Now you're making me nervous

zo mei 13, 2018 10:40 pm

Khepri Sayegh

What a shame that the girl who once believed in fairy tales and magic
had to be struck by reality, with demons in her mind and the fear of never being loved

Haar groene ogen waren gevallen op de appels die aan de kraam hadden gelegen. Mooie, ronde, rode appels. En ze zagen er zo sappig uit.. precies zoals ze, ze kon herinneren van haar eigen thuisland. Maar.. ze had geen geld om het te betalen en ze wilde Sekhmet er ook niet mee lastig vallen. Nee, ze moest haar rijke levensstijl maar gewoon opzij zetten en de heerlijke appels negeren. De vrouw was verder door gelopen, langs de rest van de kraampjes, maar haar benen brachten haar uiteindelijk weer terug naar die van de appels. Misschien als ze heel snel.. gewoon maar één. Ze liet haar blik even op de verkoper vallen, die te druk bezig was met iets anders dan met haar. Daarna gleed haar blik vluchtig door de markt. Niemand leek haar kant op te kijken. Met enige vastberadenheidzette ze een stap richting de kraam, haar hand snel uitstekend en daar een appel vanaf te pakken. Deze stak ze vervolgens direct langs haar lichaam, nee, niemand die het had gezien, toch? Ze stapte snel weg. Niemand leek haar tot halt te roepen. Thank god.

Ze kon echter pas ademhalen toen ze ergens verderop op een bankje was gaan zitten. Iets schuldig staarde de vrouw neer op de appel. Stelen was niets voor haar. Waarom had ze het dan gedaan? Het was een redelijk impulsieve actie geweest en nu had ze er een schuldgevoel aan over gehouden.

& Daelorian

zo mei 13, 2018 10:47 pm

In tegenstelling tot Sundarin kon ze in Archeon vrij anoniem rondlopen. Het kwam zelden voor dat iemand haar herkende of aansprak als ze hier door de straten liep. Al helemaal als ze dat zonder wachters deed. Deze had ze ook vandaag thuisgelaten omdat ze zichzelf wat tijd wilde gunnen om op de markt rond te snuffelen. De markt hier leek erg op die in Sundarin, maar toch waren er zo nu en dan wat objecten te vinden die in Sundarin niet te verkrijgen waren. Momenteel bevond ze zich in het gedeelte waar voornamelijk etenswaren zoals groente en fruit aan de man werden gebracht. Daelorian bleef zo nu en dan even staan om de verschillende producten die uitgestald waren te bestuderen. Het was niet alsof ze iets nodig was, want wat betreft eten was ze meer dan voorzien. Daelorian wilde na de zoveelste stop weer doorlopen, maar zag vanuit haar ooghoeken nog net dat een meisje snel een appel van de stapel griste en daarna zo onopvallend mogelijk probeerde weg te lopen. ”Are you sure about that?” zei ze, terwijl ze met haar hand even het meisje op de schouders tikte toen ze langs haar liep. Ze wilde het meisje niet bang maken of iets dergelijks, maar stelen werd niet echt gewaardeerd.

zo mei 13, 2018 10:53 pm

Khepri Sayegh

What a shame that the girl who once believed in fairy tales and magic
had to be struck by reality, with demons in her mind and the fear of never being loved

Ja. Nee. Ja. Nee. Misschien wel. Misschien niet. De vrouw staarde naar de appel, zozeer in haar gedachten verzonken, dat ze licht verschoot bij de zachte tik op haar schouder. Ze had duidelijk niet verwacht dat iemand haar zou aanspreken vandaag en met ietwat vergrote, groene ogen keek ze op naar de vrouw die haar een vraag stelde. Oh nee. De persoon voor haar had haar gezien. Act normal - gewoon doen alsof er niks aan de hand was. Maar haar hartslag was zozeer sneller geworden, dat ze bijna bang was dat haar hart uit haar borstkas zou springen. Ze rechtte haar rug wat en deed haar best om zo rustig mogelijk te lijken - iets waar ze zeer zeker in faalde. "I beg you pardon?" Vroeg ze, maar hoe graag ze ook zeker wilde klinken, haar stem trilde te zeer. Toch probeerde ze de schijn hoog te houden en te doen alsof er niks aan de hand was. Misschien was het gewoon een normale vraag en doelde de persoon niet eens op het stelen - maar eerder op de appel die ze gestolen had. Misschien waren appels hier wel niet lekker..

zo mei 13, 2018 11:00 pm

Het was waarschijnlijk niet aan Daelorian om er zich mee te bemoeien, maar de stadhoudster kon het nou eenmaal niet laten. Stelen was gewoon iets wat niet hoorde. Op het moment dat ze het meisje op haar schouders had getikt merkte ze al meteen dat deze in de stress schoot. Misschien wel geheel in lijn der verwachting probeerde ze te doen alsof er niets aan de hand was. Daelorian wist echter wel beter. ”The apple,” sprak ze rustig terwijl ze er even naar wenkte. ”I have seen you taking it,” vervolgde ze om duidelijk aan te geven dat ze gezien had wat er zojuist gebeurde. Met haar zintuigen was immers niets mis.

zo mei 13, 2018 11:12 pm

Khepri Sayegh

What a shame that the girl who once believed in fairy tales and magic
had to be struck by reality, with demons in her mind and the fear of never being loved

Haar ogen vernauwden zich iets meer toen de vrouw obviously rustig verder ging over haar appel. De appel die ze had gepakt. Zonder ervoor te betalen. Oh shit. Khepri slikte, in de hoop dat de brok in haar keel weg zou gaan, maar dat deed hij niet. Ze had geen flauw idee wat ze daarop moest antwoorden. Moest ze sorry zeggen? Moest ze de vrouw vragen er niks over te zeggen? Moest ze rennen? Wat was de straf op het stelen van een appel? Ze besefte zich pas dat ze echt totaal niks wist over dit land. Absoluut niks. "Y-you did?" Sprak ze, haar accent duidelijk niet van hier. Ze liet haar bilk op de appel vallen, om vervolgens langs de vrouw door te kijken naar de markt. Shit. Zat ze nu in de problemen? "I-I'm so sorry." De woorden kwamen er zwakjes uit; maar ze meende ze wel. Ze had nog nooit in haar leven gestolen en op dit moment begreep ze niet waarom mensen er zo'n thrill uit haalden. Het was niets meer dan angstaanjagend. Haar blik viel weer op de appel. Wat moest ze er nu mee, tho? Ze kon het niet terug gaan geven, of wel?

zo mei 27, 2018 5:19 pm

Ergens ging ze er altijd vanuit dat de meeste mensen in de basis altijd slecht waren en dat ze alleen door ervaring, discipline en training op het juiste pad terecht zouden kunnen komen. Dit principe gold natuurlijk vooral bij slaven. Velen van hun waren in de beginperiode onhandelbaar, maar al gauw leerden ze dat tegenwerken alleen maar in hun nadeel werkte. Goed gedrag werd beloond, slecht gedrag alleen maar bestraft. Het zelfde gold voor wat er zojuist gebeurde. Wellicht was in deze situatie een echte straf niet eens nodig, want de schrik leek er behoorlijk in te zitten. ”Sure you are,” mompelde Daelorian even nadat ze haar excuses had aangeboden. ”But you should say that to the merchant and not to me.” Daelorian gokte erop dat de schade voor hem beperkt was. Immers was het maar één appel, maar toch ging het ook om het principe.

wo mei 30, 2018 10:30 am

Khepri Sayegh

What a shame that the girl who once believed in fairy tales and magic
had to be struck by reality, with demons in her mind and the fear of never being loved

Haar ogen werden wat groter bij de woorden die de vrouw uitsprak. Oh nee. Ze kon het nu toch niet meer terug gaan geven? Wat zou de man zeggen? Wat zou hij doen? Als ze in de problemen kwam.. nee, ze kwam niet van hier. De man die haar hierheen had gebracht, zou dan waarschijnlijk van haar horen. En wie weet wilde hij haar dan wel terug. Om haar te verkopen aan welke idioot dan ook. Verstijfd staarde ze van de appel terug naar de vrouw. "You can't possible mean that," Sprak ze zacht. "They'll get angry with me." Oh boy. Waar was Sekhmet om haar hieruit te halen? Ze was hier niet voor gemaakt. Nee. Ze was een rijk leven gewend, niet een leven zoals dit. Ze had nooit een appel hoeven te stelen - niet omdat ze nooit behoefte had gehad eentje te eten, nee, gewoon omdat ze altijd genoeg geld had gehad om er gewoon een te kopen. Of meerderen.

Now you're making me nervous

Now you're making me nervous

Re: Now you're making me nervous

Re: Now you're making me nervous

Re: Now you're making me nervous

Re: Now you're making me nervous

Re: Now you're making me nervous

Re: Now you're making me nervous

Re: Now you're making me nervous