But what I do I do because I like to do. |Elijah|

di feb 06, 2018 9:08 pm

Zijn donkerblonde haren lagen warrig achterover gestreken. Zijn ouders hadden hem hier naartoe gestuurd om een plank op te halen. EEN PLANK. Waarom moest dat ding helemaal hier vandaan komen? Met een zucht keek Joshua de straten door, hij was hier net aangekomen, de maan stond aan de hemel en hij mocht hier dus rond ploeteren totdat het dag was en de winkels open gingen. Het was goed dat hij zijn vuur magie enigszins onder controle had en hij zichzelf warm kon houden aan het vuur wat hij soms kon maken. Zijn blauwe ogen keken langs de verlichte ramen. Als hij geld had dan kon hij tenminste in een herberg overnachten. Maar hoewel zijn ouders altijd weg waren om te werken, konden ze niet eens een overnachting voor hem betalen. Even kwam het in zijn gedachte op om een huis in de fik te zetten. Dan had hij minder last van de kou en gebeurde er ook nog eens wat. Toch hield hij zich in, wat als die speciale plank ook nog eens in de fik zou vliegen en hij hier voor niks was.
Er waren niet veel mensen meer op straat te vinden, hier en daar was er een kroeg open, maar ook hij wist dat als hij daar binnen zou stappen, ze hem meteen weer buiten gooide. Hij had geen geld om uit te geven en als je niks uit gaf, dan kon je beter weg gaan. Ronddwalen was het dus.
Een kleine glimlach verscheen op zijn lippen toen hij een kleinere gestalte rond zag lopen. Een dwerg of een kind? Je wist het maar nooit. Joshua liep nonchalant de hoek om, zag door een verlicht raam dat het om een kind ging, toch? De kaarsen die als lantaarns werden gebruikt om de donkere straat te verlichten zorgde ervoor dat de jongen genoeg vuur voor handen had indien nodig. Met een soepele beweging met zijn hand zorgde hij dat een lantaarn heftiger begon te branden, zo heftig dat het glas de spontane temperatuur wisseling niet aan kon en klapte, een stuk van de straat in duisternis hulde; vooral omdat ogen weer aan de donkerte moesten wennen. Joshua stapte voor de jongen.
"Hey there." Hij had een grijns op zijn gezicht, terwijl hij naar de jongen keek.

do feb 08, 2018 11:48 pm

such a foul fool

Het was niet dat hij naar buiten was geglipt. Oké, ja, misschien wel. Maar zodra hij het perfecte plan had - en eenmaal aan de routine gewend was - , was het inderdaad makkelijker om weg te sluipen zonder dat zijn broers of zus het had opgemerkt. Hij vond het gewoon prettiger om in de nacht rond te lopen. Al was hij bang voor het donker, of tenminste, de dingen dat erin loerden. Hij had soms een eigen piece of mind nodig. Bovendien begon hij wat meer zelfverzekerd te voelen. Nu hij zijn krachten meer onder controle had. Hij had nog veel meer jaren te gaan als Cadet. Maar het was het waard. Want ooit zou hij net zo goed zijn als zijn broer. Of sterker nog, misschien zelfs beter.

Hij had de aanwezigheid van de jongen niet opgemerkt tot er plotseling een lantaarn naast hem klapte. Het geluid deed Elijah een sprong van schrik doen. En uit het niets viel er plotseling een leeg karretje neer. Het duurde even voordat de jongen had opgemerkt dat het door hem was. Door de plotselinge adrenaline kick van de schrik waren zijn krachten voor even op hol geslagen. En had hij een houten karretje omver en stuk kunnen krijgen. Hij keek naar zijn handen in ongeloof voordat een stem zijn aandacht had getrokken. "Hey there." Hij richtte zijn bruine ogen op dat van de blauwe van de ander. "Who are you?" Vroeg hij achterdochtig terwijl hij een stap naar achter deed. Hij keek de andere aan met versmalde ogen. Hopend dat hij had gezien wat hij met zijn krachten kon doen. Al had hij nooit bewust iets stuk kunnen maken met lucht.

x

vr feb 09, 2018 10:48 am

JOSH

@Elijah Gryphon

Even had hij opgekeken naar het karretje. Een wenkbrauw vragend omhoog houdend. Zijn blauwe ogen waren iets geamuseerd, terwijl hij keek hoe het jongetje een stap naar achteren deed. Dat was ook niet geheel zijn bedoeling geweest, maar de jongen voor hem had blijkbaar krachten. Nouwja, laten schrikken was zijn bedoeling geweest, maar hem niet achterdochtig naar hem maken. De jongen voor hem leek nog te jong om alleen buiten te zijn op dit uur. Maar hij ging zichzelf daar niet mee bemoeien, als er iemand was die altijd zijn kamer uit sloop, dan was het Joshua zelf wel. Daarbij, hij was blij genoeg om iemand tegen te komen die er niet uitzag alsof ze hem ieder moment konden vermoorden. Een prettig gevoel, dus hij was niet van plan om het kind weg te jagen.
"Josh, I'm Josh. Who are you?" Hij stak zijn hand uit, terwijl hij nog steeds een kleine glimlach op zijn lippen had. Hij betwijfelde of het kind zijn hand aan ging nemen. Misschien was de lantaarn truc iets teveel geweest?
"I just arrived, have to help my parents out." Gaf hij aan, misschien maakte dit hem iets minder verdacht? Of maakte hij het juist erger? Hij hoopte dat de jongen zichzelf ook voor zou stellen, wie weet kreeg hij wat geld als hij het kind terug gaf aan de ouders en kon hij in een herberg slapen. Een goed idee, sprak hij zichzelf in gedachte toe.

hyacintho

vr feb 09, 2018 10:33 pm

such a foul fool

Hij bleef de ander maar achterdochtig aankijken. Hij hoopte dat dit geen valsstrik was. Of dat dit persoon een stap weg was van het opensnijden van zijn keel. Op zulke straten, waar alles en iedereen rond kon lopen, daar kon je je nooit al te veilig voelen. Al was het wel goed beveiligd. Vooral als je het broertje van de Chief was. Maar dat had nooit echt iedereen tegengehouden, toch?

"Josh, I'm Josh. Who are you?" Oh, dus hij had nu een naam. De jongen leek niet echt gevaarlijk uit te zien. Maar Elijah was altijd een voorzichtig geweest met vreemdelingen. Stranger danger, werd hij dan vaak voor gewaarschuwd. En nu zag hij het wel. Hij was even aan het twijfelen. Voordat hij eventueel de ander zijn hand pakte om het te schudden. "Elijah." Was daarbij zijn enig antwoord. Het was beter als hij dan zijn achternaam niet wist. Al kende zowat iedereen hem hier wel. Dat was duidelijk. "I just arrived, have to help my parents out." Ah, oké. Hij klonk niet echt gevaarlijk als hij zichzelf had laten zien met die lantaarnpaal. Elijah knikte maar langzaam. "I'm just... Walking around, I guess." Zei hij maar. Tja, interessant was het inderdaad niet.

x

ma feb 19, 2018 10:43 pm

JOSH

@Elijah Gryphon

De jongen leek hem niet geheel te vertrouwen, niet dat Joshua het hem kwalijk nam. Zelf was hij iemand die liever een firefist in het gezicht gooide van iemand die er wat onbetrouwbaar uitzag. Maar gelukkig had hij zichzelf nog in kunnen houden tot nu toe. Zijn lichte ogen keken afwachtend naar de jongen, hij had geen haast. Een kleine glimlach verscheen op zijn lippen toen de jongen zijn hand aan nam. Elijah, hij had nog niemand gehoord die zijn kind kwijt was met die naam. Dus tot nu toe geen geluk met zijn eerdere idee om hem naar zijn ouders te gooien. Joshua knikte dan ook, als wijze van 'aangenaam' en toen Joshua aangaf waarom hij doelloos op straat rondliep, gaf de jongen er antwoord op. Hij was gewoon rond aan het lopen? Zomaar, zonder doel? Een kleine frons kwam dan ook op zijn gezicht. Ergens verwachtte hij dat de jongen ergens naartoe ging. Een meisje, een jongen, een afgelegen gebied wat spannend was. Iets!
"Just walking around?" Een kleine grijns op zijn lippen, duidelijk dat hij het niet geheel geloofde. "To do what?" Hij moest toch wel een doel hebben? Joshua was van kattenkwaad uithalen en dat deed hij dan ook vaak als hij 's nachts naar buiten glipte. Joshua sloeg zijn armen over elkaar heen en ging tegen de lantaarn staan, keek de jongen voor hem afwachtend aan. Misschien dat hij het niet ging vertellen, maar hij kon niet geloven dat er iemand naar buiten glipte zonder doel.

hyacintho

But what I do I do because I like to do. |Elijah|

But what I do I do because I like to do. |Elijah|

Re: But what I do I do because I like to do. |Elijah|

Re: But what I do I do because I like to do. |Elijah|

Re: But what I do I do because I like to do. |Elijah|

Re: But what I do I do because I like to do. |Elijah|

Re: But what I do I do because I like to do. |Elijah|