All the light of moon and sun

Het was een lange reis terug geweest, maar eenmaal terug in de schaduwen van Nymmerwell's woud had ze zich weer op haar plek gevoeld, wat toch vreemd was gezien ze zich gebruikelijk nou ook niet thuis voelde hier. Maar als ze lang weg was geweest verwelkomde het oerwoud haar toch zoals geen andere plek dat kon doen. Vanaf hier was de reis naar Aztlan een korte trip die ze met gemak kon maken.

Eenmaal aangekomen in de hoofdstad bracht ze zichzelf met haar tas vol aantekeningen en geschriften naar het paleis. Hoewel ze zichzelf van weinig belang zag, vond ze het wel nuttig genoeg voor haar koningin om te weten dat ze terug was gekomen van haar reis. Ook al was de kleine formaliteit al een berg waar ze lichtelijk tegenop keek.

Met een kort knikje en uitleg aan de wachters stapte ze door, gevolgd door een van de wachters tot aan de grote zaal waar ze haar koningin kon vinden. In stilte bracht ze zichzelf door haar knieeën in een diepe buiging naar de vrouw toe, haar tas tegen haar buik aan drukkende. "Mijn koningin. Ik ben teruggekeerd uit Valyria." Sprak ze even op haar lip bijtende van de duidelijke trilling in haar stem terwijl ze haar ogen naar de grond gericht hielt.

-Zaleera <3

De relatief koele stenen leken een ijskou in haar benen door te dringen. Het was vreemd hoe iemand zoals zij die, ook al normaal stil, altijd met de juiste woorden klaarstond, compleet stil kon vallen bij het aanzicht van de koningin. Ze had niets gehad met de hogere hierachie in Valyria. Het had haar niets gedaan. Zelfs niet denkende aan hoe het ooit afstammelingen van haar koningshuis waren geweest. De Valyrians waren verraders van hun eigen geloof en hun troon. Ze waren net zo laag als ieder ander. Maar de jaguarqueen van Nymmerwell was een godin in zekere woorden. Het feit alleen al dat er ware intresse in haar woorden klonk toen ze vroeg of Alez gevonden had wat ze zocht liet haar hart bonsen in haar keel terwijl ze langzaam haar ogen opnieuw ophief om de vrouw aan te kijken voor enkele seconden voor ze deze opnieuw respectvol neersloeg. "Ja mijn koningin. Ik heb meerdere oude geschriften gevonden die op hun beurt toegevoegd kunnen worden aan onze collectie." Terwijl ze sprak gleed er een kleine glimlach over haar lippen denkende aan de enorme collecties die ze had gevonden en zeker wetende dat dit niet haar enige tripje naar het zandland van Valyria was geweest. Er was nog zoveel meer te leren buiten hun jungles. Zoveel wat nog zo onbekend leek te zijn, maar zo makkelijk te verkrijgen. Vele historische gebeurtenissen die voor ons tot dusverre onbekend waren en van ontschatbare waarde zijn voor de scholing van onze nabestaanden." Terwijl ze langzaam omhoog kwam hielt ze haar schoudertas op die volgepropt zat met de overgenomen geschriften en halve vertalingen. Ze had nog veel werk te doen. Maar het was het allemaal waard. "Als zoveel informatie te verkrijgen is in Valyria alleen. Durf ik niet te dromen wat voor geschriften er te vinden zijn in handelslanden zoals Rhoynar of Falkreath." Ze slikte even en keek weer omlaag. Wetende dat haar stem even uitgeschoten was in vreugde terwijl ze een stapje terug nam. Ze kon haar koningin niet nu al direct vragen of ze naar die landen kon reizen. Daarnaast was een land als Falkreath vele malen gevaarijker dan de zandzee van Valyria. Er zou meer beveiliging mee moeten, Alez kon dat simpelweg niet vragen van haar koningin. Niet zonder verdomd harde bewijzen dat het belangrijk was.

Het gevoel van haar hart die in haar keel bonste was moeilijk te onderdrukken. Het was bijna misselijkmakend terwijl de zenuwen door haar lichaam gierde. Maar ze hielt zichzelf rustig en haar ademhaling onder controle terwijl ze aanhoorde wat de Queen tegen haar te zeggen had. Zodra ze dan ook iets van goedkeuring gaf voor een volgende expeditie schoot haar gezicht weer omhoog. Haar donkere ogen oplichtend bij het horen van de woorden terwijl ze even flink moest slikken zodat haar keel iets minder droog zou aanvoelen.

"Mijn koningin." Stamelde ze terwijl ze zichzelf zwaar moest inhouden van een brede grijns rond haar lippen laten komen terwijl ze iets omhoog kwam om haar aan te kijken met een rechte rug. "Het zou een eer zijn om in uw naam verder te trekken en informatie te verzamelen. Alles ten goede van Aztlan en Nymmerwell natuurlijk." Haar honger naar informatie was enkel in wil voor het goede van haar land. Ze had niets anders om voor te leven dan haar werk en haar koningin. Dus Zaleera zou nooit hoeven te vrezen dat ze de informatie voor andere dingen zou gebruiken dan hun eigen mensen meer over de wereld leren.

Haar bruine ogen bleven even vast gefocust op die van de queen. Terwijl ze haar opnieuw verzekerde dat ze wel degelijk wou dat Alez er op uit zou gaan. De wereld zou onderzoeken en vooral informatie zou terugbrengen die van uiterst belang zou kunnen zijn voor hun land. Gretig knikte de codex writer. Voor een halve seconde bijna vergetende dat ze tegenover haar queen stond voor haar grijns vervaagde en ze diep boog. "Dank u voor het vertrouwen. Ik zal u niet teleurstellen." Verzekerde ze haar direct en keek weer op naar haar. "Waar zou u als eerst willen dat ik heen ga? Falkreath nu het goede weer er weer aankomt om te zien hoe ze daar omgaan met het brengen van de zomer. Of wellicht Vanaheim? Er is zoveel nog onbekend over Vanaheim en vooral Mothers heart. Het zou een eer zijn om dat te kunnen onderzoeken." Ze slikte even te hard van stapel lopende en boog direct snel weer. Wetende dat ze velen malen meer sprak dan dat ze normaal deed. De schuld gevende aan de zenuwen.

Haar Queen had gelijk, de winters in Falkreath waren streng en ze was de bittere kou niet gewend. Sterker nog, ze was niets gewend naast de heerlijke vochtige hitte van Nymmerwell. De droge hitte van Valyria had haar al doen opschrikken. Maar het was een goede realisatie. Het betekende dat ze meer van de wereld zou moeten zien om deze beter te kunnen begrijpen. Het was nu allemaal nog zo onbekend voor haar dat het bijna beangstigend was. Daarom greep ze even haar armen die ze over elkaar had geslagen vast en keek omhoog naar haar Queen. ”Ik zou.. juist graag in de ruwste maanden willen gaan.. Mensen in het noorden leven hun hele leven zo. Hoeveel zou ik kunnen leren in een zomer als winter nog nieteens in aantocht is? Hun manier van leven, voedsel opbergen en verzamelen.. Alles zou zoveel meer druk hebben in de koude maanden van het jaar.. Als u dat goedkeurt natuurlijk.” Ze knikte even hopend dat ze niet te zwaar had opgesproken maar een hoopvolle glinstering bleef in haar ogen. Ze zou nooit tegen de wens van haar queen ingaan. Maar ze kon nog altijd wel hopen.

Het antwoord van haar koningin kwam als een ware geruststelling. Liet haar even diep zuchtend adem halen voor ze snel haar rug rechtte en toeknikte. Natuurlijk wist ze dat de koningin haar nooit zou verbieden. Het was niet aan Zaleera om haar mensen tegen te houden, ook al kon ze ze alleen maar adviseren om niet te gaan. Toch voelde het als een ware geruststelling dat ze het ‘goedkeurde’ dat Alaezna op pad ging.. De reis die ze zou moeten uitstippelen zou meer dan een beetje zwaar worden. Ze zou via Rhoynar en door Vanaheim moeten trekken. Er zou geen wacht zijn die dom genoeg was om met haar mee te gaan zonder directe orders, wat betekende dat ze naar alle waarschijnlijkheid op zichzelf zou zijn. En dan moest ze in Falkreath nog maar welkom geheten worden ook. ”Ik zal zo snel mogelijk een Raaf uitsturen richting Skorravir met een verzoek of ik daar kan blijven. Dank u wel voor uw toestemming mijn koningin.” Sprak ze zorgvuldig terwijl ze boog voor haar en forceerde haar glimlach weg.