Cat in a bag

❝
Gods, was he really this stupid? Was he really going to do this? Apparently yes, because he was still making his way to the place people had told him he should go if he really wanted to do this. But the thought had stayed in his head for weeks now and he couldn't get it out. Sure, Kruge was a nice companion but Kaz knew that the creature was just a figment of his imagination and it wouldn't go away until he got to terms with what was actually turmoiling inside him. And at the moment Kaz didn't really had the time for that nor did he ever wanted feel anything again. He tried so hard to forget everything, but without a proper drink he made it a lot harder for himself. But Kaz rather had a clear head than actual memory loss, so he rolled with it. What else could he do? He just wanted a companion. It didn't matter if it was for the road or for at home. Wait. Kaz stopped dead in his tracks, realizing the flaw he had made in his plan. He had no home. Ah well. The young man shrugged and continue to walk towards his destination. That would just come in due time, sure there would be a nice villa in the woods somewhere that cried out for it's owner. Kaz would be happy to provide.
He crossed the streets and noticed he was almost at his destination. Would the person who would open look at him once and shut the door? Or would he simply not give fucks and let Kaz do whatever he wanted? Kaz had coin, surely that would be persuasive? The young man sighed as he stopped right before the door. Kruge softly crowed and hopped on his shoulder before Kaz lifted his cane and knocked three times on the door. Strict and hard because Kaz rather didn't want anyone to see him here. He just wanted to get the job done, but Kaz knew that it would get hard.

❝
Degene die open deed was niet de vriendelijkste persoon op aarde. Ah, straight to the point. Mooi, daar hield Kaz wel van. Des te sneller zouden ze hier klaar zijn en des te sneller kon Kaz zichzelf gaan verachten voor dat hij dit werkelijk ging doen. Hij had andere dingen aan zijn hoofd, waarom werd hij in godsnaam gedreven door dit impuls? De jongeman duwde de gedachtes weg en leunde wat meer op zijn staf om zijn evenwicht te bewaren. ''I heard you were selling kittens the other day.'' Zei hij droogjes terwijl hij het oogcontact niet verbrak. Kruge volgde zijn voorbeeld en staarde de ander met zijn zwarte kraaloogjes aan. ''I'm interested.'' Dat was, als ze er nog waren en degene voor hem er niet plotseling zo erg van was gaan houden dat hij ze liever niet weg wilde doen. Kaz had het geld en een beestje om voor te zorgen zou wellicht kunnen helpen om zijn gedachtes van zich af te zetten. Die dingen waren voor hem de laatste tijd iets teveel aanwezig. Dus, wat zou er mis kunnen gaan?

❝
De ander voor hem leek niet erg hoog op van hem te hebben en even vroeg Kaz of hij misschien wist wie hij was. Maar maakte dat uit? Hij kwam eerlijk vragen om de beestjes te zien, het was niet alsof hij inbrak en ze stal. Alhoewel, misschien was dat beter geweest, dan hoefde hij al deze formaliteiten allemaal niet te doen. Kaz was sowieso al een erg informeel persoon, dus al deze gesprekjes waren nou niet bepaald zijn forté. Maar wanneer was praten nu wel iets waar hij goed in was? Wanneer er iets te verdienen viel, sure, maar voor de rest was hij nou niet bepaald gemakkelijk in de omgang. Kaz sloeg zijn hand in die van de ander, om hem zo snel mogelijk weer los te laten. Ondanks de handschoenen was hij er niet gemakkelijk mee. ''Kaz Brekker.'' Zei hij met dezelfde nukkige stem als zijn uitstraling. ''Yeah, well you don't look like my friendly neighbour from down the street either.''' Gromde hij vervolgens. Hij had geen zin in dit soort gezeik. Hij kwam hier om de kat te halen en weer weg te gaan, was dit zo moeilijk te begrijpen?
Kaz liep vervolgens achter Helios aan, zijn ogen gleden door het huis, onderzoekend maar niet opvallend. Nee, daar was hij nu niet voor, deze... ahum.. aardige jongeman had iets wat hij wilde en voor eens in een lange tijd was het niet geld. Daarbij was het huis nou niet heel erg.. smaakvol ingericht. Zeg maar gerust saai. Toen Kaz eenmaal de kamer in liep en zijn blauwe ogen op de bolletjes vacht vielen, leek zijn chagrijnige humeur als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Ze waren zo lief.. en schattig. Alles wat Kaz niet was en kon zijn. Kaz keek kort naar Helios, de stille vraag stellend of hij dichterbij mocht komen, voordat hij het daadwerkelijk deed en met veel moeite vervolgens door zijn knieën zakte, de schreeuwende pijn in zijn slechte been negerend. Oh nee, dit kon hij niet aan. Dit was zo puur en lief en zacht. Hij strekte zijn gehandschoende hand uit naar een kitten die het meest aan de buitenkant van de mand lag, maar raakte het beestje niet aan, bang om het wakker te maken. Slaap was immers essentieel voor kittens. ''How old are they?'' Vroeg hij daarom maar, terwijl zijn ogen over de bundeltjes vacht gleden.

❝
Het was dat Kaz wist dat hij maar voor een van deze schattige bolletjes kon zorgen, anders had hij ze met alle liefde allemaal geadopteerd. Maar hij had Kruge al, al had die eigenlijk nauwelijks onderhoud nodig, en een kitten bracht al genoeg problemen met zich mee. Correctie: kon met zich mee brengen. Kaz begreep niet helemaal waarom hij zo tot ze aangetrokken was. Wellicht omdat ze compleet het tegenovergestelde van hem waren? Zacht, lief, schattig. Woorden die Kaz niet snel met zichzelf associeerde. Waarschijnlijk niemand niet. Maar nu zat hij hier toch, geknield en gebogen over de mand met al deze zachte pluizenbolletjes. Het was haast moeilijk om een keuze te maken. ''Wonderful.'' Mompelde Kaz, een van zijn mondhoeken lichtjes opgetrokken.
Hij keerde zijn hoofd richting Helios en knikte vervolgens bedenkelijk. Deze man wist vast waar hij het over had, dus Kaz vertrouwde hem. Zijn ogen dwaalden over de kleine katjes die nog onbezorgd laten te slapen. Toch werd zijn aandacht getrokken naar de kleinste van het stel die wat meer in het midden van de mand lag. Compleet zwart met een simpel wit vlekje op diens dij. Het was dat ene vlekje dat Kaz zijn hand liet uitsteken en het beestje heel voorzichtig oppakte. Het leek even te schrikken en piepte voorzichtig, waarna Kaz meteen half verstijfde, haast bang dat hij het pijn had gedaan. Maar toen het zich alleen maar verder opkrulde, bracht Kaz de kitten wat dichterbij. Zelfs door zijn handschoen heen voelde hij de warmte die het beestje afstraalde. ''How much are you asking?'' Was Kaz recht voor zijn raap terwijl hij met zijn andere hand de kitten zachtjes over diens kopje streelde. Als zijn hart kon smelten, had het dat ondertussen gedaan.

❝
Kaz zijn aandacht was bij de kittens, maar hij was oplettend genoeg om zijn omgeving niet compleet te laten verdwijnen. Hij was in iemand anders zijn huis en hoewel hij deze keer had gevraagd om binnen te mogen en niet, zoals hij vaker deed, had ingebroken, kon Kaz ook wel raden dat Helios ook niet elke dag stond te popelen om iemand binnen te laten om naar een paar dieren te kunnen kijken. Daarbij was Kaz ook niet helemaal van de koetjes en kalfjes, en godzijdank Helios ook niet, en was hij liever sneller klaar dan dat hij buiten had staan wachten.

Twee goudstukken. Een prima prijs. Kaz knikte en legde de kitten voorzichtig weer terug in de mand, waar het verder ging met slapen alsof er nooit wat gebeurd was. ''Agreed.'' Antwoordde hij kort terwijl hij met wat moeite weer omhoog kwam, en waar zijn been duidelijk leek te maken dat het het fijn vond dat ze niet langer in de positie van net zaten, en in zijn binnenzak wat geld tevoorschijn graaide. De twee geldstukken lagen snel in zijn hand en hij reikte deze uit naar Helios. ''Do you mind if I pick him up later this week? I have some other business to attend to.'' Zaken die de ander niet boeide maar Kaz ook niet de tijd gaven aandacht te besteden aan de kitten die dat zo erg nodig had.