A place to rest

Nordshal, een dorpje waar ware mythes over verteld werden. Of ze ook waar waren kon je aan twijfelen als je wilde, maar daar maakte Syrax zich minder druk om. Memo zwiepte even verveeld met haar hoofd toen ze de vliegen zat was die rond haar hoofd zoemde. De wagen stond vol met kisten waren die hij vanuit Rhoynar naar de handels markt moest brengen. De marktkoop man naast hem was in gedut. Het was een lange reis geweest, maar geen al te saaie. Hoewel hij zijn magie niet gebruikte wat de man naast hem enkel angst aan zou jagen en hij vogelvrij verklaard zou worden deed Syrax alles verder op eigen kracht. Zoals struikrovers bevechten. Soms niet al de beste keuze, maar tot nu toe haalde hij het aangezien die lui vaak niet De slimste waren en soms maximaal maar met zijn vieren waren. Niet dat je Sy zou horen klagen, al was het wel vervelend dat sommige lui niet hun tijd beter konden besteden. Een hobbel in de weg liet de marktkoop man wakker schrikken met een snorkend geluid. Syrax kon zichzelf nog net in houden om in lachen uit te barsten, want als hij niet snel in gegrepen had door de beste man bij zijn arm te grijpen was deze van de bok gevallen en vast pijnlijk ter val gekomen. 'Oh, uh, bedankt. Zijn we er bijna?' bedankte de man hem en keek even rond nadat hij goed was gaan zitten. 'Ja Barend we zijn net de eerste huizen van Nordshal gepasseerd.' antwoorden hij de markt koopman. en her pakte de teugels weer doe hij snel in zijn linken hand had gegooid gehad toen hij Barend van de val had behoed. De man naast Syrax keek vooruit en zag dat het best nog druk was voor de vroege uren dat ze hier aan gekomen waren, niet gek ook aangezien het marktdag was en er veel kooplui hun kramen aan het neerzetten waren. 'Hm... parkeer de wagen maar rechts achterin. Daar is nog een plek vrij.' stuurde Barend zijn chauffeur aan waar hij nog een plek vrij zag. Syrax stuurde memo voorzichtig tussen de mensen massa door tot waar zijn tijdelijke baas hem erop aan gewezen had en stopte het dier waar ze moesten zijn. Memo brieste even luid en schraapte daarna met haar hoef alsof ze niet had willen stoppen. Syrax bond de lange leidsels aan de bok vast zodat het paard niet kon gaan eten van het weinige onkruid dat tussen de stenen keien door groeide. Daarna bond hij een touw rond haar hals en aan een daarvoor bedoelde paal waar naast ze gestopt waren en hielp Barend daarna met het op bouwen van de kraam.

@Aphrodite