I Couldn't Wait To See You Again

De winter maakte langzamerhand weer plaats voor de zomer, maar dat betekende nog niet dat je in Falkreath lichtjes gekleed de deur uit kon stappen. Nog steeds was het aan te raden om je goed en dik bepakt aan te kleden. Vooral de nachten en ochtenden konden ijzig koud zijn, maar het was al een hele verandering in vergelijking tot hoe het hier weken geleden aan toe ging. De milderen temperaturen betekenden dat er ook weer meer gevaren werd. Dit was goed te merken aan de drukte die er heerste in de haven. Allerlei lui waren bezig met hun dagelijkse taken rondom de haven. Ondanks dat hij tegenwoordig ook deel uitmaakte van een vloot, was hij niet daarvoor hier. Deze keer was hij hier om zijn zusje weer te zien. De laatste keer dat hij haar gezien had was alweer maanden geleden, en in de tussentijd was er veel gebeurd. Het was even zoeken, maar in de verte zag hij haar staan. Agnar versnelde zijn passen, maar probeerde desondanks zo onopmerkelijk mogelijk zich te verplaatsen door de mensenmenigte. Anna stond met haar rug naar hem toe, wat hem de gelegenheid gaf om haar even te laten schrikken. Eenmaal aangekomen legde hij beide handen op haar schouders, afwachtend op hoe ze zou reageren.

Wellicht had hij de benadering van zijn zusje beter iets anders kunnen aanpakken, want enkele seconden nadat hij zijn handen op zijn schouders gelegd had, voelde hij hoe een vlakke hand recht in zijn gezicht terecht kwam. Niet handig. Al gauw had zijn zusje door dat het niet één of andere vreemdeling was die plotseling van achteren benaderde, maar haar bloedeigen broer. Enkele seconden bleef ze hem geschrokken aankijken, maar ze herstelde zichzelf al snel. Voordat Agnar er zelf erg in had voelde hij hoe zijn zusje haar armen om hem heen sloeg en bijna bovenop hem sprong. Agnar sloot uiteindelijk ook zijn handen om haar heen. Het was fijn om zijn zusje na al die tijd weer terug te zien. Eenmaal uitgeknuffeld vroeg ze waarom hij in Odinsnaam haar zo had laten schrikken. Agnar kon het niet laten om even te grinniken. Zelf had hij ook niet verwacht dat zijn zusje meteen zo agressief zou reageren, maar hij had de klap zeker wel verdiend. ”Ik dacht dat je blij was om mij eindelijk weer terug te zien,” greens hij. Anna had hem een bericht gestuurd voordat ze naar Hillerod vertrokken was, maar een volledige uitleg daarover ontbrak. Wel had ze vermeld dat ze zich eenzaam had gevoeld in Skorravir. Niet iets wat Agnar verwacht had, want als dienstmeisje bij de vrouw van de Jarl had hij toch verwacht dat ze redelijk wat sociale contacten had. ”Vertel mij, wat heeft jou doen besluiten om helemaal hierheen te komen?” luidde dan ook zijn vraag.