welcome
Fallen Skies is een 'high fantasy Textbased-RPG' die zich afspeelt in een mytische wereld vol wonderlijke wezens, monsters en magie. Het land verdeeld onder zes koningkrijken is altijd bewegend en beïnvloedbaar. Het kan zomaar zijn dat jij de held wordt van het gehele land of misschien zelfs de grootste terreur die Fallen Skies ooit meegemaakt heeft. Alles is mogelijk in deze gevaarlijk mooie wereld. En niets is gek genoeg.
map
season
De ondraaglijke hitte kan maar één ding betekenen. Zomer is in het land. En met regen dat over geheel Fallen Skies uitblijft ziet het er niet goed uit voor de boeren en minderbedeelden.
current event
Een onbekende ziekte teistert Fallen Skies. Niemand blijkt veilig te zijn voor de verwoestende dood die Queen Dacosta meegenomen lijkt te hebben. Is er een mogelijkheid om te overleven, of is iedereen ter dood veroordeeld?
staff
List of the current city rulers: click here
Account switch
Gebruikersnaam


Wachtwoord

credits
©2017 Fallen Skies staat onder leiding van het team en wordt ondersteund door Actieforum. Alle teksten, beelden, codes en plotlijnen zijn auteursrechtelijk beschermt door de desbetreffende eigenaar.

Vorige onderwerpGa naar benedenVolgende onderwerp
Ophelia du Maurier
Ophelia du Maurier
Member
Real name : Demi
Aantal berichten : 115
IC posts : 69

Character sheet
Age: 20
Occupation: Handmaiden
Residence : Archeon, Valyria

Broken Clocks Empty Broken Clocks

wo jan 31, 2018 2:21 am
how can i be tender
with this much blood in my mouth
Het had even geduurd voor ze daadwerkelijk gewend was aan haar nieuwe omgeving. De eerste paar dagen had ze toch een redelijke culture shock ervaren. Archeon was immers een totaal andere wereld dan d’Auvignon. De mensen kleedden en gedroegen zich totaal anders. De stad zelf straalde luxe uit, en werd natuurlijk niet voor niets de stad van goud genoemd. Hoe langer ze hier was, hoe meer ze zich er thuis begon te voelen. Ophelia had zichzelf laten verdrinken in de Valyriaanse mode. Ze zocht de beste kleermaker van de stad uit en kwam er geregeld langs om nieuwe jurken uit te zoeken. Ze droeg haar haren zoals de vrouwen hier dat deden. Het duurde tevens niet lang voordat ze een vriendenkring had opgebouwd in het personeel van het koninklijke paleis. Ze herinnerde zich al bijna niet meer hoe bang ze was geweest om haar thuis te verlaten.

Nu golfde haar hemelsblauwe jurk achter haar aan, terwijl ze haar weg zocht door het paleis. Ze kende de talloze gangen zo onderhand wel op haar duimpje. Het was bijna alsof ze hier al jaren rondliep, al kwam ze de ervaring van een echte handmaiden nog wel tekort. Het was haar wel duidelijk geworden dat de mensen aan de bovenkant van de maatschappelijke ladder hun tijd vaak besteedden aan duistere, politieke spelletjes. Iets waar ze zelf maar weinig vanaf wist, dus probeerde ze haar best te doen om overal netjes buiten te blijven. Ze wilde niets weten wat ze niet te weten hoorde te komen. Vanaf haar eigen slaapkamer liep ze naar die van Queen Dacosta, om te kijken of ze nog het een en ander nodig had. Voorzichtig klopte ze op de deur, ze wilde immers niet ongewenst storen. Nog steeds werd ze altijd een tikkeltje nerveus wanneer ze zich in de aanwezigheid van Dacosta bevond, ze was en bleef immers de koningin.

& Dacosta

Outfit

BY MITZI
Dacosta Laendaerys
Dacosta Laendaerys
Administrator
Real name : Michelle
Aantal berichten : 599
IC posts : 46

Character sheet
Age: 38
Occupation: Queen of Fallen Skies
Residence : Archeon

Broken Clocks Empty Re: Broken Clocks

wo jan 31, 2018 3:04 pm


Leeftijd.. Het was nou niet bepaald een ding waar Dacosta in haar dagelijkse leven het liefst aan dacht. Terwijl ze naar zichzelf keek in de grote spiegel gleden haar handen over haar lichaam. Er waren hier en daar vouwen ontstaan, lichte rimpels in haar huid die haar vertekende. Wellicht dat haar gezicht dankzij de uitstekende verzorging er nog goed uit bleef zien. Maar ze kon niet ontkennen dat alles wat er onder haar jurken viel er minder uit begon te zien met de tijd.

Tijd.. Het had altijd tegen haar gestaan. Haar altijd voort laten bewegen alsof ze een gevecht moest winnen wat niet te winnen viel. De queen van Valyria, Fallen Skies, en alsnog kon ze niet winnen van tijd dat alles van haar af leek te nemen.

In stilte plaatste ze haar hand op haar onderbuik. Tijd had zelfs die mogelijkheden van haar weggenomen. En hoe graag ze het ook wou ontkennen. Blind wou geloven dat ze zich zorgen maakte om niets. Leek tijd ook haar man weg te nemen. Hij was alweer op reis richting Falkreath. Hoezeer ze ook van hem hielt. Ze had niets meer wat ze hem kon geven, wat een ander hem wellicht zou kunnen geven.

Nooit had ze hem zonen gebaard, niet wetende of hij dat juist gewild had. En sinds ze de witharige viking met haar eigen ogen had gezien hier in Archeon. Wist ze dat haar man in tweestrijd woelde. Nog nooit had hij naar iemand gekeken de manier waarop hij haar had aangekeken. En nu voor de tweede maal reisde hij af naar Falkreath, Zaken bespreken was zijn excuus. Het was te koud voor haar of zijn dochters om mee te gaan. Zelfs al zou het zo goed zijn geweest voor hun om over de andere landen te leren in hun koningkrijk. Hij was alleen gegaan. En hoe kon zij niet twijfelen aan zichzelf en zijn bedoelingen. Was dat niet vrouweigen? Willen beschermen wat van haar was. Als hij nog van haar was..

De gedachte slokte haar op voor enkele seconden. Zette gefrustreerd haar nagels in haar eigen huid tot bloedens aan toe. Enkel opschrikkende van het geklop op haar deur. Direct schoten haar ogen omlaag naar de kleine druppels bloed die omhoog welde op haar licht getinte huid en veegde de bloedparels snel weg met een zakdoek, greep vervolgens haar omslagjurk en deed die aan terwijl ze opkeek naar de deur. "Ja?" Antwoorde ze de klop. Het zouden maar weinig mensen kunnen zijn. Een van haar handmaidens of een guard. En geen van beide hoefde haar in de miserabele staat zoals ze er net bij stond te zien. Met een laatste veeg over haar handen haalde ze het bloed onder haar nagels vandaan en controleerde de stof van haar jurk nog even in de spiegel of de druppels niet zouden doorlekken. Maar de kleine wondjes leken al gestopt te zijn met bloeden en ze knikte zichzelf even goedkeurend toe voor ze een hand door haar haar haalde. "Kom binnen."

Even when she's dethroned by hardship
she still wears the sun as a crown

Ophelia du Maurier
Ophelia du Maurier
Member
Real name : Demi
Aantal berichten : 115
IC posts : 69

Character sheet
Age: 20
Occupation: Handmaiden
Residence : Archeon, Valyria

Broken Clocks Empty Re: Broken Clocks

vr feb 02, 2018 12:00 am
how can i be tender
with this much blood in my mouth
Bijna zorgeloos struinde ze door het leven. Ondanks de hoeveelheid zorgen die ze zich voorheen had gemaakt, leek alles gewoon goed te komen. Ze was dol op het leven hier, al miste ze haar familie en vrienden thuis wel. Een redelijk deel van haar tijd werd dan ook gespendeerd aan het schrijven van stapels brieven naar het thuisfront en ze kreeg dan ook genoeg leesvoer terug. Alleen het contact met haar vader bleef grotendeels uit, al trok ze dat zich niet persoonlijk aan. Het was simpelweg hoe hij was.

Het was bijna alsof ze een nieuwe familie om zich heen creëerde. De hoeveelheid personeel in het paleis was gigantisch en er waren dan ook genoeg mensen te vinden waar Ophelia zo onderhand bevriend mee was geraakt. Alleen hoefde ze zich niet te voelen. Nog het meest dankbaar was ze om haar nieuwe werkgevers. In eerste instantie was ze bang geweest voor de koninklijke familie, want wat moest je je daar nou bij voorstellen? In haar ogen stond een koning of koningin dichter bij een godheid dan bij een gewoon mens zoals zij. Ze was bang geweest dat ze geen toenadering zou kunnen vinden, dat ze zich totaal niet op haar plek zou voelen. Ook die zorg was weggenomen zodra ze voet in het paleis had gezet. Achteraf bleken zelfs de koning en koningin van Valyria ook gewoon mensen te zijn, met hun goede en slechte kanten.

Onderweg naar de slaapvertrekken van Dacosta begon ze over het een en ander na te denken. De koningin was zich toch enigszins anders gaan gedragen de laatste tijd en Ophelia kon niet echt plaatsen waarom. Haar eerste ingeving was dat ze misschien iets verkeerd had gedaan, maar het zou aan de andere kant ook wel weer heel egocentrisch zijn om te denken dat het meteen aan haar lag. Ze had immers niks verkeerd gedaan naar haar weten en de koningin van Fallen Skies had vast genoeg belangrijkere dingen om aan haar hoofd te hebben. Het was niet alsof Ophelia haar kon helpen met politieke zaken, maar ze kon er wel voor haar zijn. Het duurde even voordat er geantwoord werd nadat ze op de deur had geklopt, maar uiteindelijk kwam er een vragende ‘ja’ uit de kamer voort. “Ophelia hier, your grace,” zei ze, met een glimlach op haar gezicht die voor Dacosta nog onzichtbaar was. Er werd gezegd dat ze binnen mocht komen, wat ze dan ook deed. Even keek ze de koningin op en neer. Op het eerste gezicht straalde ze niet bepaald vrolijkheid uit. Zo één, twee, drie zag Ophelia niet meteen iets dat mis kon zijn, dus besloot ze maar om haar neus niet in zaken te steken die haar toch niets aangingen. "Ik vroeg me af of ik nog iets voor u kon doen." vroeg ze met dezelfde glimlach van voorheen. Dat was natuurlijk niet de enige reden dat ze gekomen was, stiekem wilde ze namelijk ook wel weten of alles nog gewoon goed ging.

Outfit

BY MITZI
Dacosta Laendaerys
Dacosta Laendaerys
Administrator
Real name : Michelle
Aantal berichten : 599
IC posts : 46

Character sheet
Age: 38
Occupation: Queen of Fallen Skies
Residence : Archeon

Broken Clocks Empty Re: Broken Clocks

ma feb 12, 2018 8:51 pm


Het was niet in haar normale gedachtengang om zo te twijfelen. Het voelde totaal niet goed en het liefst wou ze de gedachten verbannen uit haar gehele systeem. Maar ergens bleef iets toch hangen dat haar ziek maakte en nachten lang wakker hielt. Ze wist wel beter, natuurlijk wist ze beter. Maar dat betekende niet dat haar hoofd het met haar eens zou zijn.

Zuchtend schudde ze haar hoofd even, zich voor een laatse keer willen laten doordringen dat ze zich geen onnodige zorgen moest maken voor ze zich focusste op haar maiden die naar binnen kwam lopen.

Een zachte maar iet wat geforceerde glimlach bewoog zich over haar lippen toen Ophelia direct aan haar vroeg of ze iets voor haar kon doen. Waarop de queen langzaam knikte en naar de jonge vrouw keek. "Maak maar een bad voor me klaar.' Begon ze rustig en bleef haar langzaam aankijken. Ze was een schoonheid. Jong en vrij om te gaan en staan waar ze wou. Ze had altijd een liefdevolle aura om zich heen gehad. Sinds de dag dat ze hier was gekomen. Dacos had destaads teveel aan haar hoofd gehad om wat dingen na te vragen bij haar handmaiden. Maar nu zou ze er de tijd voor hebben en wie weet zou het haar ook op andere gedachten kunnen brengen. "Je komt uit Navarre nietwaar?" Vroeg ze rustig een glas water oppakkende terwijl ze haar onderzoekend aankeek.

Even when she's dethroned by hardship
she still wears the sun as a crown

Ophelia du Maurier
Ophelia du Maurier
Member
Real name : Demi
Aantal berichten : 115
IC posts : 69

Character sheet
Age: 20
Occupation: Handmaiden
Residence : Archeon, Valyria

Broken Clocks Empty Re: Broken Clocks

do maa 08, 2018 3:20 pm
how can i be tender
with this much blood in my mouth
Natuurlijk had Ophelia geen enkel benul van de last die rustte op de schouders van een koningin. Hoewel ze een redelijke dosis empathie had voor anderen, was het onmogelijk voor haar om zich in te beelden met wat voor zaken Dacosta iedere dag te maken kreeg. Er kwam ongetwijfeld heel wat bij kijken wanneer je een land moest besturen, om maar niet te spreken over het feit dat ze daarnaast ook nog echtgenote en moeder moest zijn. Allemaal rollen die Ophelia zelf nog niet wist te vervullen.

De koningin glimlachte, al leken haar ogen niet volledig mee te doen. Er was iets aan de hand, al wist Ophelia nog niet wat. Haar nieuwsgierigheid zorgde er meestal voor dat ze meteen begon met vragen stellen, maar dat leek haar nu niet zo’n goed idee. Als Dacosta wilde dat ze het wist, had ze het namelijk al wel verteld. Daarbij, het was altijd beter om de koningin aan je goede kant te hebben staan en Ophelia dacht niet dat de andere vrouw het zou waarderen als ze ineens werd onderworpen aan een kruisverhoor. Ophelia knikte toen Dacosta haar vroeg om een bad klaar te maken. Geen probleem. Voor ze zich ook maar in de richting van de badkamer kon draaien, werd haar echter al een vraag gesteld. Of ze uit Navarre kwam. Ze knikte opnieuw, deze keer met een glimlach op haar gezicht. “Ja. Geboren en getogen in d’Auvignon,” liet ze Dacosta weten. Voordat ze naar Archeon was gekomen, had ze nog nooit voet buiten de stad gezet. Het was niet nodig om te zeggen dat het een hele stap was geweest om haar hierheen te krijgen. Een stap die ze in eerste instantie niet had willen zetten. “Maar mijn moeder kwam uit Valyria, dus helemaal wereldvreemd ben ik hier niet.” Hier en daar had ze wel een stukje van de Valyriaanse gebruiken meegekregen, al was het niets om over naar huis te schrijven. “U heeft vast een stuk meer van de wereld gezien dan ik.” Ze kon zich immers wel voorstellen dat een vorst een stuk meer vrijheid had om te gaan en staan waar ze wilde. Ophelia had ook maar al te graag meer van de wereld willen zien, als haar eigen angst haar niet zo tegenhield.

Outfit

BY MITZI
Dacosta Laendaerys
Dacosta Laendaerys
Administrator
Real name : Michelle
Aantal berichten : 599
IC posts : 46

Character sheet
Age: 38
Occupation: Queen of Fallen Skies
Residence : Archeon

Broken Clocks Empty Re: Broken Clocks

zo apr 01, 2018 10:37 pm


Ophelia was een goed kind. Maar precies dat, een kind. Haar ouders hadden wat invloed gehad en in de hoop voor een mooie toekomst was ze hierheen gestuurd. Dacosta kon zich maar wat goed inbeelden hoe frustrerend en zelfs eng dat had moeten zijn geweest. Het was een van de redenen waarom ze haar dochters nieteens weg kon sturen om een goede leerschool te vinden. Nee, ze zou het niet aankunnen om haar kinderen uit huis te plaatsen. Zelfs al zouden ze er uiteindelijk zelf voor kiezen zoals Robin, jammer genoeg, maar al te vaak deed. Het brak haar hart toch elke keer terwijl ze steeds ouder leek te worden van de berg aan zorgen die dat met zich mee bracht.

Een kind wegsturen, hoe kon je het ooit in je hoofd halen.

Ze schudde de gedachte even van zich af toen Ophelia antwoord gaf op haar vraag en opperde dat Dacosta vast veel meer van de wereld had gezien. Iets dat haar even zachtjes liet grinniken. "Voor iemand van mijn status zou ik willen dat ik meer had gezien dan dat ik werkelijk heb." Gaf ze toe terwijl ze een hand door haar donkere lokken haalde en mee liep richting de badkamer. "Het zou heel wat helpen in de andere landen en diens mensen begrijpen. Hellaas heb ik er nooit echt de mogelijkheid of tijd voor gehad. Natuurlijk heb ik meerdere hoofdsteden gezien. Mensen van over de gehele wereld komen naar Archeon. Maar.." Even verstarde ze. Bijna verbaast met zichzelf dat ze zo openlijk over deze dingen aan het spreken was met een bediende. Dingen die ze nauwelijks met Lareth deelde omdat ze zich te beschaamd voelde voor de gevoelens die het opwekte. "Maar ik heb mij altijd afgevraagd of ik geen betere koningin zou zijn als ik meer van mijn volk zou kennen." Besloot ze toch maar haar zin af te maken. Een opluchting die door haar systeem voelde niet onopgemerkt blijvende terwijl ze Ophelia met een kleine glimlach aankeek.

Even when she's dethroned by hardship
she still wears the sun as a crown

Ophelia du Maurier
Ophelia du Maurier
Member
Real name : Demi
Aantal berichten : 115
IC posts : 69

Character sheet
Age: 20
Occupation: Handmaiden
Residence : Archeon, Valyria

Broken Clocks Empty Re: Broken Clocks

zo apr 08, 2018 6:02 pm
how can i be tender
with this much blood in my mouth
Haar fantasie had nogal van stapel gelopen toen ze gehoord had dat ze naar Valyria verscheept zou worden om daar als handmaiden te werken. In eerste instantie was ze ontzettend bang geweest, maar de potentiële kansen waren haar niet ontgaan. Het was een manier om geheel nieuwe connecties op te doen, connecties die waardevol konden zijn voor haar latere leven. Natuurlijk had ze wel geweten dat haar vader hoopte dat ze hier een echtgenoot aan de haak zou slaan. Ze kon nou eenmaal niet voor de rest van haar leven als handmaiden werken en ze kon ook moeilijk voor altijd op haar vader blijven teren. Naïef als ze was, had ze gehoopt dat ze hier een aantrekkelijke prins zou ontmoeten die haar zou willen trouwen. Ze zou de meest prachtige kinderen op de wereld zetten en hun huwelijk zou perfect zijn. Een leven waarvan ze overtuigd was dat Dacosta het bezat.

Op haar opmerking dat Dacosta een stuk meer wereldwijs was dan zij, grinnikte de koningin. Blijkbaar had ze graag meer willen zien van de wereld, iets dat gemakkelijk mogelijk leek met haar status. Maar goed, ze kon niet altijd maar doen wat ze wilde, dat bleek wel. Ophelia liep richting de badkamer terwijl ze de woorden van Dacosta aanhoorde. Blijkbaar koesterde zelfs de koningin twijfels over hoe ze dingen aanpakte, al leek ze normaal zo zelfverzekerd. Waarschijnlijk was dat iets dat moest in zo’n positie, anders zou de rest van de wereld je levend verslinden. Alleen het idee al maakte Ophelia doodsbang en dus had ze alleen nog maar meer respect voor de vrouw die voor haar stond. “Alleen het feit al dat u zich druk maakt over dat soort dingen, maakt u een betere leidster dan vele anderen,” liet Ophelia haar weten, terwijl ze begon met het voorbereiden van het bad. Niet dat ze zelf ontzettend veel ervaring had met andere vorsten, maar ze had genoeg dingen gehoor die de haren in haar nek overeind deden staan. Even zette ze een schampere glimlach op haar gezicht. “Niet dat ik enig idee heb hoe het moet zijn om een land aan te moeten sturen,” vervolgde ze. Vooral geen land aan Valyria, waar iedereen je geheimen en zwakheden tegen je probeerde te gebruiken.

Outfit

BY MITZI
Dacosta Laendaerys
Dacosta Laendaerys
Administrator
Real name : Michelle
Aantal berichten : 599
IC posts : 46

Character sheet
Age: 38
Occupation: Queen of Fallen Skies
Residence : Archeon

Broken Clocks Empty Re: Broken Clocks

za apr 14, 2018 10:40 pm


Haar glimlach verspreidde zich lichtelijk overh haar gezicht. Het was bijna onrealistisch om te bedenken dat dit meisje zo warm over haar dacht. En of die gedachtes werkelijk puur waren. Ze kon het niet met eerlijkheid zeggen maar het voelde wel goed, zelfs al was het enkel omdat ze er betaald voor kreeg. Voor even voelde het niet alsof ze met constante vijanden om haar heen liep. Maar een puur denkend goedhartig kind.

En god, wat zou ze haar best willen doen om haar puur te houden op een plek zoals deze.

Langzaam schudde ze haar hoofd. De gedachten die opkwamen negerende terwijl ze zich weer focuste op Ophelia. Het was vrij gek, normalitair boeide haar maidens haar niet zo erg maar Ophelia had een zekere aantrekkingskracht die haar geinterreseerd maakte. Iets dat haar ook wel degelijk gevaarlijk maakte en waar Dacosta in een zekere zin dus ook absoluut op zou moeten letten.

"Zeg eens Ophelia.. Je weet waar de Laendaerys familie bekend om staat nietwaar?" Vroeg ze terwijl ze haar haar rustig opstak in een hoge knot en ze het meisje onderzoekend aankeek. "Maar heb je er wel eens een van dichtbij gezien? Of uberhaupt gezien?' Een kleine glimlach vormde zich rond haar lippen terwijl ze haar afwachtend aankeek zeker wetende dat haar eerste vraag duidelijk genoeg was dat ze niet hoefde aan te duiden wat ze bedoelde met haar tweede vraag.

Even when she's dethroned by hardship
she still wears the sun as a crown

Ophelia du Maurier
Ophelia du Maurier
Member
Real name : Demi
Aantal berichten : 115
IC posts : 69

Character sheet
Age: 20
Occupation: Handmaiden
Residence : Archeon, Valyria

Broken Clocks Empty Re: Broken Clocks

ma apr 30, 2018 3:30 pm
how can i be tender
with this much blood in my mouth
Misschien was het een tikkeltje naïef om zo blindelings tegen iemand op te kijken, maar naïef was dan ook wel weer een correct woord om Ophelia mee te beschrijven. Het was geen karaktertrek die haar ten goede kwam in Archeon, zoveel was duidelijk. Ze was goed van vertrouwen en er waren genoeg mensen die daar een voordeel uit zouden willen slaan. Toch was ze er heilig van overtuigd dat Dacosta zoiets niet zou doen. Wat er ook in het leven van de koningin speelde, ze was altijd vriendelijk tegen Ophelia geweest. Iets wat ze eigenlijk maar zelden tegenkwam.

Ondertussen begon de zwartharige jongedame het bad te vullen met zeep en verscheidene oliën. Het was zo onderhand bijna lopendebandwerk voor haar geworden, al kon ze zeker niet klagen. Ze was dol op haar baan, iets dat ze in eerste instantie niet verwacht had. Uiteindelijk was alles echter op zijn plekje gevallen en kon ze nu oprecht zeggen dat ze zich thuis voelde in het paleis.

De vraag van Dacosta deed haar even verbaasd opkijken. Het antwoord op de vraag was meteen duidelijk, al had Ophelia geen idee wat de relevantie ervan was op dit moment. Aarzelend knikte ze even terwijl ze haar rug rechtte. Haar wenkbrauwen gingen wat omhoog toen Dacosta vroeg of ze ooit een draak had gezien. “Nee, uwe hoogheid,” antwoordde ze in eerste instantie. Ze had verhalen gehoord, gedetailleerde beschrijvingen over hoe de beesten eruitzagen en wat ze aan konden richten. Alleen het idee al deed de rillingen over haar rug trekken. “Om eerlijk te zijn, ik denk dat ik spontaan van mijn stokje zou gaan als ik er ooit een tegen het lijf zou lopen.” Een verontschuldigende glimlach verscheen even over haar gezicht. Dactosta kon de controle overnemen over die verschrikkelijke beesten, als ze de verhalen moest geloven. Ophelia zou zich gelukkig prijzen als ze er nooit een hoefde te zien.

BY MITZI
Gesponsorde inhoud

Broken Clocks Empty Re: Broken Clocks

Vorige onderwerpTerug naar bovenVolgende onderwerp
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum