It's compromise that moves us along

Met een vriendelijke glimlach op haar gezicht liep de prinses door de straten van Archeon. Het paleis had ze vandaag liever achter zich gelaten, op de toch al mooie winterdag. Ze vond het heerlijk om af en toe even uit het paleis weg te kunnen, en zich onder het gewone volk te begeven. Ze was nieuwsgierig naar hen, zelfs al waren de meesten in Archeon rijk genoeg om zich aan te kunnen passen aan de dure levensstijl. De prinses sponsorde de wat armere mensen zo goed als ze kon en van haar verwacht werd. Ze kon veel beteken voor iemand, al was het maar een geruststelling geven dat het goed zou komen, en dat de problemen wel overwonnen konden worden.

Lange tijd had ze niet in dit soort woorden geloofd, tijdens haar gevangenschap. Terugdenken aan deze zeven jaar deden haar geen goed, en ze had moeite met gesprekken voeren over dit onderwerp met anderen. De enige die ze daarin vertrouwde was haar halfzus Dacosta. Regelmatig had Alysanne problemen met slapen, voelde ze zich angstig en vermeed ze gesprekken over haar verleden dagelijks zo veel als mogelijk. Ook hield ze zich ver van enige vorm van opstanden, in de angst dat er weer iets zou gebeuren met haar, of nog erger: haar familie. De prinses van het volk die ze was, wist ook iedereen over haar verleden. Ze werd er gelukkig niet veel mee lastig gevallen, aangezien Alysanne het volk op haar beurt geruststelling kon geven, en een mogelijke financiële bijdrage.

Haar blik gleed langs de vele marktkraampjes en over het plein. Ze liep alleen, maar achter haar liepen haar twee wachters. Tot haar verbazing had ze niet mogen gaan als ze nog twee extra wachters mee zou nemen, die op verdere afstand zouden blijven, puur voor de zekerheid. Alysanne wist niet waarom, maar ze besloot er niet veel aandacht aan te besteden, ze zou haar dag er niet door laten verpesten. Met een vriendelijke glimlach liep ze naar een kraam toe, waarvan de eigenaar ongeveer een gat in de lucht sprong bij haar aanzicht. Ze moest zacht lachen bij zijn blijdschap, en haar hand gleed even over het fruit wat de man verkocht. Gelijk begon deze te praten, waarna Aly op haar beurt aandachtig luisterde, en af en toe ene vraag stelde. Tot haar afgunst was business voor de man moeilijk deze winter, om verscheidene redenen. Eerlijk vertelde hij haar wat er mis was, en bedenkelijk knikte ze. Na een tijdje wenkte ze haar wachter, die haar een tasje gaf met daarin een flinke som geld. Alysanne gaf de man wat hij nodig had voor het fruit wat ze kocht, en zonder aarzeling gaf ze hem nog een grote som erbovenop. Terwijl ze dit deed kreeg ze vele woorden van dank van zowel de koopman en zijn familie, als goede woorden om haar heen van de vreemdelingen. Aly kon niet anders dan glimlachen, tot haar blik langs een jonge man gleed die haar wel heel wantrouwig aankeek.

&Adrian

Gown x Headpiece

Het was voor haar moeilijk om te weten dat ze niet iedereen hier kon helpen. Nu was Archeon wel een rijke stad, waarvan de meeste inwoners het prima voor elkaar hadden. Toch bleven er uitzonderingen, die stuk voor stuk haar hart braken wanneer Alysanne ze tegen kwam op straat. De prinses was op het gebied van het tonen van haar emoties anders dan de rest van haar familie, die vaak als koud overkwamen. Natuurlijk bleef Alysanne een Laendaerys, en ze was nou echt niet de grootste mensenvriend, maar er was duidelijk te zien dat ze om het land gaf. Voor de bevolking was het fijn dat er iemand was die iets minder koud en afstandelijk was, al zou Alysanne nooit toegeven aan de slechte kwaliteiten van haar en haar familie in het openbaar. Want als er één ding was waar ze meer om gaf dan Valyria, dan was het haar familie, die kwamen nu eenmaal eerst.

Ze werd uit haar gedachten getrokken doordat ze verscheidene vriendelijke woorden om haar heen hoorde nadat ze de koopman een flinke som geld had gegeven. Een klein nadeel aan het volgen van je emoties: constant de inwoners willen helpen. Dat ze daarmee ook de positie van de koninklijke familie versterkte in de stad had ze niet eens door nu. De verhalen over de afgelopen rumoerigheid in de hoofdstad hadden ook haar oren bereikt, net als de geruchten over opstanden. Het gaf haar een kleine angst om hier nu te zijn, maar aan de andere kant: deze mensen zouden haar nooit zomaar pijn doen nadat ze hen zojuist een gunst had gedaan, toch?
Zoals gewoonlijk gleed haar vriendelijke blik even langs de mensen die een kleine menigte hadden gevormd om de prinses heen. Voor Alysanne was dit niet anders dan normaal, al moest ze nu wat beter opletten. Al gauw werd ze benaderd door een klein meisje die haar gebaarde om haar te volgen, wat Aly maar al te graag deed; ze had net zoals velen een zwak voor kinderen. Het meisje pakte voorzichtig de hand van de mooie dame, en Aly werd door haar meegenomen de menigte in. Wat bezorgd keek ze achterom naar de wachters, maar veel kon ze er niet tegen doen, het kind leidde haar vlot tussen vele mensen door, en Aly kon haar bewaking ook niet bij zich houden zo. Zolang ze ze maar niet uit het oog zou verliezen. Het meisje toonde haar inmiddels een kraampje met sieraden, en wees op een paar die ze zogezegd zelf had gemaakt. Aly keek even om zich heen, en werd wat onzeker toen ze haar bewaking in de verte zag staan, duidelijk proberende om de prinses weer te bereiken. Haar blik gleed langs de mensen, op zoek naar een wat vertrouwder gezicht. Kort flitsten haar ogen langs de jongeman van net, en ze fronste even kort, voordat haar aandacht weer van hem weg gleed. Glimlachend keek ze weer naar het jonge ding voor haar, en probeerde zo goed mogelijk haar onzekerheid te verbergen. Het leek aardig te lukken, alleen een oplettende enkeling zou het door kunnen hebben, nu moest ze er maar op vertrouwen dat de menigte het beste met haar voor had.

Gown x Headpiece

Ze had moeten weten dat het geen verstandig idee was om met het kleine meisje mee te gaan. De prinses was geliefd door velen, maar om zo rond te lopen joeg haar angst aan. Niet alleen begon ze haar wachters uit het zicht te verliezen, ook was de menigte om haar heen inmiddels zo groot dat ze gevaar niet meer kon onderscheiden van mensen die haar daadwerkelijk lief hadden en haar adoratie wilden. Zo goed mogelijk probeerde ze haar hele toneelstuk van het op je gemak voelen vol te houden, maar vanbinnen wilde ze zo snel mogelijk terug naar de situatie waarin ze gewoon rustig langs de marktkraampjes kon lopen. Terwijl het meisje een ketting van een stel prachtige kralen in haar hand duwde hoorde Alysanne opeens een stel munten vallen. De meeste mensen om haar heen keken nieuwsgierig rond waar het geld te vinden was, en begonnen elkaar half te verdringen om de munten te kunnen pakken. Het was ook typisch, hoe rijk de mensen in Archeon waren, ze stoven op het geld af mocht het er zijn.

Terwijl Alysanne toekeek naar de commotie waar ze zich midden in bevond voelde ze plots hoe een hand die haar pols strak omsloot. Van de schrik leek ze zich niet te kunnen verzetten tegen de figuur die haar meetrok de schaduwen in. Hoe lang ze precies liep wist ze niet, ze had pas weer concentratie toen de figuur zijn kap af trok. Verward keek ze de man aan, die haar blik, en haar, nog steeds vast hield. "Waar denk je dat je mee bezig bent?" Klonk het direct, en ze fronste bij zijn vraag. Ze rechtte haar rug, en sprak koud: "Ik heb geen idee waar je het over hebt, of wie je ook mag zijn, maar waarom laat je me niet heel snel gaan, nu je nog de kans hebt om hier zonder kleerscheuren uit te komen?" Hoe koud haar woorden klonken, als Laendaerys die ze was, zo vurig keek ze hem aan. Haar heldere ogen leken in vuur en vlam te staan, en haar boosheid was duidelijk af te lezen. Kort probeerde ze haar arm los te trekken, in een poging om weg te komen. Toen dit niet lukte keek ze de man weer aan en vroeg: "Wat denk je precies te bereiken met deze hele commotie?"

Gown x Headpiece

Ze had pas weer door wat er gebeurde toen ze stopten met lopen, en ze de tijd had om de man nu eens goed te kunnen bekijken. De man sprak haar zonder aarzeling aan, en voor een seconde was er enkel verwarring en schrik op haar gezicht te lezen, tot ze haar rug rechtte.
Ze sprak hem koel aan, zoals bekend stond over de Laendaerys familie, al toonden haar ogen het tegendeel. Haar boosheid was overduidelijk af te lezen in haar ogen, en haar houding veranderde langzamerhand naar een die wat meer zekerheid toonde. Voor nu in ieder geval. Dit was in een klap weg toen haar hand ruw omhoog werd getrokken. "Your hands may be clean now, but I know that they are dripping of the blood you spilled." Zijn woorden raakten haar overduidelijk. Alysanne was nooit goed geweest in het verbergen van haar emoties, en zeker nu niet. Ze probeerde haar hand los te rukken, onsuccesvol. Direct reageren op zijn opmerking zat er niet meer in toen er een vlaag van misselijkheid door haar heen trok. Zijn grijns baarde haar zorgen, zijn woorden nog meer. "I don't want you to forget", Voor ze het wist werd haar hand losgelaten, en keek ze hem enkel verward aan. "princess." De man maakte een overdreven buiging waarbij ze hem vol afgunst aan keek, voordat hij een donker steegje instapte.

Voor een enkele seconden kon ze enkel naar haar hand kijken die hij zo stevig vast had gehad, terwijl zijn woorden in haar hoofd bleven bonken. Het leek bijna alsof hij wist waar hij het over had. Alsof hij precies wist hoe hij tot haar door moest dringen, zonder haar echt informatie te geven. Het geluid van de burgers drong tot haar oren door, en in een waas van nieuwsgierigheid liep ze het steegje in waar de man was geweest. Niemand had haar sinds haar gevangenschap zo aangesproken, zo, specifiek maar ook vaag. Terwijl haar ogen wenden aan de duisternis liep ze snel door het steegje, tot ze de man in het zicht had. "Where do you think you're going?" Sprak ze terwijl ze steeds dichter de duisternis in liep. "What on earth's name are you talking about?" Vroeg ze dringend, zonder dat ze echt door had in de gevaarlijke situatie waar ze zich in bevond.

Gown x Headpiece

Hoe het kon dat de woorden van deze man haar zo raakten wist Alysanne zelf ook niet. Het leek alsof hij meer wist dan was hij haar wilde vertellen, met zijn mysterieuze zinnen waar toch informatie achter bleek te zitten. Wat ze de man had aangedaan wist ze niet, ze had zelfs geen enkel idee. Natuurlijk waren er altijd inwoners die niet goedgezind waren aan de koninklijke familie, maar het leek alsof er een dieper gegronde haat in deze man zat. Het was bijna, persoonlijk.
Voor ze het wist was de man in een steegje verdwenen en stond Alysanne voor de keuze om hem achterna te gaan, of de veiligheid van haar wachters weer op te zoeken. Ze hoorde mensen aan komen lopen, en al snel verdween ook zij in het steegje, nadat haar nieuwsgierigheid haar acties had overgenomen.

"Where do you think you're going?" Sprak ze terwijl ze hem snel achterna liep, zonder op te letten waar ze nu eigenlijk heen ging. "What on earth's name are you talking about?" Vroeg ze nu dringend, terwijl ze nog steeds probeerde hem zo goed mogelijk bij te houden. "I'm only telling you what Addi told me." Bij deze woorden hield ze gelijk halt. Addi. Gelijk kwam het beeld van de jongen voor haar ogen. De enige persoon die ze een vriend had kunnen noemen tijdens haar gevangenschap, de enige die ook maar enige sympathie naar haar had getoond. "He was my friend." Ze slikte, en hield haar ogen strak op de man voor haar. "Addi.." Mompelde ze zachtjes, "Where is he now? Do you know?" Sprak ze zachtjes, en voor een moment was ze compleet vergeten waar ze mee bezig was, en hoe de man voor haar zoveel verwarring bij haar opwekte.
Al snel liep ze weer achter hem aan, duidelijk op zoek naar meer antwoorden. Net op het moment dat ze op de open plaats uitkwam waar het steegje eindigde, stootte ze haar voet tegen iets hards. Een vloek verliet haar lippen, terwijl ze de muur vastgreep voor ondersteuning. Haar blik gleed naar hetgeen waar ze zich aan had gestoten, een.. ei? Haar blik gleed naar de man voor haar, en weer terug naar het ei. "Is this your doing?" Vroeg ze ietwat geïrriteerd, terwijl ze over haar enkel wreef. "If so, I must say you have a terrible sense of humour."

