Lost Horizon

za sep 30, 2017 4:34 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Met zijn armen gekruist leunde hij op een halfhoge muur die overkeek op een binnenplaats vlakbij de haven van Brightwater Keep. Over het algemeen werd de locatie gebruikt als trainingsplaats voor allerlei krijgsvormen en vandaag was dan ook niet anders. Asher keek vanaf zijn plekje achter de muur toe naar twee mannen die elkaar trotseerden in een zwaardgevecht. De oefenzwaarden waren bot gemaakt om verwondingen te voorkomen, dus heel spannend was het allemaal niet. Vooral niet omdat je ook duidelijk kon zien dat de twee er eigenlijk geen zin in hadden en nog niet eens half hun best deden. Het was een lullige voorstelling en om eerlijk te zijn, maakte het hem lichtelijk boos.

Waarom hij hier was? Dat er op dit moment in Fallen Skies een algemene vrede heerste, betekende nog niet dat het op zee volkomen veilig was. Piraten waren er vaak alsnog wel te vinden en het kon absoluut geen kwaad om meerdere mensen aan boord te hebben die een beetje konden vechten. Daarnaast was het ook fijn om een capabel iemand met een zwaard achter je te hebben wanneer je de verschillende steden in Fallen Skies bezocht. Je hoefde maar een gestoorde lord of lady tegen te komen die gek genoeg was om een bondgenoot aan te vallen en het zou je je leven kosten. En naar dat soort mensen was hij vandaag op zoek, al bleek het dat ze er eigenlijk niet waren. Hij schraapte zijn keel, luid genoeg om de aandacht van de twee mannen te trekken. “Don’t come in here and waste my fuckin’ time on this shit, would you?” zei hij op kalme toon. De mannen keken hem even schaapachtig aan, niet zeker wetend wat ze nu aan moesten. Asher fronsde. “Fuck off,” riep hij, deze keer bozer en luider dan voorheen. De twee mannen gingen er snel vandoor en Asher draaide zich om, mompelde binnensmonds nog wat over hoe nutteloos ze wel niet waren. Het was tegenwoordig ook niet makkelijk om een capabele man voor de baan te vinden.

OOC; Shay eerst.

za sep 30, 2017 6:36 pm

Haar ellebogen stonden op een muurtje dat de binnenplaats van de haven omringde. Haar handen ondersteunde haar hoofd, dat met een verveelde blik richting de mannen in de binnenplaats keek. Die deden duidelijk hun best niet en hun zwaardgevecht zag er dan ook niet uit. Ze zouden ze moeten schamen, ze zouden het gewone volk zo laten geloven dat er niets meer in zat dan dit. Het was een zielige vertoning, hoe je het ook bekeek. Een man die een eentje verderop stond schraapte zijn keek. Vanuit haar ooghoeken keek Shay zijn kant op. “Don’t come in here and waste my fuckin’ time on this shit, would you?”, sprak de man op een uiterst kalme toon. Hij liet het klinken alsof hij een belangrijk persoon was. Misschien niet het slimste dat je kon doen maar als je zelf genoeg vaardigheden had moest het geen kwaad kunnen. Hij leek haar, mede omdat hij door had dat de twee echt niet goed bezig waren, het persoon dat, dat zelf ook wist. “Fuck off,” riep hij richting het tweetal dat hem nu enkel dom aanstaarde. De twee oefenzwaarden kletterde op de grond en de mannen gingen er meteen vandoor. Wat een zicht. De brunette ging rechtop staan en plaatste een van haar handen terug op het muurtje om haar benen er zo overheen te kunnen zwaaien. Rustig wandelde ze naar een van de twee zwaarden en pakte deze op. "Misschien werkt aanmoediging of een fatsoenlijk voorbeeld beter dan ze weg te jagen," sprak ze luid genoeg voor de man om te horen. Het tweede zwaard pakte ze in haar andere hand op. De dingen waren zo bot dat ze waarschijnlijk beter bruikbaar waren als knuppels dan zwaarden. "Zonder fatsoenlijke motivatie zal men toch weinig doen." Er was op het moment geen oorlog, geen motivatie voor de mannen. Ze waren mentaal niet sterk genoeg om goed door te trainen zonder zo'n drijfveer.

