Hunter's pride

zo jun 10, 2018 2:53 pm

Met haar ogen gefocust op het hert in de verte spande ze haar boog aan. De ijzige sneeuw onder haar leek haar vast te vriezen. Maar ze durfde geen beweging te maken om zichzelf te verplaatsen, te bang dat de kleinste beweging het beest zou alameren. Maar ze kon nog geen goed schot krijgen. Het zou nog heel even langer moeten duren. Het beest moest zichzelf iets verplaatsen. Als ze dit dier mee naar huis kon nemen zou haar familie voor weken lang kunnen eten. De vacht zou haar jongste broertje warm kunnen houden en de hoorns zouden gebruikt kunnen worden als wapens. Geen onderdeel van het beest zou verloren gaan. Alles zou gebruikt worden voor hun eigen specifieke doeleinden. Als ze alleen maar hem neer kon halen. Ze was goed getraind, vanaf het moment dat ze al kon staan wist ze hoe ze met wapens om moest gaan, maar om een of andere manier hing er nog altijd een spanning om haar heen. Een onzekerheid of dit wel werkelijk goed zou gaan. Haalde ze het beest niet binnen konden ze hongerig gaan. Kon haar broer het koud hebben. Van elk wezen hing zoveel af. Het bracht zenuwen op in haar systeem, drukte de adem even uit haar longen en ze moest op haar lip bijten om niet naar adem te happen. Verdomde spanningen ook. Er was niets om bang voor te zijn, niets zou er fout gaan. Ze was hiervoor getraind, dit was haar leven.

The girl burst out laughing
she knew she was nobody's meat

zo jun 10, 2018 11:36 pm

You're just a mere mortal,

Stuck in a world ruled by immortality.

Het hert verstarde voor een moment en rende toen met haastige sprongen weg bij het horen van de lage grom die vanachter een boom klonk. Ayana’s blik loerde naar een andere prooi, maar het geluid alleen al was genoeg geweest. Ze had zichzelf geleerd hoe ze haar jaguar stem tevoorschijn kon halen terwijl ze nog in haar menselijke gedaante was. Zonder een blik waardig te keuren aan het dier dat zich uit de voeten maakte, stapte ze uit haar schuilplaats vandaan, op de jonge vrouw met de witte haren af. Ze wist wie ze voor zich had, degene die haar zinnen eigenlijk gezet had op het hert. Vandaag zou niet haar geluksdag worden en de mislukte jacht was er niks bij.

Ayana was link sinds de groep met nood uit elkaar was gegaan en elkaar niet meer terug had gevonden. Althans, er was één iemand die niet op de afgesproken rendez-vous was verschenen. Degene die al het verschil maakte. Haar bloed kookte ervan. Wat was er beter dan het afreageren op zijn speeldingetje. Het onbenullige mensje waar hij soms een bezoek aan had gebracht. ”Hello there, Delaney,” begroette ze het meisje toen ze dichterbij was. Er lag een onheilspellende grijns op haar lippen, haar hoektanden een klein beetje uitstekend onder het rood. ”Such a shame the deer got scared so easily,” voegde ze eraan toe. Het was niet typisch haar om ongeduldig te zijn, maar nu Avanti nergens te bekennen was had ze er meer moeite mee dan ooit om iemand niet gelijk aan stukken te scheuren.

NOTES ©️️

ma jun 11, 2018 8:25 pm

Haar prooi schrok op. Een onbekend geluid verstoorde haar jacht. Maar het onbekende geluid was alles behalve goed. Het was de grom van een panther. Een beest dat niet in het hoge noorden voorkwam en bij Odin. Wat was het fijn geweest als dat beest hier wel voorkwam. Maar nee, ze wist wel beter.

