Let's start a riot tonight

Zodra de dag ten einde was had hij zichzelf verplaatst naar het huis waar zijn familie al wachtte. Moe maar voldaan van deze dag laat de jarl zichzelf neervallen in een stoel en sluit voor enkele momenten zijn ogen. Nog voordat hij het wist was hij een aantal uur verder en werd hij wakker gemaakt door Zephyra. Die hem op een subtiele manier toe fluisterde dat Delaney nog steeds buiten was. Ondanks de kou en de nacht die intussen gevallen was.

Met een lichte zucht duwt hij zichzelf uit de stoel en rekt hij zich een paar keer uit. Ze zou ook eens niet voor problemen zorgen. Nadat hij zijn shirt over zijn hoofd had getrokken nam hij zijn bijl mee en liet deze op zijn schouder rusten. Het was dus toch waar dat ze nog steeds buiten was. Met een geïnteresseerden blik bekijkt hij haar van een afstandje en neemt haar tactieken in zich op.

Ze maakte een goeie vooruitgang dat moest hij toegeven. Maar haar slag was vrij waardeloos te noemen. Niet alles was zoals hij wilde zien maar ze kon aardig meekomen met de groep. -Als ze deze kwaliteit zou blijven houden-. In de groep merkte Vald dat ze minder mee kwam dan de rest. Misschien was het tijd om haar wat meer aandacht te geven dan de rest.

Zodra ze haar bijl weer op het doelwit had ingehakt liep Ragnvald met een langzame pas richting zijn dochter. Zijn handen kort in elkaar slaand als applaus voor haar. well well well, Nog steeds bezig zo te zien? Zodra hij bij haar is legt hij zijn hand kort op haar schouder en laat zichzelf vervolgens tegen het doelwit leunen. Ze hadden zeker geen goeie start gehad. Maar uiteindelijk had hij haar leren waarderen en voelde hun band steeds beter.

De koude reactie van zijn dochter had hij eerlijk gezegd niet verwacht. En zodra ze dan ook weg stapt laat de jarl zijn hand zakken en laat zichzelf tegen het doelwit leunen terwijl hij zijn bijl op de grond laat zakken en zijn armen over elkaar doet. Ik snap het. oppert hij kortaf. Je traint veel. Maar dat moet niet ten koste gaan van de rest. Ging hij verder. Ze was een vechter. In dat opzicht leek ze ook angstvallig veel op Ragnvald. Maar qua karakter waren ze net water en vuur. Ze botsten vaak. Want dan ook geregeld voor discussies en ruzies zorgen. Nooit had hij gedacht nog een keer van haar te kunnen gaan houden. Toen het kind ter wereld was gekomen had hij Odin vervloekt en Zephyra van zich af gestoten. Maar jaren later was hij redelijk gewend aan het idee dat zíj ooit zijn stad zou gaan leiden. Wie had dat ooit gedacht. Een vrouwelijke 'jarl'. Op dit moment moest hij er nog niet aan denken en had hij nog genoeg levenslust om 100 jaar door te gaan. Zijn doel was nog niet bereikt. Dus kon hij nog niet naar Valhalla.

Ze hoefde niet te weten welke plannen hij in de tussentijd nog aan het smeden was. Althans ’nog niet’. Hij zou een sterkere stad bouwen dan menig andere stad in Falkreath. De muren van Hillerod zouden schudden onder zijn toorn en hij zou de muur met een slag neerhalen. Hij zou laten zien dat echte vikings zich niet vanachter een muur hoefden te verschuilen. Menig ander die dit wel deed werd gezien als zwak. En voor zwakken was er in Valhalla helaas geen plaats. Met een lichtelijke grijns op zijn gelaat hoort hij de botte worden van zijn dochter. Ze had gelijk. Als ze zijn plaats ooit in zou willen nemen of mee willen doen met zijn overwinningen moest ze net zo hard, koud en gevoelloos worden als een échte viking. Prima’. Gaf de jarl als reactie. Haar opmerking daarmee bevestigend. Vald zet zichzelf recht en pakt de handgreep zijn van bijl vast en loopt enkele passen bij haar vandaan. Vanavond oefenen we op bewegende objecten. Zodra hij zich omdraait heft hij de bijl op en neemt zijn 'starthouding' aan. Beginnend bij mij.

Een grijns verscheen op de jarl zijn gelaat bij het zien van haar verbaasde blik. Hij vond het geweldig als hij weer eens iemand op stang kon jagen. Dat was de woede die aangewakkerd moest worden tijdens de strijd. Alleen op zo’n moment kan een viking zichzelf compleet 'geven’. Zephyra had hem destijds haast gesmeekt om ‘rustig’ aan te doen met haar dochter. Om te beginnen met ‘houten’ zwaarden en uiteindelijk over te gaan op het “echte” werk. Maar daar begon de jarl al niet meer aan. Het was alles of niets. Er was géén middenweg. Je trekt je toch niet terug hé dochter? begon hij ietwat teleurgesteld terwijl hij de bijl een stuk liet vallen. Nog voordat ze antwoord gaf nam ze haar houding aan en wist hij wat het antwoord was. Zijn handen knijpt hij iets strakker rond de bijl die hem zo geliefd was. Gesmeed door zijn voorvaderen en overgegaan van vader tot zoon. Uiteindelijk.. na Ragnvald zijn dood zou Delaney degene zijn die de bijl over zou nemen en zo ook zijn plaats.

Nog voordat hij het doorhad schoot ze naar voren en stapte de jarl een pas naar achteren en gooide zijn lichaam opzij. Ze was kleiner en een stuk behendiger wat haar in een zeker opzicht veel voordelen gaf. Echter was ze ook een stuk ’slapper’ dan vald die de achterkant van de bijl richting haar draaide en haar kant op sloeg. Hij wilde haar geen pijn doen. Althans niet opzettelijk.

Zodra de bijlen met elkaar in contact kwamen voelde Vald hoe zijn spieren zich aanspanden. Extra druk zettend op het geheel voelde hij hoe Delaney haar balans weer dreigde te verliezen. Maar ze wist zichzelf te herpakken door een stap naar achteren te zetten en de bijl weer zijn kant op te slingeren. Ditmaal greep hij de hals van haar bijl vast en duwde deze de kant op waar hij vandaan kwam. Je zal toch beter je best moeten doen. gromde hij haar kant op terwijl hij de bijl wegduwde en de ruimte tussen hen weer groter maakte.

Zodra Delaney zichzelf dan ook versnelde versterkte hij de greep rond het handvat van de bijl iets. Zijn ogen gefocust op zijn dochter die als een razende stier weer op hem af denderde. Het was een prima idee om haar voor nu uit zijn buurt te houden. Zodra ze dan ook weer naar hem uit haalt heeft hij er meer dan genoeg van en haal uit met de bijl naar haar hoofd. Don't die stupidly siste hij richting haar terwijl hij haar ditmaal bij haar arm greep en richting de grond werkte en zijn bijl vervolgens luttele centimeters van haar gezicht af wierp. Genoeg voor vandaag gromt hij terwijl hij voorover boog en haar arm weer vast greep om haar omhoog te trekken. Lichtelijk teleurgesteld kijkt hij haar aan.
Always remember to finish off your opponent if you can. You'll find ones playing dead or pretending to run away he began, his voice low but still with a harsh undertone No man ever ran away with his entrails hanging down to his knees or his head cut off. That's just a fact of life

Een grijns toverde op Ragnvald zijn gezicht zodra zijn dochter begon te praten over de volgende keer dat ze zouden gaan ’trainen’. Of course little dove. begon hij terwijl hij zijn arm rond haar sloeg en haar tegen zich aan drukte. Kort drukte hij een kus in haar haar. I got a present for you girl. sprak hij verder. Hij had haar vrijwel nooit iets gegeven. Behalve een dak boven haar hoofd natuurlijk en een vrij goede plaats in Skorravir. Maar buiten dat had ze vrijwel nooit een echt ‘cadeau’ van hem gehad. Vald was ook niet bepaald iemand die opzoek zou gaan naar dit soort dingen. Maar dit ‘ding’ was toevallig op zijn pad gekomen.

Vald greens nogmaals terwijl hij zijn dochter los liet en zich voor haar plaatste en zijn handen rond haar armen sloeg. close your eyes, girl. And keep them closed until I tell you to open them again begon hij toen met een korte grom in zijn stem. Zodra ze dit dan ook deed liet hij haar los en liep de stal binnen. Eenmaal binnen in de stal pakte hij de riem van de zwarte reu vast en het dier volgde hem direct.

Hij had hem meegenomen als ‘buit’ bij een van zijn rooftochten door het land. Het dier was van een lord geweest die het huis beschermde en zou dus een goede bondgenoot en beschermer kunnen zijn voor zijn dochter. Niet dat ze dit nodig had maar Delaney zou een ‘huisdier’ wel kunnen waarderen had hij zo bedacht. Plus het feit dat ze wat meer afleiding had en zich niet klakkeloos maar op het trainen zou storten.

Zodra Vald dan ook weer buiten is met het dier stopt hij enkele meters van haar af. Het dier zette zichzelf neer naast hem. De reu was groot, imposant en kon aardig uit de hoek komen. Om haar niet de stuipen op het lijf te jagen hield hij dus afstand. Okay girl, you can open them.

Vald peilt haar reactie wanneer ze haar ogen opent. Kort laat hij zijn hand over het dier zij kop gaan. He is yours girl. een lichte glimlach doemt op in zijn mondhoeken. If you want him there are some rules. You will train him yourself, you will feed him yourself, and if he dies, you will burry him yourself"