za sep 30, 2017 10:41 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Het leek er niet op dat hij vandaag nieuw personeel zou werven als hij zo naar dit zooitje keek. Als ze toch hun best niet wilden doen, waarom zou hij dan überhaupt de moeite nemen om hier te gaan staan? Alsof hij niks beters te doen had. Nou ja, eigenlijk ook niet. Eigenlijk wachtte hij tot alle goederen die verhandeld moesten worden, verhandeld waren en de benodigde reparaties aan zijn schip verricht waren. Dan zou hij weer verder kunnen naar waar hij echt heen wilde: Isla de Juegas. Maar nee, het had nog enkele dagen nodig en tot dan zou hij zijn tijd hier moeten spenderen. Op hetzelfde stuk land met zijn verschrikking van een vrouw.

Met een frons op zijn gezicht keek hij toe hoe de twee nietsnutten er vandoor gingen en vervolgens staarde hij naar de oefenzwaarden die ze op de grond hadden laten liggen. Moest hij die nu ook nog gaan opruimen? Zijn aandacht werd echter getrokken door een brunette die zich met gemak over het muurtje heen. Eerst dacht hij dat ze hier gewoon was om de boel op te ruimen. Geamuseerd keek hij haar aan terwijl ze de zwaarden een voor een oppakte en suggereerde dat een aanmoedigende tactiek wellicht beter zou werken. De manier waarop ze de zwaarden vasthield, suggereerde dat ze enige ervaring had. Hij leunde weer op het muurtje, deze keer meer naar voren gebogen als teken van zijn eigen interesse. “Je zou denken dat het hebben van een baan enigszins motiverend werkte,” merkte hij op, quasi-teleurgesteld. “Blijkbaar niet.” Hij rechtte zijn rug en werkte zichzelf vervolgens over het muurtje heen. “Jij, daarentegen...” Hij maakte zijn zin niet af, maar stak zijn hand uit naar één van de zwaarden. Het was niet vaak dat hij een vrouw zag vechten, dus nieuwsgierig was hij zeker.

zo okt 01, 2017 5:42 pm

Vanuit haar ooghoeken keek ze de man aan terwijl hij sprak. “Je zou denken dat het hebben van een baan enigszins motiverend werkte,” sprak hij op een wat gemaakt teleurgestelde manier. Shay haalde simpelweg haar schouders een keer op. Blijkbaar was dat niet genoeg aan motivatie voor het tweetal mannen dat de zwaarden enkele momenten geleden in hun handen hadden gehad. “Blijkbaar niet.” De man ging rechtop staan en kwam over het muurtje heen, hij kwam haar kant op gelopen. Ze schatte de kans vrij groot dat de zwaarden aan hem toebehoorde of iets dergelijks. “Jij, daarentegen...” De zin werd niet afgemaakt maar er werd een hand uitgestoken richting een van de zwaarden. De brunette draaide het zwaard in haar hand en liet het naar beneden glijden tot haar vingers het einde vast hielden. Vervolgens stak ze het naar de man uit, zodat hij het heft gemakkelijk kon vastpakken. "Dus ik neem aan dat de bedoeling hier is dat ik een oefenduel ga doen, nu?" sprak ze op een lichtelijk verwarde manier. Ja, ze kon met een zwaard omgaan. Maar dat nam niet weg dat dit haar plaats was. Haar wapenkeuze bestond over het algemeen uit dolken, al was enig vaardigheid met een zwaard wel zo handig wilde je als huurling kunnen werken. Deze man was een stuk ouder dan zij was en had vrij zeker meer ervaring met zwaardvechten. Bovendien was hij hoogstwaarschijnlijk ook wel een stuk sterker dan zij was. Het verschil in geslacht speelde immers ook een rol. Voor een oefengevecht kon het allemaal geen kwaad maar in een echt gevecht zou ze hem niet met een zwaard te lijf gaan.

