Lost boy

do okt 19, 2017 9:41 am

Boos schopte hij even een steentje van zijn plaats af. Hij vond dit zo ongelofelijk stom. Met zijn handen in zijn zakken gepropt had hij naar de boze geluiden van een vrouw van de stad geluisterd, voordat hij ervandoor was gegaan. Met zijn krachten had hij voor zichzelf een paard gemaakt maar omdat Matthew niks kon van paardrijden was hij al even snel ervan gevallen als dat hij erop had gezeten. Hij had nooit echt lessen gehad en als hij eerlijk was maakten paarden hem gewoon wat bang. Hij wist echter wel dat hij het moest leren mocht hij ooit echt willen weglopen van huis. Hij was daar al vandaag immens goed mee bezig btw. Het was gewoon weer zo een van die dagen, waar hij zogezegd iets verkeerds had gedaan en hij weg moest om af te koelen, maar het een ander zijn schuld was en nu was hij er verdomd klaar mee en zou hij tonen wat dat allemaal betekende. Ondanks dat hij eerst verloren was gelopen in het land van de children, duurde het niet lang voordat hij op de bergpaden en man met paard en kar had tegengekomen. Nadat hij een leugentje voor bestwil uit zijn duim had gezogen en voorgeschoteld op de beste manier, kon hij gratis meereizen met deze kerel. Than zat op zijn schouders. De raaf viel helemaal niet op zoals hij andere summoners een keer had zien doen. Niet dat er veel waren maar er was eens een in het dorp die gewoon een wolf had gemaakt en dan vroeg hij zich zo af van yo? Trekt dat niet een beetje veel aandacht? However, was niet zijn probleem dat hij daarna onthoofd werd, vreemdelingen waren toch altijd asshole en eindigde of op een stokje of uh, in een ravijn. Soms kwamen ze er wel heelhuids vanaf maar dan moesten ze even aangekondigd toekomen.
Nu had hij al even wegen gescheiden met de aardige handelaar die hem op het pad naar Brightwater Keep had gedropt. Hij zuchtte even en de lange jongeman keek even van links naar rechts. De vlaktes van Rhoynar waren vreemd in zijn ogen. Dit had hij immers nog nooit gezien en het verbaasde hem een beetje. Het was niet dat hij het echt afzichtelijk vond, maar zijn hele leven had hij niks anders dan de ruige omgeving van de bergen gekend. Hij was dan ook verbaasd op de eigen ruigheid die dit landschap bevatte. Oh well. Stil zuchtte hij nogmaals waarna hij kalm verder wandelde. Zijn schouders afhangende, maar de spanning was er zeker als je goed zijn lichaam las. Hij vond dit niet aangenaam en als hij eerlijk was wilde hij nu al terug naar huis en zijn vader gelijk geven. Toch was er iets in hem die dat niet wilde... Was het... Tieneremoties? Hormonen? Vast wel. Alles was slecht hmn, de hele wereld was tegen hem, dat was het enigste dat hij leek te kunnen denken. Het was alsof iedereen iets tegen hem leek te hebben en hij de dingen gewoon allemaal verkeerd deed. Fuckers. Na een goed uurtje te hebben gewandeld begon hij wel te mopperen over het te vele wandelen. Scheldwoorden kropen tussen zijn spraakgeluiden in waarbij hij boos tegen de stenen begon te schoppen. Hij was in het zak gezet, of niet? Waar was hij eigenlijk? Straks was hij helemaal niet op de plaats wat de ander had gezegd en had hij hem gewoon voor de lol in de middle of nowhere gezet. Fucking. Bitch.

-Mommy Nyx <3