Choose your weapon.

De laatste tijd was Octavia druk. Iedereen moest ineens hun wapens geslepen hebben en veel wapen makers hadden daar geen zin in. Ze waren het werk zat en kregen op redelijk vroege leeftijd last van rugproblemen omdat ze de hele dag met een kromme rug stonden. Een zachte zucht gleed over haar lippen toen ze een mes rondsmeet en in de boom eindigde. Nog niet goed genoeg. Niet scherp genoeg en zeker niet goed in balans. Octavia schudden met haar hoofd toen ze het mes uit de boom trok en weer verder ging met wat ze aan het doen was, wat ze al dagen achter elkaar deed eigenlijk. Mensen in Vanaheim werden al snel onrustig als ze hun vertrouwde wapen niet bij zich hadden en gaven al snel extra geld aan haar om het zo snel mogelijk af te maken. Niet dat ze daar problemen mee had aangezien ze dat in haar eigen zak kon steken, maar dan nog. Snel veegde ze zweetdruppels van haar voorhoofd met de achterkant van haar hand en pakte haar hamer, stopte het mes in her vuur en sloeg er op op de tafel todat het metaal afgekoeld was en herhaalde het een aantal keer.

Het grootste gedeelte van de wapenmakers was al vertrokken toen iemand wapens op de tafel legde. "Can you guys take care of these?" Octavia keek op van wat ze aan het doen was en even om zich heen of iemand anders Lexa al aan het helpen was. "I'll be right there," Zei ze en knikte even naar Lexa. Ze had geen tijd om veel te zeggen op dit moment en let de hamer voor de laatste keer op het roodgloeiende zwaard neerkomen. Nogmaals veegde ze wat zweet van haar voorhoofd en stopte het zwaard in een emmer water om af te koelen. "What can I do for you?" Vroeg Octavia terwijl ze naar Lexa liep. Het interesseerde haar niet echt dat de commander voor haar neus stond en pakte één van haar wapens van de tafel en bestudeerde het. Ze grinnikte zachtjes toen ze met haar duim voelde hoe bot het allemaal was en keek naar Lexa. "Or you have a terrible weapon maker, or it's been a while."

Octavia luisterde aandachtig naar wat Lexa vertelde terwijl ze elk wapen stuk voor stuk oppakte en bekeek voor het geval dat er dusdanige schade was dat ze bdter een nieuw wapen kon laten maken. "I could help you with your weapons," begon Octavia. Ze wou altijd wel wat onderhandelen over de prijs en als Lexa her daar niet mee eens was dan mocht ze een andere wapen maker zoeken. Iemand die het wel wou doen voor minder, want Octavia had altijd werk zat. Ze was volgens velen één van de beste in Vanaheim als ze moest geloven wat er op de straten werd gezegd. "But I have a lot of other weapons that I need to do too, so why would this be important?" Vroeg ze. Misschien leek ze wat respectloos tegenover de commander, maar als ze daar problemen mee kreeg regelde ze dat later wel weer. Ze had geen tijd of zin om onnodig veel tijd te besteden aan hoe ze zich gedroeg tegenover Lexa, het was ten slotte alleen maar een titel die ze droeg. Zonder dat was ze net als elk ander. Nogmaals keek ze een keer naar de wapens voordat haar ogen die van Lexa opzochten en ze een wenkbrauw optrok.

Ze zuchtte zachtjes en liet haar wijsvinger over de rand van de tafel glijden. “I could go to someone else.” Octavia keek haar aan en haalde haar schouders op. "You could, give them a good name because they just started, but they'll most likely ruin your blades." Sprak ze redelijk snel terwijl ze om zich heen keek en naar een andere weapon maker wees. "He ruined three blades already, ze draaide zich om en wees naar iemand anders. "And he's too old to do it properly." Nogmaals haalde ze haar schouders op. "But if you want one of them to do it for you, be my guest."

Octavia drukte haar lippen hard op elkaar toen Lexa haar op haar kop gaf en wreef over haar voorhoofd. "He will, I know he will," sprak ze voorzichtig. Maar hij zou nooit echt goed zijn, dacht ze er achteraan. "I'm sorry, Commander, I'm just tired." Probeerde ze uit te leggen. Tuurlijk was het geen excuus voor wat ze zei. "I've been working for, what? Sixteen hours every day this week? Maybe more." Vervolgde ze en speelde met een dun bandje om haar pols. "It's no excuse and if you want to give one of them a try, I won't beg you to stay." Ze hield haar hoofd weer wat hoger in de lucht. Nee. Ze wilde best haar wapens maken, maar ze zal zich niet op haar knieën laten vallen om haar te smeken om te blijven.