In search for something [Cale]

Zo warm, zo zacht, zo comfortabel was het bed. De zachte lakens die over zijn lichaam lagen, en hoe zijn wang rust vond in het kussen vol veren. Hij had in geen tijden in zon heerlijk bed geslapen. Daarom, toen hij zag dat het tien uur was, draaide hij zich mooi nog even om. Het was namelijk zo dat de geweldige avond met Lestate was geëindigd in bed. Nou, niet zoals je nu denkt, maar hij had een kamer geregeld voor beide. Archie had hem ook nog aangeboden om het geldbedrag te splitsen, of dat hij het terug kon betalen. Alleen.. Lestate had er op gestaan dat hij het voor Archie zou betalen. Archie had niet helemaal begrepen waarom,  en wist ook niet of hij de gast kon vertrouwen. Lestate had alleen gezegd dat wanneer hij Archie om een gunst kon vragen dat hij Archie wist te vinden. God mocht weten wat dat dan was.  Nu was het nog een kwestie van uit bed komen.. Het was ondertussen al twaalf uur geweest toen Archie na een zeer uitgerust slaapje uit bed kwam. Hij douchte zich onder een fatsoenlijke douche en maakte gebruik van de zeep daar. Hij kon zijn baardje scheren met een fatsoenlijk scheermes. Archie keek in de spiegel, wreef over zijn kin om alles na te gaan. Hij keek even naar zichzelf en de vermoeidheid was er nu wel echt vanaf en dat deed hem goed. Even later trok hij zijn kleren weer aan en zette de hoed op die hij vaak aan zijn tas had hangen. Toen hij de kamer uit kwam liep hij even naar de deur waar Lestat sliep. Hij klopte driemaal en wachtte even. Dit een paar seconde later nogmaals. Hieruit op maakte Archie dat Lestat het gebouw al verlaten had, of echt nog sliep, of gewoon de deur niet open wilde doen. Archie haalde zijn schouders op. Okey dan. Hij besloot zijn weg te vervolgen verder naar de stad, deze wilde hij nog even verkennen.

Eenmaal buiten keek Archie om zich heen. De herberg waar hij had geslapen zat in het centrum van de stad, dus de jonge man stapte vrijwel gelijk de drukte in. Archie vroeg zich af hoe hij nu aan geld of iets anders kon komen zodat hij zijn ontbijt bij elkaar kon sprokkelen. Daarom begon hij zijn slenter en dacht even na over wat hij nog in de rugtas had zitten wat misschien ruilbaar was. Zijn goud voor het hert was allang op. Hij had verder ook niet zoveel. Ondertussen voelde hij wel zijn maag knorren en dit werd alleen maar erger toen hij de geuren rook. Hij schrok op uit zijn gedachten toen hij per ongeluk tegen iemand op botste. ''Oh sorry.'' sprak hij verschrikt en keek de persoon aan.