What boredom leads to 【ᴅᴀᴛᴇ \ ᴀʟɪᴄᴇ】

I am no criminal

Met een been over de ander geslagen keek de man zwijgend naar de zangeres die stond op te treden. In zijn hand bevond zich een fles bier, nog voor de helft gevuld. Waarom wist Jacob niet precies, maar hij was vroeger gekomen dan "normaal". Hoelang zat hij hier nou al? Wellicht wel langer dan een uur. Vandaag was date-day. Een jaarlijkse valentijn fenomeen waar hij zich voor deze ene keer had opgegeven. Puur uit verveling, niet uit wanhoop. Nee, van deze avond verwachtte hij weinig. Hij hoopte op wat plezier, zijn volledige vertrouwen schenkend aan de kroeg eigenaar die de koppels voor deze blind dates in elkaar puzzelde. Bij deze gedachte wierp hij een blik op de beste man. Ongelooflijk dat hij het succes van de avond af liet hangen van een wildvreemde. Als de "match" geheel mis was, dan ging dit heel ongemakkelijk worden. Hoogst waarschijnlijk dat Jacob hem dan ging peren, hem kennende. Hij mocht zich dan enigszins vervelen, maar dat betekende niet dat zijn avond vergald mocht worden. Intussen nam hij een slok van het drankje, terwijl hij inwendig alles al in de soep zag lopen;
Een koude, humorloze kakker. Eentje die aan zou komen op gigantische hakken en in een blinkende, peperdure jurk. Iemand die hield van tafelmanieren en het hof maken. Iemand die haar wijn dronk met een pink omhoog en haar well-done gebakken steak heel zuinig op zou gaan eten. Iemand met klasse, die zijn "niveau" ronduit verachtte. Oh hoe goed Jacob kon zien hoe deze horror vrouw haar ogen zou rollen bij de flauwe opmerkingen die hij zou maken. Oftewel; een verschrikkelijke blind date.  
Kort schudde Jacob zijn hoofd, zodat de gruwel van zijn netvlies verdwijnen zou. Sinds wanneer dacht hij zo negatief? Hell, hij had een fantastisch pak aan. Eentje die ieder man droeg, en niet een typische assassin. Hij droeg een donkere pantalon, van een duur soort textiel. Daarboven bevond zich een zwart  bijpassend colbert, waaronder weer een cremé kleurig giletje zat. Een rood gekleurd sjaal-achtig iets bedekte het beetje huid wat tussen zijn hals en de gilet zat. Chique en bescheiden, twee woorden die totaal niet bij hem paste maar oké. Jacob miste voornamelijk zijn wapens. Alle technische snufjes waren van hem ontnomen en hoewel hij genoeg kleding droeg, voelde hij zich ergens naakt.
Van het één op het andere moment zwaaide de deur open. Een koude vlaag drong de warme ruimte binnen, waardoor Jacob opkeek. Traagjes zette hij de fles terug op de tafel terwijl hij zich naar de deur toe draaide. Er stond jongedame, wiens blik door de kroeg heen reisde. Ah. Dat moest haar zijn. Flexibel drukte hij zich van de stoel af en gunde hij haar een warm glimlachje. ,,Milady."