welcome
Fallen Skies is een 'high fantasy Textbased-RPG' die zich afspeelt in een mytische wereld vol wonderlijke wezens, monsters en magie. Het land verdeeld onder zes koningkrijken is altijd bewegend en beïnvloedbaar. Het kan zomaar zijn dat jij de held wordt van het gehele land of misschien zelfs de grootste terreur die Fallen Skies ooit meegemaakt heeft. Alles is mogelijk in deze gevaarlijk mooie wereld. En niets is gek genoeg.
map
season
De ondraaglijke hitte kan maar één ding betekenen. Zomer is in het land. En met regen dat over geheel Fallen Skies uitblijft ziet het er niet goed uit voor de boeren en minderbedeelden.
current event
Een onbekende ziekte teistert Fallen Skies. Niemand blijkt veilig te zijn voor de verwoestende dood die Queen Dacosta meegenomen lijkt te hebben. Is er een mogelijkheid om te overleven, of is iedereen ter dood veroordeeld?
staff
List of the current city rulers: click here
Account switch
Gebruikersnaam


Wachtwoord

credits
©2017 Fallen Skies staat onder leiding van het team en wordt ondersteund door Actieforum. Alle teksten, beelden, codes en plotlijnen zijn auteursrechtelijk beschermt door de desbetreffende eigenaar.

Vorige onderwerpGa naar benedenVolgende onderwerp
Ivy de Vincentis
Ivy de Vincentis
Member
Real name : Daan
Aantal berichten : 11
IC posts : 4

Character sheet
Age: 20 years
Occupation: Aristocrat
Residence : Valyria

Legends are made Empty Legends are made

di apr 03, 2018 5:32 pm
counting bones of your casualties
dig up demons like a sweet addiction
Het was geen bijzonder lange reis van haar woonplaats naar die van haar toekomstige echtgenoot. Een aantal maanden geleden was ze ingelicht over het hele gebeuren en ze was al snel tot de conclusie gekomen dat er weinig tegen te doen viel. Behalve misschien dat ze het leven van de persoon die zich binnenkort haar man kon noemen zuur zou gaan maken. Ze hield voor nu alle opties nog open, al was ze zich ervan bewust dat hij een reputatie had. Het was niet iets waar men veel om leek te geven. Hij was rijk, zij was rijk – een echte match made in heaven.

De hoge temperaturen van Valyria waren haar gewoon geworden door de jaren heen. Ondanks dat ze veel reisde was ze geregeld in het gouden rijk te vinden. Dit keer was haar eindbestemming iet wat vaag, maar ze was niet alleen. Rondom haar reden een aantal ruiters die wistten hoe ze bij het grote manor van de man in kwestie moesten komen. De tocht duurde een aantal dagen te paard. In de avond moest ze het doen met een vuurtje en de meest comfortabele slaapplaats die haar metgezellen konden vinden voor haar. Echt veel te klagen hoefde ze niet.

Het was midden op de dag toen ze aankwamen bij de oase. Het grote huis was niet te missen en voor een moment hield ze haar witte Arabische merrie stil op de duin van opgehoopt zand. Eventjes de kat uit de boom kijken zou niemand kwaad doen. De dunne sjaal die ze droeg sloeg ze wat beter om haar nek heen. Op deze manier bedekte de flinterdunne stof haar nek, neus en mond. Het was tegen de brandende zon, vliegen en opstuivend zand. Haar ogen gingen over de oase, die er op het eerste gezicht vredig uitzag. Echter wist ze dat er hoogstwaarschijnlijk weinig van dat beeld zou overblijven als de verhalen waar bleken te zijn. De ruiters waren al bezig met de kleine afdaling, waarop ze haar merrie aanspoorde en deze liet volgen. Haar benen bevonden zich beide aan dezelfde kant van het zadel, eentje omhoog getrokken en tegen het leren voorwerp aanleunend. Het zat redelijk comfortabel en zorgde ervoor dat de zilveren stof om haar lichaam allemaal op zijn plaats bleef zitten. Met een rustige pas liet ze haar merrie de andere ruiters de oase in volgen.
notes: mukje first
Mukhtar El Jaouhari
Mukhtar El Jaouhari
Member
Real name : Penguin
Aantal berichten : 28
IC posts : 6

Character sheet
Age: 30 y/o
Occupation: Slave trader
Residence : Valyria

Legends are made Empty Re: Legends are made

di apr 03, 2018 6:49 pm













A man chooses
...a slave obeys.

Een diepe zucht verliet zijn neus wanneer hij de deur achter hem hoorden open gaan. Hij keek op van de brieven die voor zijn neus lagen en vonden de ogen van één van zijn guards. De man zei hem dat zijn gast was gearriveerd. “Bring her to the gardens.” Zonder er verder nog woorden aan vuil te maken stond hij recht. De papieren liet hij liggen en hij ging zelf ook naar de tuin, waar alles al klaar stond. In afwachting van zijn gast zetten hij zich neer op één van de stoelen en keek even uit over de prachtige tuinen die hem toebehoorde.

Eenmaal ze in zicht kwam richten hij zijn donker gekleurde ogen op haar en gebaarde hij met zijn hand naar één van de stoelen die rond de tafel stonden. Eén van zijn slaven trok deze gelijk naar achter om ruimte te maken zodat Ivy kon gaan zitten. “Ivy de Vincentis I assume? Sit,” zei hij kalm, een emotie die ook terug te vinden was op zijn gezicht.
De man deed geen aanstalten om recht te staan en haar te begroeten. Hij keek hier net zo min naar uit als zij. “We have lots to discuss.” Een trouw was niet zomaar iets wat je kon regelen in slechts enkele minuten. Zeker niet de trouw die zijn familie verwachten dat hij zou geven. Het moest een groots feest worden en iedereen van belang moest worden uitgenodigd. Het moest een dag worden die niemand nog zou vergeten en waar maanden na datum nog over werd gesproken.

De zon stond hoog aan de hemel en scheen recht op de plek waar ze zaten. Zonder de tent die over de tafel heel stond zou het recht op hun schijnen. Nu voelde ze enkel de warmte die het gaf, maar de slaven om hen heen zorgde ervoor dat ze steeds genoeg drinken hadden. Hij gaf ze geen enkele blik en het was vanzelfsprekend als ze het water bijvullen. Na al deze jaren was hij een meester geworden in het negeren van het extra volk om hem heen.

"How was your ride here?" Het was een standaard vraag, maar je moest ergens starten. Hij was niet zo geïnteresseerd in haar antwoord, maar als je ging trouwen was het toch vanzelf sprekend om een beetje interesse te tonen.


Ivy de Vincentis
Ivy de Vincentis
Member
Real name : Daan
Aantal berichten : 11
IC posts : 4

Character sheet
Age: 20 years
Occupation: Aristocrat
Residence : Valyria

Legends are made Empty Re: Legends are made

di apr 10, 2018 8:33 pm
counting bones of your casualties
dig up demons like a sweet addiction
Eenmaal bij de oase aangekomen werden de teugels van haar paard beetgenomen en kreeg ze de mogelijkheid om af te stijgen. Soepeltjes als altijd werkte ze zich naar de grond. Vergeleken met de mannen in haar gezelschap was Ivy een kleine dame. Ze klopte de witte merrie kort op diens nek voordat haar ogen bleven rustten op de guard die hun kant op was gekomen en haar gebaarde om te volgen. Met een kalme pas volgde ze de guard dan ook, die haar naar de tuinen bracht. Daar zat al een man klaar, met lang, donker haar, hoogstwaarschijnlijk de persoon waarvoor ze door de woestijn had moeten reizen.

“The one and only,” merkte ze kalm op terwijl haar ogen nog kort op hem bleven hangen, voordat ze plaatsnam op de stoel die voor haar naar achter geschoven werd. “Mukthar El Jaouhari,” sprak ze de naam uit met het vloeiende Valyriaanse accent wat ze zichzelf had aangeleerd de afgelopen paar jaar. “We have indeed.” Ergens had ze toch wel enige manieren van hem verwacht. Dat hij op zou staan en eigenhandig de stoel naar achter te schuiven, maar dat was natuurlijk teveel gevraagd. Met lichte tegenzin liet ze zich dan ook tegenover hem zakken en wendde vrijwel meteen haar blik verveeld af, die nu op de tuinen gericht was. Haar ogen gingen weer terug naar de tafel, om daar op het glas water te blijven hangen wat voor haar was ingeschonken. Aangezien het er toch stond om op te drinken, strekte ze haar arm en trok het glas naar zich toe, om het vervolgens aan haar lippen te zetten en een aantal slokken te nemen. De reis door de woestijn had ervoor gezorgt dat haar lippen aan de droge kant waren, dus wat water was zeker wel aangenaam.