Per direct schoot ze omhoog, haar boog richting het geluid bewegend terwijl haar handen nu echt begonnen te trillen. Avanti was een ding, de man was een monster maar had een zwak voor haar gevonden in de lust naar haar bloed. Hij zou haar geen werkelijk kwaad kunnen doen, of tenminste, dichter bij dood dan half flauwvallen. Zijn rechterhand.. zijn wederzijde. Was een heel ander verhaal. De zwartharige vrouw was een monster boven monsters. ”Ayana.” Reageerde ze, haar stem iet harder dan dat ze zelfs voor gehoopt had terwijl ze haar boog liet zakken in hopelijk teken van ‘vriendschap’. Maar al te goed wetende hoe veilig ze het moest spelen met deze vrouw. ”Is there something you need of me.. That deer could’ve fed my family for days to come.” Terwijl ze gehurkt bleef keek ze de vrouw recht aan. Alsof ze het teveel moeite zou vinden om op te staan maar ondertussen zichzelf klaar maakte om weg te springen mocht de vampier spontaan naar haar uithalen.

The girl burst out laughing
she knew she was nobody's meat

di jun 12, 2018 7:51 pm

You're just a mere mortal,

Stuck in a world ruled by immortality.

De boog werd in eerste instantie op haar gericht, terwijl ze dichterbij stapte. Toen Delaney echter duidelijk had gemaakt haar herkend te hebben door haar naam te spreken, zag Ayana ook de boog zakken. Niet dat ze bang was geweest om neergeschoten te worden, dat lef had Delaney toch niet. Als ze tegen hun soort had durven vechten, echt een risico geweest, dan zou Avanti haar nek al lang hebben gebroken.

Haar grijns verbreedde toen haar een vraag werd gesteld. "Ah yes, hunting is still quite the struggle this far north. Good for me there are more than enough humans in this snowy landscape," merkte ze op, zonder op de vraag in te gaan of het ook maar doen lijken alsof ze dat ging doen. Dat bewaarde ze voor het moment dat ze nog maar enkele meters verwijderd was van het meisje. "I'm bored Delaney, entertain me. You're Avanti's little pet right?" Haar stem klonk geamuseerd, maar er zat een scherpe ondertoon aan. Ze wilde iets kapot maken en half onbewust was ze gegaan voor iets waar hij zijn invloed op had gehad. In een soort poging om aan hem vast te houden, ondanks dat hij er niet was en ze geen idee had waar hij dan wel was. Voor het eerst sinds hij haar veranderd had.

NOTES ©️️

wo jun 13, 2018 7:51 pm

De wind trok aan haar kleding, liet haar ijzig achter in haar eigen huid terwijl ze opstaarde naar de zwartharige vrouw. Ze leek in een slechtere bui dan ooit tevoren. Wat maar een ding zou kunnen betekenen voor Delaney. Ze was in gevaar, heel veel gevaar.

Even schoot haar gedachte naar hoe ver het was naar huis. Hoe lang zou ze onderweg zijn, zou ze uberhaupt twee passen redden voor ze gepakt zou worden door Ayana. Of stond ze nog een kleine kans de huizen in de verte te kunnen zien. ”I fear you’ve said it correctly. I am hís pet.. not yours.” Durfde ze op te spreken tegen Ayana haar wenkbrauw optrekkend. ”And I have not gotten any notion from him to entertain you.” Langzaam verzette ze haar voeten. Gleed haar hand richting het mes op haar bovenbeen en bleef de vrouw recht aankijken.

The girl burst out laughing
she knew she was nobody's meat

wo jun 13, 2018 11:26 pm

You're just a mere mortal,

Stuck in a world ruled by immortality.

Bij de woorden van het meisje kon Ayana het niet helpen om hardop te lachen. Was dit een poging om haar van haar stuk te brengen? "Oh sweet girl, I don't know if I should call you brave or stupid. I'm leaning more towards the latter," zei ze tussen haar zachte lach door. Ayana's geamuseerde blik werd in één tel serieus, haar blik scherp terwijl ze kort naar beneden keek en vervolgens weer recht in Delaney's ogen. "I wouldn't try that if I were you," waarschuwde ze. Waarschijnlijk zou het minder prettig eindigen voor het meisje voor haar dan de koers waarin ze zich nu al had gestuurd en minder prettig was een zwaar understatement. "You know Delaney, just because you're his pet, his plaything, does not mean you're in a special position. Avanti's pets are basically mine and mine are his, so I will do as I please." Natuurlijk luisterde ze naar Avanti wanneer hij een plan had, of wanneer hij iets belangrijks van haar wilde, maar het feit dat hij Delaney soms kwam plagen was geen vrijbrief. Misschien naar Achilles ja, maar niet naar haar en zeker niet nu Avanti nergens te bekennen was en zij ergens haar frustratie op kwijt moest.

NOTES ©️️

di jun 26, 2018 10:32 pm

Haar irritatie wist ze maar wat goed verborgen te houden achter een kleine glimlach. Haar ogen gericht op die van Ayana. Zielloze, dode ogen. Ze maakte de kriebels die over haar rug liepen tien keer erger. Avanti deed tenminste nog of hij iets van een ziel had bij haar in de buurt. Ayana liet er geen gras over groeien. Zij voelde niets. Zij wou ook niets voelen. En dat was het beangstigende. "Yet the brave often die in stupid ways is it not." Antwoorde ze hopend dat er nog iets van kracht in haar stem aanwezig was en die niet weggeslagen was door koude vrees voor de dood. "I am quite aware that I have no position to hold. Only.. I do. As daughter of a jarl. Heir to an entire city. My life is quite valuable in certain ways. I'm sure you know that as well." Oke. Stom was ze nu absoluut. Maar ze wist dat ja en amen knikken nu absoluut geen goede optie was. Dus in haar schoenen staan was the lesser of two evils. Als er zoiets was.

The girl burst out laughing
she knew she was nobody's meat

zo jul 08, 2018 1:16 pm

You're just a mere mortal,

Stuck in a world ruled by immortality.

Delaney merkte op dat dappere mensen vaak op stomme manieren aan hun einde kwamen. Ayana snoof. "Which is why they're stupid, not brave. Humans should learn to pick their battles," merkte ze op. Altijd maar die trots die in de weg kwam zitten bij stervelingen. Dat deed er zovelen uiteindelijk de das om. Simpelweg omdat ze het niet even aan de kant konden zetten en hun hersens konden gebruiken. Oh, natuurlijk zaten er tussen die wel een brein leken te hebben, maar over het algemeen. "Your life may be valuable.. to mortals," siste ze. "Last time I checked, I wasn't one of them. Either way, even someone considered valuable is often expendable in the eyes of men." Het beetje geduld dat ze bezat sinds Avanti was verdwenen en ze hadden moeten vluchten begon op te raken.

NOTES ©️️

ma jul 09, 2018 10:51 pm

Ze voelde de haat borrelen. Als een pan op een heet vuur dat op het punt stond om over te koken. Als Delaney een betere kok was, of een slimmer persoon had ze het vuur verminderd voor de pot overkookte. Maar nou nooit kon ze de pan op tijd bereiken. In dit geval, kon ze niet snel genoeg nadenken om de woorden terug te nemen. Zelfs als dat al een mogelijkheid was geweest. Met de cult en zeker de vrouw voor haar wist ze dat nooit zeker. Er was niets terug te nemen of te veranderen. En het enige dat de viking kende was headsfirst in gevaar stappen. Honor above life. Vegr yfir fjor Langzaam pakte ze haar bijl vast. Liet deze losjes in haar pols veren voor ze opstaarde naar de vampier en een stap naar voren zette. De kille wind trok aan haar haar maar één ding was haar duidelijker aan het worden. Als Ayana hier was. En ze haar zo durfde uit te dagen. Waar was Avanti dan.. "Do tell me. What happened to Avanti." Sprak ze zachtjes. De naam voor het eerst zonder trillen uitsprekend. Hij was al eens eerder verdwenen uit haar leven om vervolgens terug te komen. Maar iets zei haar dat zelfs Ayana deze vraag nu niet kon beantwoorden en het zelfvertrouwen liet een kleine grijns over haar lippen spelen. "After all you're just another one of his pets aren't you. Shouldn't you know where your master is." Met een rake klap. Zou ze haar zo kunnen beschadigen. Ze was niet bang voor Ayana. Het monsterlijke wezen hielt haar niet zo in de ban als Avanti dat kon doen. Wellicht een hele domme fout. Maar wellicht ook hetgeen dat haar vandaag zou kunnen redden. Wat haar vandaag van de cult zou kunnen verwijderen. Als zij de cult zelf verwijderde van de aardbodem.

The girl burst out laughing
she knew she was nobody's meat

ma jul 16, 2018 11:10 pm

You're just a mere mortal,

Stuck in a world ruled by immortality.

