welcome
Fallen Skies is een 'high fantasy Textbased-RPG' die zich afspeelt in een mytische wereld vol wonderlijke wezens, monsters en magie. Het land verdeeld onder zes koningkrijken is altijd bewegend en beïnvloedbaar. Het kan zomaar zijn dat jij de held wordt van het gehele land of misschien zelfs de grootste terreur die Fallen Skies ooit meegemaakt heeft. Alles is mogelijk in deze gevaarlijk mooie wereld. En niets is gek genoeg.
map
season
De ondraaglijke hitte kan maar één ding betekenen. Zomer is in het land. En met regen dat over geheel Fallen Skies uitblijft ziet het er niet goed uit voor de boeren en minderbedeelden.
current event
Een onbekende ziekte teistert Fallen Skies. Niemand blijkt veilig te zijn voor de verwoestende dood die Queen Dacosta meegenomen lijkt te hebben. Is er een mogelijkheid om te overleven, of is iedereen ter dood veroordeeld?
staff
List of the current city rulers: click here
Account switch
Gebruikersnaam


Wachtwoord

credits
©2017 Fallen Skies staat onder leiding van het team en wordt ondersteund door Actieforum. Alle teksten, beelden, codes en plotlijnen zijn auteursrechtelijk beschermt door de desbetreffende eigenaar.

Vorige onderwerpGa naar benedenVolgende onderwerp
Ezra Romanos
Ezra Romanos
Member
Real name : Bubbles
Aantal berichten : 27
IC posts : 11

Character sheet
Age: 32
Occupation: Professor & Alchemist
Residence : Nowhere

[Open] Help? Somebody? Empty [Open] Help? Somebody?

zo feb 04, 2018 9:57 pm






Het was werkelijk een prachtige dag in het uiterst… dodelijke regenwoud uit mensen hun diepste nachtmerries... De zwartharige man struinde er echter ontspannen doorheen alsof hij zojuist de vredige wouden van Navarre had betreden. De levensgrote wespen die ontspannen zoemden, een fel gekleurde slang die hij onbewust net aan had ontweken en de heerlijke geur van giftige planten in de morgenbries. Ah…
Met een brede, gelukzalige glimlach nam hij zijn omgeving aandachtig in zich op, in zijn eeuwige zoektocht naar materialen. Plantjes, bloemen, kruiden, wortels, beestjes, huiden, boomschors… Hij kon zijn geluk niet op. Als een kind in een snoepwinkel, plukte hij daarom voor de zoveelste keer drie bloemblaadjes van een merkwaardig uitziende bloem… Tot hij erachter kwam dat de bloem in kwestie ook tanden bezat ter grootte van zijn gehele onderarm ennn hij met een gemompelde verontschuldiging daarom maar een onhandige achterwaartse beweging maakte, welke nog het meest weg had van een stervende zwaan met een desoriëntatie syndroom. Zich herstellende van dit ongelukkige voorval, wandelde hij niet veel later echter al even opgewekt weer verder… recht op die ene val af waar hij nou net niet- “WHOA!” Met een uitroep om… weinig trots op te zijn, werd de beste man uit het niets meters de lucht in getakeld aan een stevig touw aan het rechteronderbeen, ondersteboven welteverstaan, waardoor hij met zijn shirt ter hoogte van zijn stoppelbaard bleef… hangen. Het kostte hem een tel of tien voor hij überhaupt besefte wat er net gebeurd was. “Right. No need to panic. We can fix this…” In dit weinig heuglijke moment… schoten zijn ogen naar de grond, daar ver… ver… ver… beneden. In dezelfde seconde werd hem een zachte plof gewaar van zijn zware tas die in de lancering zo van zijn brede schouders was gevlogen en nu doodleuk een paar takken onder hem in de boom hing. Hm… Misschien als hij… heen en weer slingerde… kon hij… er net bij… voor zijn zakmes… Met diepe ademhalingen wiegde hij zich daarop aan het touw heen en weer, aan de toppen van de boom heen en weer slingerend als een vergeten, eenzame jojo, in de hoop net aan bij het hengsel van de rugzak te kunnen komen. “Just… a bit… more…” Een gefrustreerde vloek ontsnapte hem spontaan toen zijn vingers zich niet behendig met het hengsel verregen, nee (waarom zou het óóit zo makkelijk zijn?!), maar in plaats daarvan juist de tas… van de tak tikten… tot deze hulpeloos op de grond daar oh zo ver beneden hem belandde… zijn aantekeningen en verzameling aan spullen als een gunstige uitverkoop geheel over de junglevloer uitstallend. “Great. Perfect-“ Verder kwam hij niet, wilde hij zijn eigen shirt niet inslikken tijdens zijn… iets minder opgewekte gemompel.
Nog geen minuut ging echter voorbij toen hij plots een onbedoelde grinnik uitte bij een lichte tinteling rond zijn reeds ontblote buik, te danken aan zijn zeer ongemakkelijk, ondersteboven positie. “What the…” Door zijn hoofd te kantelen, kon hij net een blik naar voren werpen en het… dier in kwestie zien. “Monkey! Oh… You’re a life saver. Say, my friend, could you perhaps… eh…” In gebrekkig… Aap, aangezien hij helaas de wonderlijke gave van therionology niet bezat, probeerde hij naar het dier te gebaren of hij het touw rond zijn enkel of de tak ergens ver bovenin de reusachtige boom misschien alsjeblieft -maar snel- los kon maken. Het aapje keek hem op zijn beurt… glazig aan. “Please. I have food. You can have it all if you help me.” Beloftes werden gedaan. Het… mocht niet baten. In plaats daarvan leek het diertje er veel meer plezier in te steken om met enige verbazing op de olijfkleurige buik te tikken, waardoor de arme professor nauwelijks zijn lach kon bedwingen in een verder uiterst ongelukkige toestand. “No. No please… Not there!”
Goed. Oké. Vooruit. Toegegeven: Misschien was het inderdaad niet het allerbeste idee ter wereld geweest zonder gids zomaar de wildernis van Nymmerwell in te trekken.
Help? …Iemand?

[Gereserveerd]






robb stark


Brann Reighaillach
Brann Reighaillach
Member
Aantal berichten : 25
IC posts : 19

Character sheet
Age: Forgotten
Occupation: Merchant of rare artifacts
Residence : Vanaheim

[Open] Help? Somebody? Empty Re: [Open] Help? Somebody?

ma feb 05, 2018 4:19 pm



WHISPERING A HAUNTING TUNE



Een lieflijke glimlach speelde om haar lippen terwijl haar slanke vingers zich om de armband vouwde die ze in ontvangst kreeg. Haar andere hand streek enkele lokken rood haar terug achter haar oor. De lach die ze zond kreeg ze terug van de man die haar de armband verkocht had en nu de munten aan het na tellen was. 'I'm sure my client will be very grateful for this,' klonk haar zachte stem terwijl ze de armband in een fluwelen zakje stopte en in een tas opborg. 'Oh no... it was my pleasure doing business with you. Perhaps... we meet again in the future?' Hij klonk zo hoopvol. Ze had bijna medelijden met hem. Vanonder donkere wimpers had ze hem aangekeken, nog altijd glimlachend. 'Who knows,' Met die woorden had ze nogmaals haar hand naar hem opgestoken om daarna weg te lopen. Ze voelde zijn ogen in haar rug branden. In haar tas het sierraad en de helft van het geld wat ze eigenlijk meegekregen had om eraan te besteden. Mensen waren zo makkelijk soms...

Niet veel later bevond ze zich weer in de jungle. Dichtbegroeid, onvergeefelijk... als je niet wist wat je deed. Dit was niet haar eerste trip naar Nymmerwell. Demonstratief zette ze haar rode lokken vast in een slordige staart voordat ze stevig doorliep. De jungle mocht voor haar dan weinig problemen opleveren... ze trok er niet graag doorheen. Maar haar pas staakte toen ze iets hoorde. Gelach? Een geluid wat je niet vaak in de jungle hoorde. Aan de laagte van de stem te horen een man. Even weerspiegelde zich twijfel in haar ogen... waarna ze toch op het geluid af ging. En al snel had ze de oorzaak gevonden. Een man, zijn leeftijd lastig te schatten in deze positie, die ondersteboven aan een boom hing. Gegrepen door dezelfde val die zij op haar heen weg was tegengekomen. Haar rustige groene ogen namen hun tijd om hem te observeren, voordat ze haar plek bij de dikke boom verliet en op hem afliep. 'You... seem te have gotten yourself in some decent trouble,' Haar stem was zacht, maar klonk enigszins geamuseerd. Een kleine glimlach stond op haar gezicht terwijl ze recht onder hem stond en naar hem op keek. 'In need of assistance?'


TO THE NIGHT...


Ezra Romanos
Ezra Romanos
Member
Real name : Bubbles
Aantal berichten : 27
IC posts : 11

Character sheet
Age: 32
Occupation: Professor & Alchemist
Residence : Nowhere

[Open] Help? Somebody? Empty Re: [Open] Help? Somebody?

wo feb 07, 2018 10:03 pm





Een schokje trok abrupt door zijn hele lichaam heen toen hij haar fluwelen stem uit het niets hoorde. Een seconde had hij getwijfeld of hij spontaan de gave had ontwikkeld het dier op de tak naast hem te verstaan, maar zodra hij haastig zijn shirt weer richting zijn broekrand trok en het daar hield om meer zicht te hebben, vertelde een glimp van rood hem de waarheid. Een vrouw. Een… jonge vrouw. "Hey there!" Zijn hoofd met de warrige, donkere krullen kantelde zich iets, alsof dat ook maar een centimeter zou helpen haar beter te kunnen bestuderen. Het… was echter voldoende om vrij snel vast te stellen dat zijn hiervoor zo benarde situatie zojuist… iets minder onplezierig was geworden... Althans… op het eerste gezicht. Niet veel later zonk namelijk het besef in dat een vrouw alleen in de ongetemde jungle zichzelf wel zou moeten weten te redden en daarom niet onderschat kon worden.
Met een zekere voorzichtigheid, maar voornamelijk allesoverheersende nieuwsgierigheid nam hij haar daarom nog even in zich op. Twee vriendelijke, bruine ogen zochten de hare, omgekeerd dan wel. Zijn mondhoeken kropen hoopvol een stukje omhoog als van een verwachtingsvolle jonge hond. “You could say that. This… wasn’t exactly part of the plan.” Welk plan… daar was hij zelf ook nog niet helemaal achter. De glimlach transformeerde speels in een grijns op het moment dat ze recht onder hem was gaan staan. “Since it might take a while to train this monkey here to help me… yes.” antwoordde hij met gezonde zelfspot op haar vraag. Met één hand zijn shirt op zijn plek houdend -voor ze in volle overgave ieder detail voor zijn borst- en buikspieren kon bewonderen, ahum-, stak zijn andere zich uitnodigend naar haar uit. Gezien de ruime afstand was het meer een kwestie van zijn vingertoppen die net aan de hare zouden kunnen raken als ook zij haar arm volledig naar boven uitstak. “Ezra Romanos. Pleasure.” klonk het vervolgens geamuseerd. Nadat hij haar de… vingertop… had geschud, knikte hij naar de boom. “The rope seems to be tight to one of the higher branches. I don’t know your climbing skills, but otherwise you could also hand me my dagger. It’s in my bag.” Zijn grijns verbreedde even, waardoor kleine kuiltjes in zijn wangen stonden. “I promise I will try not to fall on top of you.”




Brann Reighaillach
Brann Reighaillach
Member
Aantal berichten : 25
IC posts : 19

Character sheet
Age: Forgotten
Occupation: Merchant of rare artifacts
Residence : Vanaheim

[Open] Help? Somebody? Empty Re: [Open] Help? Somebody?

vr feb 09, 2018 7:01 pm



WHISPERING A HAUNTING TUNE



De bruine ogen, die zich nu zo nieuwsgierig op haar gericht hadden, deden haar denken aan een verloren puppy. Kwispelend om het kleinste teken van genegenheid. Vol onschuld en onwetend van een wereld vol haat en kille afstandelijkheid. Al betwijfelde ze ten zeerste dat dat van toepassing was op de man die hier voor haar ondersteboven bungelde. Niet iedereen begaf zich op een gevaarlijke plek als deze. Nee, ze was er heel zeker van dat er meer schuilde achter die toegankelijke ogen en... zijn goed getrainde lichaam. Een van de overwegingen om hem misschien nog iets langer te laten hangen.
'I expected as much,' reageerde ze kalm met nog altijd diezelfde glimlach op haar gezicht. Bij het uitreiken van zijn hand, in een poging om de hare te schudden, reikte haar bleke hand met de elegant lange vingers hem tegemoet. 'Brann Reighaillach,' klonk het vervolgens van haar kant. Haar blik ging vervolgens van hem naar de boom. 'Oh, you're just adorable, you know that..,' grijnsde ze waarna ze sprong en de onderste tak vastgreep om zich aan op te trekken. 'Although I usually do prefer my men tied up upside down. It gives such a nice view...,' ging ze verder, hem een verleidelijk speelde grijns schenkend, waarna ze verder klom naar de tak waar het uiteinde van het touw aan vastgeknoopt was. De schittering van de zon door het bladerdak zorgde voor een flits waarin duidelijk werd dat ze een klein mes in handen had. 'Brace yourself, handsome,' Met een scherpe haal sneed ze het touw door en greep het direct met twee handen stevig vast om hem niet te laten vallen. Hij was... iets zwaarder dan ze hem ingeschat had. Al trok ze hem niet meteen op zodat hij zich aan een andere tak kon vastgrijpen. Afgeleid door iets anders...
'Don't look now but... we have company,' Haar stem klonk zachter toen er uit de struiken twee grote tijgers geslopen kwamen. Voorzichtig, zonder onverwachte bewegingen te maken, probeerde ze Ezra verder op te hijsen totdat hij zelf bij een tak kon komen om zichzelf aan op te trekken. Inmidels waren ze ook opgemerkt door de twee katachtigen. De glinsterende ogen van de roofdieren schoten omhoog en Brann kon niks anders doen dan gehypnotiseerd terugstaren. Resonerend gegrom wat ze in het diepst van de stam kon voelen vulde de lucht. Alsof ze hen aan het uittesten waren. Verlangend naar die verlammende doodsangst in hun ogen. Er zat een bepaalde schoonheid in hun agressiviteit. Een brandend vuur van rauwe kracht vermengd met onbegrepen elegantie. Prachtig, dodelijk... maar erg onhandig op dit moment. Een vage glimlach speelde om haar lippen. 'Seems like you're stuck with me for now,' Haar ogen sloegen zich weer op naar Ezra.


TO THE NIGHT...


Gesponsorde inhoud

[Open] Help? Somebody? Empty Re: [Open] Help? Somebody?

Vorige onderwerpTerug naar bovenVolgende onderwerp
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum