Peace of mind

Kijk, zo nu en dan kon hij nog wel eens onderhandelen. Niet dat hij veel ruimte gaf voor een nee van de andere, maar dat liet hij maar even in het midden. Het tweetal zou elkaar allicht nog wel kunnen helpen misschien verder in de toekomst. Als de andere besloot om in Mother’s Heart te blijven natuurlijk en als hij zelf niet aan zijn einde gebracht zou worden tijdens een van zijn vele uitjes. Bij het horen van de ander zijn naam keek hij bedenkelijk naar de grond. Hij had al vast gesteld dat de andere hier duidelijk niet hoorde. Dat zou iedereen zo kunnen vast stellen uiteindelijk. ‘So, where are you from Mort and maybe more important how did you find your way towards Vanaheim?’ Orion zijn nieuwsgierigheid kwam weer op borrelen. Iets wat al aanwezig was geweest vanaf het eerste moment dat hij Mort had zien staan eigenlijk.

Dat er hier en daar een blik hun richting op kwam negeerde Orion compleet. Hij wist goed genoeg hoe vreemd het oogde, maar hij vertrouwde de man die aan zijn zijde liep. Iets wat hij van enkele personen die hun aanstaarden niet kon zeggen. Maar voor de inwoners van het dorp was het zeker en vast vreemd om een vreemdeling in hun midden te hebben, iemand die zo ongestoord het dorp had kunnen binnen wandelen zonder enige vorm van protest. Iets wat ze te danken hadden aan Lexa en haar open mind set. Vlak voor ze bij de versterkte hut aankwamen stelde Mort hem een vraag waardoor hij kort fronste. Toch besloot hij eerst de huid die voor de ingang van de hut hing opzij te schuiven en naar binnen te wandelen. Orion legde de wapens die om zijn middel hingen op een houten tafel die in de uiterste hoek van de hut stond, waarna hij zich weer wende tot Mort. ‘You know about that hm? Exactly how long have you been around here?’

‘Another continent? Well damnit, here I am still need to make my way to another country.’ Sprak hij hoofdschuddend. Het feit dat Mort de Commander ontmoet had was iets wal heel veel zaken ophelderde dat was zeker een feit. Toch bleef hij nog met een aantal vragen zitten, vooral dan zaken waarom Lexa hem mogelijk zou hebben meegebracht naar hier. Voor welk nut mocht Mort door Mother’s Heart kuieren alsof het zijn woonplaats was? Maar de jongen besloot om die vragen voor zich te houden, hij was hier niet om de ander te ondervragen hoewel het daar wel sterk op begon te lijken. ‘You have to excuse me for all the questions, sometimes I tend to get a little excited.’ Sprak hij met een brede glimlach. Dat moest ook maar meteen volstaan voor vragen die misschien in de toekomst nog boven water zouden komen. Voor nu, was de man echter veilig.

Orion was er nog niet uit of hij hem echt moest vertellen dat hij mee deed. Hoewel dat ook al wel duidelijk genoeg was aan het feit dat hij aan het trainen was maar goed. Als de Commander de ander genoeg vertrouwde om hem zowel over de conclave als the Mother te vertellen dan kon hij uiteindelijk ook wel een tipje van de sluier oplichten. ‘And what is your take on the Mother, as an outsider I mean?’ Zeker en vast een interessante vraag. Als Mort werkelijk al zo veel van de wereld had gezien dan had hij ook al wel een hele hoop geloven mogen ervaren, tenzij hij zich daar natuurlijk volledig buiten hield. ‘But to answer your question, yes I am training for the Conclave.’ Sprak hij rustig terwijl hij naar een van de houten kisten liep die was voorbehouden voor uitrustingen. Al viel zijn oog toch heel even kort op de handelingen van de man, waardoor hij uiteindelijk moest lachen. 'Feel free to look for somethings, but keep it in the same spot. It looks like a mess in here, but there is some structure to it.'

Daar had Mort waarschijnlijk wel gelijk in. Maar Orion wist dat zijn nieuwsgierigheid zo nu en dan ook problematisch werd, dat hij veel te veel vragen ging afvuren op iemand tot hij werkelijk een stomp in zijn gezicht kreeg of iets in die aard. Dat was al vaak genoeg voorgekomen. ‘My people probably won’t be so welcoming of you I assume. They aren’t keen on strangers in these parts, not that that should cloud your judgement. You already got two of us on your side so.’ Sprak Orion lachend. Nee, de anderen zouden hier niet zo vrolijk mee zijn. Zeker ook niet over het feit dat Lexa hem had verteld over enkele van hun gebruiken en hun geloof. Dat kon haar wel eens in een slechte situatie brengen, iets wat zeker niet mocht gebeuren. Een opstand was voor niemand goed. Goedkeurend knikte hij op het antwoord dat de andere gaf. ‘Are you a religious man Mort?’ Die kans leek hem vrij klein, maar evengoed wilde hij het wel graag uit de mond van de ander horen. Als het al zo was, was het zeker ook wel iets waar hij meer over wilde weten.

Kort moest hij lachen om de verbazing van de andere. ‘It became mine yes.’ Antwoorde hij luchtig. Een antwoord waarmee de ander voor nu genoegen moest nemen. Geen van beide zou baten als Orion begon over de dood van zowel zijn ouders als die van de man die voor hem zorgde. Zachtjes schudde hij zijn hoofd. ‘We all have a duty to fulfill towards the mother. This one is part of mine.’ Stelde hij de ander gerust. Nee, het was zeker niet ongewoon voor mensen die hier niet leefde om te snappen dat alles al op een heel jonge leeftijd kon veranderen, en dat het er uiteindelijk niet toe deed of je het wilde doen of niet. Weer grijnsde de jongen even toen Mort een ruim uit een van de kisten aanraakte, het was een metalen riem met metalen punten, stomp natuurlijk maar iets wat je uiteindelijk kon omvormen tot een wapen als het nodig moest zijn. ‘Tell me exactly what you need. I can make you an armor that suits you, eventho it would be a light armor since you aren’t actually a warrior. But that will take a little time tho.’

Orion grijnsde even. Ergens begreep hij niet waarom de andere zo anti buitenstaanders waren of nou ja deels niet. Hij snapte het idee er achter wel. Maar het was tijd dat er wat verandering aan zat te komen, iets wat de stad uiteindelijk misschien ook wel vooruit zou helpen. Lexa was daar perfect mee gestart en hopelijk kon ze daar ook nog even mee doorgaan, het zou een werkje worden van lange duur maar Orion geloofde er in dat het mogelijk was dat de andere ook konden inzien dat er iets goed was aan buitenstaanders, dat deze niet alleen oorlog en dood met zich meebrachten. Maar goed, het was niet aan hem om dit aan te sporen. Orion kon er alleen maar aan helpen door zelf ook iemand als Mort te accepteren, iets wat niet door elke Children zou geaccepteerd worden. Vrienden zou hij er zeker niet mee maken, maar dat zat hem niet dwars.

Geen enkele god die hem zou accepteren. Een kleine frons ontstond op zijn voorhoofd. Dat was een groot statement om te maken. ‘Those are pretty harsh words.’ Sprak hij bedenkelijk. Er moest meer achter schuilen. Mort zou zijn redenen wel hebben om van die mening te zijn. Hem maakte het alleen maar nieuwsgierig naar deze jonge vreemdeling. ‘It was only part of my decision to do this. Normally I wouldn’t, due to circumstances I had to fulfill my duty a little sooner. You see, they kind of love their weapons here.’ Grijnsde hij kort. Oh ja, als er iets was wat hier altijd nodig was dan was het een voorraad aan wapens.

‘It wouldn’t be extra work though, if you need a more fitting one.’ Klonk het op een luchtige toon. Gelukkig legde de man de riem terug op zijn plek voor hij zich er nog aan bezeerde. Het zou nog wel een grappig iets zijn als dat hetgene was waaraan de ander zich zou bezeren. Maar de commander zou het niet op prijs stellen als dat gebeurde in zijn werkplaats. ‘I can perfectly do that if that is all you need. If you want to I can change those leather belts into a thin chain? Works better when you move.’ Glimlachte hij.

Dat iedereen in deze stad een wapen ter beschikking had, zelfs de kleinste kinderen was iets wat velen uiteindelijk angst inboezemde. Een volk dat uiteindelijk zoveel wist van het vechten met wapens, het smeden van wapens en alles wat er bij komt kijken. Mother’s Heart was een plek die op de radar hoorde, was een van de grotere dreigingen. Het feit dat ze er niets mee deden liet hij in het midden. Veel maakte het hem uiteindelijk niet uit of ze in oorlog verkeerden of niet, op dit moment dan toch. ‘It’s our culture.’ Sprak Orion met een brede grimas tot achter zijn oren. Een cultuur waar de kleine jongen uiteindelijk trots op was, daar kwam hij eerlijk voor uit.

Maar goed, momenteel ging het vooral om het repareren van Mort zijn armor. Iets wat hij uiteindelijk zo gepiept had. En nee, dat zei hij niet om op te scheppen het was gewoon een koud kunstje. Uit een van de metalen kisten greep hij een dunne metalen ketting, die spleet hij snel genoeg in een aantal stukken. Beter kon hij ineens al het lederwerk vervangen naar de kettingen. Dat scheelde een heleboel voor later. Als eerste besloot hij de losgesprongen riempjes te vervangen, iets wat hij snel maar oplettend deed. Om daarna te beginnen aan degene die nog in takt waren. Een beetje moeilijker, vooral omdat hij die lederen eerst los moest maken. Hij ging geen materialen verspillen die hij later nog kon gebruiken. ‘That’s that. If you need something else later on, come bang on my door. I’m either here or out there training.’ Grijnsde hij breed.

Hun cultuur bleef iets vreemd voor vele buitenstaanders. Ze snapten niet waarom kinderen trainden voor het vergieten van elkaars bloed, waarom ze niet omgingen met geld, ze begrepen er helemaal niets van. Maar uiteraard was het omgekeerd net zo. Orion was vrij wereldvreemd, hij had nog nooit een voet buiten Vanaheim gezet. Iets wat hij wel jammer vond, maar wie weet waar zijn toekomst hem uiteindelijk heen zou brengen. Maar goed Orion moest even aan het werk. Hij hielp Mort hier graag mee. Uiteindelijk was het voor hem even goed nodig om met bescherming rond te lopen hier, zelf met zijn manier van vechten dat eigenlijk niet bepaald een manier van vechten was.

‘I aim to please, and who knows you might be coming back for more.’ Sprak Orion lachend. Het was een simpele taak die hij met uiterste precisie volbracht. De jongen was altijd precies in zijn werk, hij leverde altijd het best mogelijke werk dat hij kon leveren. 'You still need to learn me some moves. But later, not now. Now I have to go training yet again.’ Glimlachte hij vrolijk naar de man. Orion greep zijn wapens van een van de tafels af en liep vervolgens samen met de andere naar buiten, waar uiteindelijk hun wegen scheidde. Zelf voegde hij zich terug bij de groep kinderen die nog steeds druk bezig waren.