Booze to fill the gaps

Midas had een reputatie. Hij was een man die wist hoe hij op een illegale manier aan zijn geld moest komen. Zijn schip, gemaakt van hout zo zwart als de nacht, viel op tussen de andere schepen in de haven. Zijn juweeltje, zoals hij zijn dierbare schip zelf noemde, had redelijk wat achterstallig onderhoud. Zo hier en daar mistte een plank, er zaten scheuren in de zeilen en de touwen kraakte alsof ze al vele jaren meegingen. Toch wist hij dat zijn schip, wonderbaarlijk genoeg, tot de snellere in Rhoynar behoorde. Er waren al veel splindernieuwe schepen geweest die zijn juweeltje niet bij hadden kunnen houden, iets wat ervoor zorgde dat het ego van de kapitein door de jaren heen best wel was gegroeid.

Vanavond bevond hij zich in een taveerne. Brightwater Keep was een plaats waar hij geregeld kwam, maar niet perse lang wilde blijven. Hij was veel liever op zee. Toch vond hij het alles behalve erg om eens in de zoveel tijd een gezellige avond in de stad te hebben. Rum maakte een lange dag werken al snel goed en vaak was elke vorm van gezelschap na een paar glazen wel aangenaam. Een dame nam naast hem plaats aan de bar – en niet zomaar een dame. “Well, well, well. Look who we have here. The prominent Captain Fraser. What a coincidence.” Zijn humeur was al aardig wat opgekrikt door het glas rum wat hij al naar binnen had gewerkt, dus hij was in principe nog sober. Voor nu. “I don’t think we had the pleasure of meeting yet. Captain Hargrove.” Hij stak zijn hand uit naar de vrouw. “But you can call me Midas.” Degene die onder hem stonden noemde hem bij dat eerste, maar aangezien zij een medekapitein was had hij besloten dat ze hem net zo goed bij zijn voornaam kon aanspreken.

Geamuseerd was hij aangeschoven bij een vrouw die voldeed aan de beschrijvingen van een zekere vrouwelijke kapitein waar hij de laatste tijd veel verhalen over had gehoord. Midas was altijd geïnteresseerd als het op andere succesvolle mensen van hetzelfde beroep aankwam. Hij was nieuwsgierig naar wat voor persoonlijkheden ze waren, wat ze deden om hun crew tevreden te houden en te kijken wat voor eventuele voordelen hij eruit kon halen. Het wilde nog wel eens lukken om kleine verbondjes te sluiten, al bleef hij natuurlijk een rasechte piraat en was het maar de vraag aan hoeveel van de deal hij zich werkelijk zou houden. Het idee was wel altijd leuk, plus het gesprek wat eraan vooraf ging. Een brede grijns speelde rond zijn lippen toen de vrouw hem begroette en hij bromde kort iets als instemming. Hij vertelde haar dat ze hem gewoon Midas kon noemen, om zo maar meteen alle formaliteiten aan de kant te schuiven. Dat was toch iets waar hij niet zo van was, ondanks dat hij vaak wel goed met zijn woorden was, iets wat ook wel een benodigdheid was als kapitein. “Penelope,” zei hij dan ook met een knikje terwijl hij zijn beker rum weer aan zijn lippen bracht en er een flinke slok van nam. “Now tell me,” begon hij terwijl hij de beker neerzette en iets tegen de bar aan leunde, “what is someone like you doing here in Brightwater Keep?” Het was iets wat eigenlijk ook over hem gevraagd kon worden. Immers had hij een redelijke reputatie neergezet door de tijd heen en had hij aardig wat op zijn kerfstok, zichzelf in de hoofdstad vertonen was misschien ook niet het meest verstandige wat hij had ondernomen. Aan de andere kant was het ook best brutaal. “All by herself.. in a bar..” ging hij verder terwijl hij een quasi-vragende blik haar kant op wierp.