Far and beyond

beyond

Werken hier was anders dan in het thuisland. Ze had nu even een kleine job opgenomen in de haven, waar ze hielp met het opladen van goederen en het afhalen van goederen. Zo had ze meteen ook een makkelijke connectie met wat zeemannen en andere handelaars die de zeeroute over het land namen. Ze vond beide ok maar had gewoon geen geld voor een boot aan te schaffen. Meereizen zat er waarschijnlijk ooit wel in maar niet voor nu, nu was het te gevaarlijk. Zweet parelde op haar voorhoofd terwijl ze even met de rug van haar hand de nattigheid wegstreek. Fel en hevig geroep kondigde aan dat de volgende lading op zijn plaats moest gezte worden. De handelaar keek even schuin op en zuchtte even waarna ze haar mauwen optrok en aan het werk ging. Ze haatte dit leven, ze haatte het heel erg, maar er was niks dat ze kon doen om het te veranderen. Enkel werken om zichzelf uit deze pit te krijgen. Haar vader had haar ook niks verdoms goeds achtergelaten om mee te werken. De cheap fucker.
Na die zware ochtend had ze zich gebaden en nieuwe kleren aangedaan, waardoor ze er al meteen wat beter uitzag. Meer zoals ze vroeger had gedaan, als de vrouw van een hoogstaande man. Helaas voor haar had die fucker haar weg geduwd en was hij dood. Hij was beter voor dat gestorven, had ze nog wat geld om dingen  mee te doen. Ze was in dat huwelijk geforceerd en ze had er geen seconde van genoten. NU was ze vrij, maar in welke zin was dat nu ook alweer hmn? Ze was gebonden aan haar familie. Haar broer was dood en dus was zij de oudste en moest ze voorzien van hun dingen. Ze had gefaald als moeder dus ze kon maar beter iets anders opnemen. Voor nu was dat allemaazl orgen voor later. Nu even kijken naar nu en ontspannen, niet? Zuchtend ging de dame zitten op een stenen bank die de zon gulzig in ontvangst nam. Het was er warm en aangenaam en dus helemaal goe voor haar. Ze had een broek aan, wat meteen opvallend was in haar type kledij. Ze had deze kleren mee gekregen van de handelaar in Navarre. Een vriend van haar die stoffen verhandelde en verwerkte. Het had wat fluweel en andere inwerkingen met linnen die van een ietwat minder goede afkomst was. Een blauwachtige elegante samenstelling die toch wat weg had van een jurk, maar niet helemaal. Ja, ze zou het meteen geweigerd hebben als het een jurk was geweest. Stil keek ze echter op  toen een hele parade leek langs te komen. Oh ja, een rijk kind dat moest komen zeker. Hoe fijn. Ryska keek even op. De hond die aan haar voeten lag had hun al van ver in de gatten gehouden maar leek nu pas interesse te krijgen in de rijke dame en haar hele stoet van bediendes en dergelijke. "Show off," murmelde ze dan ook tussen haar lippen door met een licht gegrinnik. Er was echter geen lach op haar gezicht verschenen, waarom zou ze ook lachen.