Young becomes old

Eens in de zoveel tijd bezocht Eideard één van Vanaheims buurlanden. Hoeveel hij ook van zijn thuisland hield, hij kon niet ontkennen dat het niet erg ontwikkeld was op het gebied van medicijnen en geneeskunde. Het was nu eenmaal een vak wat bleef groeien en uitbreiden, waardoor het nodig was om regelmatig contact te leggen met andere dokters. Dit is de reden waarom hij een dik aantal dagen geleden was vertrokken naar Skørravir, met zijn donkere paard als vervoer. Ebony was een paard dat gewend was aan extreme omstandigheden en Eideard had er vertrouwen in dat zij hem veilig naar zijn plaats van bestemming kon brengen. In de zadeltassen zaten proviand, dekens en goudstukken en hijzelf droeg zijn zwaard en een boog met pijlkoker bij zich - allemaal om zo goed mogelijk door de reis heen te komen.

Eideard kwam uiteindelijk heelhuids aan bij de poorten Skørravir, al droeg hij nu een dikke jas die hem tegen de ergste kou moest beschermen. Hij reed de stad binnen, waarbij hij even overweldigd werd door de grootte en infrastructuur. Het maakte niet uit hoe vaak hij “echte” steden betrad, ze bleven er enorm indrukwekkend uitzien in vergelijking met Mother’s Heart. Zodra hij van de eerste indrukken bekomen was, keek hij om zich heen. Het belangrijkste was nu een herberg vinden waar hij zou kunnen overnachten en zijn paard zou kunnen stallen, maar er leek er niet direct een in de buurt te zijn. Tenminste voor zover hij kon zien, want de – in zijn ogen – enorme stad zorgde ervoor dat hij wat gedesoriënteerd raakte. Hij liet Ebony verder stappen terwijl hij zelf zoekend om zich heen bleef kijken. Al snel kwam hij tot de conclusie dat het waarschijnlijk het beste zou zijn om gewoon aan iemand de weg te vragen, ook al was dat niet bepaald een aanlokkelijk idee. Hij stuurde Ebony dan ook richting de eerste de beste persoon die er rondliep, wat een jongen van een jaar of twaalf moest zijn. "Zeg, jongen," zei Eideard om zijn aandacht te krijgen, terwijl hij zijn paard op een gepaste afstand van de jongen liet stoppen. Hij vervolgde zijn vraag op een wat rustigere toon. "Weet je waar ik hier ergens een goede herberg kan vinden?"