[Open] Cutting me to the bone

In het zwakke licht van de halve maan bewoog de vrouw zich door de straten van de Valyriaanse stad heen. Haar donkere ogen gingen door de straat, zoekende naar enig teken van leven. Iedereen leek naar bed op dit late uur en ze gaf zichzelf een seintje dat ze haar slag kon slaan. Geruisloos kwam ze uit de schaduwen van de huizen en stak de straat over, waarna ze begon te rommelen aan de deur van de smederij. Als ze genoeg munten op zak had gehad om haar zwaard daar te laten repareren had ze het vast wel gedaan, maar dat was niet het geval, dus zou het op deze manier doen. Binnen een paar minuten had ze de deur geforceerd en glipte ze naar binnen. De deur liet ze op een kier open staan, zodat het zwakke licht van de maan naar binnen scheen en haar zoektocht in het donker wat makkelijker maakte. Met een zucht haalde ze haar beschadigde zwaard uit de schede. De punt was afgebroken, maar het voorwerp was haar al in zoveel situaties van pas gekomen dat ze er niet op zat te wachten het zwaard in zijn geheel te vervangen. Er moest vast een manier zijn waarop ze het kon repareren, of in elk geval het handsvat van het zwaard over kon zetten op een nieuw stuk ijzer. Daar waren wel de juiste benodigdheden voor nodig.. en laten die nu net in de smederij aanwezig zijn.

Het was niet makkelijk om haar weg te vinden in het donker, maar ze had eveneens besloten dat het geen goed idee was om de lichten aan te steken. Dat zou nog meer aandacht trekken dan de deur die op een kier stond. Het vuur zou door de ramen heen zichtbaar zijn voor iedereen in de straat. Daarom vervolgde ze haar weg op de tast, zoekende naar de juiste spullen die ze nodig had voor het repareren van haar wapen. Normaal was ze best discreet met dit soort dingen, maar het zachte gekletter van wat dingen die ze perongeluk op de grond schoof zorgde ervoor dat de haartjes op haar rug overeind trokken. Ze was snel en zou menig ander makkelijk achter zich kunnen laten als ze de benen nam, maar ze wilde haar zwaard gerepareerd hebben. Toen er geen reactie kwam op de herrie die ze had gemaakt ging ze verder, om vervolgens aan de tafel plaats te nemen en haar zwaard erop te leggen, klaar om het proces te beginnen. Haar adem stokte in haar keel toen ze buiten voetstappen hoorde, misschien had iemand de herrie dan toch gehoord.