FREMD

De meeste Lords en Ladies verkozen wijn boven ale. De dure wijn uit Sunfall, om specifiek te zijn. Asher had zijn hele leven al ale gedronken, en blijkbaar was hij ook nooit echt gestopt. Het reflecteerde nou niet bepaald zijn status, maar er waren ergere dingen in het leven. Natuurlijk had hij een goed woord over de scheepvaart, het was immers zijn lust en zijn leven. Zijn familie daarentegen was er wat minder blij mee. Hij was soms wel een halfjaar weg, om zijn gezicht een week lang te laten zien en hem vervolgens weer te smeren. Ideaal was het niet. Maar goed, het verdiende prima, dus ze konden eigenlijk niet klagen. Toen hij naar de dame des huizes vroeg, haalde Agnar onwetend zijn schouders op, met het verhaal dat hij hier niet vandaan kwam en zich maar weinig bezighield met de lokale regering hier. Begrijpelijk. Asher knikte en Agnar vroeg waar de vraag vandaan was gekomen. “Ik heb vanavond een afspraak met haar,” liet hij hem weten. Hij nam nog een slok. “Geen idee wat ik me erbij moet voorstellen.” De laatste keer dat hij haar gezien had, was een ontzettend lange tijd geleden. Ze was niet meer geweest dan een kind, of een tiener op zijn meest, en hij had dan ook niet meer dan een glimp van haar opgevangen. Het enige wat hij zich herinnerde, waren haar intens rode haren.

Een meeting met de stadhoudster zelf was niet bepaald gebruikelijk, al kon je altijd om een audiëntie vragen als je echt iets te zeiken had. Meestal werd je in de wat kleinere stadjes dan ook wel gehoord, als het allemaal een beetje mee zat. Ergens vond hij het enigszins vervelend dat Lord Halldor er niet meer was. Zijn overlijden was de hele reden dat hij zichzelf naar het noorden had moeten hijsen, hij kon er immers niet vanuit gaan dat de nieuwe Lady zich aan de overeenkomsten van haar voorganger wilde houden. Hij was liever thuisgebleven. Agnar vertelde hem dat ze vrij jong was, iets dat Asher al wist. Daarbij waren er plannen om haar uit te huwelijken aan een van de zoons van Jarl Ragnvald. Spannend. Er was weinig dat gevaarlijker was dan een verenigd noorden. Een volledig land vol bloeddorstige wilden die ook nog eens samenwerkten. “Ik ben benieuwd,” zei Asher toen, al kwam het er niet bijzonder enthousiast uit. “Ik dacht dat de noorderlingen niet zo dol waren op vrouwen in machtsposities.” Hij kon het natuurlijk ook mis hebben.

Er was een immens contrast tussen Hillerod en Skorravir, zoveel was duidelijk. Terwijl Skorravir zich met een ijzeren greep vasthield aan de ietwat primitieve, noordelijke tradities, had Hillerod er afstand van gedaan en zich zowaar weten te ontwikkelen tot een enigszins beschaafde stad. Ze waren zelfs zo progressief bezig dat ze een vrouw aan de leiding hadden staan. Niet dat hij nou een expert was wat de noordelijke culturen betrof, in tegendeel. Hij kon zich de laatste keer dat hij in Skorravir was eigenlijk niet echt meer herinneren. Misschien was het een idee om binnenkort eens langs te gaan, al stond hij er niet bepaald om te popelen. Zijn opmerking zorgde voor wat gegrinnik bij zijn gesprekspartner, die vervolgens zei dat het eraan lag. Was dat niet altijd een correct antwoord? ‘Het ligt eraan’. De meningen leken in ieder geval gemengd te zijn, wat de nieuwe Lady betrof. Iets dat hij zich wel kon voorstellen. Er waren altijd wat traditionelere zielen die niet bepaald van verandering hielden. Asher grinnikte op zijn beurt toen Agnar vroeg of ze in Rhoynar alleen vrouwen aan de macht hadden. Niet bepaald. "Ik denk niet dat men in Rhoynar veel vooruitstrevender is," antwoordde hij toen eerlijk. Cois had een vrouwelijke leider, maar daar bleef het ook bij. Rhoynar bestond voornamelijk uit zeelui, en die koesterden nog vaak de overtuiging dat vrouwen niet aan de macht hoorden te zijn. "Al denken ze zelf misschien van wel." Vrijheid stond voor veel mensen uit Rhoynar op de eerste plaats, en ze vonden zichzelf dan ook vaak behoorlijk progressief, al wilde de realiteit dat nog wel eens tegenspreken.

Waar de algemene ongelijkheid tussen mannen en vrouwen vandaan kwam, kon Asher je niet echt vertellen. Het was simpelweg altijd al zo geweest. Best bijzonder, gezien hij in zijn leven meerdere vrouwen had ontmoet die uiterst capabel waren in wat ze deden. Wellicht capabeler dan hun mannelijke wederhelften. In Rhoynar was dat idee nog niet zo saillant. Voornamelijk omdat het grootste deel van het land op de scheepvaart draaide, iets dat traditioneel gezien voornamelijk over werd gelaten aan mannen. Vandaar dat het ook mannen waren die in de rangen omhoogklommen en zichzelf uiteindelijk tot kapiteins, handelaren en stadhouders wisten te benoemen. Vooral in Isla de Juegas vond je vrouwen bijna alleen maar in taveernes en bordelen. Asher grinnikte wat geamuseerd toen Agnar hem vroeg wat hij van vrouwen in machtsposities vond. Het was een behoorlijk geladen onderwerp, vooral omdat hij er morgen een ging ontmoeten. “Zorgwekkend,” liet hij Agnar vervolgens weten. “Hoe meer er zijn, hoe duidelijker het wordt dat ze beter zijn in hun taken dan mannen.” Hij had genoeg vrouwen ontmoet die konden doen wat hij deed, al dan niet beter. Daarbij leken ze ook tien keer verantwoordelijker te zijn, misschien wel omdat ze iets meer te bewijzen hadden.

Als het erop aan kwam, verschilden mannen en vrouwen helemaal niet zo veel van elkaar. Leiderschapskwaliteiten verschilden per individu, niet zozeer per geslacht. Agnar grinnikte even op het antwoord dat Asher, waarop Asher zelf nog een slok van zijn ale nam. Ondanks het feit dat hij absoluut niks had tegen vrouwen in machtsposities, leek het hem toch beter om ze geen plek te geven op de bemanning van zijn schip. Grotendeels voor hun eigen welzijn. Vooral de onderste rangen van de crew bestonden meestal niet aan de meest moreel hoogstaande mannen. Vaak genoeg hadden ze een crimineel verleden, en zodra ze een aantal weken vastzaten op het houten gevaarte, begonnen ze bepaalde driften te krijgen. Het soort behoeftes dat ze op iedere aanwezige vrouw zouden uitoefenen, of ze nou wilde of niet. Het liefst zou Asher ze dat besparen. Agnar grapte dat ze de wereld nog weleens over konden nemen, waarop het Asher’s beurt was om te grinniken. Misschien wel. Er waren al redelijk wat steden die onder leiding stonden van vrouwen, en welvarend waren ze zeker. Agnar legde vervolgens de nadruk op de noordelijke vrouwen. “Ik vrees dat ik daar niet helemaal bekend mee ben,” liet Asher hem vervolgens weten. Hij wilde hem wel op zijn woord geloven, maar ervaringsdeskundige was hij op dit gebied niet echt. Misschien dat daar na vanavond verandering in zou komen.

De gezinssamenstelling in Rhoynar was over het algemeen vrij traditioneel gebleven. De meeste vrouwen zochten eventueel een man op, kregen kinderen, en leefden hun levens, terwijl hun mannen ergens op zee zaten. Hier en daar waren er vrouwen die tegen de stroom in zwommen, die zelf handelaren of kapers wilden worden. Hier en daar waren er wel kapiteins die vrouwen aannamen, dus konden ze daar terecht. Het overige aantal kwam terecht als serveerster in een herberg of bar, of als courtisane in een bordeel. Een vrij smalle selectie van carrièremogelijkheden, als je er zo over nadacht. Toen Asher de ander liet weten nog niet bekend te zijn met de vrouwelijke populatie van het noorden, vroeg Agnar of hij nog geen bordeel had bezorgd. Asher greens even. Ze waren nog niet zo lang geleden gearriveerd en hij voelde toch een zekere obligatie om zijn crew mee te helpen met het aanmeren en uitladen van het schip. “Ik dacht dat ik eerst de boel eens wat zou verkennen,” liet hij de ander weten. Het was al een flinke tijd geleden dat hij hier geweest was, en al was er niet heel veel veranderd, hij was het merendeel van de stad al weer vergeten. “Maar als je nog goede suggesties hebt, ik luister.” Een bordeel was niet iets dat je via het mechanisme van vallen en opstaan wilde selecteren. Het liefst ging je meteen naar de beste van de stad, en op dit moment wist hij niet welke dat moest zijn. Een beetje hulp was dan ook welkom.

Stiekem was hij er wel een beetje klaar mee. Elke keer was hij slechts een tweetal weken thuis, voordat de vloot er weer op uit ging naar een of ander ver gelegen oord. Hij had stiekem wel behoefte aan een korte vakantie, die hij natuurlijk op Isla de Juegas zou uitzitten. Met wie hij zijn tijd zou spenderen, wist hij ook wel. Zoiets was echter niet voor hem weggelegd. De vloot hing grotendeels van hem af en hij kon het zich niet veroorloven om ineens te verdwijnen. Helaas. Dus tot die tijd bleef hij maar braaf doorwerken, tot hij er op een gegeven moment bij neer zou vallen.

Het was ook wel weer typisch dat het eerste gebouw waarin hij beland was een taveerne was. Alcohol stond kennelijk hoger op zijn lijstje van prioriteiten dan alle andere dingen. De meeste zeelui snakten na weken op zee toch wel naar vers water en eten dat niet al lang over de datum was. De rest zocht direct naar vrouwelijk gezelschap. Het lag er maar net aan waar je zin in had. Toen Asher vroeg waar hij moest zijn, mocht hij behoefte hebben aan iets van dat kaliber, antwoordde Agnar dat de courtisanes hier niks aan hem verdienden. Hij verkoos Skorravir boven Hillerod, wat dat soort dingen betrof. “Goed om te weten,” zei Asher met een knikje. Skorravir was niet echt een plek waar hij vaak kwam. Grotendeels vanwege de niet-zo-praktische ligging van de stad. “Misschien dat ik nog een kleine omweg moet maken als we teruggaan.” Hij had geen idee of het het waard was. De meeste bemanningsleden wilden tegen het einde aan ook wel weer graag naar huis, dus hij had zo het gevoel dat ze Skorravir hoe dan ook over zouden slaan.