Comatose

comatose

Nymmerwel was volgens  de woorden van haar vader een ideale plek om specerijen en planten te halen. Het was een vreemde plek, vertelde hij, maar ah whatever. Ze had Nemesis opgezadeld en was erop uit gegaan zonder er verder bij stil te staan. Ze had een pad die langs de kust ging gevolgd, zoals ze wel vaker deed. Ze had het paard in een steady draf gehouden de hele weg en had een pauze ingelast wanneer dat duidelijk nodig was. Nu was het al een hele tijd terug dat ze vertrokken waren. Gisteren ofzo.... En de ruige begroeiing van de bergen had plaats gemaakt voor iets geheel anders. Het was een vochtig en warm klimaat die haar zwaar lag. Waar ze gewoon was om de droge, warme lucht van Valyria te ervaren was dit gewoon niet normaal meer. Maar goed, er waren voldoende mensen die dit soort weer hadden overleefd ze zou er niet aan dood gaan joch. Ugh.
Ze besloot na een pauze in galop over te gaan. Ze wist eigenlijk helemaal niet waar dit pad naartoe leidde maar daarom dat ze er ook een stevige pas achter wilde zetten. Volgens lokalen die ze eerder de weg had ontmoet moest ze ongeveer deze richting blijven uitgaan om een stad te bereiken. Ze had er maar niet teveel vragen bij gesteld want die gasten zagen eruit alsof ze leggit niet goed in hun kop waren. Geen zin om daar een theekransje mee te houden. Nors had ze dan ook bedankt gezegd voordat ze haar hengst dus had aangespoord verder te gaan. Nu vlogen ze over het pad heen. Het was duidelijk aangelegd voor ruiters zoals haar, maar toch vertrouwde ze het niet helemaal. Ze hield haar helderblauwe ogen strak gericht op de grond. Als Nemesis hier een ongeluk had mocht ze het afmaken, hier zou het dier het nooit overleven. Daarbij, wat moest zij dan doen. Ze kende dit gebied niet eens. Toen ze echter de volgende bocht nam werden haar ogen waat groter, met een hevige beweging probeerde ze haar hengst nog te corrigeren maar spontaan uit angst en tegenstand zette hij zich op zijn achterhand en begon hij te steigeren. Marvelynn snoof even van frustratie. Haar paard had zo'n hevige stop moeten maken en nu was hij ook van slag. Maar het was beter dan wat ze nu voor haar zag. Meet een plof kwamen de voorbenen van de donkere hengst neer op de grond. Snuivend en trippelend bleef het dier nerveus op zijn plaats staan. Geweldig. "What?" sprak ze even nors en boos naar de man die daar maar stond met een wapen in de hand. Snauwend kon je het ook wel noemen, maar in haar termen was het nog relatief zacht geweest.  

comatose

Wenkbrauw omhoog en een glimlach. Dat was hoe de gast hier naar haar aan het kijken was. Eerlijk? Ze wilde dat van zijn gezicht slaan met haar zwaard. Dit soort blikken had ze genoeg thuis gezien om te weten wat ze kon verwachten. Er waren natuurlijk uitzonderingen maar goed wie had er nu ook weer tijd om positief te zijn over deze fucked up wereld. ”A nice hello would be appreciated”, Hmpf. Haar lippen bleven strak op elkaar geperst terwijl haar giftige blik op de jongen bleven gericht. "oh my I'm sooo sorry but I don't care," zei ze even met een strakke uitdrukking op haar gezicht. Het zout stroomde van haar toongeluiden af. Ah yes. Dit was heerlijk. Embrace the salt. ”I would take a ship over a horse any day of the year”, Merkte hij op. Zeemangeval dus, fijn. "Well I prefer to ride a horse on land instead of a stranded ship. But if you like that, sure, go ahead, follow your dreams!" zei ze even op een droge toon. Het gaf maar aan in welke positie hij was. Hier was hij gewoon op het land, waar zo'n wrak helemaal geen weg kon. blaas er een gat in en twas voorbij, boom gedaan. Luchtig nam Marvelynn het andere op met levende wezens. Als ze wat oefende kon ze gerust haar paard terug brengen van de dood mocht dat ooit gebruiken. Maar zo ver zou ze het nooit laten komen. "I heard the coast is that way," even keek ze schuin op naar ergens, like, idk zelfs of het die kant op was. "So go now," fetch you idiot "Go find yourself that amazing ship," zei ze even op een toonloze manier zonder veel interesse in te geven in wat ze zei. Ze nam de teugels in een hand en spoorde haar paard aan om rond deze man te gaan stappen. Onnodige chitchat was dit en time is money. 

comatose

Ah meneer leek vrij van zijn stuk gebracht te zijn. Ah aw wat een arme stakker, helaas voor hem gaf ze geen vliegende fuck om wat hij dacht. Aw dat was nou eens jammer of niet dan? Nou ja, mannen ook. ”Aaah, wow, that hurt”, In zekere zin was hij nog ok, als in, hij leek even salty te zijn als dat zij soms was. Het was te verwachten ook. Deze man verkoos altijd een schip boven paard eeeeh. Ja zeemanpraat. Als je ervan leefde en er je brood mee verdiende en je het graag deed moest je het altijd verkondigen voor jan en alleman. Het was gewoon iets dat normaal was en ondanks dat ze het in spot nam wist ze bar goed dat het niks zou uitmaken. Ze wilde gewoon verder en een weg uit deze vergeten plek vinden. Nu ze dan ook eindelijk een begaanbaar pad had gevonden was ze niet van plan terug te gaan en iets anders te doen. Deze moest zeker leiden naar... Ergens right? Het kon niet anders. Het enigste dat nu nog in de weg stond was een vissenman die uit het water was geflopt en nu niks anders leek te kunnen doen dan... Gewoon hier staan. Wat was hij hier eigenlijk aan het doen? Toen ze dan ook Nemesis had aangespoord om verder te gaan, ging meneer de vis gewoon voor der paard staan. Alsof een keer bijna omver gereden worden nog niet genoeg was. Het ietwat nerveuze dier stopte enn brieste even waarna hij een van zijn voorbenen optilde en over de grond begon te schrapen. Geduld hadden ze beide niet. Leuk altijd natuurlijk. "Wait a second, this is not how this works. You scared away my snack so you need to pay for that", sprak hij simpel. His snack? En met wat wilde hij dat dan vangen? Door door deze planten te gaan hollen met een zwaard. Ja meer dan een paar insecten in je gezicht zou je niet vangen. Ten eerste zou je struikelen over alles dat er maar lag en als je dan nog niet in een of andere giftige plant was gevallen zou een hevige val ergens op wel zorgen dat je been ofzo naar de haaien was. Altijd fijn die jungleplekken hmn. "You... Were trying to catch something... Like that?" klonk er even terwijl ze haar wenkbrauwen oplichtte en hem even van top tot teen bekeek. "How...?" zei ze even, niet echt goed wetende wat in de actual fuck hij nu weer aan het zeggen was. Ondanks dat ze hem eigenlijk maar half serieus nam... Het idee van het jagen dat net in haar hoofd kwam leek haar alles behalve logisch. Er waren twee opties; of hij wist echt wat hij deed en had een secret techniek... Of hij was gewoon een idioot die enkel van vissen afwist... Oh en die dacht dat je alles kon tepakken krijgen door erachter te lopen met een zwaard. She tried, that didn't work.