Private Mischief reporting for duty

   

T h a l i a

Watch me. I will go to my own sun.
And if I am burned by it's fire, I will fly on scorched wings.

Veel rust kreeg je niet in een land zoals Vanaheim. Vooral niet als je er helemaal alleen voor stond. Het was wakker worden, overleven en weer gaan slapen. Niets meer en niets minder dan dat, maar soms, op kleine momenten zoals deze, wist Thalia even een kort ogenblik te vinden waarop ze zich tegen een steen aan kon zetten en gewoon even een pauze kon nemen van de lange dag. Ze had haar spullen over de steen tegenover haar neergelegd, zodat ze toch nog enig overzicht erover had en niemand zomaar zonder pardon iets van haar kon wegnemen. Al zou ze niet verwachten dat er op dit moment iemand langs zou komen, aangezien ze een stuk van de hoofdweg van de stad zat en de meeste mensen nu niks te zoeken hadden in dit deel van de stad.

Een zwarte flits trok echter haar aandacht en haar ogen focusten zich op een kleine kitten die bovenop de steen was gesprongen. Het diertje ging erop zitten en ze was net van plan om haar aandacht weer ergens anders op te richten, toen ze het zachte geschuif van iets hoorde. Ze trok haar wenkbrauwen wat op en liet haar blik weer op het dier vallen, dat haar in één staar aankeek en met zijn pootje haar glas water naar voren duwde. Ernstig dichtbij de rand. "Hey, no, stop that!" Sprak ze, in een poging het diertje te stoppen. De meeste katten zouden nu immers schrikken en weggaan en ze hoopte eigenlijk dat dit dier haar ook gewoon met rust zou laten.

   

T h a l i a

Watch me. I will go to my own sun.
And if I am burned by it's fire, I will fly on scorched wings.

Het meisje vernauwde haar ogen licht, terwijl ze in de richting van de kitten keek. Deze trok wat heen en weer met zijn oren, voordat hij zijn pootje weer ophief en stilletjes aan in de lucht hield. Thalia hoopte dat het dier zou afhaken, dat het zou inzien dat dit geen goed idee was om haar glas van de steen af te werpen. Ze had immers geen zin om dat hele stuk weer terug te lopen om weer water op te halen, maar helaas voor haar, bewoog het pootje van het diertje langzaam aan naar voren. En zo ook het glas. "No, no, no." Probeerde ze de kat nog tot stop te manen, maar het dier had het glas al van de steen af geduwd voordat ze op kon komen, waardoor het water deels tegen haar aan spatte. Voor een seconde bleef ze als verroerd stil zitten, het dier aanstarend. Waar was dit voor nodig geweest?

Ze kwam omhoog en schoot op het katje af. "I'll have your goddamn fur for this." Gromde ze, maar ze zou nooit zo'n pluizig dier kunnen ombrengen. Niet voor het omkiepen van een dom glas water - maar ze wilde het wel even genoeg angst aan jagen om het weg te jagen.

   

T h a l i a

Watch me. I will go to my own sun.
And if I am burned by it's fire, I will fly on scorched wings.

Ze was woest omhoog gekomen, maar haar hart kon niet veel anders doen dan simpelweg smelten toen de kitten in elkaar kroop en haar met van die zilveren oogjes aankeek die.. die haar zover kregen dat ze het hem direct had vergeven. Ze zuchtte en wreef over haar nu natte kleding. Oh well, het was maar een glas water. Het had iets duurders kunnen zijn, iets breekbaars. Ze keek weer naar de kitten. "Don't worry." Sprak ze zacht. "I didn't mean that." Ze glimlachte licht. "You're probably only bored.." Ze liet haar blik rond gaan, waarna haar ogen uiteindelijk vielen op iets dat veel leek op een stuk touw. Misschien wilde de kitten gewoon spelen. Ja. Dat zal het vast zijn.

Ze raapte het touwtje op en hield het in de lucht, haar blik op de kitten gericht, terwijl ze het ding even lichtjes heen en weer zwiepte om te zien of hij er aandacht voor had. Daarna liet ze de ene kant op de steen vallen, terwijl ze de andere kant in haar hand vasthield. Rustig bewoog ze het touwtje over de steen, haar blik op de kitten gericht. Zou hij wel interesse hebben in een spel?