welcome
Fallen Skies is een 'high fantasy Textbased-RPG' die zich afspeelt in een mytische wereld vol wonderlijke wezens, monsters en magie. Het land verdeeld onder zes koningkrijken is altijd bewegend en beïnvloedbaar. Het kan zomaar zijn dat jij de held wordt van het gehele land of misschien zelfs de grootste terreur die Fallen Skies ooit meegemaakt heeft. Alles is mogelijk in deze gevaarlijk mooie wereld. En niets is gek genoeg.
map
season
De ondraaglijke hitte kan maar één ding betekenen. Zomer is in het land. En met regen dat over geheel Fallen Skies uitblijft ziet het er niet goed uit voor de boeren en minderbedeelden.
current event
Een onbekende ziekte teistert Fallen Skies. Niemand blijkt veilig te zijn voor de verwoestende dood die Queen Dacosta meegenomen lijkt te hebben. Is er een mogelijkheid om te overleven, of is iedereen ter dood veroordeeld?
staff
List of the current city rulers: click here
Account switch
Gebruikersnaam


Wachtwoord

credits
©2017 Fallen Skies staat onder leiding van het team en wordt ondersteund door Actieforum. Alle teksten, beelden, codes en plotlijnen zijn auteursrechtelijk beschermt door de desbetreffende eigenaar.

Vorige onderwerpGa naar benedenVolgende onderwerp
Merethyl Zyltris
Merethyl Zyltris
Member
Real name : Saf
Aantal berichten : 9
IC posts : 2

Character sheet
Age: 28
Occupation: Waitress/singer
Residence : Mothers Heart

Only fools rush in 【ᴋᴀᴢ】 Empty Only fools rush in 【ᴋᴀᴢ】

do maa 22, 2018 5:21 pm

























,,... For I can't help falling in love with you," De laatste zin van het couplet sloot ze af op een uiterst tere, emotionele wijze. Alsof haar fluwelen stem angstig was om de noten van het liedje aan diggelen te slaan. Haar gesloten ogen en de trieste uitdrukking op haar gelaat verraadde dat ze erin op was gegaan, vastberaden om de hoeveelheid sentiment over te brengen aan het publiek. Pas nadat het laatste beetje stemgeluid over haar smalle lippen gleed, opende ze haar ogen. Hoewel de taverne er bepakt bij zat, heerste er een moment stilte. Een moment dat in werkelijkheid slechts seconden duurde, maar voor haar aanvoelde als een eeuwigheid. Net zoals iedere avond liet Merethyl haar publiek kiezen wat voor liedje hun harten begeerden. Vrolijk of verdrietig. Vandaag had het meerderdeel gekozen voor verdrietig, en hoewel dit vaker voorkwam, kon ze maar niet wennen aan die paar seconden van zwijgen. Slanke vingers streken haar jurk recht terwijl een onwennig glimlachje op haar gezicht verscheen nadat er goedkeurende geluiden uit de zaal kwamen. Hier en daar werd er geklapt, of gefloten. Een gevoel van voldoening trok door haar lichaam heen, een bepaalde warmte achterlatend. Uiteraard had ze liever de voorkeur aan een blij hartig nummer. Eentje waarmee de sfeer uitbundig werd, zodat men ging dansen, of meezongen, of er rijkelijk gedronken zou worden. Niet alleen zij, ook haar baas had preferentie voor goedgemutste gasten. Echter was zij hier om de toeschouwers te pleasen. Er bestond geen betere reclame dan tevreden gasten.

Intussen was ze van haar vaste positie verdwenen, richting de bar. Haar dienst zat erop. Ze zou haar loon innen en dan vluchtig naar huis gaan. Immers was de avond al gevallen, haar minst favoriete tijdstip om erop uit te gaan. Zeker wanneer ze geld op zak had, wat minstens één keer per week was. Mensen werden blind wanneer het om zilver en goud ging, maar tot haar enige spijt kon ze haar wekelijkse beloning niet weigeren. Net zoals ieder anders had ze het nodig om te kunnen leven. Om fatsoenlijk te kunnen doen wat ze wilde doen. ,,Thank you, sir," sprak Merethyl zachtjes nadat de kroegbaas haar het gevulde, leren buideltje overhandigde. ,,See you tomorrow." En terwijl het geklets en gezwam tussen het volk oprees, baande de elf haar weg naar buiten. Desondanks de koude lucht haar op een prettige wijze omarmde, kon ze een rilling dat over haar armen liep niet onderdrukken. Binnen was het te warm geweest naar haar mening, een wandeling in de kou zou haar goed doen. Na het begroeten van een vaste klant, dat net arriveerde, brachten haar voeten steeds verder door de straten van Vanaheim. Ze bewandelde dezelfde, rustige route richting haar huisje. Bijna kon ze deze met gesloten ogen volgen, iets wat maar goed was dat ze dat nu niet deed. Voor haar doemden twee figuren op. Donker gekleed, groot kwa postuur. Een onprettige sfeer hing rondom hen, waardoor Merethyl haar wandeling staakte. Haar intuïtie vertelde dat ze de andere kant op moest rennen, maar haar lichaam reageerde anders. Ze verplaatste haar rechterbeen iets opzij terwijl ze de geldbuidel aan de riem rondom haar middel vestigde. Met beide handen bracht ze de hoeveelheid kleergoed van haar jurk aan de kant. Doordat ze dit deed verscheen er een split in haar jurk, exposeerde ze hiermee haar ranke, perfect verzorgde rechterbeen. Om haar dij zat een poederroze kousenband, gedetailleerd met witte kant en een klein saffiertje in het midden. De schoonheid van het stukje werd afgenomen nadat er drie sierlijke werpmessen mee tegen haar huid werd gehouden. Altijd was ze gewapend, echter kon ze moeilijk open en bloot met messen rondlopen. Dit was haar fameuze oplossing. Subtiel viste ze twee van de drie messen achter de band weg. ,,Leave me alone."


