Little cubs

zo jun 03, 2018 2:12 pm

Never announce your moves before you make them

In ancestral paths we tread

Haar blik verzachtte op het moment dat ze de deur naar de tuinen opende en ze een glimp opving van haar vier spelende kinderen. Zaleera liep naar de vrouw die gedurende de ochtend op hen had gelet en hen naar hun lessen had gebracht. "I'll take them from here," zei ze, terwijl ze glimlachte en met haar hand wenkte dat de vrouw verlost was van haar taak. Hoewel vele heersers en hoogstaande vrouwen in deze wereld nauwelijks zelf omkeken naar hun eigen kroost, had ze er een gewoonte van gemaakt om zich met de opvoeding van haar kinderen te bemoeien. Naast haar drukke schema van Nymmerwell regeren, wist ze net als haar ouders voor haar, toch wel altijd tijd vrij te maken voor haar kids. Zeker aangezien ze hun vader niet meer hadden, hadden ze haar nodig. Af en toe voelde ze zich wel eens schuldig voor hoeveel tijd ze uiteindelijk met hen kon doorbrengen. Haar liefde voor haar kinderen was zo fel als de jaguar waarin ze kon veranderen.

Zaleera floot een korte opvolging van tonen, iets haar moeder haar ook had geleerd en wat betekende dat ze zich allemaal bij haar moesten verzamelen. Handig, als je een stel wilde welpen als kinderen had. De vrouw had bewondering voor de eenzame jaguar moeders in de wouden, wetende hoeveel werk het was om een oogje in het zeil te houden. Zij kon af en toe nog een adempauze nemen en vertrouwen op anderen. Hoewel er toch dingen waren die de mensen in het paleis hen nooit konden bieden, bijvoorbeeld het leren omgaan met hun tweede gedaante. De koningin wachtte geduldig op het verschijnen van Zanek, Zyanya, Omari en Necalli.

Zaleera Rayen, Queen of Nym

@Zanek Rayen @Necalli Rayen @Omari Rayen @Zyanya Rayen

ma jun 04, 2018 10:35 pm

Hij oefende zijn lievelings sport uit. Met een stok slaan op allerlei dingen. Niet alleen kon hij zo zijn energie kwijt, ook maakte het leuke geluiden. Hij deed het alleen te hard voor echt muziek te zijn. Nu was het alleen nog leuker, namelijk met de stok zijn grote broer achtervolgen. Hij kon goed overweg met ze alle drie, maar het liefst teisterde hij Zanek. Misschien omdat hij wist dat broers iets minder snel huilden. Echter kwam er snel een einde aan het spelen, toen hij met een gil zijn broertje te vuist wou gaan en... hij deed het zonder te beseffen of willen, maar plots was hij een schreeuwend jong. De stok gleed uit zijn veel te grote poten en even zat de jonge welp beteuterd te kijken. Zijn nederlaag zag hij echter een paar seconden later als een overwinnen en dus stormde hij ongeremd naar zijn siblings. Gelukkig gebeurde het niet alleen bij hem, ze moesten het nog leren en...

Omari keek om. Het scherpe, maar vertrouwde gefluit had zijn oren bereikt. Hij liet een grommende zucht horen, kwam ze net altijd midden in zijn spel. Toch was hij stiekem blij, maar dat ging hij heus niet zeggen. De zwarte welp draaide zich nu volledig om en liep op een slungelige manier naar mama. Hij versnelde zijn pas toen hij iets dichterbij was. Misschien wou ze wel een knuffel?

( wyatt )

wo jun 06, 2018 11:12 pm

To live will be an awfully big adventure

Necalli leek helemaal in haar eigen wereld, terwijl ze voor een boom met laag hangende takken stond. Haar blik had ze even over de schouder gericht naar de persoon die op haar en haar broers hoorde te letten, maar leek uiteindelijk weer gericht te zijn op de laagst hangende tak. Die nog steeds best.. hoog hing. Ze reikte omhoog met haar kleine handjes, maar de tak bleef nog steeds buiten haar handbereik. Zachtjes bromde het kind binnensmonds. Kon ze niet alvast wat groter worden? Zoals mama was? Maar opgeven deed het meisje niet; ze deed zelfs een tweede poging. Dit keer door haar knieën te buigen en vervolgens omhoog te komen, waardoor ze sprong. Maar echt hoog kwam ze niet. Niet hoog genoeg, in ieder geval, want haar handen kwamen niet eens dichtbij de laaghangende tak. Een beetje beteuterd ging het vierjarige kind dan maar op de grond zitten, haar groene ogen gleden naar de kant waar van wist dat haar broers en zus daar eerder waren geweest. Tot haar grote verbazing was Omari nergens te bekennen, totdat ze de kleine, zwarte jaguar zag. Omari! Ze wilde net naar de cub toegaan - wellicht omdat ze het gewoon wilde aaien en wilde vragen of Omari haar hetzelfde kon leren - toen opeens een luid geluid door de tuinen weerklonk. Haar hoofd kantelde zich direct naar waar het geluid vandaan kwam. Mama? MAMA! Het kind schoot omhoog vanuit haar zittende positie, al dan wel wat wankelend. "Mommy!" Gilde ze door de tuinen.

Het vier jarige meisje nam het op een lopen, maar door haar plotselinge, volledige focus op haar moeder, was de stok die op de grond lag haar helemaal ontgaan. BAM! Languit kwam het kind terecht op de grond, maar no worries, ze schoot direct weer omhoog. De geschaafde knie leek haar absoluut niet te boeien, met haar aandacht compleet op haar moeder. Ze was eindelijk gekomen! Zonder te vragen, schoot het meisje tegen haar moeder aan om haar te omhelzen - al was het meer een omhelzing bij haar benen, aangezien mama heel groot was. Necalli wenste ook zo groot te zijn. De wereld zou zoveel beter zijn, wanneer ze groot was.

Family Rayen

Little cubs

Little cubs

Re: Little cubs

Re: Little cubs

Re: Little cubs