It wasn’t the fact that she had just called her Avanti’s pet, that she implied their relationship was that of a master and subject, not one of equals. Those words seemed to fade away in the cold evening, together with the light of the setting sun. No. It were the words that Delaney had spoken first that made her snap. Mocking her with the fact that she did not know where Avanti was. The wench had probably figured it out because she had never even bothered to visit her before. Something had to be wrong because Ayana was here, not Avanti. Things were wrong indeed.

Ayana had always been the one to keep her head clear, the one out of their little group who did not lose her calm. However, she could not contain herself this time, just like she hadn’t been able to all those years ago when she murdered the monster that had been her husband. She knew Avanti had been hurt when they had split up their group in a hurry, she knew it had been bad enough to have kept him away for this long. She had always been able to feel his presence through the bond they shared, but it had been so bad, that she felt nothing coming from him. It was dead silent on his end, like he had disappeared into thin air. It scared her, the thought that he was gone genuinely scared her, although she would never admit it. She hadn’t felt scared in a long time. The bottled up emotions she had been brooding on now threatened to explode.

She stepped forward and in a split second her hand reached out towards the axe that Delaney was holding with the intention to grip it and pull it from her hands with a strong and swift tug that would probably hurt if the girl tried to hold onto it. Her other hand grabbed Delaney’s shoulder, not caring if she would leave bruises or not. Ayana gave her a cold stare, that clearly spoke the line had been crossed and there would be no way back, before showing her fangs in a wicked smile and going straight for her neck.

NOTES ©️️

za jul 21, 2018 1:01 am

She could have known. No she should have known. Her actions and words would never be left unpaid. She knew from the second that she spoke them that her personal hell was only just beginning. But as her axe got ripped from her hands. Slung over the snow only to lend a couple of meters away from her. So close but way too far away to ever reach in time did it begin to settle in just how utterly screwed she was.

Her blue eyes jumped up, focussing on the dark gaze of the vampire who was just way too close. Placing a small step to the back did little to stop the monster from doing what she had been wanting to do all this time. Ayana had come here to take Delaney's blood. Probably even her life. And in the stupidity of her own ego had Delaney acomplished that the whole sucking and taking of her life would end up far more painful than it could have been.

Teeth crashed through her skin. Making the young woman cry out in pain as she grabbed onto Ayana's hair. Fighting instinct kicked in as there was no reason to back down anymore and she brought her knee up. Trying to hit the immortal woman in her belly. Begging to Odin and all the gods above to give her atleast a slim chance of bringing some damage to the woman.

Her hand fluttered to her side. A tiny movement hoping that she could take hold of a small blade stashed away on her back. Her eyes trailing off, biting her lip against the pain she managed to reach the blade as quick as she could making a stabbing movement towards Ayana.

The girl burst out laughing
she knew she was nobody's meat

wo aug 01, 2018 8:44 pm

You're just a mere mortal,

Stuck in a world ruled by immortality.

Ayana couldn't be bothered with the feeble attempts at escape. She gripped Delaney tighter, feeling hot blood fill her mouth as her fangs punctured the thin skin of her neck. It was good to feed again like this. Having someone being scared of her, knowing exactly how dangerous she was. The corners of her lips curled up in a smile as she felt the knee aimed at her belly. It did not do much, did not hurt her.

Next came the knife, but she did not make an attempt to move out of the way, instead focussing on the blood she was still drinking. The blade punctured her skin, but Ayana only stopped to feed to look at Delaney for a moment. "We're not called immortal for no reason, girl." She didn't wait very long to sink her teeth back in and this time, she did not just take the blood. Vampire venom was a strange thing. Just a bit could make a human beg for more, but if she decided to release more.. The woman did not hold back on the venom this time, knowing full well what an amount like this would cause. More fun for her. As for Delaney, not so much. She knew it hurt, a lot. A lot more than that knife wound.

NOTES ©️️

Hunter's pride

Hunter's pride

Re: Hunter's pride

Re: Hunter's pride

Re: Hunter's pride

Re: Hunter's pride

Re: Hunter's pride

Re: Hunter's pride

Re: Hunter's pride

Re: Hunter's pride

Re: Hunter's pride

Re: Hunter's pride

Re: Hunter's pride

Re: Hunter's pride