the beginning of the leash

Een geeuwende Athena liet zich op de hals van haar hengst leunen, terwijl het dier het pad bleef volgen. Ze was al zo lang opweg naar Falkreath. Als ze van een hele andere kant kwam, duurde het soms dagen vooraleer ze een dorp of stad vond. Vermoeid wreef ze in haar ogen, om zich dan weer recht te zetten. Ze wou de hengst niet teveel last bezorgen. Het dier had nog meer gewicht om te dragen dan zij. Kort gleed haar blik naar de hellhound naast haar. Het dier dat haar ogen op zich voelde keek kort eens naar haar op voor zich weer te focussen om de omgeving. Het wezen was degene die het meest summoned werd door Athena. De twee waren daardoor dan ook goeie vrienden geworden, als je het zo wilt noemen. Het had ook even geduurd tegen de paarden van Athena kalm blijven wanneer ze een creature summoned. Achter blijven te proberen is het haar gelukt. " You know to cloak yourself back to a wolf when we are close to the city" sprak ze geeuwend tegen de hound. Het wezen zelf knikte amper zichtbaar zonder op te kijken.

Het moment dat Athena mensen hoorde wist het creature dat hij zich moest  veranderen in een wolf. Voor Athena blijf hij hetzelfde eruit zien. Voor al de rest zag het er uit als een timber wolf. Dit zou dan ook lijken alsof ze de mind van dieren kan beheersen. Niet dus. hun geheimpje.  Zachtjes begeleide ze Vritra haar hengst tussen de mensen door terwijl Hades mooi naast haar bleef trippelen. Athena had de naam voor de hellhound toepasselijk gevonden. Eenmaal bij de juiste kraam sprong ze van de hengst. Daar ruilde ze haar 5 gevangen konijnen voor hun geld.  De dode hert dat aan haar hengst hing hield ze voor haar eigen. Met de teugels in haar handen trok ze Virtra achter zich mee. Het was de bedoeling dat ze de stad weer uitging tot Hades voor haar voeten stond in een beschermende positie. Vragend keek ze naar waar zijn blik was gericht. Een jongen met dirty blond haar leek recht op haar af te komen. Het feit dat ze zijn blik kon aflezen, maakte haar duidelijk dat dit niet goed ging eindigen. De irritatie en achterdocht kwam sterk bij haar op.  Met samen geknepen ogen wachtte ze tot hij voor haar stond. Haar vrije hand rustte op de rug van de zogezegd grote wolf.

Athena heeft nooit van steden gehouden. het was er te druk. Dingen werden vaak ontzien. Je mag nog iets stelen, wanneer je het goed doet zal het niet gezien worden. Daarbij konden haar gevoelige oren er niet echt tegen. Van kinds af aan verkoos ze dan ook om in te bossen te leven. Ze was goed in dingen maken en jagen. Meer hoefde ze niet te kunnen. Ook natuurlijk weten wat giftig is en wat niet. Alles was haar aangeleerd tot het instinct werd. Geruisloos bewoog ze tussen de mensen door. Dat iedereen voor haar moest wijken was dan weer een voordeel. Vritra en Hades namen genoeg plaats in beslag waardoor er mooi een pad voor hen open werd gelaten. Met een lichtte zucht ging ze op zoek naar de winkel standje dat altijd haar konijnen overkocht. Het was niet moeilijk te vinden aangezien het nog redelijk groot was. Alles ging ook nog eens snel. Konijnen geven en het geld in ontvangen. Done. Niets meer en niets minder. Ze bewoog zich dan ook nog maar juist voort, om weer gestopt te worden door Hades. Wat al niet de gewoonte was. Dit alleen al zorgde ervoor dat Athena op haar hoede was. Een jongen van niet ouder dan 15 kwam op haar af. De air dat rond hem hing bracht meteen irritatie bij de rosharige. Met samengeknepen ogen wachtte ze af met een hand op de rug van het creature. Wat moest deze jongen? De uitstraling was arrogant en niets goeds. Lichtjes trok ze een wenkbrauw op als hij voor haar stopte. Zijn ogen leken even weg te glijden. Uit reflex volgde ze zijn blik om mensen te zien. Zijn beschermers? Aanvallers? Het maakte niet uit. Die kon ze met gemak uitschakkelen. Het feit dat deze jongen arrogant haar aankeek maakte haar duidelijk dat ze er niet makkelijk vanaf ging komen.

"Ik zou je huisdier in het gareel houden, als ik jou was." Met een zoet glimlachje keek ze hem aan. De hellhound gaf geen care. Daarbij was het ook dat Hades de mensentaal niet verstond. Of toch niet goed. De contact dat ze met demons maakte was met summoning, en het communiceren was of met de gedachten of met de taal die de demon sprak. " why would i" simpele woorden. Gevaarlijke betekenis. Zwijgend keek ze toe hoe hij de afstand tussen hen kleiner maakte. Hades hield hier niet maar werd tegen gehouden met een korte blik van Athena. Wat denkt hij tegen haar te kunnen doen? "Je weet wat ze gebeurd wat men doet wanneer ze erachter komen wat jij werkelijk bent?" Sprak hij, er duidelijk geen doekjes om windend. "Geef me een goede reden om het niet tegen mijn vader te zeggen." Haar zoet glimlachje bleef op haar lippen. De enige dat veranderde op zijn woorden en onthulling was dat haar spieren werden opgespannen. Zachtjes boog ze voorover waardoor hun gezichten millimeters van elkaar verwijderd waren. " Oh little boy. you should be carefull with what you tell me. " haar stem was zacht met een gevaarlijke ondertoon."I live long enough to find and kill you if i want" Haar grijns werd breder. Haar tong gleed kort even over haar onderlip terwijl ze zich terug trok. Dit alles was de waarheid. Maar Athena wist dat ze nu in de nadeel was. Hoe was hij achter haar magie gekomen... Haar hand tintelde om zijn keel vast te grijpen, de jonge dame moest zich inhouden. Zichzelf toespreken dat er teveel getuigen zouden zijn. "What the hell do you want kid" sprak ze sissend. Zich iedere seconde meer aan hem ergeren dan eerst.