Witness Me

Het zou niet meer lang duren voordat de Vikings vanuit Skorravir naar Rhoynar zou vertrekken. Het was al redelijk lang geleden sinds hun laatste plundertocht en het was duidelijk te zien dat het grootste deel van de noordelijke krijgers er meer dan zin in had. Ter voorbereiding werd er overdag rigoureus getraind en ’s avonds werden er allerlei dingen besproken onder het genot van een flinke pul bier. Het was misschien wat voorbarig, maar op een bepaalde manier werd de buit al gevierd. Er was nou eenmaal geen twijfel aan mogelijk dat ze weer voet aan wal zouden zetten in Falkreath met handenvol rijkdommen uit verre oorden. Niet alleen hadden ze een hele horde aan Falkreath’s beste krijgers, maar gezien de vrede die door Fallen Skies heerste, was hun aanval ook compleet onverwacht. Het moest wel eindigen in een compleet succes in Tyrr’s ogen. Het hielp dan ook behoorlijk dat hij Jarl Ragnvald blindelings leek te volgen, zonder ooit enige twijfel jegens de man te koesteren. Tot nu toe had hij nog niet fout gezeten.

Een luid gezang was uit de hal afkomstig terwijl bierpullen vrolijk tegen elkaar aan werden geduwd in de zoveelste proost van de avond. De sfeer was ontzettend goed, iets dat niet abnormaal was zo vlak voordat ze uit plunderen zouden gaan. Het had toch altijd iets bitterzoets, wetende dat een deel van de mannen waarmee je nu aan het drinken was niet levend terug zou komen. Toch was Tyrr er niet bang voor. Iedereen die tijdens het gevecht stierf, eindigde immers voor de poorten van Valhalla. De ultieme eer voor iemand zoals hij. Tyrr verwijderde zichzelf even van de ellenlange tafel in het midden van de zaal en liep vervolgens naar buiten om even wat frisse lucht te scheppen. De pul bier had hij nog steeds in zijn hand terwijl hij naar buiten liep. Eenmaal daar keek hij even om zich heen, om zijn ogen vervolgens te laten vallen op iemand die hij al een redelijke tijd niet gezien had. Het aanzicht van de ander bracht direct een grote grijns op zijn gezicht. “Agnar fucking Heglund!” bulderde hij uit, alvorens hij wat klungelig op de ander afstapte om deze een harde klap op zijn schouder te geven. De drank had ondertussen al een redelijk effect gehad. “Where the hell have you been?” Het was te lang geleden en hij was dan ook bijzonder benieuwd met wat voor slap excuus de ander zou komen.

& Agnar

Tyrr voelde zich ongetwijfeld volledig thuis in de volgestampte, luidruchtige kroeg. Er werd constant heen en weer geschreeuwd over onderwerpen die er totaal niet toe deden. Er werd uitbundig commentaar gemaakt over de smaak van het bier, over de voorgevel van de barvrouw en over wie er vanavond iemand naar huis zou nemen. Tyrr zou vanavond graag een vrouwelijke metgezel in zijn bed hebben, maar hij zag het niet voor zich dat hij aan het eind van de nacht nog op zijn eigen benen kon staan. Misschien niet helemaal functioneel en zeker niet verstandig voor een lange reis, maar wat het hem betrof, hoorde het er simpelweg bij. En als iemand waarde hechtte aan traditie, was hij het wel.

De grijns was ondertussen niet van zijn gezicht af te vegen. Het was al een redelijke tijd geleden – te lang geleden – sinds hij Agnar had gezien, al had hij geen idee waarom. De man was een van zijn betere vrienden en ze kenden elkaar al zo lang als Tyrr zich kon heugen. Toch was het de laatste tijd alsof Agnar ineens van de aarde was weggevaagd. Het was niet ongewoon om plotseling iemand te verliezen in Falkreath, er waren immers genoeg manieren om hier het loodje te leggen, maar van Agnar zou hij het niet verwachten. Hij was dan ook wel benieuwd waar de ander al die tijd had uitgehangen. Het antwoord op zijn vraag bleef echter uit. Agnar vertelde hem dat hij een druk man was, een simpele manier om om de kwestie heen te dansen. Zelfs Tyrr kon dat zien. Even trok hij een wenkbrauw omhoog, maar voor nu nam hij genoeg met het antwoord. “I do know,” loog hij dan maar. Hij wilde hun weerzien niet meteen verpesten met zijn eigen nieuwsgierigheid. “You look awfully thirsty. How about a drink with an old friend, eh?” stelde hij voor, terwijl hij een wazig gebaar naar de kroeg maakte. “I’m buying.” Misschien dat Agnar na een paar drankjes wat spraakzamer zou worden.