Gown x Headpiece

"Addi.." Mompelde ze zachtjes. Het was duidelijk dat de naam Addi iets bij Alysanne losmaakte, iets uit haar verleden, het verleden dat ze altijd zo zorgvuldig vermeed. Het was jaren geleden maar ze kon het gezicht van de jongen nog tot in de kleinste details voor zich zien. De jongen was het enige lichtpuntje geweest in haar gevangenschap, en de enige die haar niet gelijk onder druk had gezegd bij de eerste zin die werd gesproken. "Where is he now? Do you know?" Vroeg ze zacht, waarbij ze niet meer dacht aan de situatie waar ze zich in bevond. De man voor haar schudde zijn hoofd, en ze voelde hoe een naar gevoel haar bekroop. Ze hoopte van harte dat de woorden die zouden komen enig goed nieuws zouden brengen, maar Alysanne was goed geïnformeerd wat er was gebeurd met haar gijzelaars. "He's not with us anymore." Ze slikte, en probeerde het feit te bevatten dat de enige persoon die haar enige vrijwillige vriendelijkheid had getoond, er niet meer was.

Toen ze kort om zich heen keek leek de prinses zich weer te beseffen waar ze precies was, en bleef haar blik hangen op de man voor haar. Ze liep op hem af, maar stopte direct toen ze haar voet ergens tegenaan stootte. Een korte vloek verliet haar lippen en haar blik gleed van het ei naar de man, en weer terug. "Is this your doing?" Vroeg ze terwijl ze over haar pijnlijke enkel wreef. "If so, I must say you have a terrible sense of humour." Ze wist niet waarom er een gouden ei midden in een steegje lag wat overduidelijk niet bewoond werd door de bovenste klasse van de samenleving, maar toeval kon het toch ook niet zijn? "Like I have a golden egg in my pocket..." Kort perste ze haar lippen even op elkaar bij zijn sarcastische opmerking. Ze was het niet gewend dat er zo'n toon tegen haar werd gehouden, maar deze man leek vrij weinig te geven om het feit dat ze een prinses was, en meer om haar als persoon. "Well are you going to have a look?" Vroeg ze ongeduldig. "I can't really do anything right now, as you might have noticed." Sprak ze geïrriteerd terwijl ze nog steeds ondersteuning bij een muur zocht. Ondersteuning die haar normaal gesproken aan werd geboden. "Add to that, an impromptu easter hunt seems more like your scene than mine, so you might as well dig in."

Gown x Headpiece

De conversatie over haar toenmalige vriend Addi was ze gelijk vergeten toen ze haar voet had gestoten aan een gouden ei. Wat dat ding hier in het steegje deed wist Aly zelf ook niet, maar momenteel was ze meer geïrriteerd dan blij dat ze het hadden gevonden. Bovendien, wat moest de prinses met een gouden ei? Als ze zoiets wilde kon ze het wel laten maken, maar er waren genoeg redenen waarom ze dat niet had laten doen. Door de pijn en haar irritatie rolde de woorden gemakkelijk op een sarcastische manier over haar lippen. De woorden van de man werden even hard terug gekaatst, iets wat iemand van haar status niet gewend was van iemand zoals hem. Zeker niet nadat hij haar mee had gesleurd zojuist. Mocht ze nog fatsoenlijk kunnen lopen had ze hem met alle liefde meegenomen naar haar wachters, die wel raad met hem zouden weten.
Helaas had ze deze mogelijkheid nu niet, dus zou ze haar woorden toch redelijk moeten houden, wilde ze haar weg naar de beschaving weer vinden. Ze zag hoe hij het ei op pakte en verstopte onder wat meuk die nog op de kleine binnenplaats lag. Kort rolde ze met haar ogen, het zou toch ook eens niet dat hij het ei nog zou gaan verkopen. Typisch Archeon dit, ook al had zij het waarschijnlijk ook gedaan als ze geen prinses was geweest. "Come on," mompelde hij en met enige tegenzin accepteerde ze de hulp die hij bood. Ze wilde gaan lopen, maar voor ze het wist werd ze al opgetild. Alysanne was zoals je bij haar kon verwachten licht als een veertje, met haar slanke lichaam. "Which way, little princess?" Vroeg hij, en gelijk trok ze haar mond open. "I'm not a little princess sir, as a matter of fact.." Begon ze, toen ze zich stil hield. Kort beet ze op haar lip, terwijl ze zich eraan herinnerde dat hij haar een dienst bewees. Ze sloeg haar armen voorzichtig om zijn nek heen voor wat steun, en zuchtte zachtjes. "Back to the square," sprak ze zachtjes terwijl ze hem even kort aan keek, duidelijk een stuk rustiger dan voorheen. "Please."

Gown x Headpiece