Devil's dancing toe to toe

Zwalkend stiefelde Silas van de gammele loopplank af. Er heerste een bleke uitdrukking op zijn porseleinen gelaat, iets wat al boekdelen sprak; hij was zo misselijk als wat. Over het algemeen kon hij goed tegen ieder type van transport, of dat nu met een koets was of met een boot. Vandaar dat hij voor deze reis voor een boot ging -gezien de snelheid- maar had daarbij nooit aan het weer gedacht. Geen slimme zet. Moeder Natuur besloot de gehele nacht haar woede te uitten, waarbij genade ver was te zoeken. Tijdens de wilde overtocht verloor twee hulpeloze zielen hun leven- ze vielen overboord, onmogelijk voor ieder ander om hen te redden. Ritmisch wreef de jongeman langs zijn slapen, in de hoop om de zeurende hoofdpijn te verlichten. Na al die helse uren verlangde hij dringend naar een warm bed, zodat hij eventjes kon bij tanken. Wie wilde dat nou niet? Immers bezat hijzelf geen bepaalde magie die het leven op sommige momenten deed verzachten. Had hij het maar. Oh al die mogelijkheden.
Een onappetijtelijke geur van diverse sterke dranken drong zijn neusvleugels binnen. Enkel de overheersende aroma al liet zijn hoofd meer onverkwikkelijk bonken. Voor hem een extra aanleiding om vlug in beweging te komen. Alcohol werd neergezet als een "verdovende" middel, met voldoende inname zou zijn hoofdpijn vast wel afnemen (om de volgende dag 10x zo hard terug te keren) maar voor iemand die nooit dronk, leek weglopen in zijn ogen de beste optie. Ergens op dit godvergeten stuk land moest toch rust te vinden zijn, right? Zonder werkelijk te weten waar heen te gaan zette Silas het op lopen. Zijn handen lagen subtiel in de zakken van z'n donker gekleurde jas, terwijl zijn blik afzijdig op de grond gericht was. De kroelende mensenmassa's gaven veel prikkels voor de onzekere jongen. Iets inwendigs vertelde hem de rustige routes te nemen, achter de hoofdwegen langs. Want daar zou hij niet opvallen. Daar was hij veilig.
Niets was minder waar. Slechts enkele minuten nadat Silas de steegjes was ingedoken, verschenen er twee mannen. Vol littekens, in de schouders zoveel breder gebouwd, en smerige kledij. Het beeld wat men schetste van typische criminelen beleefde hij in werkelijkheid. Echter glimlachte hij wat onvast naar hen- bedoelend als een soort vriendelijke begroeting, met geen intentie halt te houden voor een praatje. Onbewust iets ineengedoken wilde de leeuwentemmer de twee passeren, maar kreeg daarvoor geen kans. Een ferme grip legde zich rondom zijn schouder, hem hard tegen het muurtje van een tuinafscheiding aanduwend. ,,Give me everything you have," klonk het kortaf. En Silas? Silas kon even niets anders dan versteend toekijken.

+ sister

Whatever you are, be a good one