Natuurlijk vroeg hij zich direct af waar Agnar al die tijd had uitgehangen. Er waren verscheidene mogelijkheden. Misschien had hij het simpelweg enorm druk gehad op de boerderij die hij runde, of met zijn familie. Misschien had hij ondertussen iemand ontmoet, een dame op wie hij onverwachts was gevallen en met wie hij nu ineens wel heel veel tijd spendeerde. Toch had Tyrr verwacht dat hij zijn gezicht in die scenario’s ook nog weleens zou laten zien, maar het contact was de laatste tijd grotendeels uitgebleven. Het moest haast wel iets anders zijn, al had hij geen enkel idee wat. Dat zijn beste vriend overgestapt was naar het hof van Hillerod, zou hij nooit raden.

Tyrr wilde hun weerzien echter niet meteen weer verpesten met een kruisverhoor en zelf stond hij ook wel weer te popelen om de kroeg weer in te gaan. Zoals verwacht leek Agnar geen ‘nee’ te willen zegen tegen enkele liters alcohol. Als hij dat wel gedaan had, had Tyrr zich toch echt zorgen moeten maken. Even kopieerde de oudere man de grijns op het gezicht van de ander, voordat hij zich omdraaide om weer naar de ingang van de kroeg te strompelen. Na alle drank waren zijn bewegingen immers niet meer zo gecoördineerd. Agnar vroeg ondertussen hoe het met hem ging, waarop er een arm over hem heen geslagen werd. Tyrr spiegelde de beweging, half uit affectie, half om enige steun te zoeken tijdens het lopen. “Very well, my friend,” liet hij de ander weten, met een trotse glimlach op zijn gelaat. “I’m joining the Jarl on his raid to Rhoynar.” Om te zeggen dat hij ernaar uitkeek, was een understatement. “You should join too, it’d be good for us to fight side by side.” Hij had geen enkel idee of Agnar wel tijd had voor dat soort dingen, gezien het agrarische leven heel wat tijd vergde. Toch zou er niets beter zijn dan om zijn beste vriend aan zijn zij te hebben tijdens de vele gevechten die zouden komen. Uiteindelijk behaalden ze de bar, waar Tyrr op een luide toon aankondigde dat hij wel twee pullen bier zou kunnen gebruiken. In dit geval was het altijd wel aangenaam om een stem te hebben die overal overheen kwam.

De wereld leek meteen een stuk minder te draaien toen hij het merendeel van zijn gewicht op Agnar liet rusten. Zijn vriend was altijd al een goede steunpaal geweest voor situaties wanneer hij iets te diep in het glaasje had gekeken. Niet te lang, niet te kort. Tyrr kondigde vol trots aan dat hij de Jarl zou vergezellen tijdens de plundertocht en hoopte dan ook niet-zo-subtiel dat Agnar mee zou gaan. Hoewel de man al jarenlang in het agrarische vak had gezeten, was hij de beroerdste niet als het op wapens aankwam. En de Jarl kon wel wat meer zielen gebruiken. Hij kon het ook niet laten om even teleurgesteld naar Agnar te kijken toen deze zei dat hij geen tijd zou hebben. Hij herstelde zich echter weer snel en de kenmerkende grijns van Tyrr verscheen weer op zijn gezicht. “Right, you’re a busy man,” reageerde hij, refererend naar Agnar’s eerdere woorden. Toen ze eenmaal bij de bar stonden, liet Tyrr zijn gewicht daar voor het gemak maar op rusten. Agnar bestelde ondertussen twee drankjes voor ze, maar daarmee zou hij niet aan Tyrr’s nieuwsgierigheid ontkomen. Hij keek zijn beste vriend even grijnzend aan. “Don’t tell me it’s a woman that’s taking up all your time,” zei hij geamuseerd tegen de ander. In dat geval zou hij nog niet eens zo beledigd zijn dat Agnar het al die tijd had laten afweten.

Tyrr staarde even schaapachtig toe terwijl de biertjes op de bar werden gelegd en Agnar ervoor betaalde. Er stond hem iets van bij dat hij aangeboden had om een rondje voor hen tweeën te doen, maar waarschijnlijk had hij al een redelijk deel van zijn budget opgezopen. Voor nu besloot hij zijn mond dan ook maar te houden. Hij zou de volgende twee drankjes wel betalen, als het zover zou komen. Ondertussen werd er een pul naar hem toegeschoven, die hij meteen naar zijn mond bracht om de zoveelste slok bier van vanavond te nemen. De grijns van Agnar bevestigde zijn vermoeden en Tyrr kon het niet laten om hem triomfantelijk aan te kijken. Hij had gewoon gelijk gehad. Desondanks bleef Agnar er vaag over doen. Blijkbaar kon hij niet te veel over haar kwijt en natuurlijk vroeg Tyrr zich af waarom. Hij vernauwde zijn ogen even, maar werd al snel afgeleid door Agnar’s vraag, die eerste een bulderende lach uit hem wist te halen. “I’m the ideal son-in-law of every mother,” liet hij de ander toen weten. Tyrr vond zichzelf een prima gast en ging er in de meeste situaties van uit dat dit ook voor andere mensen gold. Toch bleef het op het romantische vlak vrij stil voor hem. “But in all seriousness,” mompelde hij toen, een stukje minder enthousiast. “I haven’t been as busy as you. Apparently.” Buiten wat losse scharrels was er niets in zijn leven dat serieus leek te worden. Zijn blik was even weer op zijn pul bier gericht, terwijl zijn oogleden bijzonder zwaar begonnen te voelen. Nu Agnar ook iemand leek te hebben, begon de tijd toch duidelijk te dringen.

Agnar’s vraag had hem toch een beetje van zijn stuk weten te brengen. Hij was vrij nieuwsgierig geweest naar wat zijn beste vriend uitgespookt had, maar nu zat hij in gedachten alleen nog maar bij zijn eigen situatie. Normaal schonk hij er niet zoveel waarde aan, maar de tijd begon nu toch wel enigszins te dringen. De meeste mensen van zijn leeftijd waren al lang en breed getrouwd, om maar niet te spreken over een handvol kinderen. Voor hem was dat echter niet weggelegd en Tyrr wist niet precies waarom. Hier en daar had hij weleens een scharrel en soms groeide het uit tot net iets meer, maar echt serieus werd het nooit. Hij forceerde een flauwe glimlach op zijn gezicht toen Agnar hem een hart onder de riem stak door te zeggen dat er wel iemand voor hem was. “She better be,” mompelde hij, waarna hij nog een slok nam van zijn bier. Zijn geduld begon onderhand wel op te raken. Tyrr keek enigszins verbaasd op toen Agnar hem vroeg over kinderen. “Gods, I don’t hope so,” reageerde hij. Het idee dat hij onbedoeld kinderen op de wereld had gezet, stelde hem niet echt gerust. Hij wilde er namelijk wel voor ze zijn als het ooit zo ver kwam. “Don’t tell me that’s what you’ve been doing lately.” Het zou hem eigenlijk niets verbazen als Agnar ineens een stel kleintjes rond had lopen. Dat soort dingen konden namelijk behoorlijk snel gaan.

Het zou hem eerlijk gezegd niets verbazen als hij een bastaardkind of twee had rondlopen. En hetzelfde gold eigenlijk voor Agnar. Het was iets waar hij eigenlijk nooit over nadacht, al vond hij het wel een vervelende gedachte nu hij erbij stil stond. Mocht hij per ongeluk een zoon of dochter op de wereld hebben gezet , dan had hij het namelijk wel graag geweten. Hij had er in dat geval graag voor ze willen zijn. Agnar ging verder over het onderwerp en Tyrr knikte even afwezig. “I suppose,” mompelde hij, waarna hij een slok van zijn bier nam. “There was this whore I was with about half a year ago. She’s with child now,” ging hij bedenkelijk verder. Het zou kunnen, maar met hem waarschijnlijk tien anderen die zich hetzelfde afvroegen. Zijn mondhoek schoof wat omhoog toen Agnar hem liet weten ook wel kinderen te willen. “Someday, my friend,” zei hij vrolijk, terwijl hij de ander een ferme klap op de schouder gaf. “Perhaps this mysterious woman you’re with will bear you some.” Tyrr was er op dit moment namelijk zeer zeker van dat het een romantische relatie was die Agnar’s tijd tegenwoordig volledig opslokte.