Catch Me If You Can

za sep 30, 2017 9:54 pm

CATCH ME IF YOU CAN

Dik bepakt liep hij door het woud heen. Enkele dagen geleden had hij enkele vallen opgezet in de hoop dat hij iets zou vangen. Eén van de vallen had hij gecheckt en was nog steeds leeg. Nu was hij onderweg naar de volgende die iets verderop lag. Het was vroeg in de ochtend en daarom nog wat mistig. Normaal zou hij vanaf de top van de heuvel Skorravir moeten zien liggen, maar de plaats was op dit moment nog niet zichtbaar. Tactisch als hij was had hij zijn val geplaatst op een plek waar veel dieren langs trokken. Vooral de grotere knaagdieren en daar had hij het nou net op gemunt. Niet veel verderop zag hij de constructie van zijn val. Hij had met een stuk touw een strik gemaakt en dit verbonden met een stok die weer verbonden was met een tak van een boom. Als er een vos of een konijn met zijn kop door de strik loopt zal de inkeping van het stokje uit de inkeping van het paaltje vallen en het dier door de verende kracht van het jonge boompje omhoog getrokken. Wonderbaarlijk genoeg was dit ook gebeurd en hing er een konijn aan het touw. Hij haalde zijn dolk tevoorschijn en sneed het dier los van het touw. Op het moment dat hij het dier neerlegde en de val opnieuw wilde opzetten hoorde hij achter zich wat geritsel.

[Eerste post Ívarr Stækar]

zo okt 01, 2017 7:55 pm

both a little scared _{neither one prepared}

Het was nog vrij vroeg in de ochtend, maar omdat de jongen vandaag niet veel te doen had, had hij besloten op zijn paard te stappen en wat over de koude vlaktes van Falkreath te rijden. Verveeld gleden zijn blauwe kijkers over het gebied heen. Er was niet echt super veel te beleven in Falkreath. De vikings waren een hard volk en daar .. bleef het eigenlijk wel bij, in zijn ogen. Vandaag was het daarbij nog best wel mistig, waardoor hij niet echt tot in de verre verte kon kijken, wat normaliter niet zo heel moeilijk was. Zijn paard stapte rustig verder en zonder enige moeite stuurde hij het in de richting waar hij op wilde gaan. Maar.. plotseling zorgde iets ervoor dat zijn witte merrie op hol sloeg. Hij zou bij de goden niet weten wat, maar het paard ging opeens heel hard hinniken en begon in een andere richting op te lopen dan wat Ívarr oorspronkelijk had gewenst. Stug trok hij aan de teugels van het dier. "Come on," gromde hij, maar dat werkte uiteraard niet. Erger nog; het paard had er helemaal genoeg van. De witte merrie ging op haar achterbenen staan binnen een enkele seconde en de jongen kon niet veel anders doen dan van het beest afvallen en met zijn rug pardoes op de grond terecht te komen. "Auch.." kreunde hij, waarna hij snel opstond in een poging om de merrie tegen te houden, maar deze was er al lang vandoor. Ze zag haar witte figuur nog net verdwijnen tussen de grijze mist. Verdomme.

Stug begon de jongen dan zijn tocht naar huis te maken. Geen flauw idee welke kant hij nu op moest eigenlijk, totaal gedesoriënteerd door de mist en het feit dat zijn paard hem zojuist er vanaf had gegooid. Hij had geen idee gehad wat de oorzaak ervan was, maar het was gebeurd. En dat paard kwam waarschijnlijk ook niet meer terug, maar oh, als ze hem vonden. Hij balde zijn vuisten iets samen. Met een rothumeur stapte hij dan over de vlaktes heen, totdat zijn blik op een man viel. Duidelijk iemand van Falkreath, een hunter, zeker. Hij had net een konijn neergelegd en toen hij zijn val opnieuw leek te willen opzetten, viel zijn blik op Ívarr. De jongen keek niet zo vrolijk naar de man, waarna zijn blik op het diertje viel. "Hunting?" Sprak hij, dichterbij komend. "That rabbit isn't very.. big." Hij haalde zijn schouders wat op. Hoeveel mensen wilde hij daarmee voeden? Een kind van vijf? Hmpf.

Ívarr Stækar

LAUZ ღゝ◡╹)ノ♡

ma okt 02, 2017 9:47 am

CATCH ME IF YOU CAN

Ragnar keerde zich om, om te zien wat hem naderde. Het gebied waar hij zich nu in bevond stond bekend om zijn beren. Deze waren nu nog redelijk actief om te zorgen dat ze genoeg voedsel binnenkregen voor die lekkere warme vetlaag. Gelukkig was dat niet het geval en bleek het te gaan om een wat ielige jongen. Hij leek alleen te zijn wat hem lichtelijk verbaasde. De kleding die hij aan had suggereerde dat hij uit een welgestelde familie kwam. Dan zou je toch haast denken dat hij op z’n minst een paard onder zijn achterwerk zou hebben lopen of een aantal bewakers die hem begeleiden, maar niets was minder waar.

”Hunting?” vroeg hij toen. ”That rabbit isn't very.. big,” merkte hij vervolgens op. Agnar keek even naar het diertje wat voor hem lag. Nee, dit was geen vetpot, maar het was in ieder geval iets. Bovendien was hij allang blij als er iets in zijn vallen was gelopen. ”Wie het kleine niet eert is het grote niet weerd,” sprak hij uiteindelijk. In dit leven moest je blij zijn met de dingen die je gegeven waren. Immers geloofde hij dat goed gedrag beloond zou worden door de goden. ”Wat doet een jongen zoals jij op dit tijdstip op deze plek?” Ongevaarlijk was het hier namelijk niet.

Catch Me If You Can

Catch Me If You Can

Re: Catch Me If You Can

Re: Catch Me If You Can

Re: Catch Me If You Can