Until You Suffer Some

"it was a woman as changing and harsh and untamable as the sea"

Met goed gevulde zakken was ze weer naar huis gekeerd. Niet alleen had ze veel bruikbare plantjes kunnen vinden, maar ook wat paddenstoelen. Een groot deel daarvan kon je prima eten in een soepje of iets dergelijks, het andere gedeelte ging je alleen maar dood van. Maar dat was goed. Kai had niet zo heel veel giftige planten en paddenstoelen in huis, en hiermee kon ze haar voorraad aansterken. De eetbare dingen borg ze op in haar keukentje, de andere zooi stopte ze in een kastje waarin de ‘medicijnen’ zaten. Net toen ze weer richting de keuken wilde lopen om te beginnen aan wat eten hoorde ze Doris. Ze slaakte even een diepe zucht, waarna ze zich naar de deur snelde. ”Doris, who is there?” vroeg ze het dier alsof ze van haar een uitgebreide beschrijving verwachtte. Vanuit haar huisje kon ze direct haar winkel inlopen, en dat deed ze dus ook. Kai nam plaats aan het tafeltje wat centraal stond in de ruimte. Ietwat zenuwachtig begon ze aan een stuk papier te frunniken.

- Rae

"it was a woman as changing and harsh and untamable as the sea"

Net toen ze had plaatsgenomen aan haar tafeltje zag ze hoe een dame haar winkel binnentrad. Kai wierp haar even een kleine glimlach toe, terwijl ze haar ogen over de dame heen liet glijden. ”Welcome,” sprak ze even kort, terwijl ze voorzichtig uit haar stoel kwam en in de richting van de vrouw liep. ”Are you looking for something specific? Or do you just wanna take a look?” De meeste mensen die haar winkel betraden waren toevallig passanten. Meestal vertrokken deze na een kleine ronde door de winkel ook al gauw weer. Een enkeling wist uiteindelijk toch te slagen en kocht iets.

"it was a woman as changing and harsh and untamable as the sea"

De dame was schijnbaar voorbereid, want ze had een hele lijst met benodigdheden meegenomen. Deze kwam meteen tevoorschijn toen Kai had gevraagd naar wat ze zocht. De verkoopster liet even een korte blik vallen op het lijstje, waarna ze even bedenkelijk rond keek in haar winkel. ”I should have some of the stuff on your list,” liet ze de dame weten, terwijl ze richting een van de planken liep waar spullen uitgestald waren. ”I have kitchen pots, but I gotta warn you, they are not what they seem like.” Op de plank stonden een aantal pannen op elkaar gestapeld. De meesten waren uit en gebruikt, maar een enkeling was nog redelijk nieuw. ”I got a really nice one somewhere. Let me see,” zei ze, terwijl ze de verschillende pannen uitvoerig onderzocht. ”Look! This pot keeps your food on temperature as long as it is in there. If you wanna have it, be quick, cause it is a popular product and this is the last one in my shop.” Ondertussen probeerde Kai zich te bedenken wat een redelijke prijs zou zijn die de dame niet zou weigeren. In principe was elk aannemelijk bod goed genoeg voor haar. Immers had ze deze pan ooit gevonden tussen het oud vuil.