We all move on

move

Rustig had ze de inkopen gedaan. Wat kruiden en een goede dikke eend die ze ergens hadden geschoten. Haar kennersoog had meteen gezien dat het dier beter was dan de rest van de stapel. Met haar vader en man had ze in het verleden genoeg gevogelte de lucht uitgewerkt. NU ze alleen was was er niks anders en dat wist ze ook. Ze zou zich ook niet anders gedragen dan toen. Kalm bracht ze alles in de rugzak waarna ze deze op haar rug sloeg. Ze was te voet naar de stad gekomen. Ze zou binnenkort een tocht maken door Fallen Skies. Hierbij zou ze haar ouders en haar zussen een tijdje alleen moeten laten. Ze wist nu al dat ze alleen Nemesis en Ry mee zou nemen op deze tocht. De hond zou haar helpen als er gevaren waren en hij was ook meer aangepast om lang te lopen. Hij was loyaler en zou dichter bij de hand blijven. Ny aan de andere hand zou gewoon snel moe zjn. Als ze met de kar en Siommis op stap was zou ze alleen meedoen maar dat kon niet. Nu ging ze zaken doen, later de handel. Ze moest alles alleen doen dus veel keuze had ze niet. Nja, wat maakte ze zichzelf wijs... Ze was van plan om iets anders van werk te zoeken. Iets dat wel echt dingen opbracht en echt wel werkte. Want deze nonsens was gewoon belachelijk. Wie had ooit bedacht dat alleen dit soort werk doen doenbaar was en leuk? Niet zij, zij verachtte het met heel haar hart.
Rustig staarde ze naar de groenten die verspreid lagen over de bakken. Ze draaide haar hoofd en zuchtte even, om vervolgens een pluk haar achter haar oren te strijken. Een steek was door haar hart gegaan toen ze zich bedacht dat Maddie gek was geweest op het bezoeken van dit marktje. Ze zocht dan altijd iets lekkers uit, ondanks wat ze altijd tegen haar dochter had gezegd. Hoevaak ze wel niet boos op haar was geweest. Waarom was ze dat ooit geweest? Het kind had in haar korte leven alleen liefde verdiend. Wat een moeder was ze ook.