Pearly White

Pearly White

Het bleek maar weer dat een goede naam meer voorstelde dat je zou denken. Iedereen in Skorravir en ook daarbuiten wist wie de Staekars waren en wat voor rol zij speelden. Zijn naam viel daarbij in het niet. Natuurlijk waren er vast wel wat mensen die de familie Heglund kende, maar de naam had toch niet zoveel draagvlak als die van Staekar. Toch wist de Jarl precies wie hij was geweest toen hij zijn volledige naam had prijsgegeven. Dit had hij te danken aan zijn vader, die de Jarl en zijn familie altijd trouw gediend had.
Ondertussen was het tweetal onderweg naar het onderkomen van de Jarl. Deze viel eigenlijk in het niet als je het vergeleek met die van Hillerod, maar Agnar wist dat deze twee Vikingsteden sowieso verschilden als dag en nacht. Skorravir bestond uit kleine huisjes die vaak gemaakt waren van hout, terwijl grote stenen complexen in Hillerod overheersten. Hij had zijn ogen uit gekeken toen hij het onderkomen van de Lady van Hillerod had bezocht.
Agnar bleef stilstaan voor het gebouw waar ze hoogstwaarschijnlijk in moesten. ”Na jou,” sprak hij, terwijl hij met zijn hand gebaarde naar de ingang. Het was niet alleen een handeling die hij deed om galant over te komen, maar hij wilde ook niet zomaar ergens binnenstappen. Sowieso kon je jezelf afvragen hoe verstandig dit idee was. Toch had hij zich laten verleiden. Delaney was immers een beeldschone dame waar je geen nee tegen kon zeggen.

Pearly White

Daar stond hij dan. Op een plek waar hij nooit had verwacht dat hij zou komen, de keuken van de Jarl. Wat deed hij hier ook in vredesnaam en waarom? Om Delaney te pleasen? Dat was wel duidelijk. Het was overduidelijk dat ze wist dat ze de macht had. De ruimte was leeg, dus dat scheelde. Het zou allemaal een stuk ongemakkelijker worden als er pottenkijkers bij waren. Dan was de kans groter dat de Jarl dit uitstapje van zijn dochter en hem te horen zou krijgen.

Agnar legde zijn spullen neer en begon te zoeken naar een pot die hij op het vuur kon doen. In eerste instantie wilde hij Delaney vragen, maar het leek hem verstandiger dat hij zelf op onderzoek uit ging. Uiteindelijk wist hij ergens iets te vinden wat erop leek. ”Water?” Hij had al even rondgekeken, maar hij had nog niet kunnen ontdekken waar hij water kon vinden, maar Delaney wist hier vast meer van.

Pearly White

Binnen no time kwam Delaney aanzetten met een kan vol water die hij kon gebruiken bij het bereiden van zijn soepje. ”Bedankt,” zei hij, terwijl hij de kan van haar overnam. Ondertussen had hij een soort van vuurtje weten te maken, waarop hij zijn kookkunsten de vrije loop kon laten. Je kon gerust zeggen dat hij nu al spijt van dit idee had, want wat hoopte hij hier eigenlijk mee te bereiken? Vooral toen hij Delaney nogmaals benadrukte dat ze niet kon wachten op zijn creatie zakte zijn moet in zijn schoenen. De soep was te doen, maar voldeed vast en zeker niet aan de standaard die Delaney had. ”Weet je wat,” begon hij toen. ”Als jij mij nou helpt?” Als het dan uit zou lopen op een verpeste brei, dan was hij in ieder geval niet de enige die daar verantwoordelijkheid voor droeg. Bovendien kon hij dan ook zien uit wat voor hout Delaney gesneden was. Het was natuurlijk nog de vraag of ze hem überhaupt wel mee wilde assisteren.

Pearly White

Even bestond er lichte twijfel of hij er wel goed aan deed om haar te vragen om mee te helpen, maar toen er een grijns op het gezicht van de jarl’s dochter verscheen en ze instemde om hem mee te helpen verdween die twijfel. Ze vroeg waar ze hem mee kon helpen. Eigenlijk was het allemaal vrij simpel en was één paar handen meer dan genoeg, maar om in zijn eentje bezig te zijn vond hij ietwat te ongemakkelijk. Bovendien als het allemaal toch in de soep zou lopen dan lag de schuld niet alleen bij hem. ”Je mag mij helpen snijden.” Eerst moesten die groenten in kleine stukken worden gesneden voordat ze de pan in konden. ”Hoe vertrouwd is het om jou een mes te geven?” grapte hij. Op een één of andere manier voelde hij zich bij vlagen meer op zijn gemak dan hij had gedacht. Dit nam niet weg dat hij nog steeds in een vreemde situatie zat.