zwieber niet stelen

Het was al een tijdje geleden sinds zijn laatste grote klus. Ondertussen was dat duidelijk te merken. De inkomsten waren laag en hij moest zich voor het grootste gedeelte tegoed doen aan de broekzaken van nietsvermoedende voorbijgangers. Het was niet bepaald een eervolle manier om de kost te verdienen, maar zolang hij aan het eind van de dag in een bed kon slapen, wilde hij niet klagen. Veel meer was er op dit moment namelijk niet voor hem weggelegd. De vangst vandaag was redelijk. Door de drukte was het makkelijker om het een en ander uit iemands zak te vissen en het had hem nu dan ook redelijk wat geld opgeleverd. Genoeg om hem vanavond van een maaltijd te voorzien. De menigte was echter nog steeds niet uitgedund en Sawyer kon het dan ook niet laten om daar zijn voordeel uit te slaan. Op nonchalante wijze liep hij door de mensenmassa heen. Zijn doelwit was een donkerharige vrouw die voor hem liep. Zijn ogen vielen al snel op de plek waar haar geld moest zijn en zonder pardon liep hij wat naar voren en duwde haar zachtjes aan met zijn schouder. “I’m sorry,” excuseerde hij zich met een flauwe glimlach, terwijl hij bijna automatisch de inhoud van haar zakken leegviste. Op dat moment merkte hij echter wie het was. Meteen liet hij het geld los en trok hij zijn hand terug, maar het moest vast al duidelijk zijn geweest wat hij van plan was. “Oh, fuck. I’m so sorry. I didn’t mean to- I didn’t know it was you.” Het kwam er verbaasd maar oprecht uit. Ondertussen begonnen er wat mensen te brommen omdat hij zo abrupt halt had gehouden, maar zijn aandacht was toch duidelijk op iemand anders gevestigd.

Op heterdaad betrapt. In elke andere situatie was hij er gewoon lekker vandoor gegaan met zijn vangst. De mensenmassa zou hem toch in enkele seconden opgeslokt hebben en hij zou vervolgens praktisch onvindbaar zijn. In dit geval bleef hij echter staan, gezien hij zijn slachtoffer herkend had. Direct bood hij zijn excuses aan, maar blijkbaar nam ze hier geen genoegen mee. Verontwaardigd vroeg ze of hij nou daadwerkelijk van haar had willen stelen, waarop hij even zijn schouders ophaalde. “Well, yeah,” mompelde hij. Het had weinig zin om nu om de feiten heen te draaien. “Again, I’m very sorry.” Hij reikte zijn hand naar haar toe, om het geld dat erin zat weer terug te geven aan zijn rechtmatige eigenaar. Vervolgens schraapte hij zijn keel. “I’d appreciate it if we could keep this between the two of us.” Ze wist wie hij was en kon de autoriteiten er eventueel bij halen als ze wilde. Iets waar hij zeker niet op zat te wachten.

Er was een licht moment van twijfel voor ze haar eigendom uit zijn hand griste. Het was wel duidelijk dat ze niet blij was met de gehele situatie, iets wat hij zich natuurlijk wel voor kon stellen. Toch had hij gehoopt dat ze er niet zo’n probleem van zou maken, hij had haar haar geld immers al teruggegeven. Er verscheen even een frons op zijn gezicht toen ze de indruk wekte dat ze dit kleine akkefietje misschien wél door zou gaan spelen. “You will,” verzekerde hij haar vervolgens. Hij kon het zich niet veroorloven om opgepakt te worden voor diefstal en het was dan ook zeker iets wat hij niet zou laten gebeuren. En als het niet goedschiks kon, dan maar zo. “I think it would be in both our best interests if we kept this quiet.” Hij mocht haar dan aardig gevonden hebben, hij had er absoluut geen problemen mee om korte metten met haar te maken als dat nodig was.

Rhoynar had niet bepaald de laagste straffen als het ging om diefstal. En Sawyer had absoluut geen zin om een hand te verliezen. Of nog erger, zijn leven. Niet dat hij daar op dit moment erg bang voor was, gezien hij haar met gemak kon stoppen, als hij wilde. Het liefst liet hij haar echter gewoon heel. Ondertussen vingen ze enkele boze blikken van mensen die zich over de mensenmassa op het plein probeerde te wurmen. Het was behoorlijk druk en twee stilstaande mensen zorgden voor behoorlijk wat irritatie. Sierra vroeg waarom het voordelig zou zijn om geen aangifte te doen. Sawyer zuchtte. “How about I’ll explain it over a drink?” suggereerde hij vervolgens. “I’ll pay, of course. To make it up to you.” Dat had ze in ieder geval wel verdiend.

Er verscheen even een flauwe glimlach op zijn gezicht toen ze wat sceptisch reageerde op zijn voorstel. Het was inderdaad een beetje ongebruikelijk om het slachtoffer van je misdaad uit te nodigen voor een drankje, maar Sierra was voor hem toch wel een uitzondering. “Not usually, no,” liet hij haar weten. In het zeldzame geval dat hij wel betrapt werd, moest hij er zo snel mogelijk voor zorgen dat zijn slachtoffer monddood werd gemaakt. Dit kon door omkoping, bedreiging, of in het ergste geval moest hij de ander echt permanent opruimen. Hij wilde Sierra dat lot liever besparen. “It’s a one-time opportunity and I suggest you take it.” Zijn stem klonk nu wat serieuzer. Als ze niet mee ging, waren er namelijk niet zoveel opties meer over.

Sierra leek hem wel voor rede vatbaar en hij was er dan ook wel van overtuigd dat ze hier allebei zonder kleerscheuren uit zouden komen. Ze gaf aan nieuwsgierig te zijn en daarom mee te gaan. Gepaard met het feit dat ze geen nee kon zeggen tegen gratis drankjes. “Who doesn’t?” reageerde hij met een kleine grijns op zijn gezicht, waarna hij zich een weg baande door de menigte, zoekend naar de eerste taveerne. Hij wist een plekje voor hen tweeën te verkrijgen, waarna hij haar met een vragende blik aankeek. “What can I get you?” Ergens baalde hij dat hij een deel van zijn verdiensten nu uit moest geven aan drankjes, maar het was maar zo.

Sawyer was niet bepaald gesteld op alcohol. Vooral in situaties als nu behield hij graag de controle over alles. Daarnaast had Sierra al gezien waar hij toe in staat was wanneer hij te diep in het glaasje had gekeken. Het liefst wilde hij geen herhaling van dat scenario. Hij knikte toen ze om water vroeg, of sap, en liep vervolgens naar de bar. Even later liep hij weer terug naar haar met twee glazen water in zijn hand en een aantal minder muntstukken in zijn broekzak. Fantastisch. Hij zette haar glas voor haar neer en ging bij haar zitten. Hij nam een slok water en schraapte vervolgens zijn keel. “Look, I’ve hit rock bottom a while ago and this is the only way I can make a living right now,” liet hij haar weten. “I didn’t mean to steal from you and I never will.” Een belofte waar hij zich aan zou houden, al was het waarschijnlijk niet genoeg.