Kaz Brekker
Kaz Brekker
Administrator
Aantal berichten : 1327
IC posts : 1116

Character sheet
Age: 23 [immortal]
Occupation: Grand Duke. King's spy. Bad Cop.
Residence : Brightwater Keep, Rhoynar

Only fools rush in 【ᴋᴀᴢ】 Empty Re: Only fools rush in 【ᴋᴀᴢ】

zo maa 25, 2018 11:43 am
I was aetheist before I realised I am God
There had been nothing to do here. Sure, the houses were easy enough to break into but the belongings people held here weren't exactly.. breath-taking. So Kaz had refrained from work, instead seeking exile in one of the small cafés this area seemed to have a lot of. Not that he minded, Kaz deserved some rest. Seated somewhere in the back, the young thief was chewing on his lip while the rest of the room seemed to be mesmerized in whatever this girl was singing about. Kaz was too tired to listen, too tired to care. Somewhere it felt like it was looming over him, looking for a place where it could nest and make a home. But Kaz had shut himself off, not wanting that kind of melancholy anywhere near him. But, at the end of the song, when the room burst out into an applause Kaz joined the crowd, slowly clapping as well, his eyes focussed on the girl. Whatever it was, she could wrap people around her finger in no time.
But with her gone, the ambiance of the café quickly changed. It grew louder and just like that, the entire silence that girl had created was now gone. And Kaz had an headache. Maybe it was best to leave and just find some place to stay. It wasn't like he was going to work tonight anyway.

It wasn't until a few minutes later that Kaz had managed to get out of that room. His limp felt like it was dragging him down and moving in a crowded space had never been his forte, so when he was outside he moved his shoulders a bit, as if he wanted to shake off the many touches of those people inside. After breathing in the cold air he went on his way. Though his headache wasn't completely gone, the cold winter air made sure to remove the worst part of it. A sigh left his lips while he turned around a corner and continued his way, not sure where he was heading. Vanaheim wasn't exactly very well known to him, just because it felt so empty and poor, but maybe tonight and the next upcoming days could change his mind. He would never leave without a prize.
Another corner, but this time he stopped, almost setting a step back, his eyes weary at the story unfolding in front of him. There was the girl, standing still in the middle of the road, a few meters further and two unidentified men crept closer. The way the girl had spread her leg could seduce anyone, but the fact that she was holding two knifes in her hands with a third laying on said leg, one could say that might be a little uncomfortable. Obviously the woman didn't exactly wanted the other two any closer. Kaz's eyes shifted towards the two men. He knew them and he knew they were better than this. So, Kaz did a step forward, not wanting to be a witness to some gruesome bloodshed tonight, he was too tired for that anyway, and instead maybe do something a good guy would do. ''You heard the girl.'' Kaz spoke loud enough for all three of them to hear. He leaned on his cane, both hands wrapped around the skull of the crow, his eyes entirely focussed on the men who seemed to need time to understand who he was. ''Get lost.'' It was more firm this time. After that they nodded, suddenly aware that they probably had something better to do and hurriedly got away. Kaz straightened his back, relaxing a bit now that the worst of it was gone before looking at the woman. ''Knives look good on you.'' He said, not even with a flirtatious undertone. No, he stated it as if it was a fact, before starting to walk again. His cane made the rythm with every time the bottom part got down on the cobblestones. That was that, now he could at least rest easy tonight because for once he seemed to have done something good. Ugh, so unlike him. He would probably feel sick in the morning.

tag: name here
BY MITZI
Vorige onderwerpTerug naar bovenVolgende onderwerp
Soortgelijke onderwerpen
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum