welcome
Fallen Skies is een 'high fantasy Textbased-RPG' die zich afspeelt in een mytische wereld vol wonderlijke wezens, monsters en magie. Het land verdeeld onder zes koningkrijken is altijd bewegend en beïnvloedbaar. Het kan zomaar zijn dat jij de held wordt van het gehele land of misschien zelfs de grootste terreur die Fallen Skies ooit meegemaakt heeft. Alles is mogelijk in deze gevaarlijk mooie wereld. En niets is gek genoeg.
map
season
De ondraaglijke hitte kan maar één ding betekenen. Zomer is in het land. En met regen dat over geheel Fallen Skies uitblijft ziet het er niet goed uit voor de boeren en minderbedeelden.
current event
Een onbekende ziekte teistert Fallen Skies. Niemand blijkt veilig te zijn voor de verwoestende dood die Queen Dacosta meegenomen lijkt te hebben. Is er een mogelijkheid om te overleven, of is iedereen ter dood veroordeeld?
staff
List of the current city rulers: click here
Account switch
Gebruikersnaam


Wachtwoord

credits
©2017 Fallen Skies staat onder leiding van het team en wordt ondersteund door Actieforum. Alle teksten, beelden, codes en plotlijnen zijn auteursrechtelijk beschermt door de desbetreffende eigenaar.

Vorige onderwerpGa naar benedenVolgende onderwerp
Jacob Frye
Jacob Frye
Member
Aantal berichten : 28
IC posts : 4

Character sheet
Age: 25 {28}
Occupation: Assassin
Residence : Valyria

Screwed up brilliantly【ʙʀᴀɴɴ】 Empty Screwed up brilliantly【ʙʀᴀɴɴ】

zo feb 18, 2018 2:13 pm


I am no criminal



,,It was an absolute delight traveling with you, dearest." Een warme, uiterst charmante glimlach sierde zijn lippen, voordat hij een tedere kus op de hand van de oudere dame drukte. Deze giechelde, alsof ze weer dat verlegen 16-jarig meisje was dat voor het eerst intiem aandacht kreeg van haar secret crush. Blosjes stonden dan ook op haar jukbeenderen, iets wat Jacob inwendig liet grijnzen. Hij kon het nog steeds. Een aantal uur geleden had de assassin abrupt plaatsgenomen in de dame haar koets, wetende dat ze richting Brightwater Keep ging om haar hoogbejaarde -maar rijke- man bij te staan tijdens een bal wat die avond plaatsvond. Exclusief bedoelt voor de betergesitueerden onder het volk. Ze had hem nooit laten zitten als hij geen charmes in de strijd had gegooid. Iedereen, jong of oud, hield wel eens van wat extra aandacht, toch? Gezien de leeftijd van haar man, en haar reacties op zijn aanhankelijkheid, had hem gauw laten merken dat de dame zich al een enige tijd... Eenzaam voelde.  En daar had hij ongelooflijk veel misbruik van gemaakt.
Intussen was de koets tot stilstand gekomen, waarna hij de deur open zwaaide. Voordat Jacob naar buiten stapte, merkte hij op hoe lange, slanke vingers zich om zijn bovenarm vouwde. Meteen richtte hij zijn blik op het getekende, vrouwelijke gezicht dat zich naar hem toe boog.  ,,Come find me again," fluisterde ze, zodat de koetsier het niet horen zou. Deze keer kon de man geen grijns onderdrukken. ,,Of course, milady." Gerustgesteld bevrijdde ze hem uit haar grip, waarop Jacob op zijn beurt naar buiten trad. Met een laatste, begroetend knikje sloot hij de deur en gaf de koetsier het signaal dat deze verder kon rijden.
Zonder het voertuig na te kijken draaide hij zich om. Immers was er geen tijd te verliezen. Zo'n paar dagen geleden, twee of drie, had hij een bepaalde geur opgepikt. Een spoor dat oude herinneringen opriep. Iemand waarvan hij kort had getwijfeld om haar te confronteren. Diepgewortelde redenen zaten achter zijn twijfeling. In haar ogen moest hij nu dood zijn geweest. Overleden, geen onsterfelijk wezen. Over het algemeen ideaal, als je het aan Jacob vroeg. Dood zijn betekende dat hij min of meer onzichtbaar was. Maar dit keer kon hij daar geen voldoening uit halen. Het knaagde aan hem, wat hem ertoe aanspoorde haar vandaag eens een bezoekje te brengen. Iemand opsporen was tenslotte één van zijn specialiteiten. Tenzij ze somehow op de vlucht zou slaan, verwachtte hij weinig moeilijkheden onderweg. Vol vertrouwen  en vastberaden stapte de man naar voren.
Subtiel bewoog Jacob langs een groepje mensen, een bekend geurtje volgend. Zo af en toe moest hij zichzelf eraan herinneren dat hij bloed nodig had om te kunnen overleven, anders voelde hij zich net een hond. Nou vond hij dieren hartstikke leuk hoor, maar er één willen zijn was een heel ander verhaal. Wat dat betreft had hij geluk gehad gebeten te zijn door een vampier, en níet door een weerwolf. In de verte meende Jacob welbekende rode haren te spotten. Haar lokken leken te dansen bij iedere stap die ze zette. Voor een moment leek hij wederom te twijfelen. Hij kon nu nog omkeren. Nee! Doorzetten nu! Direct versnelde hij zijn pas, totdat hij op een zodanig afstandje stond dat ze hem wel moest kunnen horen. ,,Goodday Brann," sprak de Brit, haar naam wat verknepen en met een lichte tint van verbittering uitsprekend. ,,You didn't finish the job quite right."


I just do as I please



Vorige onderwerpTerug naar bovenVolgende onderwerp
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum