Heat stroke

za feb 03, 2018 1:00 am

Als hij niet beter wist dacht hij dat hij stervende was. Dit was niet meer normaal.. Wie had ooit gedacht dat het veilig was om dit te doen? Dit was gewoon belachelijk als je het aan hem vroeg! HIj wreef even het zweet van zijn voorhoofd, maar zodra de bovenkant van zijn hand bedekt was in het zoutige lichaamssap, waren nieuwe zweetdruppels alweer op komen parelen. Hij vond het ietwat koelere weer in de bergen toch wel fijner dan deze snijdende hitte. Hij was beter terug naar Rhoynar gegaan, om niet meer terug om te kijken naar waar hij vandaan was gekomen, want wat voor nut zat daar eigenlijk in? Hij beet even op zijn onderlip. Het belachelijke van zijn acties die eerder waren opgekomen was voor hem niks meer dan een stomme opzet geweest van de wereld rondom hem. Hij haatte het zo hard dat hij niks kon en toch probeerde hij elke keer weer te compenseren in zijn acties en woorden. Maar voor wat precies? Langzaam keek hij even op naar de hemel. Het was al over de middag gelukkig... Hell, wist hij dat het beter was om doeken rond zijn hoofd te wikkelen. Hij was nog ferm groen op alle vlakken van reizen. Het meest logische voor hem was zo weinig mogelijk kleren aandoen zodat warmte niet al teveel zou opstapelen... maar dan had hij niet de meest dodelijkste factor van dit gebied bij zijn rekening opgeteld; het licht. Warmte was inderdaad een iets, maar het zonlicht brandde nog heviger op zijn huid. Dat was iets dat hij was gaan inzien een lange tijd nadat hij in de woestijn terecht was gekomen.
Grommend was hij opzoek gegaan naar iets van schaduw... En na een lange zoektocht vond de jonge kerel deze al snel in de vorm van eenzame steen. Hij zuchtte even opgelucht en wandelde erheen. Het was al laat in de middag en honger en hij zou weldra terug moeten keren in zijn voetstappen mocht hij het nog terug willen maken. Kalm legde hij een hand in zijn natte haren waarbij hij even zuchtend ging zitten, zijn lichaam zo klein mogelijk makende. Hij wilde de schaduw zoveel mogelijk benutten natuurlijk. De dorre, zandachtige grond onder zijn lijf maakte hem enkel dorstiger... dit was gewoon niet meer te doen. En dan te bedenken dat mensen leefden in deze hitte. Nee, het was zeker niks voor hem... Zeker nu hij hier in halve nood zat. Maar toegeven dat hij dat was? pff... Why should he~

-Rey

di feb 06, 2018 9:36 pm

The stars don’t hold our destiny,

We ourselves do

Ze was onderweg om iets op te halen voor de Rahiar familie. Een tocht door de woestijn die zij met gemak kon maken en mocht ze dan toch omkomen, dan waren zij enkel een paar handen kwijt. Ze was vervangbaar, het besef daarvan droeg ze al jaren met zich mee. Ze zouden geen moeite doen om haar te vinden wanneer ze niet terug zou komen, omdat ze wisten dat ze toch nooit uit haarzelf weg zou gaan. Ja, ze verrichtte prima werk, maar ze was nog altijd een slaaf en slaven waren altijd vervangbaar wanneer men genoeg geld bezat.

Rey spoorde het paard iets aan waarop ze zat. Het eind van de dag naderde en ze wilde voor het donker aankomen. Men zou het niet zo snel verwachten, maar in de woestijn kon het 's nachts koud worden. Bovendien was het er pikdonker en een beetje beschutting voor de veiligheid was een must. Haar blik viel op verse voetsporen die haar pad kruiste. Geen paard, iemand te voet. De jonge vrouw keek op naar de horizon waar het spoor heen liep. Uit ervaring wist ze dat er hier niet veel lag op loopafstand. In plaats van haar weg te vervolgen besloot ze een eindje in de richting van het spoor te gaan. In de verte was de rots te zien en de omtrek van een persoon ernaast. Eens ze dichterbij kwam was het voor haar gelijk duidelijk dat deze persoon het niet zou redden in zijn eentje. Hij miste de juiste bescherming tegen de zon, die duidelijk zijn sporen had achtergelaten. Bovendien zag ze niets dat leek op een waterzak, wat kon betekenen dat hij uitgedroogd was. Voor haar was er geen andere optie dan de vreemdeling te helpen. Ze liet niemand zo achter in dit woeste landschap. "Hey! Hoe lang zit je hier al? Heb je water bij je?" vroeg ze, nadat ze van haar paard was gestapt en iets dichterbij was gekomen. Ze had haar eigen waterzak al van haar riem getrokken, aangezien ze er niet vanuit ging dat hij iets bij zich had, maar je wist maar nooit.

NOTES ©️️️️

Heat stroke

Heat stroke

Re: Heat stroke