Elastic Heart

De chief was bezig met zijn gebruikelijke ronde langs de trainingspleinen bij het kasteel, kijkend hoe de cadetten getraind werden. Als eerste ging hij bij de jongste cadetten kijken die bezig waren met het beheersen van zijn eigen element, vuur. Het zag er goed uit en hij knikte tevreden naar de Mistress. Hierna volgde de andere elementen en de trainingsklassen van acht tot twaalfjaar leken goed te lopen. Vervolgens kwam hij bij de trainingsklassen van twaalf tot zo’n veertien jaar. Dit waren de klassen waarin de basisvechttechnieken werden geoefend. Hieraan zaten niet echt meer strakke leeftijden gebonden, maar meer een soort indicatie van de leeftijden. Mocht je op je dertiende, bijvoorbeeld, de basistechnieken al onder controle hebben, dan ging je door naar de volgende, gevorderde groep. Ook bij deze vier klassen leek het goed te gaan en ging Keaton dus door naar de gevorderde groepen. Keaton bleef staan bij de Earth-Class. Één van de jongens leek het gemunt te hebben op één van de meiden die het moest opnemen tegen twee andere jongens. De jonge met het bruine haar was overduidelijk van plan om het meisje met het korte blonde haar een aarde-stoot te geven in haar rug, zodat de twee jongens waarmee ze trainde haar in elkaar konden maken. De Master zelf was druk bezig met twee andere cadetten uitleg te geven. Keaton wachtte af tot de jongen met het bruine haar aanstalten zou maken om de aard-stoot uit te voeren en op het moment dat hij dat deed, schoot er een bal vuur uit zijn vuist recht tegen de aardblok aan die uit de grond was opgedoemd en spatte uitéén. “Young lad, come here, straight away,” klonk zijn stem. De knul verbleekte en de andere twee stonden ook als aan de grond genageld. Het meisje zelf leek ook te verbleken, maar er was overduidelijk ook dankbaarheid van haar gelaat af te lezen. “Tell me what you were planning to do,” beval de Chief. “I’m sorry Chief, I just wanted to test her alertness,” ratelde de jongen met het bruine haar. De andere twee knikte instemmend, alsof dat de opdracht was. “Is that so?” En toen kwam de master op hem afgelopen. “Chief, what’s going on?” Vroeg de master. Keaton keerde zich tot de master en legde uit was hij had gezien. Vervolgens vroeg hij of het ook de opdracht was geweest om de alertheid te testen, waarvan Keaton natuurlijk al wist dat dit niet zo was. En zo bevestigde de master was hij al wist. “What about that I test your alertness?” stelde Keaton vervolgens voor, waarbij zijn lippen zich ietwat opkrulde tot een grijns en vuur vormde zich al om zijn vuist heen. Hij wilde de knul alleen maar angst toe jagen, wat lukte. “I’m sorry Chief, really,” stamelde hij angstig. Keaton vernauwde zijn ogen en rechtte zijn rug. Vervolgens hief hij zijn hand op en maakte een snelle beweging met zijn hand plat, alsof hij door de lucht heen wilde snijden. Je kon zeggen dat er een mes van vuur langs het gezicht van de jongen heen schoot die bijna omviel toen hij zijn aanval ontweek. “Let this be a lesson, boy.” Hij knikte naar de master en beende weg. Keaton hoorde nog hoe de master tekeerging tegen de jongens en uitlegde hoe het van groot belang was om naar de bevelen van de hogere te luisteren.

Keaton was klaar met zijn ronde bij de jongere cadetten en kwam nu terecht op het plein waar de oudere cadetten werden getraind. Je kon zeggen dat deze klasse bestond uit de finals. De jonge mannen en vrouwen zouden in dit stadium voorbereid worden op het worden van een warrior, een soldier. Hier zullen ze niet alleen meer getraind worden op het gebied van vechten, maar ook leiding en verantwoordelijkheid nemen, taken vervullen zoals de wacht houden en mee gaan op patrouilles. Nu vielen zijn ogen op zijn zus, een eind verderop. Zijn lieve zus, die al zoveel had mee gemaakt. Daarvoor hoefde hij alleen maar te denken aan haar verloofde, nooit geaccepteerd door zijn vader en plots overleden. Naveena had hun vader beschuldigd van de dood op haar verloofde, al betwijfelde Keaton ten zeerste dat zijn vader er ook maar enig rol in had gehad. Zelroth mocht er dan op tegen zijn geweest, nooit zou hij een onschuldige man van het leven beroven. Keaton voelde een gevoel van trots naar zijn zusje in zich opwellen toen hij zag hoe ze een jongeman trainde van zo’n twintig jaar, Luke, dacht hij. Van zijn gelaat was echter niks af te lezen, nee, Keaton was de Chief en straalde die exacte strakheid, hardheid en discipline uit. Hij wende zijn blik van de twee af en keek verder rond. Hij zag een viertal die aan het sparren was, ook nu moest één het tegen alle vier opnemen en dat ging de jongeman goed af. Hij wist zeker dat hij snel genoeg zal aftrainen, hij leek er qua het vechten helemaal klaar voor te zijn. Ja, binnenkort zal Keaton weer meerdere cadetten benoemen tot Illyrian Warriors.

“Scumback?!”

Met een ruk draaide Keaton zijn lichaam om naar het geschreeuw dat de omgeving vulde. En toen zag hij hoe zijn zus de jongen genaamd Luke aanviel. Eerst met een zwaard, die kletterend op de grond viel, vervolgens gooide ze nog een zwaard en al snel begon ze hem aan te vallen met water. Opnieuw ontstond er vuur om zijn handen en zijn lichaam begon sterk te vloeien. Ja, vuur versloeg water, maar Keaton was sterk en hij kon op z’n minst het water vertragen. Daarom stootte hij een grote, hevige bal van vuur in de richting van Naveena’s volgende wateraanval. Zo wist hij de aanval te stoppen en meteen sprong hij dichterbij. “Stop, immediately!” Galmde zijn stem. Intussen had de hele omgeving hun trainingen gestaakt en keken ze toe naar Keaton en Naveena. Voor hij zich tot de jongeman zou wenden, wachtte hij eerst af of Naveena ook echt ophield met de aanvallen.

Keaton wist hoe kwaad Naveena was, kwaad was namelijk nog best zacht uitgedrukt. Keaton had Alexander dan niet gemogen, want wat voor grote broer zou hij zijn als hij de man aardig zou vinden die zijn zus in bed zou willen krijgen? Maar Naveena had wel écht van hem gehouden en, hij gaf het liever niet toe, Alexander ook van haar. Keaton had er enorm veel moeite mee gehad dat Naveena voor een man was gevallen die veel ouder was dan zijzelf was geweest. Hij wist dat het niet meer dan normaal was, maar daarom zag hij het liever niet met zijn zusje gebeuren. En nu was Alexander dood, een gebeurtenis die Keaton nog als de dag van gisteren kon herinneren. Keaton had vanaf een afstand gezien hoe Alexander op de grond was gezakt en de geschokte blik van de man waarmee hij had getraind. Misschien had Keaton wat kunnen doen, maar hij had niet verwacht dat het zo mis kon gaan bij een training. Ernstig gewond? Ja, dat gebeurde wel vaker, maar écht dood? Minder vaak, bijna niet. Keaton was opgestaan en ernaartoe gelopen toen Naveena zich al bij het lichaam van Alexander bevond. Hij had niks kunnen zeggen, alleen kunnen kijken. Andere mensen hielden een respectabele afstand en de trainingspartner van Alexander keek geschokt, stond als aan de grond genageld. Naveena schoot omhoog, begon te schreeuwen en schelden. Als Keaton haar niet had tegen gehouden, was die trainingspartner net als Alexander geëindigd. Hij herinnerde de kracht van Naveena, wanneer zij boos was, was ze écht sterk en dan was ze al een sterke jonge vrouw überhaupt.

De jongen die Alexander nu ook scumback had genoemd had zichzelf in de problemen gebracht. Ergens vond Keaton het niet meer dan logisch dat Naveena zou reageerde en wilde hij haar er zelfs het recht toe geven. Respect tonen voor de doden was niet meer dan normaal. Keaton was dan ook nog niet klaar met die man, maar nu eerst moest hij Naveena bij hem weg zien te krijgen. Naveena was verblind door woede en leek hem niet te herkennen. Ze luisterde dan ook niet naar hem toen hij riep dat ze meteen moesten stoppen en ook de vuurbal had haar niet wakker geschud. Keaton sprintte op ze af, net te laat om de stoot die Luke op zijn kaak ontving te voorkomen.

“I said, stop!” Herhaalde hij, zijn blik was al net zo vurig als de vlammen die zich om zijn vuist heen bevonden. Naveena zette twee stappen naar achteren en Keaton richtte nu zijn heldere ogen op Luke. “I hope you learned your lesson. You should know better than speaking so disrespectfully about the death,” sprak hij fel. “Patch yourself up and get back to training,” beval hij en wuifde de oudere Cadet weg. Hij stapte naar Naveena toe en klapte zijn hand op haar schouder en wenkte haar mee. Hij richtte een felle blik op de toeschouwers, waardoor die snel weg draaide en verder gingen met hun trainingen. “I guess you need to blow some steam off?” Zei hij, niet goed wetend wat anders hij moest zeggen en hij wilde best even duelleren met zijn zus, als ze zich daarna weer beter zou voelen. Maar misschien wilde ze ook gewoon praten en dan zou hij daar ook wel snel genoeg achter komen.

De cadet trok langzaam weg. Hij was overduidelijk geschrokken. Keaton gaf geen verdere aandacht aan de man en keerde zich tot zijn zusje. Hij legde zijn hand op haar schouder en wenkte haar met hem mee. Vervolgens liet hij een strenge blik over de toeschouwers heen glijden. Meteen gingen de toeschouwers verder met trainen. Vervolgens veronderstelde hij dat Naveena het wel even kon gebruiken om wat stoom af te blazen. Naveena had hem gevolgd, tot hij sprak. Ze reageerde met een fluistering, niet wetend wat ze nodig had. Vervolgens kwam de reactie die Keaton al had aan zien komen.

"Maybe I just need you to leave me the hell alone."

Naveena sloeg zijn hand van haar schouder af, waarbij er ijsblokjes ontstonden die vrijwel meteen weer smolten in bijzijn van Keaton. Keaton draaide zich om naar Naveena. Gelukkig waren ze nu een stuk verwijderd van de trainende warriors en cadetten. "Blowing some steam off it is," was zijn enige reactie hier op en hij vernauwde zijn ogen. Hij scande Naveena en sprak verder geen woord meer uit. Ook maakte hij geen aanstalten om weg te gaan. Oh deze woede naar hem toe begreep hij en hij wist waar het vandaan kwam. Maar toen Keaton Naveena had weg gehaald bij het lichaam van Alexander en de dader was dit voor haar eigen bestwil geweest. Het was een ongeluk geweest, het hele incident en de gene die een zwaard door Alexander's borst heen had gestoken was bestraft en had dus geboet. Ongeluk of niet, niemand kwam ongestraft weg als er iemand gedood werd. En hij wist dat Naveena hier nog kwaad om was. Ondanks de vurige woedde die Naveena hem toe schoot bleef hij kalm en beheerst, maar ook alert, aangezien hij niet van plan was om te verdrinken in haar watermagie.