Shattered

Ze had het spoor van de vampier van Navarre tot aan een bescheiden dorpje in Falkreath gevolgd. Hij had enkele lichamen op de weg achtergelaten, maar was haar steeds te ver voor geweest voor de vrouw om in te vallen. Kālī had de conclusie genomen dat hij een nieuwe vampier moest zijn, een die nog steeds zoveel honger bezat, dat hij zijn vampirisme niet onder controle leek te kunnen houden. Dat had ze kunnen afleiden van de wonden in de nekken van de slachtoffers. Die waren veel groter dan bij oudere vampieren, die wel enige zelfcontrole hadden. Hij leek er echter geen erg in te hebben om sporen achter te laten, want Kālī wist hem uiteindelijk met gemak te volgen tot het dorp waar ze zich nu in bevond. Ze had zich ergens aan een stel gebouwen neergezet op een bankje, waarna ze haar groene ogen op de bar voor haar had gericht. Ze had hem weten te vinden, nu moest ze nog wachten op een moment waarop ze kon toeslaan. Een waarop even niemand keek en ze hem apart kon krijgen van de rest van de bevolking.

Allison~

De stem van een vrouw trok plots haar aandacht. Twee groene ogen schoten op van het gebouw waar ze op had gefocust, en richtten zich op de persoon die haar had aangesproken. Twee wenkbrauwen richtten zich vragend op, vooral omdat de vrouw blijkbaar had geweten waarom ze hier was - ze werd immers aangesproken met huntress. Maar bij haar volgende woorden gleed er een zucht over de lippen van de roodharige vrouw, waarna ze licht met haar ogen rolde. "And why exactly would I do that?" De toon in de woorden van de blonde vrouw voor haar had serieus geklonken, maar daar trok Kālī zich verder weinig van aan. Ze hield haar blik strak gericht op de nieuwe, onbekende persoon, die blijkbaar iets van haar moest. Was het een familielid van de persoon waarachter ze zelf aan zat? Zo ja, dan moest ze goed oppassen. Die mensen wilden nog wel eens geloven dat er.. nog goedheid zat in een beest zoals dat. Maar iets gaf haar het idee dat, dat het niet was.

De vrouw had een wolf nodig. Een levende wolf, zelfs. Het was niet Kālī's vakgebied om iemand te vangen en levend te houden. Ze ging meestal direct voor de moord, behalve als ze iets nodig had van het wezen in kwestie. En hier stond een vrouw voor haar, die opeens van haar wenstte dat ze al haar taken even opzij zette, om voor haar een wolf te vangen. Hm. "And why would I catch one for you?" Kālī was totaal niet onder de indruk van de verschijning van de vrouw voor haar. Echt groot of indrukwekkend zag de persoon voor haar er ook niet uit en de strenge toon in haar stem deed de vrouw vrij weinig. Met enige alertheid, liet de vrouw haar blik langs de blonde persoon glijden, om weer richting het gebouw van de vampier te kijken. Dit gesprek kwam overduidelijk ongelegen. Ze had haar eigen zaken om af te handelen en ze wilde bovendien ook niet dat de vampier hun gesprek te horen kreeg. Het was over het algemeen immers niet bekend dat ze een huntress was en dat wilde ze graag ook zo houden.

Haar volledige aandacht werd pas getrokken toen de vrouw iets tevoorschijn haalde. Ze had nooit gedacht ooit iemand over een cure te horen spreken, maar hier stond de vrouw; met een syringe in haar hand, waar hoogstwaarschijnlijk volgens haar een middel in zat dat zou helpen. "Are you saying you might have a cure for them? All of them?" Ze hield haar ogen gericht op de syringe die rustig in de hand van de vrouw lag. De volgende full moon was binnenkort al, though, wat het extra lastig ging maken om zo snel mogelijk een wolf te vinden. De vrouw liet haar blik even terug op het gebouw vallen, een lichte zucht rolde over haar lippen. Helaas was de persoon die zij gevolgd had geen weerwolf geweest, maar een vampier. Ze had maar een paar dagen, maar dat moest lukken, niet waar? "I'm not interested in your money." Ze deed dit alles uiteraard niet voor het geld; ze deed dit omdat ze de wereld voor eens en voor altijd wilde afhelpen van deze.. vloek. "I can do it." Ze stond op uit haar zittende positie. "Just tell me where and when you want the wolf and I'll be there with one. Alive." Als de vrouw voor haar echt een cure had.. dan was het het proberen waard. En als het niet lukte.. well.. dan zou Kālī er zelf wel voor zorgen dat de wolf die ze geleverd had niet weer vrij kwam.

De syringe had zeker de vrouw haar aandacht getrokken; het was immers niet iedere dag dat je iemand tegenkwam, die een genezing dacht te hebben voor de ziekte die weerwolven met zich meedroegen. Ze weer mens maken.. was dat niet beter dan ze allemaal uitroeien? Was dat wellicht een doel waar ze beter voor kon vechten dan de complete uitroeiing van het hele soort? Toch bleef de vrouw redelijk skeptisch; een cure voor deze vloek was lastig te vinden en voor hetzelfde geld ging het niet werken. Was het, het waard om deze vampier dan te laten gaan? Well, de kans was zelfs groot dat hij hen al gehoord had en de benen al had genomen, dus ze kon op zijn minst gewoon deze nieuwe taak op zich nemen. Misschien kwam er nog wel iets nuttigs uit, ooit.

"Do you happen to have any wolfsbane on you?" Ze trok haar wenkbrauw licht op; Wolfsbane verdoofde de wolf binnen het mens, wat het voor haar vaak makkelijker maakte om haar klus te klaren. Een moord was makkelijk, maar iemand echt zover brengen naar de plek waar Allison wilde dat ze naartoe liep? Well, daar had ze wat Wolfsbane voor nodig. Een weerwolf was immers niet zo gemakkelijk.. mee te nemen. "Are there any specifics you are looking for as well?" Had ze ideeën over hun slachtoffer? Of was Kali vrij om de eerste de beste weerwolf mee te nemen die ze tegenkwam.

De vrouw had blijkbaar geen Wolfsbane meer bij zich; al het beetje dat ze had, had ze immers in de syringe gestopt. Hmm. "Fair enough." Sprak de vrouw, dan zou ze waarschijnlijk moeten kijken of ze nog snel een van haar mannetjes kon vinden die dat soort spullen verkochten. Er was immers niet veel tijd meer. Ze moest ook nog een weerwolf vinden. Iets wat soms ook niet heel erg gemakkelijk was; een wolf wist zichzelf vaak goed te kunnen verbergen. Gelukkig kende ze wel een paar trucjes om erachter te komen wie een weerwolf was en wie niet. De vrouw merkte op dat het niet veel uitmaakte wie ze meebracht. Zolang het een weerwolf was, was het goed. Alright, dan hoefde ze tenminste niet al te kieskeurig te zijn. De eerste de beste wolf die ze tegenkwam, kon ze dan gewoon naar de vrouw voor haar brengen.

Na kort geknikt te hebben, richtte de vrouw haar blik voor zich uit. "It's probably best you leave, vampires have great hearing and the one I was hunting might have been aware of us." Ze keek kort naar de vrouw. "Best not to stay in this town for too long." En dat waren haar laatste woorden voordat ze zich weg draaide en wegliep. Het was immers niet haar taak om de vreemde vrouw te beschermen en ze was ook niet van plan om nog langer in gesprek te blijven met de vrouw. Ze had dingen om te doen, immers.