River of Rocks

Haar schip lag hier ondertussen al een volle dag in de haven van Isla de Juegas, al langer dan ze gewild had. Hoe langer ze captain was, hoe slimmer en meer tactisch ze alles aanpak. Het waren die kleine details die haar alert hielden. Ze was dan wel niet zo bekend als haar vader, de oh zo bekende zeerover, maar ze droeg wel zijn naam. Er waren heel wat ogen op haar gericht en mede daarom wilde nooit ergens te lang blijven. Ze wilde enkel het hoognodige binnenhalen en terug vertrekken. Rooftochten werden voorlopig beperkt gehouden aangezien ze toch al grote schatten in bezit had. Deze waren natuurlijk niet aan boord, maar hiermee kon ze haar bemanning koest houden. Een écht plan had ze nog niet voor ogen, ze wist alleen dat ze eerst sterk moesten worden, voordat ze met volle borst hun intrede konden doen, wat logisch was. Ze wilde vanaf de eerste slag op een positieve manier besproken worden. Leunende op de reling van River of Rocks, haar schip, keek Penelope naar de mensen die langs de haven liepen. Nog een aantal geiten en andere voedingswaren en ze waren weer verder.

Sierra eerst

Met dat ze hier op de uitkijk stond, zag ze in haar ooghoek iemand haar richting uitkijken. Penelope glimlachte niet meteen, wetend dat iedereen haar hier kon zien. Ze had een status die ze moest onderhouden en ze had voor zichzelf enkele regeltjes opgesteld. Ze draaide haar hoofd terug weg, maar hield de jonge vrouw toch in haar ooghoek in de gaten. Haar mannen waren bezig met de proviand die ze nodig hadden voor hun volgende tocht. De mannen die er niet waren, waren waarschijnlijk te vinden in een bordeel. Ze gaf hen hun vrijheid (soms), maar had hen wel duidelijk laten weten dat ze er moesten zijn wanneer ze zouden vertrekken. Ze hadden eerder al mensen achter gelaten. Op deze manier liet ze dan ook zien dat ze zich aan haar woord hield. Het waren deze kleine dingen, die haar hielpen om verder te gaan.

Ze had haar blik terug op de oever gericht, waar haar mannen bezig waren met het inladen van de nieuwe lading. Ze hadden de afgelopen weken zich op de achtergrond gehouden, hadden maar enkele schepen overvallen. Veel geld hadden ze niet verdiend, maar Penelope's schatkist zat toch helemaal vol. Dit was één van de redenen dat ze haar crew had kunnen behouden. Ze gaf hen genoeg geld en gaf hen de tijd om bordelen op te zoeken. Wat in het begin nogal stroef verliep, liep nu vlot. De weken samen zorgden ook voor een bepaalde band. Het was natuurlijk niet dan iedereen zo enthousiast was, ze had al wel enkele mannen die ze in de gaten moest houden. Ze hoorde hoe één van haar mannen zijn verontwaardiging uitte toen er iemand, die ze niet kenden, de loopplank op liep. Penelope bleef op de reling leunen, maar draaide haar hoofd wel even in de richting van de jonge vrouw, die ze eerder nog op de oever gezien had. ”Hey,” Ze trok even haar wenkbrauw op en duwde zich recht, waarna ze zich naar de vrouw toedraaide, die zich net voorstelde als Sierra. Penelope zette een stap naar voren, Sierra naar achteren dwingend. Penelope stelde zichzelf niet. "Can I help you quean?" Met dat ze dit zei, zette ze nog een stap naar voren zodat ze terug op de loopplank stond. Enkele crew members stonden op de oever te kijken, een reden meer om zichzelf even stevig neer te zetten. Sierra was dan ook gewoon haar schip opgestapt, iets wat wel aangaf dat ze lef had, maar Fraser had liever niet te veel onbekenden op haar schip.

Penelope richtte haar hoofd wat op toen de ander even haar wenkbrauw optrok na haar begroeting. Deze wereld was niet zo onschuldig. Dat was iets wat ze zelf ondervonden had en waarnaar ze zich ook had moeten aanpassen. Haar aanpassingsvermogen kwam hierbij enorm goed van pas. ”Does this ship have a captain?” Even ging haar mondhoek lichtjes omhoog. Ze tilde haar hand kort op, dat haar mannen achteruit moesten gaan, verder met hun werk. Ze wachtte even tot de mannen weg waren, voordat ze antwoord gaf. "You're looking at the captain." was haar luchtig antwoord.