[M] Tanith Edgeworth

Tanith is afstandelijk, haar blauwe ogen staan vaak koel en hoewel ze vaak genoeg een speelse grijns op haar lippen heeft; is dit vaak genoeg om andermans leed. Haar leven is haar werk en haar werk is haar leven. De crew is haar familie en de taken die ze voor hen moet doen, doet ze dan ook zo goed als kan.
Ze is perfectionistisch en zal niet snel twijfels laten zien. Dat wil niet zeggen dat ze er niet zijn, haar eigen gedachtes laat ze niet door, twijfels worden door haar weggeveegd en ze gedraagt zich zoals ze zich hoort te gedragen. Haar koele blik word aangesterkt door haar houding. Een opgeheven hoofd en de zelfverzekerde pas die ze dagelijks loopt zijn dingen waardoor de mannen beter naar haar luisteren.
Ze is zich bewust van haar uiterlijk en om dingen voor elkaar te krijgen, gooit ze deze graag in de strijd. Ja, ze gaat ver om te krijgen wat ze wil en ver om te doen wat nodig is voor de crew. Ze kan dan flirterig over komen en haar koele houding kan juist speels en lief zijn. Als dat is wat de crew van haar vraagt, dan doet ze dat. Ook al voelt ze zich nooit meer aangetrokken door iemand. De meeste mannen vind ze maar zwijnen en hoewel ze doet wat nodig is, wil dit niet zeggen dat ze er altijd zoveel plezier aan beleefd. Al is ze erg goed in het doen alsof.
De gevoelens van mensen om haar heen maken haar dan ook vrij weinig uit. Ze is sarcastisch en vaak genoeg zelfs sadistisch. Ze kan genieten van andermans pijn, totdat het met een van haar crewleden gebeurt. Ze doet er alles aan om deze te beschermen, ondanks dat het merendeel zelf zo slecht is als het maar zijn kan. Het is altijd goed als iemand bij je in het krijt staat. Hoewel dat niet haar eerste uitgangspunt zal zijn, kan ze het wel gebruiken tegen diegene en is ze er dan ook niet vies van om dit te doen.
Ze heeft vaak genoeg blauwe plekken en krassen op haar lichaam, vaak daagt ze andere uit voor een gevecht en deze accepteren dat graag. Ze is niet overdreven sterk, maar ze is behendig en ze heeft geleerd waar de zwakke plekken van de mens zitten.
Ze is competitief en houd ervan om de beste te zijn en zal dit dan ook altijd proberen te zijn. Ze zal door sporten, doorvechten om boven de andere te staan. Ze kan slecht tegen haar verlies en kan er slecht tegen als andere meer eer als haar ontvangen.

Hoewel ze een sterk karakter heeft, zit deze ook vol met gaten. Ze duwt mensen weg die aardig zijn, wil niks te maken hebben met relaties en kan niet altijd tegen het aanzicht van een gelukkig gezin. Hoewel ze geen vragen stelt, zitten deze wel in haar hoofd. Want ze heeft geen idee wie haar ouders zijn.
Ze zal altijd terugvallen in de kille verdediging, dat niks haar kan raken. Ze wil ook niet geraakt kunnen worden en blijft oppervlakkig, ook op persoonlijk vlak. Ze zal nooit de gehele waarheid kunnen en willen vertellen. Ze heeft geleerd dat huilen niks helpt, dus dat heeft ze ook uit haar systeem gegooid. Ze begrijpt dan ook niet altijd iedereen, vooral niet als deze emotioneel zijn. Ze is dan ook wat mensen vreemd en zal niet altijd de juiste reacties geven op dingen.


History:

Het was als wraak geweest. De man had bij de kapitein wat fout gedaan, waardoor ze zijn vrouw in beslag hadden genomen. Ze mochten er mee doen en laten wat ze wilden wanneer hijzelf toe moest kijken. Toch was het hen gelukt om te ontsnappen toen ze op een haven waren. Ze doken onder, maar het was maar goed voor een jaar. Ze werden gevonden en de man en vrouw werden ter plekken vermoord. Maar wat moesten ze met het kind doen wat zonder voorbedachte raden was ontstaan. Het was hun bedoeling geweest om de twee te vermoorden, niet dat ze zouden ontsnappen en al helemaal niet dat er een kind zou komen.
Toch besloten ze het 'op te voeden'. De regels werden er al vroeg ingestapt. Haar vader kreeg ze nooit te zien, die was te druk bezig en was niet van plan om ook nog maar een zaak te persoonlijk aan te pakken of hij was dood... Eigenlijk wist ze het niet. De kapitein wil er niks over kwijt en verwachtte dat ze er niet over vroeg. Dit deed ze dan ook niet, terwijl er vragen achter bleven die onbeantwoord bleven.
Als jong meisje werd ze mishandeld, vaak genoeg kreeg ze een schop en als ze in de weg liep dan kreeg ze dat ook te voelen. Als er iets niet goed was gegaan, dan reageerde ze zich vaak genoeg op haar af. Als tiener kwam er de seksuele mishandeling bij, haar ziel was gebroken, haar ontnomen. Iedere keer huilde ze, smeekte ze om te stoppen. Maar ze stopte niet, het was haar fout. Had ze maar sterker moeten zijn, had ze zichzelf maar moeten verdedigen. Hoe sterker zij zich gedroeg, hoe minder last ze van hen had. Iets wat ze op zestien jarige leeftijd echt voor elkaar kreeg. Twee jaar lang had ze de vernedering en pijn 'geaccepteerd'. Iedere keer trainde ze om sterker te worden, totdat ze na twee jaar voor zichzelf op kon komen. Het recht van de sterkste was haar geleerd en hoewel ze nog niet de sterkste was, kon ze hen ervan weerhouden haar iets aan te doen.

Alle normale normen en waarde waren niet voor haar van toepassing en ze leerde haar de normen en waarde die hun belangrijk vonden.
Hoewel ze al vroeg had geleerd om met een wapens om te gaan, zorgde ze er altijd voor dat zij er geen had. Dat kwam later namelijk wel. Onder begeleiding kreeg ze training en leerde ze haar verschillende vecht technieken. Ze kreeg les van verschillende mensen, het was enkel belangrijk dat ze leerde wat nodig was en omdat het omgaan met een wapen op haar achtste belangrijker was dan het leren lezen en schrijven, was dat wat ze leerde. Ze leerde vanzelf enkele cijfers door de munten die langs kwamen. Ook enkele woorden begon ze te herkennen en hoewel ze op de dag van vandaag nog steeds moeite heeft met lezen en schrijven, is dat een geheim dat ze angstvallig vasthoud. Niemand hoefde die zwakte te weten.
Ze leerde te vechten, te schieten met bogen en kanonnen en in het bedriegen van mensen werd ze steeds beter. Manipuleren was wat ze graag deed en hoewel ze niet doodde voor sport, werd het minder erg om te doen.
Tattoos waren ook iets wat met de tijd kwam, op haar dertiende liet ze haar eerste zetten, maar in deze wereld leek ze nergens echt te jong voor te zijn, ze wilde nergens te jong voor zijn en roken sijpelde er dan ook langzamerhand in.
Terwijl de drank en drugs haar brein beïnvloedde en ze vaak genoeg op plekken kwam die voor haar verboden waren of waar ze eigenlijk te jong voor hoorde te zijn. Ze leerde al snel haar lichaam in de strijd te gooien en dat lust niet iets was waar je liefde voor nodig hebt. Als je maar goed genoeg acteerde. Toen ze zeventien was, werd ze werkelijk deel van de crew en mocht ze meelopen met de andere. Ze kreeg een wapen op zak en hoewel er aardig wat gevaarlijke dingen waren gebeurt, leek het erop dat ze de dood al deze jaren was ontlopen. Hier en daar wat wonden, maar dat was geen probleem geweest.
Op haar eenentwintigste verjaardag mocht ze dan haar eerste opdracht zelf uitvoeren. Ze stond er alleen voor en hoewel de man eerst het geld niet leek te willen geven. Had ze met dreigingen en enkele wonden later, de bak met geld. Dit zorgde ervoor dat ze vertrouwen had gekregen en dat zorgde ervoor dat ze niet enkel de kutklusjes op hoefde te lossen en ze met grotere mocht helpen.
Op een zo'n klus was alles mis gegaan, ze hadden niet in de gaten gehad dat het vampiers waren met wie ze te maken hadden. Ze hadden meer geld nodig en overvielen een groot landhuis, maar ze werden al snel overmeesterd. De crew werd leeggezogen en zo ook Tanith, enkel kreeg zij de keuze, de vraag of ze nog wilde leven. Ze had geknikt, ze had ja gezegd. Dus ze lieten haar leven, althans, ze maakte een vampier van haar. Sinds dat Tanith is veranderd leeft ze overal en nergens en neemt ze bloed van wie ze kan vinden.