zo okt 01, 2017 8:53 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Ze was vrij moeilijk te peilen, als je het hem vroeg. Wat ervoor zorgde dat hij ook meteen alles van haar wilde weten. Wie was ze? Waar kwam ze vandaan? Wat deed ze hier? Van wie had ze leren vechten? Voorlopig hield hij zijn mond echter nog maar even, zolang ze gewapend was en hij niet. Toen hij zijn hand uitreikte naar een van de oefenzwaarden, draaide ze het voorwerp op een soepele manier in haar hand en hij pakte het aan. Het was eigenlijk al een tijdje geleden dat hij voor het laatst gevochten had, dus er was een grote kans dat hij een beetje roestig aandeed. Nou ja, dan was dat maar zo. Het was immers vrede en in die tijden waren er maar weinig gevallen waarin je daadwerkelijk je wapen moest trekken. De vreemdelinge vroeg of het de bedoeling was dat ze een oefenduel zouden hebben, waarop Asher even casually zijn schouders ophaalde. “Alleen als je zin hebt,” luidde zijn antwoord. Ze was vrij om te doen en laten wat ze wilde, dus als ze geen zin had, hoefde ze natuurlijk ook niet te vechten. Hij was hier niet om haar tijd te verdoen. Hij nam een aantal passen terug en bekeek het blad van het zwaard even. “Hoe heet je?” was zijn volgende vraag. Het was wel zo handig om de naam van je tegenstander te weten, vooral als ze indruk op je wist te maken.

ma okt 02, 2017 8:51 am

De man haalde enkel zijn schouders op, op haar vraag. Dat was niet veel aan een antwoord. “Alleen als je zin hebt,” sprak de man vervolgens. Ze keek toe hoe hij een paar passen achteruit zette en zijn blik op het zwaard richtte. De dingen waren zo bot als het maar zijn kon. Niet heel lang meer of ze waren niet eens geschikt meer om mee te oefenen. Waarschijnlijk zou het makkelijker zijn om iemand's botten er mee te breken dan om er een snee mee te veroorzaken. “Hoe heet je?” vroeg de man haar. De brunette trok een van haar wenkbrauwen naar hem op. Voor een moment keek ze hem aan. "Is het niet beleeft om eerst jouw eigen naam te geven voor je om die van een ander vraagt?" sprak ze rustig. Ze wisselde het zwaard van hand en draaide er een beetje mee in de lucht om een inschatting te kunnen maken van het gewicht en de lengte. Vervolgens wisselde ze het weer terug naar haar dominante hand. "Maar mijn naam is Shay, wat is de jouwe?" Dan zou ze toch maar het goede voorbeeld gaan geven. Misschien zag ze er in haar huidige kleding er niet al te chique uit, maar dat wilde niet zeggen dat ze geen basis manieren had. Die waren er net zo goed ingestampt bij haar. Ze moest zich immers kunnen mengen in allerlei soorten groepen.

ma okt 02, 2017 4:18 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Het voelde een beetje extra om een zwaard in zijn hand te hebben en vervolgens ook nog een in de schede die om zijn heup hing, maar oké. Het was een oefengevecht en een oefengevecht deed je met oefenzwaarden, helaas. Als kleine test ging hij even met zijn vinger langs het blad van het zwaard en concludeerde vervolgens dat het het meest stompe ding was waarmee hij ooit gevochten had. Een echt zwaard zorgde er direct al voor dat je vinger begon te bloeden, maar bij deze leek dat niet het geval. Hij keek even naar beneden, naar zijn eigen zwaard. Het stuk metaal waar hij zijn eigen vader mee had doorboord. Soms vroeg hij zich af waarom hij het vervloekte ding nog bij zich droeg, maar toen bedacht hij zich dat er met dat wapen nog nooit een gevecht was geweest dat hij had verloren. Anders zou hij hier nu niet zijn.

Toen hij naar de naam van de vreemdeling vroeg, kreeg hij een beetje attitude terug. Ze sprak hem aan op zijn onbeleefdheid, zoals zovelen de laatste tijd leken te doen. Asher keek haar even fronsend aan. Vooral thuis ging hij er vaak al vanuit dat mensen wisten wie hij was, hij bezat immers het eiland waar ze op leefden. Dat deze jonge vrouw het niet wist, vond hij ergens licht beledigend. Aan de andere kant was het ook weleens leuk om voor de verandering niet de stadhouder van Isla de Juegas te zijn. Uiteindelijk stelde ze zich voor als Shay. Niet meer en niet minder. Kort maar krachtig. Hij vroeg zich af of ze niet wilde dat hij haar achternaam wist, of of ze die gewoonweg niet had. “Asher,” antwoordde hij toen op haar vraag. Hij staarde nog even naar beneden, naar het zwaard, en dacht aan alle dingen die hij op dit moment liever zou doen. “Nou, let's go.”

ma okt 02, 2017 5:36 pm

Het duurde even voor de man zich voorstelde. Al was het nog niet echt uitgebreid, het was al wat. “Asher,” was alles geweest wat hij had gezegd. Een enkele voornaam. Of hij zoals zijzelf geen achternaam had, of dat hij deze expres niet vermeldde kon ze enkel gokken. Shay gaf een knikje nadat hij zijn naam had uitgesproken. Als een teken van beleefdheid, als een teken van dankbaarheid. Je mocht het noemen hoe je wilde, het was toch eerder een geconditioneerde reflex. “Nou, let's go.” De brunette pakte het botte zwaard goed vast en ging klaar staan. Ze zou de eerste aanval aan hem overlaten. Simpelweg omdat het precies dat zou zijn wat ze in een echt gevecht ook zou doen. Ze kende zijn kracht niet, zijn vaardigheid niet. Dat zou ze eerst moeten ondervinden, voor ze ook maar het kleinste risico zou nemen. Als assassin was je altijd degene die de eerste en ook enige aanval zou uitvoeren. Als mercenary zat dat allemaal net wat anders. Daarom kon het voor haar ook nogal tegenstrijdig aanvoelen. Al was alles nog wel te overzien in een simpel oefengevecht.

wo okt 04, 2017 1:23 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Ze knikte, wat hem vertelde dat ze waarschijnlijk genoegen nam met zijn naam. Met het kleine beetje informatie dat hij haar had gegeven. Beter van, het zou wel een keer interessant zijn om niet de Lord van Isla de Juegas te zijn, maar gewoon Asher. Toen hij hun oefengevecht startte, ging ze direct in een praktische gevechtshouding staan. Hoe langer hij haar bekeek, hoe zekerder hij ervan werd dat ze tonnen aan ervaring had wat het vechten betrof. Misschien was ze een soldaat geweest ergens. Nu gedeserteerd en op de vlucht, want deserteren was immers bestraft met de doodstraf. Of een huurling. Als het dat laatste was, had Asher wellicht nog wel nut voor haar. Even ademde hij rustig in en weer uit, pakte de greep van het zwaard goed vast, zodat het voorwerp bijna aanvoelde als een extensie van zijn eigen arm. Hij hield haar blik goed in de gaten, om zo te weten naar welke kant ze zou wijken, voordat ze daadwerkelijk bewoog. En toen begon het. Hij haalde op krachtige wijze uit naar de bovenkant van haar romp. Een aanval waarvan hij zeker wist dat ze hem zou kunnen blokkeren, het was immers de allereerste, dus daarna vervolgde hij snel met een uithaal naar beneden. Al die tijd stond hij met zijn rechterzijde naar haar toegekeerd, om hem als doelwit zo klein mogelijk te maken.

wo okt 04, 2017 5:19 pm

De man pakte zijn zwaard stevig vast. Hun ogen kruisten elkaar. Ze hielden elkaar nauw in de gaten. Zoals haar bedoeling was geweest zette de man eerst de aanval in, dat gaf haar de kans om te bekijken hoe sterk haar tegenstander was. Met de nodige moeite ving ze de zware klap van zijn eerste slag op. Hij was sterk, dat mocht duidelijk zijn. Maar wie niet sterk was, moest slim zijn. Zo'n zware, eerste klap kon nooit als een eindigende slag bedoeld worden. Dan zou die anders worden uitgevoerd. Op deze manier zou het eerder zijn om de tegenstander uit balans te brengen, om vervolgens wel een rake klap te kunnen uitdelen. Shay was dan ook recht na het opvangen van zijn zwaard achteruit gesprongen zodat de slag naar haar benen, haar net niet raakte. Zo'n lage zwaai bracht ook nadelen met zich mee, je hoge verdediging werd een stuk opener. Al was aan zijn houding wel te zien dat hij wist wat hij deed. Hij zorgde er voor dat hij schuin naar haar toe stond zodat haar raak oppervlak een stuk kleiner was. Ditmaal was het haar beurt om aan te vallen. Een hoge slag zou hij verwachten en precies daarom zou ze dat ook doen. Of niet. Hoewel ze inzette met een hoge slag gaf ze het zwaard een flinke zwaai naar beneden om hem ongeveer op heuphoogte te raken. Eens kijken hoe dat zou uitpakken.

I'm starting to wonder how often I'll break this topic

do okt 05, 2017 7:35 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

De eerste klap was een feit. Staal kletste tegen staal met het nodige geluid, ze had zijn eerste aanval geblokkeerd, zoals hij al verwacht had. Zijn tweede uithaal wist ze te ontwijken. Even trok hij zijn wenkbrauw op, lichtelijk onder de indruk. Ze was hoogstwaarschijnlijk sneller dan hij, maar dat was om eerlijk te zijn ook niet zo heel moeilijk. En dat hij roestig was, werd hem ook al snel duidelijk. Zodra Shay naar achteren was gesprongen, werd hij alweer verwelkomd door een verraderlijke slag naar zijn heup toe. Nog net op tijd wist Asher zichzelf te corrigeren en zo ving zijn zwaard de klap op, in plaats van zijn bovenbeen. Ergens was hij lichtelijk van stuk gebracht door de snelheid van het hele gevecht, en toen bedacht hij zich dat hij misschien toch wat vaker moest oefenen. Hij liet het blad van zijn zwaard langs het hare glijden en zo wist hij het stuk staal verder van zichzelf te verwijderen. Vervolgens maakte hij een rechtstreekse beweging, richting haar borstbeen. Een vrij fatale plek als je er eenmaal bij kon, maar Asher verwachtte dat ze wederom sneller zou zijn dan hij en zijn aanval zou deflecteren. Maar goed, een aanval was de beste verdediging, als je het hem vroeg.

do okt 05, 2017 8:24 pm

Haar aanval werd zoals verwacht netjes door het zwaard opgevangen. De twee ruwe metalen randen gleden over elkaar. Er was haar een ding op gevallen. De tijd tussen het merken en de beweging van de man. Hij was niet zo snel meer maar zag het allemaal nog wel. Het wees er op dat hij vroeger waarschijnlijk een geweldige vechter was geweest maar de laatste tijd niet zo veel geoefend had. Hij was roestig. Toch gaf hij haar weinig kansen. Meteen kwam er weer een aanval haar kant op. Een van erg dicht bij, recht op haar borstbeen af. Ze had op tijd kunnen verdedigen al scheelde het erg weinig. De kracht achter de stoot en de afstand er achter brachten haar uit evenwicht. Zoals haar geleerd was maakte ze een flinke sprong naar achter om daar haar balans weer te kunnen vinden. Een kleine grijns steek over haar gezicht terwijl ze haar zwaard opnieuw stevig vastpakte. Opnieuw ging ze klaar staan en wachtte ze tot hij weer zou aanvallen. Deze keer zou er wat anders moeten komen dan een klap om krachten te testen dus dat maakte het natuurlijk een stuk leuker.

vr okt 06, 2017 7:10 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Het was lang geleden dat hij voor het laatst had gevochten, nog langer geleden dat hij een tegenstander had gehad waar hij daadwerkelijk aan gewaagd was. Ze was goed in wat ze deed, zoveel was wel duidelijk. Wellicht nog beter dan hijzelf. Vroeger was hij vast geïrriteerd geraakt door het feit dat iemand hem weleens zou kunnen verslaan, vooral wanneer het een vrouw was, maar nu zag hij het als een kans. Een kans om te leren, of zelfs om een nieuw iemand te rekruteren voor zijn vloot. Al had hij zo het gevoel dat deze dame daar geen interesse in zou hebben. Ze leek hem een reiziger. Iemand die de wereld rondtrok en hier en daar baantjes oppikte van verscheiden mensen, om vervolgens weer naar een andere stad te vertrekken. De aanval naar haar borstbeen toe werd op het laatste moment afgeweerd en wederom bewoog ze ruim naar achteren, waardoor hij haar niet meer zou kunnen raken. Nu stonden ze weer tegenover elkaar en Asher keek haar even aan alsof hij onder de indruk was. Want dat was hij ook. Hij liet zijn zwaard even zakken. "Waar heb je dit allemaal geleerd, als ik vragen mag?" Zijn hoof kantelde een beetje uit nieuwsgierigheid. Het was zelden zo dat iemand op deze manier zijn aandacht trok.

vr okt 06, 2017 8:24 pm

De man liet zijn zwaard naast zich zakken zodra de afstand tussen de twee bevestigd was. Haar, je zou het haast instincten kunnen noemen, zeiden haar om haar zwaard hoog te houden. De kans grijpen en toe te slaan met een dodelijke precisie. Die instincten waren nu alleen totaal niet op hun plaats. Dit was geen gevecht om de dood. Ze liet haar zwaard ook zakken. De man wilde wat zeggen of er mee stoppen en dan was het onbeleefd om in een gevechtshouding te blijven staan. "Waar heb je dit allemaal geleerd, als ik vragen mag?" Shay wist een vonkje nieuwsgierigheid uit de man zijn doen te halen. Nieuwsgierigheid kon gevaarlijk zijn in een van haar beroepstakken, in deze gelukkig niet zo heel erg. Toch was het een ingewikkelde vraag. Ze kon moeilijk zeggen dat ze een assassin was. Dat ze haar vaardigheden vooral van haar vader en grootvader had geleerd en nu rondtrok. Dat er weinig werk te vinden was als assassin omdat het geen oorlog was en dat ze daarom noodgedwongen ook huurling was. "Mijn vader, een uit de hand gelopen hobby waar ik uiteindelijk m'n beroep van heb gemaakt," sprak ze rustig waarna ze haar schouders een keer ophaalde. Het was geen leugen al lag de waarheid toch net iets anders dan dit.

zo okt 08, 2017 9:04 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Shay volgde zijn voorbeeld niet echt toen hij zijn zwaard even liet zakken en even was hij ervan overtuigd dat ze deze kans zou grijpen om het hare tegen zijn keel aan te drukken of iets dergelijks. Heel sportief zou het niet zijn, maar winnen was winnen. Uiteindelijk liet ze het stuk metaal toch ietwat naar beneden zakken. Hun gevecht was nog niet bepaald klaar. In tegendeel, hij had het gevoel dat hij nog niet eens de helft van haar vaardigheden had mogen aanschouwen, maar zijn nieuwsgierigheid werd hem de baas. Hij wilde weten waar ze het geleerd had. En hoofdzakelijk, waarom ze de moeite had gedaan. Ze vertelde uiteindelijk op rustige toon dat ze het allemaal van haar vader had. Dat het nu haar beroep was. Het bleef een beetje vaag, wat Asher’s nieuwsgierigheid alleen nog maar meer aanwakkerde. “En wat voor beroep is dat precies?” vroeg hij toen, met een vragende frons op zijn gezicht. Het was altijd makkelijk om hier en daar een huurling te kennen, mocht je jezelf ineens in een conflict werken waarvoor je net niet genoeg mannen had. Of in dit geval, vrouwen. Of misschien was ze wel iets heel anders. Misschien was ze niet meer dan een leraar voor anderen. Of misschien was ze juist een huurmoordenares. In dat geval zou hij wel een drankje met haar willen doen.

Lost Horizon

Lost Horizon

Re: Lost Horizon

Re: Lost Horizon

Re: Lost Horizon

Re: Lost Horizon

Re: Lost Horizon

Re: Lost Horizon

Re: Lost Horizon

Re: Lost Horizon

Re: Lost Horizon

Re: Lost Horizon

Re: Lost Horizon

Re: Lost Horizon

Re: Lost Horizon

Re: Lost Horizon

Re: Lost Horizon