Sunfall voor de regen [Rikton]

Finn waste zijn gezicht en tuurde naar buiten. De zon brak net over de horizon en glinsterde fel over het wateroppervlak. Hij deed het raam dicht en kreeg nog net een laatste goede snuif van de zeelucht. Zijn kleine slaapkamer was niet echt gezellig, maar hij was er toch alleen maar om te slapen dus het deerde hem niet. Met een sloom tempo liep hij naar beneden en deed de deur op slot.
Hij stond midden in zijn taverne en de zeelucht maakte plaats voor de heerlijke aroma van opgeslagen wijn en oud eiken. Hij raapte een kruk die omgevallen was en plaatste deze tegen de bar. Ja zijn taverne, The Sleeping Wolfsbane, het was niet veel maar het was van hem. Een zeer klein gebouwtje dicht bij de haven, maar niet zo dicht bij dat hij alleen maar dronken scheepslieden binnen had. Met een zucht ging hij zitten aan de enige tafel in het midden van de kamer en keek omhoog naar het plafond. Hoe lang was het tot de volgende volle maan? Twee dagen... Hij schudde zijn hoofd en stond op. Hij kon hier niet blijven piekeren er moest gewerkt worden. Met een vloeiende beweging gooide hij de gordijnen open en meteen danste het stof in het eerste licht van de dag. Met een grijns keek hij terug naar zijn kleine taverne, maar zijn grijns verdween eventjes toen hij zichzelf in de grote spiegel achter de bar zag. De wallen onder zijn ogen werden weer groter. Misschien moest hij minder nachten achter elkaar werken in het lab.
Hij liep naar buiten naar de zonnige straten van Sunfall. De zon voelde lekker aan, het was al een tijdje wat naarder geweest en zelfs nu hingen hier en daar wat wolken. Maar hij zou het er het beste van maken. Hopelijk kon hij de boodschappen doen en terug zijn voordat het zou gaan regenen.