everyone needs cake

De jongen die ze had opgevangen gisteren ochtend was inmiddels weer weg gegaan. Al had ze hem er van verzekerd dat als hij ooit hulp zou nodig hebben hij welkom was bij haar. Haar familie leden zouden daar waarschijnlijk anders over denken, maar voor nu hoefde deze nog niet te weten dat zij een net gebeten weerwolf het huis had binnen gehaald. Enzo zou haar hoofd willen als die er ooit achter kwam dat stond vast. Maar goed, iemand had voor hem moeten zorgen en zij was zijn enigste optie geweest. Rosalie had het geen goed idee gevonden dat hij zo snel al weer was vertrokken, maar ze ging hem ook niet dwingen om te blijven.

Het was de geur van iets dat in de oven stond dat er voor zorgde dat ze vanuit de woonkamer eens een kijkje kwam nemen in de keuken. Alsof haar tante het geweten had dat ze onderweg was, haalde ze er een vers gebakken cake uit. Rose begon gewoon bij het zien van het dessert al meteen te watertanden. Kijk, door haar tante zou ze binnenkort weer noodgedwongen nieuwe kledij nodig hebben. Hoe jammer weer. Toch maakte Rose niet meteen een geluid wat haar komst zou verraden maar bleef ze een beetje twijfelend in de gang staan. Misschien wilde ze wel niet gestoord worden? In tegenstelling tot sommige anderen in de familie kon ze daar wel respect voor opbrengen. Maar de geur die zich begon te verspreiden door het huis zorgde er voor dat ze dat ook maar even overboord gooide. ‘Am I interupting?’ Glimlachte ze vrolijk terwijl ze zelf plaats nam op een van de krukken.