalen kon worden. En dat was nu net iets waarnaar hij opzoek was. Die ene parel, dat ene gouden muntstuk wat hem kon interesseren. En interesse was iets wat hij op sommige dagen vrij moeilijk op kon brengen. En zo geschiede. Rikton leek zich een weg te banen tussen de mensen massa en ging hier in op. Larethian leek echter niet op of om te kijken en liet zijn blik over de vele soort drank glijden die de kast achter de bar te beiden had. Diverse whiskeys, likeur, ale en wijnsoorten waren neergezet om zo de meest diverse reizigers en bezoekers te triggeren iets te drinken te bestellen. Vaak waren het dan ook vele hoeveelheden alcohol die de toonbank over vlogen. Veel kwamen hier voor een leuke avond, zo had hij tot nu toe al kunnen observeren. Misschien waren het wel getrouwde mannen die hun vrouwen zat waren en een leuke avond met een jong ding wilden. Wellicht waren het kluizenaars die s nachts de straten op wisten te gaan voor een drankje.

Er was zoveel te vertellen en te bedenken over deze stad dat zijn hoofd makkelijk vol zou kunnen lopen van gedachtes. En zo ook nu. De vele prikkels die bij hem binnenkwamen door de verschillende personen in de taverne maakte dat de grijns rond zijn lippen even kort verdween en plaats maakte voor een dun lijntje. Larethian tilt het glas weer op en zet deze nogmaals aan zijn lippen. Om nog een slok te nemen en de alcohol weer door zijn lichaam te voelen vloeien. Het duurde dan ook niet lang voordat het glas zo goed als leeg was en hij deze weer terug op de bar schoof. Zijn blik trok kort van links naar rechts en vervolgens draaide hij zijn lichaam om, om zijn blik in de menigte te richten. Op een gegeven moment zag hij Rikton dan ook weer ten tonele verschijnen en kort trok hij zijn wenkbrauw even op. Wat was die jongen in hemelsnaam van plan? Toen zijn gedachtes zich eenmaal daar op probeerde te focussen hoorde hij een oorverdovend geluid achter zich en zijn blauwe ogen schoten direct naar achteren. Diverse schilderijen en wapens die de muur sierden waren naar beneden komen zetten. Lareth zijn blik trok even scheef en kort richt hij dan ook zijn blik op een van de guards die verward naar hem keken. Als dit riktons werk was dan was dit niet bepaald subtiel te noemen. Hoewel er ook wel iets achter zou kunnen zitten. Hij wist namelijk nog steeds niet hoe de jongen te werk ging. Al zou hij daar weldra eens achter kunnen komen. De guards richten zich weer op hun drinken en ook Larethian draait zijn lichaam weer weg richting de ruimte. Niet bepaald geïnteresseerd meer in de wachters laat hij zijn rug tegen de bar aan steunen en bekijkt met zijn helblauwe ogen de gezelschappen aan de tafeltjes en de dames die zichzelf half wankel rond de mannen hadden gestort.

Kort knikt hij goedkeurend en verschijnt er een subtiele grijns rond zijn lippen als er een dame langsloopt en hem net iets te lang aan blijft kijken. Ze had groene ogen en golvend donker haar. Ze leek niet van hier, en door haar kledij en sieraden verraadde dat al een hoop. Misschien was ze op doorreis, of had hij haar verkeer ingeschat. Hoewel hij totaal niet onder de indruk was van haar toneelstuk leek het hem wel degelijk te vermaken. De dame vervolgde haar weg tussen de tafeltjes weer, maar keek nog wel een keer vermakelijk om. Waarna ook Lareth een pleizierige glimlach niet kon onderdrukken.

Uiteindelijk weet hij zijn gelaat dan ook weg te trekken en ziet hij Rikton inmiddels alweer aan komen lopen. Larethian draaide zijn lichaam weer richting de bar en zijn gelaat trok in een grijns wanneer hij de zegels voor hem neergestald werden. Well well well, you surprised me. sprak hij iets verrast. Pas toen zag hij de guards weer die met hun gezichten op tafel lagen. Kort fronste zijn blik en werpt hij deze weer op Rikton. I hope you let them at least live.. Hij zou het in Brightwater keep wel redden zonder guards, maar hoe ging hij uitleggen aan hun vrouwen dat ze op “misterieuze” wijze om het leven waren gekomen.
RIKTON | outfit |NOTES
Gesponsorde inhoud

Hoist the colors high Empty Re: Hoist the colors high

Vorige onderwerpTerug naar bovenVolgende onderwerp
Soortgelijke onderwerpen
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum