Ain't it a shame

Het was voor Flynt en zijn lieve dochtertje Elisabeth weer eens tijd om op pad te gaan, want papa had een nieuw paard op het oog dat hij wel zag zitten. Hij had besloten om te paard het ander dier op te gaan halen want als hij heel erg eerlijk was, was hij die dag simpelweg te lui om een dier in te spannen en met de kar te gaan. Hij had ook geen zin om Dominic er voor op te trommelen vermits hij de man een dag vrij gegeven had. Hij wist dat Dom toch ging komen, maar dan pas in de namiddag. Flynt zadelde een grote vos en aaide het paard over de hals. "Kom, jongen, dan heb je straks wat gezelschap." Hij leidde het dier de stal uit en liet hem op het erf stilstaan. "Elly, ben je klaar?" riep hij over het erf heen en uit het hoofdgebouw kwam een negenjarig meisje dat best klein was voor haar leeftijd. Met haar blonde haren en vrolijke snoet leek ze net op haar moeder. Met een glimlach hielp Flynt haar op de vos, waarna hij ook opsteeg en de teugels in zijn handen nam. Met een klikje van zijn tong en de sporen vertrok het paard.

Ze waren al een dik uur onderweg toen Elly begon te klagen dat ze zadelpijn had en dat ze wat wou drinken. Hoewel hij inwendig haar even vervloekte omdat hij verder wou rijden om zijn nieuwe paard op te gaan halen, stemde hij in en liet hij hun rijdier halthouden. Hij steeg af en hielp zijn dochter ook van het paard af. Het meisje dartelde rond terwijl haar vader op een boomstronk ging zitten. Hij gaf haar de drinkfles waarvan zij gretig dronk. "Niet alles, we hebben nog de rest van de reis voor de boeg", sprak hij terwijl hij weer rechtstond om het paard vast te zetten aan een boom. "Ja, papa." Hij knikte naar haar en nam weer plaats op de boomstronk. "Blijf in de buurt en maak me over een kwartiertje wakker, oke?" De man trok zijn pet wat voor zijn ogen en leunde achterover. Hij had 's nachts slecht geslapen. Hij had nachtmerries gehad over zijn overleden vrouw Phoebe en over hoe haar familie zich tegen hem gekeerd had. De man dacht dat zijn ogen sluiten wel een goed idee was. Maar niet te lang! Ze moesten nog verder.

Toen hij wakker werd, trok hij verdwaasd zijn pet van voor zijn ogen uit. Hij keek nog eens rond zich. Ze zaten aan de rand van een bos, het pad liep er vlak naast. Elly zat netjes naast hem, maar had hem niet wakker gemaakt terwijl er minstens al drie kwartier voorbij gegaan was. "Waarom heb je niets gezegd?" vroeg hij haar, en ze haalde haar magere schoudertjes lichtjes op. "Het paard was weg, ik dacht niet dat het nog nut had." Flynt keek haar aan en knipperde met zijn ogen. "Het paard is weg?" Ze knikte. "Ja, hij liep het bos in." Hij haalde diep adem en forceerde zichzelf om kalm te blijven. "In het vervolg maak je me wakker, oké?" Het blond ding knikte opnieuw, en de man liet zich terug op de boomstam vallen. Toen zag hij een figuur naderen. "Hé, heeft u ons paard ergens zien lopen?" vroeg hij aan de figuur, hopend dat die hen de juiste richting uit kon wijzen.

+ Darren

Hij liet niet merken aan zijn dcohtertje dat hij gefrustreerd was door het feit dat ze hem niet wakker gemaakt had toen hun paard zich los had weten te krijgen. Ze zal het ook niet slecht bedoeld hebben, maar hij vond het nog altijd een beetje dom van haar vermits ze normaal best een slim kind was. Waarschijnlijk dacht ze dat ze goed deed door het paard zich te laten verplaatsen op vrije voet. Jammer genoeg zag ze niet in dat dit wou zeggen dat ze dan met zijn tweeën te voet verder moesten gaan, en dat hij een goed paard verloren was. Flynt verzamelde de drinkfles terug en begon op de grond te kijken naar sporen van de hoeven, maar dat was moeilijk doordat Elly rond had zitten springen en dansen terwijl hij sliep. Hij had al bijna spijt van zijn beslissing om zijn dochter mee te nemen. Hij had haar evengoed achter kunnen laten bij Dominic, als hij die geen vrij gegeven zou hebben. Of hij had haar naar zijn moeder kunnen brengen, die hield toch van haar kleindochter. Dan had hij gewoon door kunnen rijden en was er nu helemaal niets aan de hand. Het was een spijtige zaak dat je niet de tijd kon terug draaien.

Toen hij even later vanaf zijn boomstam een man zag naderen, liep hij diens richting uit. Hij vroeg de figuur of die toevallig zijn paard had zien lopen. De ander antwoordde dat die het paard niet gezien had. De paniek nam weer een beetje toe terwijl hij luisterde naar wat de ander nog te zeggen had. Hij vroeg hoelang hij het paard al kwijt was. Flynt draaide zich om naar Elisabeth die ook naar hen toe gelopen was. Hij maakte een gebaar met zijn hoofd dat ze antwoord moest geven. "Tien minuutjes nadat je was gaan zitten." Zuchtend keerde Flynt zich weer richting de man. "Een dik halfuur geleden dus." Hij draaide zich richting het bos en hield een hand boven zijn ogen, hopend dat dit hemeen beter zicht gaf of dat hij zich zo beter kon concentreren. "Nu kan hij overal zijn", sprak de man met de snor.

De man had zijn paard dan wel niet gezien, maar hij leek wel geïnteresseerd in helpen zijn paard terug te vinden. Hij vroeg dan ook wanneer hij zijn paard kwijt geraakt was. Die vraag speelde de vader door aan zijn dochter. Elly zei dat het paard verdwenen was tien minuten nadat Flynt besloten had om even zijn ogen te sluiten. Hij herformuleerde dat door tegen de andere man te zeggen dat dat dus een dik halfuur geleden was. Ook zei hij dat het dier nu overal kon zijn. Zijn ogen spoorde het bos af in de hoop daar ergens een beweging te zien. Gelukkig was het een vos paard en geen zwart dier. Zwart zou moeilijk te vinden zijn in een dichtbegroeid bos. Hij stopte met naar het bos te kijken toen hij terug de stem van de voorbijgangerhoorde. Zijn donkere blik verplaatste Flynt naar de ander. Die vroeg of het dier ergens van schrok en zei dat als het paard gewoon op onderzoek gegaan was, het vast nog wel in de buurt rondliep. Daar had de man een goed punt. "Hij wou een eindje verder gras gaan eten dus had ik de knoop wat losser gemaakt," zei Elly, "en toen trok hij zich los maar ik dacht dat hij wel zou blijven staan omdat hij dat thuis ook altijd doet." Flynt knikte enkele keren en gaf zijn dochter een klopje op de schouder op haar te bedanken voor de informatie. "Ik heb hem het bos in zien wandelen", voegde de blondine er nog aan toe. "Wel, zo te horen is hij niet geschrokken dus dat is toch al een pluspunt. En als Elly hem het bos in heeft zien wandelen, zal hij wel op te sporen zijn", zei Flynt tegen de man. Hij wist niet of de man mee zou helpen zoeken of dat hij zijn wandeling zou voortzetten, dus even wist de oudere man niet goed wat te zeggen of te doen. "Ik denk dat ik en mijn dochter zodadelijk best naar ons paard gaan zoeken als hij nog in de buurt is", sprak hij, waarna hij weer even twijfelde. "Mag ik er van uitgaan dat u ook kennis heeft van paarden, oordelend bij uw vragen?" vroeg hij toen maar, omdat hij toch wel benieuwd was.

Elly had antwoord gegeven op de vraag van de man waarna Flynt haar bedankt had door haar een schouderklopje te geven. Hij was blij om te horen dat het paard enkel op onderzoek uit was, want een geschrokken paard terugvinden zou een stuk moeilijker zijn dan een paard datgewoon wat rond aan het kuieren was. De man knikte kort toen FLynt zei dat hij zodadelijk met zijn dochter op onderzoek zou uit gaan. Hij voelde wel ergens aan dat hij zijn paard terug zou vinden. En zoniet, ooit zou hij weer opduiken en dan zou hij hem vinden ook. De man met de snor vroeg aan de ander of die kennis had van paarden. Die zei dat hij dat wel kon zeggen en vertelde dat hij een fokkerij met volbloeden had bij de rand van de stad. Flynt probeerde zich de fokkerij voor de geest te halen. Hij was redelijk vergeetachtig en had de laatste tijd niet veel contact gehad met andere fokkers, waardoor hij de fokkerijen en de namen van de fokkers wat door elkaar begon te halen of begon te vergeten. Maar het kon wel dat hij wist welke fokkerij van deze man was, maar dat was hij het even kwijt. Voordat de vraag werd teruggespeeld knikte de man als antwoord, en vervolgens knikte Flynt opnieuw als antwoord opde teruggespeelde vraag. "Ja, iets buiten D’auvignon heb ik een fokkerij", zei hij. "Maar nu pas doelbewust bezig, en zo lukt het wel." Flynt had ook niet echt een naam voor zichzelf gemaakt. Hij had zijn fokkerij dan wel al even, maar hij had er nooit echt aan gedacht een status voor zichzelf op te bouwen. Hij was al een goede tien jaar bezig, maar was de laatste jaren pas goed bezig. Met die status opbouwen was hij nu bezig, daarom ook dat hij onderweg was om een paard te gaan kopen. Maar toch zou hij het altijd wat voor zijn plezier blijven doen. Hij haalde nu zijn grootste geld uit paarden verkopen en vond dat ook prima zo. Trainen voor races waren ze nu ook wel mee bezig, maar ze waren nog niet klaar om deel te nemen. Terwijl hij met de jongere man aan het spreken was, liep Elly richting het bos. Ze begon daar de rand van het bos te bekijken in de hoop dat ze het paard van haar vader terug kon vinden voor die klaar was met spreken met de andere man. Toen hij gebries uit het bos hoorde komen, keek hij opzij en zag dat Elisabeth met een hand om de teugel heen een paard uit het bos leidde. "Ik zag beweging in het bos en was gaan kijken", zei ze. Flynt wandelde naar haar toe en nam de teugels over. Meteen controleerde hij het paard op wonden of andere dingen die niet juist leken. Over zijn lichaam heen had hij geen schrammetjes of wonden, dus dat was al goed. Voorzichtig controleerde hij de benen van zijn dier en keek hij of er niets pijnlijks vastzat in de hoeven. Er zat niets in wat er niet in mocht zitten, maar toch peuterde hij een klein takje los, gewoon voor het geval dat. Hij wandelde enkele passen naar de man toe met wie hij zonet nog aan het praten was. "Gezond en wel", zei hij terwijl hij op de hals van het paard klopte."Flynt Northcott, Elisabeth en een nog naamloos dier", stelde de man zichzelf, zijn dochter en het paard voor. "Maar ik zal hem naar u noemen, vermits u toch de moeite wou doen ons te helpen", voegde Flynt er half grappend en met een glimach aan toe.

OOC: wow een beetje een flauwe manier van paard terugvinden mijn excuses!

Hij was aan het vertellen aan de andere man dat hij ook een fokkerij had. Een halve minuut nadat hij de woorden uitgesproken had, kwam van uit het bos zijn dochtertje met het paard aan de teugel vasthoudend. De oudere man ging snel naar het dier toe om het te controleren, en toen dit gebeurd was begaf hij zich weer naar de man. Hij stelde toen - een beetje ongevraagd maar ach, hoe leer je ander mensen kennen? - zichzelf en zijn dochter voor. Hij zei dat hij het paard naar de man zou vernoemen, vermits het dier nog geen naam had. De man zei al grijnzend dat het paard vanaf dan Darren zou heten. Flynt lachte en knikte. Oké, dat was geregeld dan. De man vroeg waarvoor hij zijn paarden fokten. "De races. Dat vindt ik het interessantst, het is tenminste een uitdaging." Vroeger fokte hij gewoon paarden voor het werk, dus stevige, brede paarden. Daar was niets uitdagend aan. Je had gewoon sterke beesten nodig. Maar hij hield toch meer van de snelle, smalle dieren die zich zo mooi over de racebaan heen konden manouvreren. En dat was wel een uitdaging, want het was een kwestie van hetb este uit generaties paarden halen. Daarom was hij op dat moment onderweg naar het paard dat hij ging kopen met Elisabeth. Het was een goede racehengst en hij had hem nodig, voor iemand het in zijn hofd zou halen om er een ruin van te maken. "Jij?"