Together we are golden

za mei 19, 2018 10:37 pm

Larethian Akesh
As their castles crumble slowly, We watch them fall
The crown slips from heads unworthy, As we gain control

Larethian draaide het diamanten glas gevuld met de gouden vloeistof van links naar rechts. Zijn helblauwe ogen dwalen hierbij gebiologeerd over de gouden vloeistof die in het doorschijnende materiaal was gevangen. Afhankelijk van hoe het licht brak op het oppervlak veranderde de kleur van de substantie. Van een donkere, diepe sintel in een licht bijna honingachtig goud. Het herinnerde hem aan de storm die in zijn brein woede. Op bepaalde dagen dan. Wanneer zijn ogen donkerder kleurden en de storm op zijn zwaarst was. Er waren momenten geweest dat hij zichzelf had meegetrokken in zijn eigen hersenspinsels. Die hij tot een aantal weken geleden had weten weg te drukken, maar die sinds een paar weken de overhand leken te nemen. Niet alleen die had de laatste weken plaats gevonden, ook de ontmoeting met de bard en zijn engelenstem had hij meegemaakt. De jonge man had hem laten voelen hoe hij weer rustig kon worden. Hoe zijn hoofd als het ware leeg werd gezogen en hij de rust weer terug kon vinden. Iets wat hem de laatste dagen alleen maar meer bezig leek te houden. Hij had zijn stem met de rest van het kasteel willen delen aangezien hij een zeker talent bezat, maar aan de andere kant wilde hij die bijzondere stem voor zichzelf houden. Bang om het kwijt te raken, bang om het te verliezen.

Het was dan ook dat hij Silvian weer naar zijn privé vertrekken had gevraagd. En niet allen Sil, Ook zijn geëerde gast was meer dan welkom. De kamer waar hij nu op de comfortabele stoel had plaatsgenomen was niet de kamer waar hij sliep, maar een aparte vleugel die hij naar zijn eigen smaak had weten in te richten. Met zijn eigen gouden decoraties en allerlei spullen die hem aan vroeger deden herinneren. Iets wat hem het leven soms niet makkelijk maakte. Nog steeds lichtelijk afwezig laat hij het glas tussen zijn vingers rollen tot deze naar zijn lippen gebracht werden en hij een slok van de vloeistof nam. Dit zou waarschijnlijk het eerste glas zijn uit de vele glazen die vannacht opgedronken zouden worden. En het kon hem vanavond vrijwel niets schelen.

Sil & Frey

Outfit

zo mei 20, 2018 1:38 pm

if I'm going to die, let it happen

while there is still some of me left

Freyja had de kans met beide handen aangenomen om een meeting van deze avond te verschuiven naar morgenmiddag. Dat alles had ze te danken aan de plotselinge uitnodiging van niemand meer dan de grote gastheer. Met een kleine glimlach waren haar blauwe ogen over de regels gegaan, waarna ze er meteen werk van had gemaakt om haar eigen mensen op de hoogte te brengen dat er iets tussen was gekomen. Het was niet dat ze heel veel deed hier in Archeon, maar dat had haar er niet van weerhouden om te doen waar ze zin in had. En het was geen geheim dat ze liever haar tijd bij een aangenaam gezelschap besteedde dan in een vergadering met haar kapiteins en adviseurs. Uiteindelijk bleef zij de lady, werden de beslissingen door haar gemaakt, iets wat ze op haar eerste dag hier had geleerd.

Het was een warme dag geweest en nadat ze zich had opgefrist in haar kamer had ze een andere jurk aangetrokken. Freyja moest toegeven dat de kleding die de mensen hier in Valyria droegen alles overtroffen. Ze had dan ook al een kleine verzameling bij elkaar gesprokkeld sinds ze in de stad aanwezig was. Deze avond droeg ze een witte jurk met zilveren versieringen die zoals gewoonlijk voor haar gemaakt leek te zijn. Haar rode lokken hingen losjes over haar rug en schouders gedrappeerd terwijl ze haar weg vond door de gangen. Ze vermoedde dat ze uiteindelijk bij de juiste deur was aangekomen en klopte er een aantal keer op. Freyja wachtte op enige reactie, waarna ze de deur opende en naar binnen stapte. Haar ogen gingen de kamer rond en vonden hem al snel. “To what do I owe the pleasure of this invitation, your majesty?” vroeg ze geamuseerd terwijl ze hem afwachtend aankeek.

notes: Outfit

∎ ◣ ◥

ma mei 21, 2018 11:44 am

Na een paar dagen pas, begon hij het idee te krijgen die nare zoute Rhoynar lucht kwijt te zijn geraakt. En allemaal met dank aan zijn bad. Hij had nooit verwacht zulke gelukkige gevoelens te kunnen voelen bij het aanzien van een kuip. Wellicht dat hij er een lied over kon schrijven. Natuurlijk zou hij het woord badkuip niet letterlijk gebruiken. Hij zou gaan zingen over het gevoel dat het bad hem had gegeven, nadat hij uit een minder ideale situatie was gekomen. Hij stapte uit het bad en wikkelde de handdoek om zijn middel. Het volgende ritueel was een lang ritueel van de uiterst zorgvuldige verzorging van zijn haar. Alles wat je je maar kon bedenken, om zijn haar mooi glad en dik te krijgen, Silvian deed het. En het resultaat mocht er wezen. Nu was het tijd voor zijn outfit. Wat zou hij vandaag aan trekken? Hij was uitgenodigd, maar had niet per se de opdracht gekregen om op te treden. Dus hij ging maar gewoon voor chic. Hij ging eigenlijk altijd voor chic. Maar deze keer extra chic. En zodra hij al zijn voorbereidingen had getroffen, werd het tijd om naar een van Larethian’s privévertrekken toe te gaan. Uit automatisme had hij zijn luit meegenomen.

Hij werkte hier, en toch was het weer spannend. Iedere keer als hij aan De Koning dacht kreeg hij er kriebels van. Het hielp natuurlijk ook niet dat hij niet zo goed wist wat precies het plan was van vanavond. Hij besloot van het beste uit te gaan. Dat deed hem namelijk goed voelen. En Silvian koos vrijwel altijd voor de optie hem goed liet voelen. En toen hij eenmaal de gang had bereikt waaraan het desbetreffende privévertrek zich bevond, zag hij een bekend iemand. De roos van het noorden. Wat was hier nu aan de hand? Wat was hij toch een bofkont. Rustig, en met een grote glimlach, liep hij verder. Hij betrad de ruimte echter nog niet. Hij gaf twee nek-buigingen. Eerst naar Larethian. Daarna naar Freya. En hij wachtte tot hij naar binnen werd uitgenodigd. Het was onbeleefd om te spreken tegen royalty, als zij jou nog niet hadden aangesproken. En het was al zeker onbeleefd voor iemand in zijn positie om zomaar naar binnen te stappen.

ma mei 21, 2018 8:16 pm

Larethian Akesh
As their castles crumble slowly, We watch them fall
The crown slips from heads unworthy, As we gain control

Niet alleen de bard wist een vrij speciale plek in zijn brein te bemachtigen. Ook de lady uit het noorden met het vuurrode haar had zijn interesse in zekere zin aan weten te wakkeren. Zijn gedachtes gingen dan ook vlug weer naar haar toe en iet wat afwezig staart hij uit zijn helblauwe ogen. Hij had haar verteld over de eindeloze bloemenvelden die Navarre bezat. De paarse bloemen die bij iedere schakering van het licht leken te veranderen in een nieuwe paarse tint. En de bergketens die koud en kil afstaken tegen het kleurrijke en wonderschone landschap. Niet alleen had hij haar weten te vertellen over dit landschap. Ook had hij haar meegenomen naar het gebied. En met een zekere grijns rond zijn lippen dacht hij terug aan het kleine huis wat hij daarvoor had weten te bemachtigen en de wijn die die avond rijkelijk vloeiden. Kort wist hij met zijn tanden zijn onderlip vast te klemmen, maar deze reactie op zijn gedachten wist al snel een einde te vinden toen het kloppen op de deur hem uit zijn gedachtes trok. Zijn blik wordt daarbij vrijwel direct richting de deur getrokken en een wat schorre Come in. verliet zijn lippen. Nog altijd afwachtend op het teken van leven achter de deur verzet hij zich iets in de stoel. Zijn blik verzacht vrijwel direct bij het zien van de lady haar gelaat En hij kon het niet laten om een subtiele glimlach haar kant op te werpen die vrijwel direct weer weg gedrukt werd toen ze vroeg waar ze zijn uitnodiging aan te danken had. Ze was hier zo goed in. Haar nieuwsgierigheid uiten. Het was sinds het begin iets geweest wat hij aan haar had bewonderd en wat ook een zekere aantrekkingskracht met zich mee had gebracht. I thought you’’d never ask, my lady. beantwoorde hij haar woorden net zo geamuseerd als dat zij ze net zijn kant op had gegooid.

Zijn hand omsluit de armleuning van de stoel terwijl hij zichzelf omhoog werkt en het glas op tafel plaatst. Zijn lange benen banen zich een weg richting de lady waarna hij op een subtiele wijze haar hand weet vast te pakken en een vluchtige kus op de bovenkant van haar hand weet te drukken, maar nog voordat zijn ogen de kans hadden om in die van haar te haken verschijnt er een tweede gezicht ten tonele die een licht plezierige glinstering in zijn ogen wist te ontfutselen. Zijn vingers strijken over die van de lady om uiteindelijk een einde te maken aan hun korte begroeting. Voor een moment laat hij zijn blauwe kijkers over het gelaat van de jonge man strijken om daar uiteindelijk zijn rust punt te vinden en zich langs de lady te werken richting Silvian die zonder iets te zeggen wat ongemakkelijk in de deuropening bleef staan. Welcome, my friend wist hij wat nonchalant over zijn lippen uit te brengen om zijn hand op Sil zijn schouder te plaatsen en zich vervolgens weer richting de lady te draaien. Lady Freyja, I’d like you to meet man with the most unique voice in this kingdom. Lareths blik trok van Silvian zijn gelaat wat plezierig richting de lady die hij met een plezierige grijns rond zijn lippen weer aankeek.

Outfit

di mei 22, 2018 9:56 pm

if I'm going to die, let it happen

while there is still some of me left

Bij het horen van zijn schorre stem had ze de deur geopend en was ze naar binnen gestapt. Haar ogen lichtte iets op bij het zien van de bekende gestalte, die met een glas in zijn ene hand in een stoel zat. Ze vroeg hem waaraan ze deze uitnodiging te danken had, iets waarop ze een vaag antwoord gaf, wat een indicatie was dat hij nog niet van plan was om alles aan haar prijs te geven. Het was iets wat ze niet erg vond, gezien ze meestal toch wel uit wist te vogelen wat zijn bedoelingen waren. De laatste paar weken had ze genoeg tijd met hem gespendeerd om een beeld te hebben van hoe hij in elkaar stak. Tijdens hun korte reis naar Navarre had hij ook vol met verrassingen gezeten. Het lukte haar dan ook nog maar net om een subtiele grijns van haar gezicht te houden. Met een nieuwsgierige blik keek ze hem aan, om toe te kijken hoe hij overeind kwam en hem later toe te staan haar hand beet te pakken. Haar mondhoeken trokken iets omhoog toen ze zijn lippen op de bovenkant van haar hand voelde, maar tijd om nog een opmerking te maken had ze niet, gezien zijn aandacht naar iets anders leek te gaan.

Freyja keek over haar schouder toen de lange man zich een weg langs haar baande, naar een tweede persoon die de ruimte van plan was te betreden. De roodharige lady draaide haar lichaam iets bij en hoorde hoe Larethian de andere man begroette, die ietwat stilletjes in de deuropening was blijven hangen. Ze zag hoe de koning zijn hand op de schouder van de andere man plaatste en deze aan haar voorstelde. Freyja haakte haar blauwe ogen in de bekende kijkers van Silvian, één van de weinige personen hier in Archeon die ze kende. “Silvian, what a surprise seeing you here,” merkte ze enigszins verbaasd op terwijl haar wenkbrauwen iets omhoog waren geschoten. “I didn’t knew the two of you were friends.” Haar blik schoof terug naar Larethian, nog altijd enigszins verbaasd door dit alles. Ze vroeg zich dan ook af of hij hen twee met een reden had uitgenodigd in zijn vertrekken. Haar ogen gingen kort de kamer rond, om te blijven hangen op het glas wat hij eerder op de tafel had geplaatst. “You already started drinking without me? What a disappointment,” merkte ze met een kleine grijns en een knik van haar hoofd op. Het was misschien niet de juiste manier om iemand van zijn status aan te spreken, maar ze had het idee dat het wel prima zou zijn om bepaalde formaliteiten weer achterwege te laten.

notes: Outfit

∎ ◣ ◥

wo mei 23, 2018 10:57 am

Op hem kwam Larethian vandaag over als een kind dat dolblij was dat zijn vriendjes en vriendinnetjes eindelijk gearriveerd waren op zijn verjaardagspartijtje. Natuurlijk, bleef de man zijn hoffelijke zelf. Iets anders dat altijd, en ook vandaag weer, een groot onderdeel van de man was. Was zijn mysterieusheid. Hij had de vraag van Lady Skarsgard opgevangen, zowel als Larethian’s antwoord erop. Als Larethian er tijd in zou steken, zou de man een entertainer van zijn eigen categorie kunnen zijn. En toen.. ‘friend’. Silvian’s geluk liet zich uiten door de glimlach die hij nu op zijn gezicht had. Het had iets.. vasts. Bevestiging was een beter woord. Hij herhaalde het nog eens in zijn hoofd. Vriend. Die hand op zijn schouder maakte het hele gevoel af. Oprechtheid. Dat was wat hij van de man af voelde komen. Of, hij wilde gewoon graag geloven. In ieder geval liet het Silvian heel goed over zichzelf en de hele situatie voelen. “Thank you. Friend.” Het voelde geweldig om te zeggen.

Daarna gingen beide blikken naar de mooiste bloem die je in Falkreath zou kunnen vinden. Silvian verwachtte dat Larethian haar aan hem zou voorstellen. Wat wel grappig was, want eigenlijk kende hij haar al een beetje. Maar.. Zijn ogen werden groot. Hij was degene die werd voorgesteld! Wel heb je ooit! Bescheiden maakte hij nog een nekbuiging naar Freya. Want hij kon even niet op woorden komen. Vervolgens zei Freya iets dat al zijn nervositeit liet wegglijden. Ze was dan wel verbaasd om hem hier te zien, maar ze leek er geen al te groot ding van te maken. Het hielp hem. “What a pleasure seeing you again, My Lady.” Zei hij, om maar eens mee te beginnen. “I feel very lucky to be here with such wonderful people tonight.” Hij keek nog eens opzij naar Larethian met een grote glimlach. Vriend. Vervolgens grapte Freya over dat Larethian al was begonnen met drinken. Oeh, een drankje zou er wel in gaan!

wo mei 23, 2018 6:14 pm

Larethian Akesh
As their castles crumble slowly, We watch them fall
The crown slips from heads unworthy, As we gain control

Zijn gedachten leken continu richting de avond in het huis af te dwalen. Alsof het als een deken rond zijn schouders ruste. Geen zwaar oncomfortabel deken, maar een deken wat hem in zekere zin zijn rust terug leek te geven. De lady had een zekere indruk achtergelaten waar hij niet omheen zou kunnen. En zodra de deur van zijn kamer dan ook opent en hij haar zacht blauwe ogen weer kon aanschouwen leek zijn brein stil te vallen en was er die rust weer. Met gemakt heft hij zichzelf vervolgens uit zijn stoel om haar te begroeten en uiteindelijk Silvian ook te zien staan. Zijn onverdeelde aandacht richtte hij van de lady op Silvian die hij vervolgens tegemoet liep om hem naar binnen te begeleiden. Hij stelde hem vervolgens voor, maar ergens had hij het idee dat die twee elkaar al kende. Haar opmerking liet hem dan ook wat fronzen. Friends, acquaintances, companions .. Call it what you like love. antwoord hij nonchalant terwijl zijn hand langzaam maar zeker weer een weg van Sil zijn schouder vond en hij deze weer langs zijn lichaam liet hangen.

Haar iet wat plagerige opmerking was hem niet ontgaan en hij kon het dan ook niet laten om lichtjes te glimlachen. I had to drink in some courage before I could face the two of you. bromde hij richting de lady terwijl zijn gelaat van haar gezicht af bewoog richting Silvian. But nothing can compete by drinking together. Especially not when you are in good company. Zijn lange lichaam komt weer in beweging terwijl hij zich weer richting de stoelen baant. Deze keer niet om te gaan zitten maar om twee glazen te pakken en op tafel neer te zetten, So, what is it going to be... A champagne for you Silvian and a sweet red wine for the lady? Zijn mondhoeken trokken op in een verwaande grijns en zijn helblauwe ogen vinden zich een weg richting de kast met daarop diverse flessen drank. Van een 40 jaar oude whiskey tot aan de beste champagne in Valyria. Dé champagne die hij Silvian eerder al eens aangeboden had.

Outfit

wo mei 23, 2018 6:59 pm

if I'm going to die, let it happen

while there is still some of me left

Freyja had gedacht dat haar eerste bezoek aan een andere stad heel anders zou zijn. Ze had verwacht dat ze blij zou zijn wanneer ze weer terug naar het noorden zou reizen, om vervolgens met haar metgezellen te praten over de vreemde gebruiken en ongemakkelijke momenten die ze in het zuiden had meegemaakt. Sinds de eerste dag hier had Larethian haar echter met open armen ontvangen. Hij zorgde er op een bepaalde manier voor dat ze zich op haar gemak voelde in Archeon. Bij het horen van zijn stem waren haar gedachten dan ook kort terug geschoten naar hun reisje richting het grensgebied van Navarre. Niet alleen stelde hij haar op haar gemak, maar zorgde er ook nog eens voor dat ze beetje bij beetje de rest van de wereld kreeg te zien. Iets wat niemand anders ooit voor haar had gedaan. Het verbaasde haar ergens dat ze niet de enige genodigde was, maar op een goede manier. Ze kon zich de aangename stem in de bloementuin nog herinneren, die plotseling een lied over haar had gezongen. Hij had een puur hart, een heldere stem, misschien was hij in het algemeen wel zuiverder en onschuldiger dan de lady zelf. Ze was zich ervan bewust dat ook zij haar tekortkomingen had, maar ze was er altijd goed in geweest om dingen te verbergen. Al was het maar de vraag hoelang ze dat nog vol kon houden.

Ze wierp een warme glimlach richting Silvian bij zijn woorden. Vervolgens werd haar aandacht weer naar Larethian getrokken, die antwoord gaf op haar plagerige woorden. “Never thought you, of all people, needed some alcohol to boost your courage.” Het leek erop dat hij van plan was om gezamenlijk iets te drinken, maar ze vroeg zich af of dat de werkelijke reden van de uitnodiging was geweest. Echter hield ze haar mond nog gesloten, gezien ze wist dat hij geen dingen ging verklappen als hij dat niet wilde. Het aanbod van de zoete, rode wijn zorgde ervoor dat ze weer een grijns rond haar lippen toverde en met een langzame pas zocht ze haar weg naar één van de stoelen. “You know me well,” mompelde ze waarna ze neerstreek op het meubelstuk. Met haar slanke vinger veegde ze een lok achter haar oor, om vervolgens een zachte zucht over haar lippen te laten rollen.

notes: Outfit

∎ ◣ ◥

do mei 24, 2018 8:03 pm

Wat was deze man smooth zeg. Hoewel Silvian het niet geheel prettig vond dat hij Freya ‘love’ noemde. Hij had niet zeker geweten of hij echt een kans had gehad bij larethian, maar het idee dat hij eerst had, dat hij nog wel een poging kon doen, had hij wel prettig gevonden. Hij besloot om het te zien als iets dat Larethian gewoon deed om een goede gastheer te zijn. Er was nog niks verloren. Het was op dat moment dat Silvian een beetje verbaasd werd. Moed indrinken? Dit was vast weer een van die mopjes van hem. Echter, vond hij Freya’s opmerking totaal gepast. Hij glimlachte dan ook haar richting op. Ze had iets over zich. Iets waar je gewoon blij van werd. Daarna kwam een opmerking naar hem gericht. Goed gezelschap. “I couldn’t agree with you more, my grace.” Zei hij, gevolgd door een blik van anticipatie. Hij voelde hem al aankomen. En niet alleen door wat Larethian hardop zei. Deze hele avond vroeg om alcohol. Hij plaatste dan ook zijn hand op zijn borst toen Larethian begon over champagne. Hij keek naar Freya, met een een blik dat zei ‘is hij niet geweldig?’ “He remembered my favorite drink, my lady.” Wat schijnbaar ook het geval bleek te zijn voor Freya. Silvian liep ook naar een stoel en plaatste zich aan de tafel. Zijn luit zette hij tegen zijn stoel aan. Hij plaatste zijn handen op zijn schoot en zei: “Well, I’d like to hear all about the things you two have experienced since last time we have spoken.” Deze interesse was reflexmatig voor hem. Hij hield van mensen. De meesten van hen maakten hem blij. En daar haalde hij zijn inspiratie vandaan.

do mei 24, 2018 8:36 pm

Larethian Akesh
As their castles crumble slowly, We watch them fall
The crown slips from heads unworthy, As we gain control

Zodra de dranken waren ingeschonken en Freyja haarzelf op een stoel had geplaatst volgde ook Silvian al snel die zich op de derde stoel plaatse. Met een soepele beweging weet hij de glazen voor ze op tafel neer te zetten en kan het dan niet laten om op Freyja haar woorden te reageren. Every man has his weaknesses, lady Freyja. Even a king. bromde hij terwijl hij het glas gevuld met de gouden vloeistof aan zijn lippen zette en een slok van de alcohol nam. Net zoals dat iedere vrouw zo haar zwakheden had. Hoewel hij vrijwel alleen maar te maken had gehad met zelfverzekerde dames die wisten wat ze precies wilde bereiken in het leven. Met een goedkeurende grijns op zijn lippen laat hij het glas weer zakken en laat zijn vingers over de rand van het kristal glijden. I remember every word anyone ever said to me. That’s part of the burden. met enige focus gaan zijn helblauwe ogen richting Silvian. I cannot do my work right if I forget things or function with a weary mind. hoewel zijn warrige hoofd hem soms wel degelijk in de steek liet. Met name de laatste weken.

Larethian was gesteld op zijn privacy, maar kon het niet laten om zijn blik van Silvian richting Freyja te laten gaan zijn ogen lichten kort op en hij kon een subtiele grijns niet onderdrukken. Waarna hij iet wat slordig zijn keel schraapt en zich weer tot de woorden van Silvian richt. The usual stuff a king does, meetings, arranged parties, discussing things for the better of the country, eating, sleeping oh and I have visit the purple fields of Navarre. zijn ogen gingen gebiologeerd weer richting de gouden vloeistof terwijl hij een lach probeerde te onderdrukken. But I don’t think any of those subjects will fancy your interest, silvian. so, I’d like to know what you are up to these days.zijn ogen bezitten die lichte twinkeling weer terwijl hij zichzelf iets achterover laat zakken in de stoel. Deze avond stond immers in het teken om zo comfortabel mogelijk door te komen.

Outfit

do mei 24, 2018 9:59 pm

if I'm going to die, let it happen

while there is still some of me left

Freyja kon een zachte grinnik niet onderdrukken door de reactie van Silvian. Kort schudde ze haar hoofd, om zichzelf vervolgens verder de kamer in te wanen. Ze was de eerste die het zichzelf comfortabel maakte op één van de stoelen, waarna de andere gast al snel volgde en de gevulde glazen voor hun neus werden gezet. Elke man had zo zijn zwaktes, natuurlijk. Zijzelf had er ook genoeg, meer dan genoeg. Haar gedachten dwaalden iets af toen Larethian erover begon dat hij alles altijd onthield.

Silvian vroeg waar beide de laatste tijd mee bezig waren geweest en het was haar niet ontgaan hoe haar ogen kort die van Larethian vonden. Freyja kon het niet laten om haar mondhoek omhoog te trekken in een lichte grijns, waarna ze het contact weer verbrak en hem het woord liet doen. Nog altijd speelde er een kleine grijns rond haar lippen, maar wist zichzelf uiteindelijk weer in de hand te krijgen en deze te laten vervagen. Ondanks dat er niets mis was met haar linguïstische vermogen was ze er goed in om zichzelf wat naar de achtergrond te verplaatsen. Ze wierp dan ook kort haar blik op Silvian toen deze de wedervraag gesteld kreeg en ze besloot zich voor nu eventjes stil te houden. De roodharige lady bracht het glas wijn omhoog en zette deze aan haar lippen, waarna ze iets achteruit leunde in haar stoel en de zoete drank wat door het glas liet walsen zodra ze deze weer wat omlaag had gebracht.

notes: Outfit

∎ ◣ ◥

wo mei 30, 2018 10:40 am

Hij luisterde aandachtig naar het verhaal van Larethian. Een knikje hier. Een mhm daar. Hoewel het wel een beetje pijn deed om te horen dat de koning zo’n zware lasten had. Het was logisch, maar hij zou het niet allemaal alleen moeten hoeven doen. Silvian besloot om vanavond als doel te stellen beide prachtige mensen hier bij hem aan tafel oprecht te laten glimlachen. Vervolgens ging Larethian in op wat hij verder allemaal gedaan had in de tussentijd. Onze lieve Bard kreeg een beetje het gevoel dat Larethian niet heel veel zin had om er op in te gaan allemaal. Wat ook bevestigd werd door de vraag die teruggekaatst kreeg. En dat was okay. Als iemand iets niet wilde vertellen, ging Silvian die persoon niet dwingen. “Oh Larethian,” Zei hij, vergetend dat dit niet volgens het protocol is. Hij voelde zich gewoon op zijn gemak. “I’ve been traveling to see if I could find inspiration for songs and poëms. My travels brought me to Rhoynar.” Hij ging staan en plaatste zijn hand op zijn borst. Het ging geheel automatisch. “I met the sweetest girl there, who was looking for her father. Sweet Bailee I called her. She was one of those people who I just needed to meet.” Toen trok er een minder vrolijke blik over zijn gezicht. “But I also had my music insulted. “It’s making my ears bleed” He said.” Het was te zien dat het hem pijn deed om te zeggen. Genoeg pijn om hem weer te laten zitten. Hij zocht eerst Freya’s ogen, en daarna die van Larethian op, om zichzelf wat gerust te stellen. “I don’t know if I want to talk about it anymore.” Vervolgens keek hij naar Freya. Hij had hun wandeling door Archeon expres niet genoemd, misschien wilde zij er namelijk wel over vertellen. Of over iets anders. Wie weet. Misschien werd zijn eigen verhaal wel juist het grote verhaal van vanavond. Het lag allemaal open, en dat kon Silvian wel waarderen.

vr jun 01, 2018 12:13 am

Larethian Akesh
As their castles crumble slowly, We watch them fall
The crown slips from heads unworthy, As we gain control

Het werd hem inmiddels duidelijk dat de lady niet van plan was om heel veel los te laten over hun bezoek aan Navarre. Iets waar hij het onderwerp dan ook mee afsloot en Silvian een vraag terugkaatste. Hij was immers nog niet heel lang onderdeel van het kasteel en het interesseerde hem in zekere zin dan ook wat hij zoals deed op een dag. Naast het schrijven van nieuwe nummers die Lareth maar al te graag aan zou willen horen. Zijn stem leek nog altijd een rustgeven effect te hebben op zijn onstuimige geest, Iets waar hij maar al te graag vanaf wilde. Hij laat zijn schouders nog iets naar achteren zakken tegen de rugleuning van de stoel aan en focuste zijn blauwe kijkers weer op silvian die inmiddels druk bezig was met het beschrijven waar hij heen was geweest en welke mensen hij had ontmoet. You've been travelling to Rhoynar.. hmm. Quite the people out there in that country. het kwam er meer uit als een opmerking dan een echte vraag waarna hij nogmaals het glas aan zijn lippen zet en het glas leeg dronk. Zelf was hij een aantal weken geleden nog in Rhoynar geweest waar hij op zoektocht was gegaan naar mensen met verstand. Wat hem op het eerste gezicht vrij onmogelijk leek in de havens waar piraten het meerdendeel van de bevolking overspoelden. En hoewel hij destijds een jongen had gevonden die hem wilde 'helpen' waren ze elkaar uit het oog verloren. En hoe het op dit moment met Rikton ging wist hij niet. Wellicht zou hij hem eens een raaf sturen. Zodra hij uit zijn korte gedachte wordt getrokken struinen zijn blauwe ogen weer over het gelaat van sil. Zijn reactie peilend. And, did you find any inspiration on the dusty streets of Rhoynar? Did the girl gave you any ideas to work with? zijn bovenlichaam werd iets naar voren gebogen zodat hij het glas op tafel plaatste om zich daarna weer terug in de stoel te laten zakken en hem wat vragend aan te kijken. Hij kon zien hoe de blik van sil met de seconde leek te veranderen. Van de altijd glinsterende blik naar een sombere uitstraling die hij nog niet eerder van hem had gezien. You don't have to talk about it if you do not want to. But the door is always open merkte hij in alle eerlijkheid op terwijl hij zijn rug wat rechtte. After all, I asked you both to come her to have a drink and some time off your duties. welke dat dan ook mochten zijn.

Outfit

Together we are golden

Together we are golden

Re: Together we are golden

Re: Together we are golden

Re: Together we are golden

Re: Together we are golden

Re: Together we are golden

Re: Together we are golden

Re: Together we are golden

Re: Together we are golden

Re: Together we are golden

Re: Together we are golden

Re: Together we are golden

Re: Together we are golden

Re: Together we are golden