Hij vroeg haar naar haar rit, een ding waarvan ze zeker was dat het antwoord hem toch weinig zou boeien. “Like most rides through the Valyrian desert, I suppose.” Ivy haalde lichtjes haar schouders op terwijl ze haar groene ogen weer op de man voor haar richtte. Nu pas nam ze de tijd om hem in zich op te nemen. Ze moest toegeven dat hij er niet verkeerd uitzag, maar ze was nu eenmaal iemand die zich sneller op het innerlijk richtte dan op het uiterlijk. “But I made it here alive, as you can see.” De blondine leunde iets terug in haar stoel terwijl ze het ene been over de andere sloeg, het glas water weer aan haar lippen zettende. Ondertussen keek ze hem rustig aan, wachtende op wat hij nog meer te zeggen zou hebben.
notes: none
Mukhtar El Jaouhari
Mukhtar El Jaouhari
Member
Real name : Penguin
Aantal berichten : 28
IC posts : 6

Character sheet
Age: 30 y/o
Occupation: Slave trader
Residence : Valyria

Legends are made Empty Re: Legends are made

za apr 14, 2018 10:15 pm











A MAN CHOOSES
A SLAVE OBEYS



Ze was een knappe jongedame. Daar kon hij niks verkeerd over zeggen. Qua uiterlijk zat het allemaal zeker goed. Nu ging het enkel nog om haar persoonlijkheid en hoe dat ze zich opstelde tegenover hem. Veel mensen dachten altijd dat Mukhtar een vriendelijke man was en dat was hij ook. Naar vrienden toe was hij heel open en ze vonden het steeds aangenaam om bij hem rond te hangen. Andere mensen kregen echter een heel andere kant van hem te zien. Helaas begon het allemaal al niet zo perfect als dat hij zelf had gehoopt

De blik die ze wierp over het landschap ging hem niet onopgemerkt voorbij. Wat ze voelde was zo makkelijk van haar gezicht af te lezen en het deed de man zijn ogen vernauwen. “Don’t you like it?” vroeg hij, maar het was duidelijk in zijn stem dat hij niet gediend was met haar gedrag. Ze ging snel genoeg leren hoe dat ze zichzelf moest gedragen in zijn buurt. Het maakte hem weinig uit hoe dat ze zich effectief voelde en of ze het naar haar zin had. Als ze bij hem was, moest ze die emoties maar van zich af kunnen zetten.
Terwijl zijn donkere ogen rusten op Ivy, draaide hij één van zijn ringen rond. Hij wachtte rustig haar antwoord af, maar hoopte dat ze het niet in haar hoofd haalde om te liegen. Dat was iets wat hij niet op prijs stelde.

De uitleg die ze hem gaf voldeed niet aan de eisen die hij op voorhand had gesteld. Er zat geen energie achter en de toon waarop ze sprak stond hem niet aan. Ze waren hier om een trouw te bespreken. Je zou denken dat de bruid in dat geval net iets enthousiaster zou zijn. “You could try to sound more alive. Even a fish on dry land looks happier to be there then you do.” Mukhtar keek haar voor enkele seconden stark aan, maar toch met een zekere kalmte in zijn ogen, voordat hij weg keek en zijn glas erbij nam. De man had alle tijd van de wereld, en dat zag je ook aan zijn kalme postuur en hoe hij het water rustig achterover kapte.
Wanneer het glas bijna leeg was zetten hij het weer neer op de tafel en keerde zich terug naar Ivy. “Let’s try that again,” hij schraapte zijn keel en ging nog wat rechter zitten. “How was your trip?” Elk woord werd duidelijk gearticuleerd terwijl hij een kleine glimlach op zijn gezicht liet verschijnen.



Ivy de Vincentis
Ivy de Vincentis
Member
Real name : Daan
Aantal berichten : 11
IC posts : 4

Character sheet
Age: 20 years
Occupation: Aristocrat
Residence : Valyria

Legends are made Empty Re: Legends are made

zo apr 15, 2018 4:36 pm
counting bones of your casualties
dig up demons like a sweet addiction
Arme mensen hadden geluk. Die werden verliefd en konden de rest van hun leven spenderen met die persoon, kregen kinderen en werden samen gelukkig oud. Maar zodra je aardig wat geld bezat draaide het alleen nog maar om dealtjes maken. Ivy genoot van de luxe die ze had, maar hiervoor zou ze nu de prijs moeten betalen. Het huwelijk waar ze op de één of andere manier in terecht was gekomen was niet geweest hoe ze haar leven had gezien, maar er was niet echt een weg terug meer. De El Jaouhari’s waren niet om mee te spotten en ze wilde ook niet dat haar reputatie of die van iemand dicht bij haar besmeurd zou worden door een afgeblazen huwelijk. Het leek er dan ook op dat ze de rest van haar leven vast zou zitten aan de man tegenover haar. Een man waarvan ze alleen verhalen had gehoord, waarmee ze een formeel gesprek voerde. Er was niets van liefde, ze kende hem niet eens.

Toen hij haar vroeg of ze het niet mooi vond keek ze snel weer naar hem terug. De toon in zijn stem had aangegeven dat hij het niet zeer op prijs stelde, waardoor ze een geforceerde glimlach rond haar lippen wist te werken. “Of course I do.” Haar woorden waren leugens, maar ze was opgevoed en wist hoe ze een dergelijk toneelstukje op moest voeren. De man zou waarschijnlijk ook wel weten dat ze loog, maar de vraag was of hij er nog verder op in zou gaan. Haar ogen waren op hem gericht terwijl ze hem afwachtend aankeek. Ze kon er dan ook weinig aan doen dat haar wenkbrauw kort iets omhoog trok, alsof ze hem met dit gebaar uitdaagde om er nog verder op in te gaan. De sfeer zou er niet beter op worden.

Het liefst had ze hem verteld dat ze niet te vergelijken was met een vis, dat het beesten waren die enkel op hun instincten leefde en dat zij een gecompliceerd individu was wat niet op die manier in elkaar stak. Maar ze hield haar mond, om zijn woorden enkel te beantwoorden met een neppe glimlach.
Ivy klemde haar kaken echter al snel weer op elkaar en rechtte haar rug toen hij zijn keel schraapte. Voor een moment bleef ze stil, terwijl ze haar glas water weer op het tafeltje neerzette. “My trip was good, thanks for asking.” Haar woorden bevatte hetzelfde toontje als hij net had laten horen, duidelijk zorgvuldig gekozen en ook zo uitgesproken. Haar neusvleugels bewogen lichtjes, toch nog een kleine indicatie dat ze zich aan hem irriteerde. Ook haar groene ogen spraken boekdelen.
notes: none
Mukhtar El Jaouhari
Mukhtar El Jaouhari
Member
Real name : Penguin
Aantal berichten : 28
IC posts : 6

Character sheet
Age: 30 y/o
Occupation: Slave trader
Residence : Valyria

Legends are made Empty Re: Legends are made

zo apr 15, 2018 6:23 pm
A man chooses
A slave obeys

Hij kon er niet tegen wanneer mensen een houding aannamen als Ivy zonet had gedaan. Ze was op dit moment zijn gast, maar dat wilde niet zeggen dat ze zo mocht reageren. Zelfs al was het niet leuk en verveelde ze zich, die emoties moest ze maar achter zich laten.

Wanneer ze de volgende keer haar mond opende knikte hij even kort en glimlachte haast oprecht. “Good.” Hij wenden zijn eigen blik af naar de tuinen. There aren’t many places like this in Valyria.” Uiteraard was er niet veel groen te zien, maar op hun eigen manier hadden ze het zo aangelegd dat het niet enkel leek op een tuin die je verwachten in een woestijn. Er stond een grote fontein en enkele planten die sterk genoeg waren om te overleven. Het water van de fontein zorgde ervoor dat ze genoeg water kregen en dus verder konden blijven groeien.

De man leunde weer kalm naar achter en haakte zijn vingers in elkaar om die op zijn buik neer te plaatsen. “Glad to hear that.” Het was een combinatie van zijn glimlach en de toon van zijn stem dat je zou kunnen overtuigen dat er niks was gebeurd. Voor hem was dat ook het geval. Mukhtar had geen enkele reden om verder in te grijpen als dat niet nodig was. “There was a lot of work waiting for me, else I would’ve come to pick you up.” Een halve waarheid. Er was inderdaad zo dat hij veel werk had en dat het allemaal nog niet klaar was geraakt. Echter zou hij haar nooit zijn komen ophalen, die afstand was te groot. Het ging allemaal enkel om de gedachten erachter en of je het goed kon brengen.

Nog lang niet alles was perfect. Er waren die kleine details die nog van haar gezicht af moesten voordat ze volledig geloofwaardig overkwam, maar er was nog tijd. Het was vast makkelijker geweest als hij gewoon probeerde charmant te zijn zoals de meeste mensen deden, maar uiteindelijk ging je daar enkel aan kapot. Er was geen reden om emoties zo hard te faken en haar iets te laten voelen dat er langs zijn kant niet was.

Hij liet zijn ogen op Ivy rusten. “Maybe we can discuss our plans over dinner? You must be very hungry after such a long trip.” Zijn ogen gingen even omhoog terwijl dat hij haar antwoord af wachten. Als ze het een goed idee vond zou hij gelijk iemand naar de keukens laten gaan om het eten klaar te maken. Dat was het mooie aan het hebben van mensen die alles voor je deden. Er was nog nooit een dag geweest dat hij eigenhandig overal zelf voor had moeten zorgen. Zelfs niet wanneer dat hij klein was.

Gesponsorde inhoud

Legends are made Empty Re: Legends are made

Vorige onderwerpTerug naar bovenVolgende onderwerp
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum