The Wars to Come

zo apr 08, 2018 5:33 pm

Na het uitgebreide ontbijt had de stadhoudster zich opgesloten in haar werkkamer. Er lag een hele hoop papierwerk waar ze nog doorheen moest en wat ze telkens uitgesteld had. Met enige tegenzin was ze er aan begonnen. Er stond een afspraak gepland met Alexander, die Sundarin’s cavalerie leidde. Hiermee was hij één van de belangrijkste personen in de stad wat defensie betrof. Het leger van Sundarin bestond grotendeels uit slave-soldiers, beroemd om hun discipline in strijd. Een kleiner gedeelte, maar waar Sundarin toch meer om bekend stond, was de cavalerie. Dit was een grote groep krijgers te paard die bekend stonden voor zowel hun snelheid als vaardigheden. Het was bovendien ook de enige groep krijgers die netjes betaald kregen voor hun dienst. Gezien de aanhoudende vrede in Fallen Skies stond de cavalry momenteel op een laag pitje. De mannen waren nu vooral gefocust op het trainen en verbeteren van hun vaardigheden, maar ook het deelnemen aan toernooien die zich in de stad plaatsvonden. Toch zou hier binnenkort wel eens verandering in kunnen komen.

[&Alexander]

zo apr 08, 2018 8:35 pm

De tijden waren rustig. Er waren weinig opruiingen en Alexander zat meer thuis dan ergens anders. En desondanks hij een man was met een gedreven passie voor oorlog, kon hij de rust dit maal wel appreciëren. Daarbij had de winter plaats gemaakt voor lente. Lente, de tijd waarin de meeste jonge dieren werden geboren. Zo stonden de eerste drie veulens ook alweer bij hem in de wei. Twee merries, één hengst. Alle drie Arabische volbloeden, met zodanig goed bloed dat hun toekomst er "rooskleurig" uit zag. Echter stond er vandaag wat anders op de planning dan enkel trainen en met de paarden bezig zijn. Enkele dagen terug had hij een brief mogen ontvangen waarin stond dat Lady Rahaeris hem wilde spreken. Waarover precies was niet vermeld, een detail waar Alexander zich lichtelijk zorgen over maakte. Een onbelangrijk onderwerp zou zonder moeite benoemd worden, maar dat was in deze niet ter sprake.
Zowel zijn eigen passen, als die van de slaaf die hem begeleidde, weerklonken in door de hallen. De gitzwarte mantel die over zijn schouders hing, bewoog op het ritme van zijn passen mee. Op zijn gelaat lag niets anders dan een neutrale gezichtsuitdrukking, zo zijn gedachtes verborgen houdend voor de buitenwereld. Wat hij ook voor zijn kiezen kon krijgen, hij zou lady Daelorian altijd dankbaar blijven voor de kansen die hem geboden waren. Zijn loyaliteit jegens haar lag hoog. Zonder te spreken klopte de slaaf zachtjes op de deur van de werkkamer, waarna ze deze open deed om Alexander binnen te laten. Hij plaatste een paar grote passen, voordat hij op een gepaste afstand stilhield. ,,Lady of Sundarin," begroette de man haar, gevolgd door een kleine, respectvolle buiginkje. ,,How is your day going so far?" Goed, ze mocht een lady zijn van hogere klasse, echter betekende dat niet dat hij geen oprechte interesse in haar mocht tonen. Tenzij ze het alles behalve goed opvatte. Alexander had zijn rug gerecht, zijn hielen straks langs elkaar. ,,The letter you sended sounded serious. What is it you want me to speak about?"

ma apr 09, 2018 2:03 pm

De stadhoudster stond nu al een aantal jaren aan het hoofd van de stad, maar in die tijd was er nog maar weinig gebeurt. Haar focus had tot nu toe voornamelijk gelegen bij de uitbreiding van de universiteit en het stimuleren van de economie. Dit had ze tot nu toe allemaal succesvol gedaan, maar Daelorian hunkerde naar meer. Hoe je het ook wend of keert, volledig onafhankelijk had ze niet. In principe was er nog iemand die boven haar stond en dat was de koning. Iets wat Daelorian niet altijd even zinde, ondanks dat zijn bemoeienissen minimaal waren. Daelorian had de laatste tijd zitten broeden op een plan en het was nu tijd om daarvoor te voorbereidingen te treffen. Voorbereidingen die uitgevoerd zouden worden door Alexander.

Na enige tijd documenten doorgespit te hebben en aktes ondertekend te hebben hoorde ze voetstappen op de gang. Niet lang daarna werd de deur geopend en stapte de commandeur die de naam Alexander Megalos droeg binnen. De papieren die ze zojuist aan het doorspitten was legde ze netjes terug op tafel, waarna ze rechtop ging zitten in haar stoel. ”Good to see you Alexander,” zei ze enigszins opgetogen. ”Take a seat, there are indeed some serious matters I want to discuss,” zei ze, terwijl ze naar de stoel gebaarde die tegenover haar stond. Daelorian wachtte rustig af tot haar commandeur zijn plaats had ingenomen, alvorens ze verder zou gaan met haar verhaal. ”I haven’t spoken to you in a long time. How are our men doing?” In periodes waarin vrede heerste waren de mannen van de cavalerie zelden nodig. Vaak werden kleine groepen ingezet bij evenementen om de boel in goede banen te laten lopen en de veiligheid van belangrijke personen te waarborgen, maar de taken waarvoor deze mannen waren opgeleid waren al in geen maanden uitgevoerd. Tijd om daar verandering in te brengen.

ma apr 09, 2018 6:17 pm

Een kalme blik scande de ruimte waarin ze zich bevonden, zich realiserend dat hij hier al een geruime tijd niet geweest was. Waarom zou hij ook? Er gebeurde nog minder dan niets. Weinig spanning, weinig interessants. Zo eens in de zoveel tijd liet hij een handjevol mannen de grenzen controleren, hopend smokkelaars of ander gespuis te onderscheppen. Jammer maar helaas trokken ze negen van de tien keer onnodig uit. Met als gevolg dat hier en daar enige ontevredenheid heerste. Ongetwijfeld hadden de mannen genoten van hun langdurige vrijheid, maar dat genot sloeg langzamerhand om in verveling. Keer op keer had Alexander hen moed in moeten praten, om hen te overtuigen te blijven. Hij had valse beloftes gemaakt. Toezeggingen waar hij helemaal geen zeggenschap over had. Het zou niet lang meer duren voordat zijn erewoord wederom in twijfel werd getrokken. En Alexander kon het ze nog niet kwalijk nemen ook.

De vrouwelijke klanken riep zijn blik terug op de schone vrouwe, die haar handen vol leek te hebben aan de grote hoeveelheden papierwerk. Leidinggevende functies leken van buitenaf zo wonderschoon. Rozengeur en maneschijn. Natuurlijk, er zaten voordelen aan. Echter, de nadelen bleven altijd buiten dat perfecte beeld. ,,Thank you for having me," reageerde Alexander civiel, waarna hij op de stoel afstapte waar Daelorian naar had gewenkt. Vreedzaam liet hij zich erop zakken, benieuwd naar wat de Lady meer te vertellen had. Want geïnteresseerd, dat was hij zeker. Ze had zijn vermoedens bevestigd, enkel behield ze de kern voorlopig achter. ,,Times are quiet, there was no need to contact you before, milady." Alexander liet voor enkele seconden een stilte vallen, haar met een ernstige expressie op zijn gelaat aankijkend. ,,Truth being told, most of the men are getting bored. Yes, they enjoyed their free time at first. Making love to their wives, taking care of their kids. But now, as more and more time passed, they're starting to lose their spirit. Some are even speaking of leaving, purely out of frustration." Eens heerste er trots in hun status. Zegevierend voor alles wat ze al bereikt hadden. Dankzij de verdwijning van uitdaging, ebde dat stukje trots steeds verder weg. ,,I, as their commander, can no longer prevend them from going." Geruisloos schoof hij iets naar voren, boog hij zich wat naar de lady toe. ,,Give us a purpose once again, and we will promise you result."

za apr 21, 2018 9:51 pm

Haar ouders waren altijd erg loyaal geweest naar het koninklijk huis. Als er hen iets werd opgedragen, dan deden ze dat ook. Daelorian stond hier echter toch iets anders in en verlangde naar meer vrijheid voor Sundarin. Daarmee zou de stad ook meer mogelijkheden hebben om te groeien. Opstandigheid werd alleen niet erg gewaardeerd. Verraad al helemaal niet. Daelorian had zo haar plannen, maar om die te laten slagen moest ze er voor zorgen dat de risico’s minimaal waren. Het plan moest waterdicht zijn, want mocht er iets uitlekken, dan had dat grote gevolgen.

Alexander liet weten dat de mannen van de Cavalry momenteel best verveeld waren geraakt. Geen wonder, want er was in maanden niets meer gebeurd. Oorlogen leken tot het verleden te horen, maar Daelorian wist dat dat geen reden was om de Cavalry af te schaffen. Het tij kon zomaar keren en dan had ze liever een sterke eenheid paraat staan. Het was bijna haar Alexander smeekte om een nieuw doel voor zijn mannen. Een doel waarbij ze hun kwaliteiten eindelijk tot uiting konden laten komen. ”I have a task for you and your men,” liet ze hem weten. Zelf vond ze het ook hoogtijd dat er wat roering ging komen. Ze hadden al lang genoeg op hun gat gezeten. ”But you have to know that it is not without risk.” Ze wilde zichzelf liever niet voorstellen wat er zou gaan gebeuren als dit ten gehore zou komen bij de verkeerde mensen. Haar leven zou ze dan niet zeker zijn. Daarom moest ze er ook voor zorgen dat er een plan B was in het geval dat het fout ging. ”What are your thoughts about king Larethian and his queen?” Daelorian wilde eerst weten hoe Alexander tegenover het koningskoppel stond. Wellicht was het niet zo handig idee om hem te gebruiken als hij te loyaal was naar Archeon.

The Wars to Come

The Wars to Come

Re: The Wars to Come

Re: The Wars to Come

Re: The Wars to Come

Re: The Wars to Come

Re: The Wars to Come