welcome
Fallen Skies is een 'high fantasy Textbased-RPG' die zich afspeelt in een mytische wereld vol wonderlijke wezens, monsters en magie. Het land verdeeld onder zes koningkrijken is altijd bewegend en beïnvloedbaar. Het kan zomaar zijn dat jij de held wordt van het gehele land of misschien zelfs de grootste terreur die Fallen Skies ooit meegemaakt heeft. Alles is mogelijk in deze gevaarlijk mooie wereld. En niets is gek genoeg.
map
season
De ondraaglijke hitte kan maar één ding betekenen. Zomer is in het land. En met regen dat over geheel Fallen Skies uitblijft ziet het er niet goed uit voor de boeren en minderbedeelden.
current event
Een onbekende ziekte teistert Fallen Skies. Niemand blijkt veilig te zijn voor de verwoestende dood die Queen Dacosta meegenomen lijkt te hebben. Is er een mogelijkheid om te overleven, of is iedereen ter dood veroordeeld?
staff
List of the current city rulers: click here
Account switch
Gebruikersnaam


Wachtwoord

credits
©2017 Fallen Skies staat onder leiding van het team en wordt ondersteund door Actieforum. Alle teksten, beelden, codes en plotlijnen zijn auteursrechtelijk beschermt door de desbetreffende eigenaar.

Vorige onderwerpGa naar benedenVolgende onderwerp
Athena Reagan
Athena Reagan
Member
Real name : SnowFlake
Aantal berichten : 200
IC posts : 57

Character sheet
Age: unknown
Occupation: Assassin - Huntress
Residence : the forest of everywhere

Let the game begin Empty Let the game begin

di jan 16, 2018 1:47 pm
Het was laat in de nacht. De omgeving was rustig. Het enige wat te horen was, was de zee die tegen de rotsen kletsen. De maan scheen hoog in de donkere nacht, vergezelt met de ontelbare sterren.  Dit was het perfecte moment om te kunnen genieten van alles om je heen. Er waren dan ook maar weinig mensen, die nu nog wakker bleven. Athena was dan weer een van die weinig mensen. De rosharige dame hield van de stilte en rust. Het donker dat verlicht werd door de vele sterren en de maan. De jonge dame hield dan weer niet van steden. het was er altijd veel te druk en luidruchtig. Men zou zelden een moment vinden waar het rustig  zou zijn. athena zat neer op een van de vele daken, waar haar benen over de rand hingen. Een timber wolf vergezelde zich naast haar, al liggen met zijn kop op zijn poten rustend. “your getting to big Hades” sprak ze in een zachte stem. Het beest in vermomming was nog niet een van de oudste, waardoor hij nog bleef groeien. Hierdoor reikte hij ondertussen al iets hoger dan haar heup.

Achter nog enkele minuten langer te staren naar de donkere lucht, stond ze recht. “Let’s finish this, so we can go home” De wolf naast haar gromde zachtjes, haast onhoorbaar voor het menselijk oor. Met een soepele beweging, duwde ze zichzelf van het dak af om elegant op de grond te belanden. De wolf volgde kort na haar. Athena liep door verschillende donkere straten, vooraleer ze zich eindelijk voor het huis bevond. “ Keep watch” humde ze. Met een glimlach keek ze naar de volledige transformatie van Hades. De snuit van de eens wolf, rekte zich langer uit in de vorm van een lange bek met scherpe tanden. Het was haast te vergelijken met dat van een krokodil, maar iets kleiner. De poten rekten zich ook uit waar er dan een grote klauw uitgroeide. Het vacht was volledig verdwenen, in de plaats was het een lijkbleke vel. Twee grote schubben groeide uit de rug, waar een lava leek in te zitten. Iedereen zou  het een afschuwelijk beest noemen. Athena daarin tegen vond hades een prachtig wezen. Een wezen van hell. Het reusachtig wezen dat zeker een half mens groter was dan Athena zelf, kroop met gemak het gebouw op. Het bleef zijwaarts aan het gebouw hangen terwijl zijn kop de omgeving in de gaten hield.  Zijn lange staart krulde zich rond de middel van Athena, om haar dan zo omhoog te heffen tot het eerste verdiep raam.

De twee waren een perfect team. Zonder woorden konden ze in sync met elkaar omgaan. Een simpel blik, een simpel beweging en beide wisten wat te doen. Het raam was op een kier,waardoor ze zo simpelweg binnen kon sluipen. Achter dat de rosharige veilig binnen was, kromp hij zichzelf waardoor hij makkelijk binnen geraakte. Eenmaal ook binnen ging hij weer naar zijn normale grote, het wezen nam hierdoor dan wel grotendeels de kamer in beslag. Meteen bestudeerde Athena de kamer. Het geluk was aan haar kant, want ze stond al in de slaapkamer van haar slachtoffer. Met onhoorbare stappen begaf ze zich naast het bed van de slapende vrouw. Naast haar lag een man, hoogstwaarschijnlijk haar echtgenoot. Zo stil mogelijk legde ze een hand op de mond van de jonge vrouw. De ogen van de blondine schoten open, voor dat ze om hulp kon schreeuwen werd haar keel soepel en genadeloos open gesneden. Bloed spetterde langs alle kanten, haar , Hades en de muren werden ermee bedekt. De man was hierdoor dan waarschijnlijk ook wakker door geworden. Het voordeel was volledig aan Athena haar kant. Ze was sterker en klaar wakker. Iets dat de oudere man niet was. In een fractie van een seconde schoot ze vooruit. Met een elleboogstoot tegen zijn maag, boog te man voorover. Waar hij nog hapte naar lucht, drukte Athena hem neer. Met een hand op zijn mond sneed ze simpel ook zijn keel door. Het bloed schoot net als de vrouw overal neer.

Met een diepe zucht greep ze het oor van de dode man vast. Dit sneed ze van het lichaam af als bewijs voor haar opdrachtgever.“Or job is done.” sprak ze tegen het gigantische beest. “You got luck the room is so big that you can fit” Grinnikend keek ze Hades aan, het beest zelf zweeg om haar humor. Voor ze er een opmerking kon opgeven, bewoog Hades en stond half over Athena in een beschermende vorm. “Ah…” Zuchtend draaide de jonge dame zich om, om zo begroet te worden met een jongeman. De felrode ogen keken diep in de ogen van de jonge man, zover dat ging met zijn grote natuurlijk. Met een reusachtige brul, maakte het wezen duidelijk dat de man niet dichter mocht komen. “Jeez Hades, why don’t you just wake the whole city!” met een berispende toon bracht ze haar hand tegen zijn poot, om zich dan zo naar de indringer te richten. “Your to late, I got him already” grijnzend keek ze de jongeman aan. Ze kon niet veel zien in het donker, toch wist ze dat hij knap was. Donker haar en donkere ogen. Niet iemand die snel zou opvallen op dit uur. zij daarentegen weer wel. Ros kleurige haar en gifgroene ogen dat in de nacht leken te gloeien. “I hope you don’t have the same employer” Het was een vraag, al was het niet duidelijk. De zin was zo simpel en rustig gesteld, dat naast Hades niemand zou zien dat ze volledig geïrriteerd was met de gedachten. “I hate being underestimated” Zuchtte ze schouderophalend.
Love the screams
//



RINZLER

Hades full form: https://imgur.com/k9essGQ
Rinzler
Rinzler
Member
Real name : Saf
Aantal berichten : 96
IC posts : 30

Character sheet
Age: 24
Occupation: Manhunter / Raider
Residence : Navarre

Let the game begin Empty Re: Let the game begin

vr jan 19, 2018 1:15 pm






Gekletter van een paar hoeven galmde door de uitgestorven straten. Een schimmel merrie dat draafde met ruime passen werd haast opgelicht door de heldere maan. Haar lange witte manen dansten mee op het ritme van haar pas. Alsof er een spookpaard door de stad heen reisde. Een spookpaard, bereden door een zwart geklede ruiter. In tegenstelling van zijn ros, viel hij totaal niet op in het duister. De bruine lederen delen van zijn kleding waren zodanig aangetast door het weer dat ze behoorlijk donker waren geworden. Donker bruin, haast zwart. Bijna identiek met de zwarte, metalen gauntlets en de arm en been bracers. Ze hadden hun glans verloren, maar waren niet erg verouderd. Het was overduidelijk dat zijn gehele kleding samenstelling geen set was. Alles was bij elkaar gesprokkeld. Gestolen, geruild of gekocht. Toch stoorde dat niet. Op een één of andere manier leek het elkaar goed aan te vullen, vormde alle elementen alsnog één geheel. Voor hem werkte het in ieder geval. Daar draaide het immers om.
Rinzler bracht zijn merrie terug naar de stap doormiddel van zijn zit. De teugels liet hij wat vieren, terwijl hij haar naar een afgelegen buurtje stuurde. Hij mocht dan niet terug zijn in Navarre, het scheelde al heel wat dat hij uit Seere was. Man, wat een verschrikkelijke plek. Eentje om nooit weer naar weder te keren, en daar was geen woord om gelogen. Wat hem betreft mocht het wel plat gebombardeerd worden. Wat hij ergens ook nog wel zag gebeuren. Lenig zwaaide Rinzler een been over de hals van zijn paard heen, waardoor hij zo uit het zadel kon glijden. Met een zachte plof belandde hij op de grond, nam de teugels terug in één hand en leidde het dier naar een schuurtje aan het einde van de straat. Uiteraard bood het geen garantie dat zijn spullen onaangeraakt bleven maar dit afgelegen schuurtje was beter dan helemaal niets. Stilletjes bond hij de merrie vast aan een dwarsbalk. Dat hij Seere had uitgescheten, betekende nog niet dat hij er geen zaken meer mee had. Nee, hij moest nog één dingetje doen voordat hij dat hoofdstuk afsloot. Het zat hem al een tijdje dwars, oftewel zo'n twee dagen. Die twee dagen waren genoeg geweest om hem tot actie te roepen. Rinzler kon zich er namelijk niet overheen zetten dat een barman had geweigerd hem te serveren. Goed, dat was deels zijn eigen schuld geweest. Dat raam had hij moeten laten zitten, alleen geld was geld toch? Welke idioot sloeg het af? Hoe dan ook, de jongeman was tot de conclusie gekomen de barman enigszins terug te pakken. Na wat nader onderzoek had hij diens huis gevonden en die ging hij vannacht betreden. Met een laatste klopje tegen zijn paard haar hals verliet Rinzler het schuurtje, op weg naar zijn aanstaande slachtoffer.
Geruisloos wandelde hij de laatste paar straten af. Bewegend door de schaduwen, gecreëerd door de maan. Zij met de juiste paar ogen konden een schim zien bewegen, anderen zouden geen flauw benul hebben dat iemand daar liep.  Een bepaalde manier van moveren, die hem enkele jaren terug was aangeleerd door de oude heer. "Oude heer". Rinzler's benaming voor zijn koper, die hem had aangeschaft toen hij slechts een paar jaar oud was. Min of meer dienend als zijn slaaf. De man had hem geprobeerd op te voeden, wat destijds ook wel aardig leek te lukken. Maar die termen van opvoeden vielen al gauw in het water toen de oude heer overleed, waardoor Rinzler een losgeslagen projectiel was geworden. Kort schudde de jongen zijn hoofd, daarbij de herinneringen wegdrukkend. Aan het einde van de steeg hield hij stil, zodat hij ongezien om het hoekje naar het desbetreffende huis kon kijken. Wat hij daar aantrof liet hem diep fronsen. What the actual fuck?  Onbewust hield hij zijn adem in, om zichzelf niet vrij te geven. Voor het huis, voor zíjn huis, vond een vreemde gewaarwording plaats. Een dier transformeerde in iets wat verre van een dier leek. Het klom omhoog, tenslotte blijven hangend aan de muur. Echter was dit monster niet in z'n eentje. Rinzler dacht er een mens bij te zien, die intussen opgetild werd door het monster. Beide gedaantes verdwenen door het raam op de eerste verdieping. Enkele seconden bleef hij ongeroerd staan, tot hij zijn ogen wat knipperde. Hij had geen flauw benul wat er precies gaande was, maar sinds hij toch op dezelfde locatie moest zijn, besloot hij een kijkje te nemen.
Ongemerkt wist de jongeman zich een weg naar binnen te dringen. Efficiënt klom hij de trap omhoog door telkens een extra trede over te slaan. De ijzeren geur van verspild bloed was haast niet te missen. Mijn god, wat had deze man gedaan? Eenmaal boven hield hij stil in de deuropening van de slaapkamer. Zwijgend gleed zijn blik door de kamer heen. Grotendeels van het beeld werd verstoord door een gruwelijk, lelijk beest maar Rinzler snapte als te goed wat er gaande was geweest. Vrij kort na zijn aankomst werd zijn aanwezigheid opgemerkt. Het beest boog zich over een dame heen, waarna het hard brulde. Heel luchtig vouwde de jongeman zijn handen samen, rustig kijkend naar dat wat er voor hem stond. ,,Are you done?" sprak hij zodra het gebulder ophield. Zijn ogen stonden koel. Niet bepaald slim van ze om op deze manier wat kenbaar te maken nadat ze twee mensen hadden vermoord. Ongetwijfeld dat er mensen door wakker zouden zijn geworden. Wellicht dat er vrij snel meer bezoekers aan huis zouden komen. Hoe dan ook zou hij voor dat dat ging gebeuren pleite zijn. Zonder de jongedame te onderbreken van haar gezwets, onderzocht hij haar met zijn blik. Wat moest iemand zoals zij nou met een monster zoals dat? ,,Employer?" Herhaalde Rinzler met een spottende ondertoon, zodra ze was uitgesproken. ,,Dear girl, you jump faster into conclusions than a canonball being fired." Nu de beste man toch  niet langer onder hen was, kon hij net zo goed gebruik maken van de situatie toch? Hij liet zijn handen weer ontspannen langs zijn bovenlijf hangen, waarna hij zich op een aantal kasten en planken in de kamer richtte. Dat het hout geheel met bloed was besmeurd negeerde hij. Immers tastte dat de waarde van een voorwerp niet aan. ,,I came here because I wanted to," vervolgde de man, intussen de kastdeuren opengetrokken. Daar trof hij bovenal kledingstukken aan. Maar dat iets niet voor het blote oog zichtbaar was, wilde niet betekenen dat er niets lag. Onderzoekend gleden zijn vingertoppen over de verschillende materialen heen. ,,The best man owed me something. Ah.." Jackpot! Achter een stapel jurken trof hij een klein, zilveren doosje aan. Bij het openen spotte hij een aantal puur gouden sieraden. Een tevreden grijns speelde op zijn zacht, roze lippen. Hij sloot het doosje weer, en nam deze onder zijn arm. ,,Thank you for making my work a lot easier."


Athena Reagan
Athena Reagan
Member
Real name : SnowFlake
Aantal berichten : 200
IC posts : 57

Character sheet
Age: unknown
Occupation: Assassin - Huntress
Residence : the forest of everywhere

Let the game begin Empty Re: Let the game begin

zo jan 21, 2018 12:21 pm
Het was duidelijk vanaf het begin, dit was een simpele missie. De man had niks bijzonders. Hij was niet sterk of had magie. Het was de woorden uit zijn mond en zijn attitude, dat hem een doelwit had gemaakt.  Het waren altijd mannen, die dingen deden waar ze later ooit spijt van zouden krijgen. Het waren mannen, dat zo dom waren om vrouwen te onderschatten. Een zachte zucht verliet de keelgat van de jonge dame. Haar gifgroene ogen scande de omgeving om een relaxte manier. Er was geen tijdslimiet, hierdoor kon ze alles op haar gemak doen. Geen pressure om alles zo snel mogelijk af te handelen. Met een soepele beweging, gleden haar vingers door haar roskleurig haar. Het was iets dat meteen de aandacht kon trekken, samen met haar felkleurige ogen. Opzich had athena daar geen last van. Het zorgde ervoor dat mensen haar makkelijker zouden herinneren. Het had zijn voor en nadelen.  In stilte keek ze naar het slapend koppel. Hades stond lichtjes voorover gebogen. De kamer was juist nipt groot genoeg voor het wezen. De vrouw nam het hem nochtans niet kwalijk. Hades had veel te lang in wolf vorm zich verplaatst. Het zou waarschijnlijk te lastig geweest zijn. daarbij wist Athena, dat hij haar zo makkelijker zou kunnen beschermen moest het er op aan komen. Kort bekeek ze de kamer zelf. Iets speciaals was het niet. Dat had ze ook niet verwacht. Daarbij was ze hier niet voor iets, maar wel voor iemand. Twee in dit geval.

De keel opensnijden van de man en vrouw ging makkelijk en soepel. Veel tegenslag was er niet. Geen van beide had het zien aankomen, laat staan de ervaring om er wat tegen te doen. Het geen dat ze niet had verwacht, was de jonge man dat nu ook in de kamer stond. Hades stond dan direct boven Athena uitgetorend om de indringer te waarschuwen. Het wezen dacht natuurlijk niet na.  . ,,Dear girl, you jump faster into conclusions than a canonball being fired." Lichtjes draaide ze met haar ogen. Typisch mannen. "Such pretty words" Sprak ze droogjes terwijl ze tegen de poot van Hades leunde. Zwijgend keek ze toe, hoe de jonge man door een kast begon te snuffelen. Met een geïrriteerde blik keek ze naar wat hij deed. Af en toe schoten haar ogen naar het raam. Het was tijd dat ze ging vertrekken. Liefst nog voor dat de mensen toekwamen. Haar blik schoot weer naar de jonge man bij zijn bedanking. Het enige wat ze deed was weeral draaien met haar ogen. Lazy. "didn't saw you as a person who would like jewelery" Lichte spotting was te horen in haar stem.  nog voor dat ze er iets kon aan toevoegen stopte ze. De houding van Hades maakte duidelijk dat ze company hadden. "Fuc...." athena kon haar vloekwoord nog niet openmaken, hoorde ze luid iets breken. Waarschijnlijk de deur. Zuchtend keek ze Hades zijdelings. " Ofcours i know they are in inside Hades, i'm not a moron dammit. it's your fault." Nu keek ze de jongeman aan. " Take him"  In een fractie van een seconde achter haar woorden, vloog de lange staart rond de middel van de nu altijd onbekende persoon en hief hem lichtjes in de lucht. De jongedame was ondertussen al op de rug van het wezen gekropen.

" Time to go boy" sprak ze teder tegen het gigantisch beest. Met een luid gebrul schoot het bleek wezen door de muur, zonder enige probleem. De muur zelf  brokkelde in grote stukken de straat op. Hades zelf was naar de overkant gesprongen, waar hij dan zijn klauwen in de muur van een ander huis vestigde. Zo klom hij dan behendig omhoog tot hij op het dak stond. Zijn staart zwaaide met de jonge man kort even rond. Athena hield zichzelf stevig aan het wezen vast. Met de seconde begon Hades zijn snelheid te krijgen, alles schoot als een schim hen voorbij. Nu ze er bij stilstond, misschien dat ze zijn snelheid eens zou moeten opnemen.... Dat zou interessant zijn. Terwijl Hades af en toe sprong naar een ander dak, hield Athena soms de jonge man in de gaten. Achter een korte 5 minuten kwamen ze eindelijk in het bos. Het was dan nog een ander extra 10 minuten vooraleer Hades volledig stopte. Athena sprong sierlijk van de rug af terwijl Hades de jonge man los liet. Met een haast onzichtbare glimlach wachtte Athena af. Best de persoon de tijd geven om weer tot zichzelf te komen. Zijn reis was waarschijnlijk iets hobbeliger dan de hare. "You okay?" De amusement was duidelijk in haar stem te horen.
Love the screams
//




Hades full form: https://imgur.com/k9essGQ
Rinzler
Rinzler
Member
Real name : Saf
Aantal berichten : 96
IC posts : 30

Character sheet
Age: 24
Occupation: Manhunter / Raider
Residence : Navarre

Let the game begin Empty Re: Let the game begin

do feb 08, 2018 1:39 pm



"Your blood has gone bad. I knew it would. The devil came, and did you bad for good"


Met een opgetrokken wenkbrauw had hij haar aangekeken. Hey, hij kon het niet helpen dat ze van hak op de tak sprong. Waarom moest er altijd een opdrachtgever achter dit soort acties zitten? Als een gemakkelijk excuus uiteraard. Om te verbloemen hoe gestoord men werkelijk was. Om met een vingertje te kunnen wijzen, zo van; het was hem of haar idee. En dat, mensen, was exact de reden waarom Rinzler grotendeels solo werkte. Geen gezeur en geen gezeik. Geen idioot die hem erop wees wat te doen. Na-ah, al zijn handelingen waren geheel vrijwillig en origineel bedacht. Mocht hij ooit opgepakt worden, dan droeg hij eer volledig zelf.
Tevreden sloeg hij het gevonden sieradendoosje weer dicht. Goud verkocht goed, en voor veel. Geld wat hij nodig had, waar hij naar hunkerde. Het constante upgraden en herstellen van wapens en bescherming kostte een fortuin. Daarbij zijn kleine gokverslaving even ter zijde gelaten. Rustig keek Rinzler terug naar de jongedame, en diens verschrikkelijk lelijk wezen. ,,Oh, I adore jewelry. Knowing what they cost. Perhabs you're interested in buying a piece?" Goed, het was overduidelijk dat ze hem bespotte. Het deerde hem, persoonlijk, vrij weinig maar dat betekende niet dat hij het negeerde. Wie de bal kaatste kon het terug verwachten en sinds ze overkwam als een ware badass, besloot Rinzler haar af te schilferen als een ordinaire huisvrouw. Een vrouw wiens enige recht, het aanrecht was. Wellicht een beetje over the top, maar goed. Kort nadat hij gesproken had werd zijn aandacht getrokken door geluiden binnen en buiten het huis. Zijn eerste instinct was naar boven te willen gaan, en op spectaculaire wijze via de daken te ontsnappen. Wat de dame en haar monster gingen doen interesseerde hem weinig. In dit leven was het ieder voor zichzelf en aan die regel hield hij zich uitermate goed. Hij stond op het punt te vertrekken, tot haar woorden zijn oorschelpen binnen drong. "Take him". Uhm, wat? Voordat Rinzler er erg in had, wikkelde er zich een staart om zijn middel heen. De grond verdween onder zijn voeten terwijl de uitdrukking op zijn gezicht verre van vrolijk werd. Of dit een reddingsmissie moest zijn, of een ontvoering, met geen van beide was hij geamuseerd. ,,What the actual fúck," vervloekte Rinzler de situatie. ,,Put me down!" Weerloos hing hij daar, gevangen in een staart. Een staart die hem belemmerde zijn zwaard te trekken. Dit was verre van wat hij in gedachten had.
De rit zelf was nog vele malen erger. Het gebeurde vrij weinig dat Rinzler zich ziek en beroerd voelde maar nu... Hij hoorde en zag van alles, alleen drong niets écht door. Als een waas ging het aan hem voorbij, terwijl hij daar hing als een lappenpop. Op een gegeven moment kon hij niets anders doen dan zijn ogen sluiten en héél hard hopen dat deze helse rit zo snel mogelijk voorbij was. Een gebed die vrij kort daarna gehoord werd. Tot zijn grote opluchting kwamen ze tot stilstand, waarna Rinzler zijn ogen opende. Hij kon de grond zowat kussen, zo blij was hij weer om op eigen benen te staan. Iets wat duizelig stond hij op, vervolgens zijn onderrug wat ondersteunend met een hand. ,,Me, alright? I've been better than ever." Overduidelijk droop de sarcasme van zijn stem af. ,,From all the escapes we could've chosen you really decided to take the worst one." Stukje bij beetje herstelde hij zich weer, en liet hij al gauw zijn arm weer zakken. ,,If I were you I would keep running," vervolgde de jongeman na een blik naar achteren te hebben geworpen. ,,They'll follow your tracks."



Athena Reagan
Athena Reagan
Member
Real name : SnowFlake
Aantal berichten : 200
IC posts : 57

Character sheet
Age: unknown
Occupation: Assassin - Huntress
Residence : the forest of everywhere

Let the game begin Empty Re: Let the game begin

di feb 20, 2018 1:50 pm




Some people are meant to be broken. Imperfect. Chaotic



In stilte keek Athena toe, hoe de jonge man rond keek. Achter dat hij het gevonden had, was het duidelijk dat het juwelen waren. In de vrouw haar ogen was het het niks waard. Je kon er geld mee op doen en dat was al. "I can see that you adore it, you have a crazy glint in your eyes while watching it" Lichtjes snoof ze droogjes. " No thanks, i'm not that kind of woman" De vrouw had meer een afkeer naar juwelen. Het zat meer in de weg dan wat anders. Kort keek ze ongeïnteresseerd naar het dode koppel in bed. Het bed dat ondertussen doordrenkt was van hun bloed. Het eerst mooie witte lakens volledig rood gekleurd. Het geluid van druppelend bloed op de grond, was als muziek voor de jonge dame haar oren. Morgen zal ze dan maar eens kijken voor een snack. Het bloed horen druppelen maakte haar nogal hongerig.

Het gesprek werd abrupt gestopt achter het horen van soldaten. Ah dat gebrul van Hades. Lichtjes klakte ze geïrriteerd met haar tongue. Het wezen duidelijk maken ze hierover nog eens een gesprek zouden hebben. Zelf kroop ze op het gigantische beest terwijl Hades de jonge man greep met zijn staart. Met een harde beweging, sprong het wezen door de muur dat volledig rond hen heen beneden brokkelden. “Will you shut up, you sound like a little girl” Haar woorden waren kort en hard. De vrouw wist zelf niet waarom ze hem meenam. De vraag of hij in orde was, was niet uit bezorgdheid. Het was er puur om ‘vriendelijk’ te zijn. “Good to hear”

Zwijgend volgde ze zijn blik. Hades had een heel duidelijk spoor achtergelaten. Als bedankje klopte ze tegen zijn voorpoot. “ I know” Met een duivelse grijns en robijn rode ogen -die eens gifgroen waren- keek ze hem aan. “that’s the purpose pretty boy” Haar ogen twinkelden. Met een korte rol van haar schouders kraakte ze haar rug. Athena haar eens ontspanning houding werd gespannen. Klaar en afwachtend. “i was getting bored, so i want some fun.” Haar scherpe hoektanden duidelijk zichtbaar in haar grijns. “ So run along boy, unless you want to stay of course.” Veel maakte het haar niet echt uit.


Gesponsorde inhoud

Let the game begin Empty Re: Let the game begin

Vorige onderwerpTerug naar bovenVolgende onderwerp
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum